‼️ UWAGA ‼️ Wszystkie materiały wizualne należące do pewnej stacji telewizyjnej zostały przeze mnie usunięte z filmu, dlatego w niektórych miejscach widzicie niestety jedynie rozmazany ekran. Fragmenty te zostały wymazane, ze względu na masowe usuwanie filmów, zawierających wszelkie materiały należące do tej stacji. Musiałem to zrobić, aby ratować mój wieloletni dorobek filmowy i cały kanał. Dziękuję za wyrozumiałość i przepraszam za utrudnienia w odbiorze.
Piekne czasy i piekna rywalizacja. Pamiętam jak wydarł Adamowi zwycięstwo skacząc 140m w Zakopanem, kiedy pobił rekord skoczni. To był czysty piękny sport.
Tylko że gość zbyt emocjonalnie do tego podchodził i tak to się skończyło, ja rozumiem że jak się coś kocha i tylko to się liczy, ale tego kochania było zbyt wiele i nie poradził. Ludzie pamiętajcie że nic w życiu nie jest ważne aż do takiego stopnia żeby od tego popaść w chorobę.
Jego nie sposób nie pamiętać. Kochałam go (się w nim, głównie ze względów wizualnych, a miałam wtedy 9 lat, idiotyzm) i nienawidziłam jednocześnie. On jest właśnie z tych. Byłam wściekła jak pokonał Małysza w Olimpiadzie, ale Amman, gimbusiasty random nie wiadomo skąd, sobie wygrał i to mnie jakoś uspokoiło. Moim zdaniem on był takim typowym perfekcjonistą, podobnie jak Nykanen, to właściwie ten sam typ. Oni mogli mieć autyzm (Nykanen miał ADHD i nadpobudliwość, a to się lubi z autyzmem). W sumie to go szkoda, ale się ucieszyłam jak kiedyś się pojawił jako gość w studiu i książkę chyba wydawał z tego co pamiętam. Chciałabym żeby był o nim film fabularny. Zasługuje na niego.
Zabraklo naszych nachmielonych rzucajacych kulkami. Wstyd na caly swiat. Tak jak go nie lubilem to zachowac sie trzeba, a nasi trzoda chlewna. Swietny filmik I czekamy na nastepne.
Bardzo fajny materiał! U mnie zamiłowanie właśnie zaczęło się od Svena i zawsze z nostalgią oglądam materiały które ukazują się na YT a tutaj wiele fajnych skoków zostało ukazane z merytorycznym komentarzem. Naprawdę dobra robota i czekam aż Zrobisz 18 zwycięstw Hanniego pokazując każdy skok! Brawo!
Pierwszym rywalem Adama był Martin Schmitt, Hannawald był drugim, potem Jacobsen i z nimi Adam z reguły wygrywał finalnie. Najtrudniejszym rywalem był dla Adama Simon Ammann , w 2002 i 2010 ... choć w Vancouver Adam był w lepszej formie niż w Salt Lake bo tam Ammann bardziej rywalizował ze Svenem i tylko wywrotka Niemca spowodowała że Adam ma srebro A nie drugi brąz z tej imprezy.
To był okres gdzie Austriacy byli nietykalni ze wzgledu na pieniadze ale klasa zawodnikow wszystkich przewyzszali Ammann wtedy byl w niesamowitej formie
Co to w ogóle za tytuł? Do jakiego upadku? Choroba to nie jest upadek. Ze względów zdrowotnych zakończył karierę, a nie dlatego, że 'upadł' w znaczeniu - stoczył się.
To musiał być cios dla Hannawalda, że najpierw Stoch a potem Kobayashi zwyciężyli we wszystkich konkursach TCSu, a wcześniej był jedynym skoczkiem. Teraz Hannawald może powiedzieć, że jako pierwszy zwycieżył we wszystkich konkursach TCS.
Tak rzeczywiście "cios"...Gość jest spełnionym mężczyzną, pracuje w Eurosporcie, zajmuje się dziećmi i rodziną. Dlaczego niby ma się nie cieszyć, że ktoś mu po tylu latach dorównał? Wielki skoczek jak dla mnie niestety niemieckie media, trener i presja rodaków go stłamsiły. Bydło w Zakopanem, które rzucało w niego śnieżkami też nie pomogło i moim zdaniem to wielki wstyd dla nas i apogeum dość żałosnego okresu małyszomanii i leczenia polskich kompleksów za pomocą tego pięknego sportu.
Bardzo blisko "stompu wypalenia" był Piotr Żyła , co było widać na Olimpiadzie Soczi gdzie prawie spadł na "bule" w konkursie drużynowym, lądując na 121 metrze. Gdy wszystko się zanosiło, że Piotr Żyle czeka ten sam los co Hannawalda, nagle zaczął systematycznie popoprawiać swojej skoki, w końcu by znowu stanąć na podium. Co Żyła powtórzył jeszcze kila razy, choć nie wygrał tak jak kiedyś w Oslo
Bardzo fajny film. Ale wyciągam wnioski. Nie jestem lekarzem z dziedziny psychiatrii czy też psychologii jednakże właśnie dopiero co wczoraj analizowałem jednego zawodnika innej dyscypliny i przypomniany przez Ciebie Sven także potwierdza pewną regułę. Mianowicie zawodnicy/ludzie, którzy mają w naturze irytować innych (bawi ich irytowanie i czerpią z tego przyjemność tak jak inni są uzależnieni od adrenaliny np. żużlowcy) w gruncie ich osobowości są słabi psychicznie i z logicznego punktu widzenia (chyba tylko, żeby sobie coś udowodnić) robią najgorszą możliwą dla siebie rzecz czyli podsycają atmosferę (gestami zachowaniami, prowokacjami) wiedząc, że przy każdym ich niepowodzeniu, podsyceni ludzie/kibice/pseudokibice będą mili pożywkę, która odbije się na nich samych w drastyczny sposób. Przykładem może być darter (jednej z moich ulubionych dyscyplin) były profesjonalny zawodnik rugby Gerwyne Price. Wyobraźcie sobie, że w tak spokojnym sporcie jakim jest dart/lotki facet w praktycznie każdym meczu podsyca atmosferę, w szczególności rywala kierując jakieś teksty do rywala, uwagi (co jest nawiasem mówiąc zakazane) jednak robi to w sposób dyskretny (ale przy tylu kamerach nie ma dzisiaj dyskretności). Nawet jego wlaśni, walijscy kibice, niejednorotnie buczą na niego, a on ostentacyjnie nadstawia rękę do ucha. Irytuje jeśli nie słowami to gestami, np. po rzuconej 180 wykonuje "hadbut" (takie "uderzenie" głową w powietrze w kierunku rywala). Generalnie Price wykonuje różne gesty w kierunku rywala i kibiców. Jednakże gdy sytuacja się odwraca i Gerwyna, któryś z zawodników lekko wyprowadzi z równowagi wówczas "spala". Osobiście uwielbiam jego mecze gdyż z góry kibicuję jemu rywalowi. Zapomniałem dodać, że Gerwin (chyba cynicznie) nadał sobie przydomek ICEMAN - człowiek z zimną krwią. Podobnie było ze Svenem prawda? Kto lubił Svena? Gesty w kierunku rywala i kibiców gdy jemu wychodziło. A gdy nie wyszło i kibice szyderczo się z niego zaśmiali wówczas niestety kończyło się to leczeniem Hanniego. Takie przykłady można mnożyć i w większości wspólnym mianownikiem jaki zauważam jest fakt, że takie osoby/zawodnicy czy też otaczający nas ludzie w życiu codziennym (a każdy zna takiego "wkurwiacza" ) sami lekko wyprowadzeniu wpadają w ogromną furię, często w ogóle nie panując nad swoimi emocjami i niejednokrotnie kończąc w jakiejś placówce zajmującej się leczeniem schorzeń psychiki. Poprawcie mnie jeśli się mylę. A może macie podobne spostrzeżenie. Jeśli ktoś wie jak nazywa się taka postawa ludzka z punktu widzenia psychiatrii napiszcie mi. Bardzo mnie to interesuje czy opisano już taką osobowość i jak ją scharakteryzowano z medycznego punktu widzenia. Pozdrawiam
Trochę się zdadza, a trochę nie. Przekartkowałam sobie biografię Hannawalda. Urodzony i wychowany w NRD od pierwszych miesięcy życia a to w żłobku a to w internacie, z daleka od rodziny, całe życie tułał się "po instytucjach". Facet na pograniczu anoreksji, a anorektycy są perfekcjonistami. Steiert, drugi trener Svena mówił, że w jego mieszkaniu panował wręcz sterylny ład i porządek, rzecz charakterystyczna dla osób z anoreksją (często anorektycy mają np. piękne, wręcz kaligraficzne pismo), dziś Sven mówi, że perfekcjonizm pozostał mu do dziś, ale uczy się odpuszczać, wcześniej nie potrafił, nie odpoczywał, bo myślał, że dzięki temu przegoni konkurencję. Te jego gesty radości wynikały ze stresu im większy stres przed skokiem. tym większy wybuch radości potem. Sven tłumaczył, że w kontaktach z polskimi kibicami nastąpiło nieporozumienie, bo jego radość nigdy nie była wymierzona przeciwko komukolwiek, nie była na zasadzie prowokacji, to była polska interpretacja. Hannawald długo nie wiedział o co chodzi Polakom, przecież on po prostu jak każdy sportowiec chciał być najlepszy, z Adamem miał poprawne relacje, nigdy nie było między nimi złości, był szacunek. On tego celowo nie robił, a że po obrzuceniu śnieżkami poniosły go emocje i pokazał to potem to nie ma się co dziwić. To była niebezpieczna sytuacja, co by było gdyby śnieżki trafiły go w oko albo gdyby spadł z wyciągu?
@@Blanka1100 Spoko odpowiedź. Może po prostu to było nieporozumienie. Ale ja osobiście odbierałem to jako prowokację, a chyba nie byłem odosobniony w tym myśleniu bo sporo polskich kibiców tak to postrzegało. Oczywiście mogłem to nadinterpretować. Ale do takiego myślenia z pewnością przyczyniły się jego wybuchy radości. Fajna analiza jego osobowości. A wyszukaj sobie w YT Gerwin Price.
@@mareksz.4537 Odpowiedz sobie na pytanie czy kibice z innych krajów związanych ze skokami też uważali, że Sven ich prowokuje? Tak myśleli tylko Polacy, bo po pierwsze Adam był w w tamtej zakompleksionej i biednej Polsce traktowany jak Zbawca, to on miał wygrać wszystkie cztery konkursy TCS i dokonać rzeczy historycznej, a Sven mu przeszkodził, po drugie przefiltruj sobie tę "prowokację" przez podteksty historyczne, które w rywalizacji polsko-niemieckiej były są i pewnie będą. To nie wina Hannawalda, że Polakom "się kojarzyło". Co on miał do tego? Miał skakać i wygrywać, nie było jego rolą rozkminianie polskiej mentalności. Pamiętam jak Niemiec pytał bezradny na konferencjach prasowych polskich dziennikarzy: "Może Pan mi wytłumaczy skąd ta agresja?". Pytał samego Adama: "Adam, co się dzieje, dlaczego?" Czy tak zachowuje się człowiek, który celowo prowokuje? Po latach Niemiec mówił,że cała ta sytuacja strasznie go przytłaczała. Każdy inny sportowiec pewnie by wzruszył ramionami i robił swoje, ale nie on. Na mnie robił wrażenie osoby łaknącej akceptacji za wszelką cenę, szukającej na zewnątrz potwierdzenia, że jestem coś wart. Gdy przerwał karierę, poszedł na terapię i pytał sam siebie kim jest gdy nie skacze, odpowiadał, że nikim. On nie miał nic poza skokami. Miał prawie 30 lat i sam przyznaje, że odstawił na bok jakiekolwiek relacje damsko-męskie, bo skoki były najważniejsze, wszystko inne w życiu "przeszkadzało". Adam miał stabilne zaplecze rodzinne, Sven nie miał nikogo takiego. Żaden ze mnie psycholog, po prostu poczytałam jego biografię. Dziś to inny człowiek, po wielu latach terapii i pewnie rywalizacja z Adamem szybciej mu uzmysłowiła, że jednak potrzebuje pomocy. Sam twierdzi, że gdyby nie zrezygnował ze skoków to zacząłby pewnie myśleć o samobójstwie, a przypadek jakiego niemieckiego piłkarza tylko mu to bardziej uzmysłowił.
Sven Hannawald to bardzo dobry skoczek był, który osiągnął bardzo dużo, nie jeden początkujący skoczek o takich sukcesach marzy. Pamiętam jak byłem na skoczni w Harrachowie i tam gdzie panowała Małyszomania, nie brakowało Polskich kibiców, idiotów którzy niby kibicowali Małyszowi a w Hannawalda który jechał wyciągiem krzesełkowym na górę skoczni rzucali śnieżkami w niego. Wyglądało to tragicznie a zarazem ci jełopi, przygłupy, którzy to zrobili dali zły przykład jak w ten sposób nie kibicować.
Ja myślę że najlepszą terapia dla niego było by pojechanie do Afryki i zobaczenie jak ciężko mają inni. Niemcy to specyficzny naród, uważali i uważają się nadal za lepszych. Każda ich porażka jest sukcesem dla mnie. Nie trawie tych ludzi.
Ja mam pytanie do q&a: Dlaczego podczas sytuacji losowej jak np. zeslizgniecie sie z rozbiegu jak kiedys chyba W. Loitzl, skok takeigo zawodnika nie jest powtarzany?
Tylko dla polskich kibiców ; ) Czego by o nim nie mówić to był charakterystyczną, ciekawą postacią, a jego rywalizacja z Małyszem elektryzowała Polskę i Niemcy. To były najlepsze dla popularyzacji skoków czasy.
A ja wlasnie uwielbialem sposob w jaki On sie cieszył, bo czuć bylo, ze sprawia Mu to ogromną radość i jest to Jego pasja, nie jak inni lądowanie i poker face :P
Dobre, ale brakowało jeszcze wyjaśnienia dlaczego tak nagle z miernego skoczka stał się mistrzem. Sam "wielki talent" nie wyjaśnia tego, bo inaczej i tak byłby zawsze przynajmniej dobry od początku, a nie od 1 do 50 miejsca.
Kariera Svena nie zaczęła się w 2002 roku. On zdobył srebro MŚ już w 1999, w 2000 był mistrzem świata w lotach, ludzie o tym zapominają. A "z miernego skoczka stał się mistrzem" to akurat w tym sporcie dość powszechne zjawisko. Małysz przed 2001 rokiem pokazał, że ma talent, a potem 3 lata kryzysu, jakoś ostatnie miejsce na igrzyskach w Nagano i też można zapytać, że jak to się stało, że tak zaczął dominować. tym sporcie tak bywa. Ryoyu też nie błyszczał przed poprzednim sezonem.
Niektórym w Polsce to się chyba wydaje, że Hannawald skakał tylko w latach 2002-2003, a jego kariera to tylko TCS co nie jest prawdą. Kto pamięta, że on był wicemistrzem świata w Ramsau gdy Schmitt zdobywał złoto?
Czysto statystycznie to chyba jednak Schmitt zdobył więcej. Rywalizacja Małysz-Hannawald po prostu wzbudzała większe emocje, te pozasportowe także. Hannawaldowi trzeba przyznać, że był jednym z największych stylistów w skokach narciarskich.
