Merhaba sevgili Yaşamın Pratik Gücü dinleyicileri bu podcastte tembel erkeklere biraz giydirdim ve tembelliğin neden en kötü şey olduğundan bahsettim keyifli dinlemeler.
Hocam aslında benim sorum daha farklı. Ben tembel bir insan olduğumu düşünmüyorum günümün %80'ini yapacağım işlere ayırıyorum ve bu döngüyü de 1 yıldır devam ettirdim fakat tembel olmayan tek bir Allahın kuluna denk gelemedim. Tembellik diyorum kendi alanımla ilgili bile olmaması sorun değil. Bunu neden istiyorsun diye soracaksan sebebi etrafını tembel olmayan insanlarla çalışan, bir şekilde hayata bağlı insanlarla donattıkça hırsın artıyor. Benim çook çok eskiden görüştüğüm insanlar vardı (yaklaşık 6 yıl önce) bazı anlaşmazlıklar vesaire olmuştu ve bende o sıralar tembel bir insandım. Hayatımdan gittiler. Şu anda kadın konusunda çok bir sorunum yok gidip konuşabiliyorum, tembel değilim ama çalışkan insanları nasıl nerede bulacağımı anlamadım. Okulumda kesinlikle yok çalışkan bir insan. Tavsiye verirsen sevinirim. (Videoyu 8. dakikaya kadar seyrettim zamanım olmadığı içinde kapattım değindin mi bilmiyorum)
merhabalar hocam, ben şuan 30 yaşına merdiven dayamış ama hiç sevgilisi olmamış biriyim.Bu konuda sana kendi durumumu anlatayım ve bir sonraki videonun konusu bu olsun istiyorum. Konuya ilkokuldan başlayayım.Ilkokulda çalışkan bir öğrenciydim ve kızlarla aram çok iyiydi.tabi biliyorsun erkekler 8.sınıfa kadar doğru düzgün bir ilişki içinde olmazdı eskiden.ben de kızlarla normal arkadaş olarak takılırdım.daha sonra iyi bir liseyi kazanıp orda okumaya başladım.daha önce şuan adı mimli olan f.type ın dershanelerinde okumuştum lisede de bunların devamı geldi.Haliyle dindar bir aileden geliyordum ve dindardım da.ergenliğe girme ve lise sürecinde bunların evlerinde kalmaya başladım.bana lisede bana ilgisi olan kızlar olmasına rağmen dindarlık beni bunlardan geri itiyordu.bir yandan da görüşümce günah olmasına rağmen porno ve oyun bağımlısıydım.cemaatçi de olsak keşiş gibi yaşayamayız. neyse kızlardan uzak bir lise hayatından sonra üniversiteye geçtim.ailemin durumu iyi olmadığı için yine cemaatlerde kalmaya dolayısıyla kızlardan uzak yaşamaya devam ediyordum.düşünsenize koca bir üniversite dönemim kızlarla en fazla 20-30 kez sohbet yaparak geçti.Bir şekilde üniversitede mühendislik eğitimini 7 senede 2 okul değişip bitirdim.cemaatle olan bağlarımı zamanla dini araştırıp ateist olmamla kopardım.artık özgürdüm fakat 25 yaşıma gelmiştim ve iş işten geçiyor gibi olmuştu.cemaatlerde kalmam beni kızlardan ortamlardan uzaklaştırmış ve iyice asosyal bir insana dönüştürmüştü. Daha sonra ilk işime askerden dönünce 26 yaşımda girdim.küçük bir ofis ve 2-3 kız vardı.daha önce bu işlere bulaşmamış biri olarak sürekli kendimi geri atıyor ve kızlara yaklaşmıyordum bile.bana göre farklı bir dünyaydı.bana göre bir insanın sevgilisi olabilmesi için parasının da olması lazımdı.26 yaşımda işe girene kadar yol+yemek paramı çıkarmanın bir üstüne çıkabilecek kafelerde takılabilecek kadar bile param yoktu.sadece kyk ile yetiniyordum.Hayalim olan motoru almak için aldığım asgari ücret civarındaki parayı hiç harcamayıp ilk motorumu aldım.bu süreçte de sevgili yapamazdım çünkü gelen para motora birikmekle meşguldü.yaş oldu 27.motorumu aldım.dedim ki tamam artık sevgili olayına girilebilir.fakat yine herhangi bir harekete geçemedim.çünkü uzun yıllar kızsız devam etmiştim artık bu yola nasıl girerim bilemiyorum. 2 yıl daha asosyal biri olarak devam ettim ve şuanki benim artık.çakma olmayan kendi kişiliğimle instagram hesabım hiç olmadı.lisede facebook yeni çıkıyordu o bile hiç olmadı.dış dünyadan bi haber yaşıyordum.incel olduğumu düşünmüyorum tipim yerinde bana bakan arkadaşlarımın bu pcin ne sevgilisi vardır falan diyo.ama hiç olmadı. benim gibi dindar olarak yaşamış sonra modern dünyaya geçmiş insanlara ne önerirsin.bizim gibi insanlara bir güzergah çizer misin? bazen diyorum ki dindar biri olarak cemaatte kalmaya devam etsem eğer hapse girmemişsem herhalde evlenirdim ve kadınlara daha erken ulaşırdım.ama o zaman da şimdiki hayatıma 40 yaşımda geçsem bana 15-20 yıla malolurdu gibi geliyor. yaptığınız işe çok önem veriyorum.sen karanlık rüya ve diğerleri.hepinize bizi sjw,woke kültürü rüyasından uyandırdığınız için teşekkürler.
Güzel bir podcast ve en kötüsü de, bu tarz insanlara bu gerçeklerin bir kısmını bile anlatsan hemen bize düşman oluyorlar ve adam yıllar geçse de hep aynı. Ben bunu üniversitede Yurtta kalırken bu durumu fark etmiştim daha çok, insanların çoğu beceriksiz ve işlevsiz, ve hayatta bir amacı hedefi olan kişilere de düşman oluyorlardı. En basitinden çalışma odalarında biz ders çalışırdık , adamlar hızlı kapıyı çarparlardı ki, biz rahatsız olalım. Çoğu ne bir dil biliyor ne de hayatta bir yerlere geliyorlar. En iyisi bu tarz insanlardan uzak durmak, erkek olarak bile iletişime geçmek istemez normal birisi bu tarz insanlarla. Türkiye'deki bu tembellik , ve Aptalite asla düzelmez. İnsanların çoğunun kafası sürekli kurnazlığa, şeytanlığa çalışıyor maalesef. Bu tarz insanların aileleri de bu tarz insanlar oluyor, ve tembel ve aşırı miskin aslında özünde kendinden bile nefret eden insanlar oluyor. Aslında insanlar ile iletişime geçerken bile aşırı seçici olmak lazım, yıllardır asla gülerken görmediğim insanlar var ve bu insanlar genç insanlar. Güler yüzlü olanlara da garip bir şekilde bakıyorlar ve bu tarz insanlara günün sonunda baktığın zaman Türkiye'de aslında başarılı olmak çok zor değil. Başarı yalnızlık getirir bunu da göze almak gerekir, ve kimse gerçeği duymak istemez. Lise de bile bir kişi bir alanda iyi olur, örneğin yabancı dil hemen herkes ona düşman olup, uzak durmaya kompleks yapmaya başlar, ve düşman olur, birinin boyu uzundur ya da yakışıklıdır hemen üzerinde bir çizik dahi bıraksam kâr gözüyle bakılır. Türkiye aslında ortalama ve ortalama altı insanlara hitap eden bir Orta Doğu Ülkesi.
