SZTUKA WIDZENIA | ŁUKASZ ŻAL - STREFA INTERESÓW 

𝗦𝗭𝗧𝗨𝗞𝗔 𝗪𝗜𝗗𝗭𝗘𝗡𝗜𝗔:
Jest to cykl spotkań, którego zadaniem jest pogłębienie wiedzy pionu operatorskiego, edukacja studentów oraz popularyzacja zawodu poprzez przybliżanie wkładu autora zdjęć w ostateczny kształt dzieła filmowego od strony artystycznej jak i technicznej. Sztuka Widzenia upowszechnia dorobek polskiej kinematografii w nowej odsłonie. Projekcjom filmowym towarzyszą spotkania z twórcami obrazu filmowego, reżyserami, aktorami oraz współpracownikami z pokrewnych pionów. W trakcie spotkań cenieni twórcy oraz branżowi specjaliści dokonują analizy rozwiązań artystyczno-technologicznych, zastosowanych w procesie produkcji omawianych filmów. Podczas spotkań uczestnicy mogą brać czynny udział w dyskusji poprzez zadawanie pytań. Jest to unikalna forma, poświęcona roli obrazu w filmie.
Łukasz Żal, czyli laureat Złotej Żaby Konkursu głównego Camerimage za zdjęcia do Idy (2013, reż. P. Pawlikowski), dzielonej z Ryszardem Lenczewskim, którego uważa za swojego nauczyciela zawodu, a który tak opisuje szczególność jego sztuki operatorskiej - „Światło Łukasza jest delikatne, ale zawsze wyraziste”. Bohatera najbliższej Sztuki Widzenia skomplementował również autor zdjęć do również nagrodzonego Złotą Żabą Jokera, Larry Sher, który nie mógł się nadziwić ilości ustawień kamery w scenie dziejącej się w samochodzie w filmie Charliego Kaufmana I’m Thinking of Ending Things (2020). (Drugim fanem operatorskiej roboty Łukasza Żala wykonanej dla Charliego Kauffmana okazał się Sir Roger Deakins). Z kolei za zdjęcia do Zimnej wojny Łukasz Żal (2018, reż. P. Pawlikowski) dostał Srebrną Żabę. Idę uhonorowano również ASC Spotlight Award oraz Europejską Nagrodą Filmową, i nominowano do BAFTY. Obydwa filmy nominowano też do Oscara za zdjęcia, co rzadko zdarza się nieanglojęzycznej produkcji. Film, o którym nie waham się napisać, że już wszedł do historii kina, oscarowa Strefa interesów (2023, rez. J. Glazer) przyniósł mu nominację do BAFTY. Strefę interesów komplemetują autorzy zdjęć reprezentujący różne pokolenia, myślę tu o Adamie Holendrze i, znowu, Larrym Sherze.
Nawiązując do wprowadzonego na potrzeby niniejszego cyklu podziału na ludzi światła i artystów kamery, Łukasz Żal jest i człowiekiem światła i człowiekiem kamery, ale przede wszystkim jest specjalistą od uchwycenia i zapisania intymności, co udowodnił już w filmach dokumentalnych, od których przecież zaczynał. Myślę tu zwłaszcza o Joannie (2013, reż. A Kopacz) przemądrej opowieści o macierzyńskiej miłości. No i o tym ujęciu z Zimnej wojny, które informuje nas, że bohaterowie zdecydowali się przejść na drugą stronę.
Łukasz Żal nie popisuje się ani swoją wiedzą, ani swoim warsztatem, chowa się za historią, służy jej (i aktorom), na co najlepszym dowodem jest przywołana już Strefa interesów. Jest specjalistą od wizualnej ascezy, czego dowiódł w Intruzie (2015, reż. Magnus von Horn). I to ta asceza powoduje, że jego zdjęciom się wierzy. Kwestia z Zimnej wojny „Kocham cię, ale muszę się wyrzygać” jest wiarygodna, a nie komiczna, bo sfilmował ją Łukasz Żal.
Kiedyś powiedział, że kadr jest dla niego esencją świata, w którym istnieją bohaterowie.
Organizator: Stowarzyszenie Autorek i Autorów Zdjęć Filmowych PSC
Patronat: Kino Muranów
Dofinansowanie: Polski Instytut Sztuki Filmowej