THE SEVENTH SEAL (YEDİNCİ MÜHÜR) FİLM ÇÖZÜMLEMESİ / INGMAR BERGMAN 

Güzel filmdi. 1957 de çekilmiş ve o zamandan bu zamana ulaşıp bir genci etkilemeyi başarmışsa gerçekten başarılı bir filmdir ki öyle de. Teşekkürler.

sizin gibi insanların böyle kaliteli içerikler cıkartması bizim gibi sanatseverler icin büyük nimet

antonius'un yaverini film boyunca gerçekçi düşünceleriyle öne çıkmış biri olarak görürken sadece ölümle yüzleştiği iki yerde gördüğü gerçeği doğrudan dile getirmekten kaçtığını görüyoruz: filmin başında ölü bir insanla karşılaşıp antionius'un yanına döndüğünde hoş sohbetli biriyle konuştuğunu söylüyor, filmin sonunda ise ölüm eve geldiğinde gelenin kim olduğuna bakmaya gidip tekrar içeri döndüğünde kapıda kimsenin olmadığını söylüyor. bu da benim bir yorumum tşk

En sevdiğim film,her detayıyla. Absürtlüğü bu kadar ustaca,mantıklı bir şekilde kullanıp anlatılmak istenileni seyirciye aktarması etkileyici.

Bu filmin ışık ve gölge kullanımı çok hoşuma gitmişti. Denk mi geldi bilmiyorum ama sizin bu videonuzun da ışıklandırması bir hoş olmuş.

Selam. Keşke böyle bir yardımcı kaynağı yıllar önce bu filmi ilk izlediğimde bulabilmiş olsaydım. Zira ben bu filmi izlediğimde RU-vid yoktu. Aynı ilk kez Tarkovski izlediğimde hissettiklerim ve düşündüklerim gibi. Şimdiki nesil gerçekten çok büyük imkanlara sahip. Sanata karşı merakı daha yoğun ve öğretici yaşatacak o kadar fazla kaynağa sahipler ki insan cidden kıskanıyor. Benim gençliğimde Taksimin acayip yerlerinde gösterimler yapan belli üniversitelerin film kulüplerinin organizasyonlarını kovalardık. O da tabi haberimiz olur ise. Şimdi ise her şeye Google ın adıyla başlıyoruz ve hazretleri ol deyince oluyor. Benden yedi yaş küçüksünüz. Siz de ucundan da olsa bu kadar geniş bir internet ağının olmadığı zamanları yaşadınız. Kimse boş yere nostaljik sevicilik yapmasın bence. Bir dergi almak için otobüse binilip Taksime çıkmak ne demek biz biliriz :) O zaman son paramla aldığım pek çok dergi şimdi pdf olarak bilgisayarımda. Bazen her şey bir rüyaymış gibi geliyor. Neyse kafanızı şişirmeyeyim. Böylesi güzel ve açıklayıcı video için çok teşekkür ederim. Daha nicelerine inşallah Saygılarımla Tayfur Çiçek

çok teşekkürler, türkçe olarak böyle dolu bir analizin yapılmış olması gerçekten sevindirici!

Çok teşekkürler. Çok güzel bir açıklama olmuş. Filmde ölüm simgesi aslında dinlerin çıkış sebebini ve filmin temel mesajını temsil eder. "Korkumuzdan bir put yapmış olmalıyız ve ona Tanrı demişiz."

Yine güzel bir çözümleme olmuş filmin kullandığı simgeler hep aklıma takılırdı..şimdi aydınlandım. Filmleri sinematografik, estetik ve kurgu açısından değerlendirmeyede tabi tutsanız tadından yenmez :)

Bu filmi incelemenize çok sevindim. Cok etkilendigim, cok sevdiğim bir film💕

Hocam agızınıza saglık Türkiye de böyle incelemeler olması sevindirici

değerli Hocam süt beyazdır saflığın masumiyetin simgesidir. burada o ailenin elinden sütü içmesi bence daha makul görünüyor bu mana dikkate alındığında zira şövalyenin en masum anıda o andır.

Çok güzel yorumlamışsın ağzına sağlık .Bu arada üç renk kırmızı filminin incelemesi gelse süper olur .

Uzunun zamandır beklediğim o çözümleme işte geldi. En sevdiğim Bergman filmidir.

Harika bir analizdi. Çok teşekkür ederim. Size Kanada'dan yazıyorum. Bu tarz kült filmleri bu denli derin ve ayrıntılı bir şekilde analiz edebilen bir Türkçe kanala rastladığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Ve çalışmalarınızda başarılar diliyorum.

Beni dehşete düşüren silahtarın realistiği oldu.

Yaa işte beklediğim😍. Dediğiniz gibi yedinci mühürle ilgili çok az kaynak var. Açlığımı doyurdunuz. Dipçe: Arkadaki müzik çok hoştu..

ölümü en iyi anlatan her anı dopdolu bir yapıttı. sonu da çok etkileyiciydi. filmleri kıyaslamayı pek sevmem ama smultronstallet daha güzeldi. videoda her zaman ki gibi bilgilendirici. teşekkürler.

Filmin başında bebek İsa filmin sonuna doğru ise çarmıha gerilen isayı görüyoruz. Bu da bir çeşit doğumu ve ölümü mu simgeliyor

Yine harika bir okuma olmuş hocam. Yazın izleyip tam anlayamadığım bir filmdi. Çok teşekkür ederim 🌸

Sincap metaforuna değinmenize sevindim :) ben de öyle düşünmüştüm ✨

Üstad emeğine ağzına sağlık yine dopdolu bir çözümleme olmuş. Sizden Andrei Rublev film çözümlemesi bekliyorum :)

Din dersine ihtiyacı yok insanın felsefe ve erdeme ihtiyacı var. Herkes erdemli ve eleştirel bir zihniyete vardığında buralar cennet olur.

Yi Yi başta olmak üzere Edward Yang sineması üzerine bir video çekebilir misiniz? Yang hakkında Türkçe doğru dürüst bir analiz yok.

Bergman ın erken dönem filmlerinden çok iyi analiz etmişsin filmi bir evlilikten manzaralar ı da isteriz :)

Hayatım boyunca izlediğim ve tamda duygularımızı anlatan bir Baş yapıt

Muhteşem bir çözümleme. Teşekkür ederiz.

Muazzam bir film. Ağzınıza sağlık. Andrey Rublev için de bir inceleme yapabilir misiniz? 👏👏

Süper inceleme ağzınıza sağlık teşekkür ederiz

Abi o kadar güzel yorumlamışsın ki... Bu gün bu filmi sinemada izledim, tabii ki az-çok orda insanların bu filmle bağlı düşüncelerini bölüşmesini dinledim ve bir arkadaşıma anlattım ve tavsiye ettim bu filmi o da beni sana yöneltti😍şimdi bu filme hep dibden aşık oldum, Allah razı olsun muhteşem yorumlamışsın, eşsiz bir biçimde. Kalbimi kazandın❤

Öncelikle iyi günler hocam. Ressam ve yaverin, ölümün dikkat çekiciliği üzerine konuşması sonrasında, papazın ölüm karşısında, insanın acizliği ve değersizliği konulu vaazına bağlanmış olan Antonius'un çilek ve süt sahnesinin gelmesi, Memento mori felsefesinin pratiğe dökülüşü üzerine güzel bir ikilik yaratmış diye yorumladım. Keza bi tarafta ölümü sürekli hatırlayıp bunu adeta sado-mazoşist bi ritüele dönüştürmüş, ölüm korkusunun boyunduruğunda yaşamlarını hiç eden bi tarikat görürken, diğer yandan Antonius'un hayat olgusunun tüm yapmacıklığına rağmen, yaşamının o çok korktuğu ölümle anlam kazanmasına izin verip, bi anlık umutlanışına şahit oluyoruz diye düşündüm. dikkatimi çeken bir diğer nokta ise şövalyemiz yakılmak üzere olan cadımızla kafeste konuşurken şeytanı görmek istediğini söylediğinde cadı ilk önce gözlerine bakmasını söyler sonrasında belki de tam arkandadır der , şövalye arkasına baktığında ise arkası boştur. Fakat çarmıha gerildiği vakit bu kez cadının gözlerine bakmasını yaveri ister ve konum olarak tam arkasında duruyordur. Sizin de bildiğiniz üzere İbrani dinlerde genel olarak şeytanın kovulma sebebi tanrının buyruklarını sorgulamasıdır ve bu onun cennetten kovulmasına sebep olur. Baktığımızda yaver film boyunca materyalist fikirler öne sürer. Film ise şövalyenin, sorularını ancak ölümle beraber cevaplanacağı sonucuna ulaşması ile agnostik sayılabilecek bir finalle biter. Peki bu durumda biz, yaver için Ingmar Bergman' şeytanı, yani ''neden'' sorusuna sebebiyet verip onu konfor alanından uzaklaştırıp, sorgulama ve arayış içine sokan fikirlerinin bi yansıması, filmin agnostik sayılabilecek finalini de Bergman'ın bilinmezliği kucaklayışı ve bununla yaşamayı kabullenişi olarak yorumlayabilir miyiz ? Saygılar.

gerçekten muhteşem bir filmdi 😁😁😁 bu filmi izleyenler THE FOUNTAİN filmini de sevecektirler

Abi çok güzel anlatmışsın

Güzel yorumlamışsınız teşekkürler ama bildiğim kadarıyla tarkovsky filmlerinde süt masumiyeti, ailenin bütünlüğünü simgeleyen bir metafordur. (süt dökülme sahnesi Ayna filminde böyle yorumlanır) Bu filmde de ailenin ikram ettiği sütü içmesi onların değerlerini (sevgi, birliktelik vb) kabul ettiğini gösteriyor gibi algıladım ben. Çünkü ortam mutlu ve huzurlu bir ortamdı. Ölüm korkusundan ziyade.

mükemmel bir yorumlama olmuş 🤩

Merhaba tufan abi bir kısa film üzerinde çalışıyorum, gerçek hayatla ilgili popüller veya aklına gelen 2-3 tane metafor (felsefe veya sosyolojiyle ilişkili olabilir) sayarsan tahmin edemeyeceğinden fazla yardımcı olursun abi :) Böyle devam..

abi film beni fena korkuttu ya neden bilmiyorum aşırı derecede etkilendim.

Müthiş bir film

En sevdiyim film bu

Cok guzel olmus, tesekkurler :)

Harika

Teşekkürler

Arşivde Bergman da olmalıydı sen emek verdin bize de izlemek düşer filmlerin gurmesi Tufan abi 😉😉✌️

Bergman, tüm filmlerinin bir rüya olduğunu söyler. Bergman’ı (bir rüya olduğunu söylediği) bu ya da şu filminde aslında hiç rüya göremiyoruz diye suçlamak da saçmadır. Filmin içinde rüyaları göremiyorsak, bunun nedeni filmin kendisinin bir rüya olmasından başka bir şey değildir. Neyse filme geçersek, Ölüm ilk defa göründüğünde "uzun zamandır yanındayım" der. Burada fark edinilmesi istenilen şey onun (ölümün) yalnızca zamansal ölüm, yani gerçek hayatımızın sonu olmadığı aynı zamanda Antonius'un mutlak olanı bulma arayışıyla karısını, evini ilk kez terk etmesinden ve karısının gözlerinin güzelliğine şarkılar söylemeyi bırakıp münzevi hayatın peşine düşmesinden bu yana yanında taşıdığı içsel ölümü de temsil ettiğidir. Aslında bu filmi yüzeysel geçmek de filmi küçültüyor. Bergman, çektiği filmlerin çoğunun bizzat senaristi ve ta 1980'lere kadar film çekiyor. Seventh Seal, adamın "erken dönem filmlerinden" kabul ediliyor, yani demek istediğim Bergman'ın tüm sinema ve tiyatro hayatı topluca ele alınmadan bu filmi de bir yere oturtmak zor. Ki adamın sonraki filmlerinde Seventh Seal'in etkisi hem ölüm temasının hem de şövalye karakterinin geliştirilmesi vs konuları var. Neyse devam edersek filmdeki keder ve korku büyük ölçüde kandıran ve işkence eden bir kurum olarak kiliseye karşı bir inanç kaybı olarak görülür. Ancak bu keder ve korku daha çok yaşamak zorunda olduğumuz empati, şefkat ve sevgi gibi duyguların kaybı olarak görülür. (Bu arada Bergman'ın filmden bağımsız olarak kendi ile ilgili bir soruda verdiği yanıtta (1958) Tanrı inancı olduğunu belirtir). Klasik bir sinema izleyicisinin herhangi bir film için "ya film çok derin" ve türevleri şeklindeki o altı doldurulması gerekip de doldurul(a)mayan tüm ifadeler işte bu filmde ancak hak edilen şekilde kullanılabilir. Nerden bakarsan bak, diyaloglardan tut karakterlere kadar sinemaya Bergman kazığı çakmıştır bu film. Şu var ki, 1942 yapım bir İsveç filmi olan Cennete Giden Yol (Bergman filmi değil) bilinmeden de Bergman'ın kültürel atmosferinin anlaşılmayacağını okumuştum. Ki kendisinin sonraki filmleri de (en başta Yaban Çilekleri) birlikte değerlendirilirse Seventh Seal'in ne anlatmak istediği daha kolay anlaşılacaktır. Filmde Jöf ve Mia'da bize başka bir seçeneğin mümkün olacağını yani bu iki insanınki gibi sevme kabiliyeti ve daha iyi bir insan ırkının varolabileceğine dair öneriyi sürekli çıplak halde görülen çocukları ve başında taç ile bir kraliçe edasıyla Hz. İsa'yı yürüten Meryem sahnesiyle gösterir. Diğer taraftan, Antonius'un yaveri de zaten tam Antonius zıttı bir karakter. Neyse uzun oldu. Bu kadar yeter. Video için teşekkürler.

“ölüm ölüm gündelik sözlerimiz arasında geçecek kadar kaba.” - ismet özel

Mükemmeldi

Olum herkesi esitler. La dance makabreyi anlatirken bence buna deginmeliydiniz. Video harikaydi tskler

Acaba Dede Korkut'un Deli Dumrul'unu da okumuş mu Bergman? Ölüme bana zaman ver demekle, ben başka bir can bulayım demek arasında ufak bir fark var o kadar.

Hocam inceleme için teşekkürler, ses kalitesi kötüymüş değiştirdiniz mi bilmiyorum ama söyleyeyim dedim ❤

Sincap bengidönüşü simgeliyor vay😇

Ölümün tiyatro yapan aileyi sinsi sinsi kestiği bi sahne vardı ana şövalye fark ediyordu durumu ve santranç taşlarıni deviriyordu falan, bu oyalanma ailenin temsil ettiği sevgi için kendini feda ettiği anlamına mı geliyor ölüme unutturmaya mı çalısıyor yoksa kendine mi zaman kazanıyor cevaplayabilirseniz çok sevinirim

Hocam mesela at umudu simgeliyor diyorsunuz bu gibi temsilleri nerden öğrenebiliriz?

Yedinci mühür incelemesi geldiğine göre sıra Beşinci Muhurde(Az otodik pecset)

Adalet, sağduyu, metanet ve ölüme karşı onurlu duruş sergileyen bilge yardımcımız, şövalye ruhumuzu zengileştirir de

Yine Bi başyapıt üstad

Tufan sence en iyi bergman filmi ne

Alakasız olacak ama hangi lensle çekim yapıyorsunuz?

pekui bu attan iinmesi e ne akama geliyro akamadum. beb afrikaliyim yazim guzel alamassam yazmak isteme

Nereden seyredebiliriz filmi?

Sinemanin mihenk taşlarından ölümle satranç oynamak,varoluşsal sorgulama, inançsal eleştiriler;mükemmel bir Ingmar Bergman Filmi bu filmle çoğumuz bence Ingmar Bergman sinemasina bulaşmıştır.Ayrica dikkatli izleyenler farkedecektir Simetrik çerçeve sinemasinin öncüsüdür Bergman;Stanley Kubrick ve Wes Anderson simetrik sinemasini belki de Bergman'dan esinlemişlerdir dogru bir kaynak olmasa da,Bende de fazla olmasa az bir simetri takintisi var ne bileyim bu üç yonetmeni cok sevme sebebim bu da olabilir.Sven Nykvist'le(dünyanın en iyi sinematografların'dan) çalışmıştır bütün filmlerinde.Ayrica Sanat filmlerinde Ingmar Bergman ayrı bir yerdedir kanımca.Sadece onu bile izlemek yeterlidir sanat filmleri adına farklı bir çekiciliği var filmlerinin, diğer sanat filmlerine benzemiyor.

Süt niye ölümü temsil ediyor? Söylemediniz onu.

Abi çok ses patlıyor.Yaka mikrofonu kullanabilir misin rica etsem.

Abi Lanetli Çocuk filmindeki Cole(Ben ROBSON) karakterine acayip benziyorsun :D

"Ortaçağ seçilmiş ama modern bir şekilde ifade ediliyor" He ya, insanlık tarihinin en ilkel çıkmazını ortaçağ temasında kendini kırbaçlayan insanlarla tamamen tiyatro geleneği kullanarak modern bir biçimde ifade ediyor, evet. Laf olsun yirmi dakika dolsun.

İlk kötü yorumu da ben yapayım. Bu film abartılmış bir balondur. Tiyatral diyaloglar ve oyunculuklar, saçma metaforlar ile kapalı bir anlatım. Ne istediğini ve aradığını kabak gibi ve zorlama bir felsefeyle söyleyen karakterler. Film ile ilgili tek iyi şey, görselliği ve ışıklandırılması diyebilirim. Sinema sanatını bu şekilde tiyatroya ve bir felsefe kitabına yaklaştıran yapımları sevmiyorum. Çekildiği İkinci Dünya Savaşı sonrası içine düşülen inançsızlık ve kaos sonrası kafa karışıklığı ve Avrupa sinema lobisi olmasa gerçekten kıyıda köşede öylece kalır bu film. Öyle bir balondur kendileri.

O kadar kötü bir film ki... Birkaç istisna dışında 90 öncesi yapılan hiçbir filmin bu çağda hiçkimseyi etkileyemeceğini düşünüyorum yıllardır. Bu film de ona bir başka kanıt oldu. Aynı şeyi eski dünya klasikleri için de düşünüyorum. 2024 yılında yaşayan bir genç bu filmler ve kitaplarda anlatılan şeylerin daha modern, daha sofistike ve daha saf anlatılmış hallerine o kadar fazla maruz kalabiliyor ki bu eskilerin bayalığı ve ilkelliği çok açık görülüyor. Bu filmde de 1 dakikalık bir videoda anlatılabilecek bir fikir 2 saat bomboş sahneler etrafında döndürülmüş. Hele ki bu yorumcuların "ordan şunu kastetti, burda bunu kastetti gibi" yönetmenin aklından bile geçmeyen fikirleri sanki çok derin anlamlarmış gibi aktarması iyice demode oldu. Bazen bir sincap sadece orda o esnada güzel bir çekim olduğu için koyulur ve BAŞKA HİÇBİR ANLAMA GELMEZ! Bu film bugün standart bir youtuber'ın 1 haftalık araştırmayla çekebileceği bir film. Çekildiği dönem için iyidir, güzeldir belki ama bugün için bayağı bir çocuk masalı, bir çizgifilm kadar bile kıymeti yok. Bakın Cem Yılmaz'ın 90'lardaki stand up gösterileri, Bir Tat Bir Doku serisine: o gün katıla katıla güldüğümüz, dahiyane gelen şakaların bugün ne kadar basit ve demode olduğunu göreceksiniz. Çünkü çağ değişir, bazı şeyler bayağılaşır ve eskir. Yotube'dan 1960'larda yapılan türk programlarındaki şakaları, meddahların gösterilerini izleyin, hatta ondan 3-4 yüzyıl önceki hacıvat-karagöz gösterilinin metinlerini okuyun bakalım gülecek misiniz o şakarlara. Çünkü çağ değiştikçe edebiyat da sanat da değişir gelişir daha kaliteli olur. Dolayısıyla şu filmleri bartmayı, gereğinden fazla uydurma yorumlarla yüceltmeyi bırakın artık. Battal Gazi filmleri ne kadar salakça ve basit idiyse bunlar da öyle. Tabii ki o dönemde izliyor ve beğeniyorduk çünkü o zaman ne bilgimiz ne de lezzet anlayışımız böyle gelişmişti.