Tomasz Raczek o żałobie, psie Dropsiku i księdzu, którego prawie ściągnął z ambony 

Panie Tomaszu. W moich oczach nie jesteś pan Gość. Jesteś pan PÓŁTORA GOŚCIA. Pozdrawiam Serdecznie, życząc DUŻO DUŻO ZDROWIA, wielu wspaniałych wywiadów, owocnej pracy krytyka i dziennikarza.

Rany boskie, Panie Tomku!!! wielkie dzięki, utwierdził mnie Pan, że nie jestem osamotniona w sposobie traktowania zwierząt i przyrody. Serdeczności.

Ukłony Panie Tomaszu! Wiedziałam ,że jest Pan bardzo mądrym człowiekiem ale od dziś wiem ,że ma Pan piękną duszę,,

Panu Tomkowi łamie się głos i ja to doskonale rozumiem. W maju pożegnałam mojego ukochanego kota, rak trzustki. I mimo bólu z rozstania byłam wdzięczna, że lekarka poprawiła mnie, że oni nie "utylizują", jak powiedziano mi w innej lecznicy, tylko oddają ciało do krematorium. To ogromna różnica. Panie Tomku, uściski. Dropsio miał u pana dobre życie.

Tomaszu, jesteś cudownym człowiekiem, obdarzonym wielką inteligencją emocjonalną. Musieliście bardzo kochać Dropsia. Ja pożegnałam swojego przyjaciela Fifusię 10 marca. Wypowiadasz moje uczucia. Pozdrawiam i współczuję.

Wspaniała rozmowa ..Pana Tomasza mogę słuchać godzinami 🙂

Wiem co Pan Tomasz czuje. Sama przeżyłam śmierć mojego psa. To było ponad 3 lata temu a jeszcze oczy zachodzą mi łzami. Brak mi go do dzisiaj.

Przykro mi. To był prawdziwy przyjaciel. Na nagraniach miło się Was oglądało razem. ❤️

Wielkie dzięki panom za tak piękną i pouczającą, i mądrą rozmowę. W dzisiejszych czasach ciężko o rozmowy na wysokim poziomie. 👏👏

Dziękuję Panu prowadzącemu za wybór tematu do rozmowy. Dziękuję za umiejętność słuchania.

Niesamowicie inspirująca rozmowa. Dziękuję obu Panom za takt i niecodzienne potraktowanie tak delikatnej kwestii, jaką jest śmierć biliskiej "Istoty". Pozdrawiam i dziękuję...

Dziękuję (ze łzami w oczach) bardzo!

Straciłem przyjaciela trzy miesiące temu. Miał na imię Harry. Był najcudowniejszym szaławiłą pod słońcem. Dziękuję za tę rozmowę. Szacun dla obu Panów ✌️🐶

Minęły lata od śmierci mojego psa, którego trzeba było uśpić a ja nie mogę do dnia dzisiejszego zapomnieć mojej suni. To był najmądrzejszy pies, najukochanszy. 😫

Dziękuję bardzo za te słowa,w sobotę odszedł mój kochany przyjaciel Leonek.Ta rozmowa troszkę mi pomogła 🌿🌹

Chce dodać, że Pan Tomasz potrafi zawsze znaleźć odpowiednie, mądre słowa, których mi czasem brakuje do opisania odczuć czy sytuacji. Dziękuję za świetny wywiad i pozdrawiam obu panów.

Bardzo Pana cenię za tak osobiste wyznania. Ma Pan w sobie wielką odwagę do bycia szczerym. Dziękuję. A żałobę po swoim psiaku też przeszłam. A obecnego futrzaka (zadziwiająco zresztą podobnego do Dropsia) też oczywiście kocham i nie mam co do tego żadnych wątpliwości.

Mieszkam w Holandii i tutaj jest wybór. Można zwierzę skremowac, ale można też pochować np we własnym ogrodzie. Cieszę się, że w Polsce zmieniają się poglądy na temat zwierząt.

Zwierzęta to są nasi mali bracia. Kochają bezwarunkowo.

Jakże pięknie Pan Raczek mówi o zwierzęrach i o swoim ukochanym piesku, Dropsiu. Jak ja to wszystko rozumiem! Czekałam, kiedy padnie słowo “miłość” w stosuku pies - człowiek. Mój piesek, który nie żyje już kilka lat, to była czysta miłość. Umarł już kilka lat temu, a mnie “nie mija” i chyba nigdy nie minie. Zawsze płaczę do wnętrza na wspomnienie o nim. Mogłabym dużo opowiadać o różnych przeżyciach ze zwierzętami. W każdym razie, na każdy temat, który Pan Raczek poruszył, reagowałam -“ tak! właśnie tak!”. Tylko jeszcze jedno: kiedyś będac obecne z moją nieżyjącą już Mamą na kazaniu, dostałyśmy wybuchu śmiechu, słysząc niesamowite głupoty wypowiadane przez tego półgłówka. Ludzie stojący obok, słuchający tego z poważnymi twarzami, patrzeli na nas zgorszeni. Musiałyśmy wyjść z kościoła. (N.b. już dawno nie jestem katoliczką). Wracając do pieska, nie wiem, czy można przeżyć taką miłość, jaką on mnie obdarzył. Niestety, nie mogę już mieć zwierząt z powodów niezależnych ode mnie.

Bardzo,bardzo dziękuję obu Panom za tą rozmowę. ❤️

Nie bójmy się naszych prawdziwych uczuć. Nie bójmy się przyznać do miłości i bólu po starcie. To nie jest wina zwierząt, my też nie jesteśmy winni temu że (powszechnie) bardziej kochamy... zwierzęta. Często też bardziej cierpimy po ich utracie. Tęsknimy za ich bezwarunkową, szczerą i ujmującą miłością oraz oddaniem.

Bardzo się spłakałam. Sympatyzowałam z Dropsiem. Mam też Mopsiczkę, która ma 11 lat. Myślę często, że kiedy przejdzie za tęczowy most mnie nie uda się pozostać po tej stronie. Bardzo bardzo to nieumiejętna miłość, ale inaczej nie potrafię. Bardzo Pana przytulam w tym żalu. Dropsik odcisnął łapkę w moim sercu.

Przepiekna rozmowa. Naprawdę kojąca duszę.

Ogromny szacunek dla Pana Tomka za te słowa 🙏💫

Szanowny Panie Tomaszu, dziękuję za ten wspaniały wywiad. Rozumiem i czuję Pańskie przemyślenia i emocje w 100%. Przez pierwszą część wywiadu ryczałam jak bóbr. Doskonale rozumiem ból po stracie przyjaciela...podczas drugiej części dotyczącej za przeproszeniem kościoła katolickiego uśmiałam się wspaniale. Wyobrażam sobie, jak Pan dostawał szału w ławie kościelnej🤣 Dlatego ja tam nie bywam, żeby mi się coś takiego nie przytrafiło... Szkoda, że Pan nie ściągnął tego księdza z ambony. Pozdrawiam

Ogromnie dziękuje za ten wywiad. Obecnie sami przeżywamy żałobę po Psim Przyjacielu i czuje bardzo podobnie - minęły 2 miesiące i będę potrzebowała jeszcze wielu aby ból przerodził się w czysta wdzięczność, ze był w naszym życiu dzieląc się z nami swoim wspaniałym wnętrzem. Pamięć zostanie na zawsze..

Piekne slowa i abasolutnie stosowne...czuje dokladnie tak samo...tylko Pan to opowiedzial:) Dziekuje !

Piękna rozmowa i potrzebna. Mnie dodała otuchy, więc dziękuję. Piękna jest również końcówka ☺

Powiem tak: mój pies to największa miłość mojego życia . Jego obecność uruchomiła we mnie zaskakujące pokłady miłości . Ale to tajemnica🤫Co by na to powiedzieli moi najbliżsi? 😀 Panie Tomaszu , zawsze Pana lubiłam , ale teraz…”ja uwielbiam go…”😀🥰

ojeju, jak ja dziekuje za tę rozmowę! kocham swoje (i wszystkie) zwierzaki (koty) ogromnie i pana Tomasza spojrzenie na ten temat jest mi bliskie. Temat potrzebny i piękny. A pan Tomasz ma piękną duszę i serce. Szanuję za zaprzestanie jedzenia mięsa, bo choć uważam to za słuszne (ale akurat nie ze względów ekologii), to też jeszcze trudno poczynić mi ten krok. I choć różnimy się światopoglądowo, cenię i lubię pana, zauważam jednak pewną niekonsekwencję w kwestii paszy dla zwierząt z soją, jej uprawy i wpływu na ekologię, czyż weganie nie jedzą jej na potęgę?:) pozdrawiam serdecznie, katoliczka z Krakowa:)

Słucham, płaczę i przeżywam ..Mnie też spotkały psie żałoby i właśnie tak samo podchodzę do śmierci psiego przyjaciela .Dla mnie nic się nie zmieniło po 40 latach ,wciąż tęsknię i wspominam.Z religią i kościołem mam zdecydowanie nie po drodze .Moi rodzice mieli pochówek świecki.

Cudowny wywiad! Z empatią i o empatii do zwierząt, potrzebnnej naszemu społeczeństwu. Z Panem Tomkiem bardzo wiele jednak mnie łączy nie tylko miłość do Kina, więc dobrze widzieć, że są ludzie którzy kochają psy nawet, gdy szczekają, albo decydują, kiedy chcą przejść przez ulicę i trzeba wykazać cierpliwość i spokojnie chociaż, uparciucha przeprowadzić do pasów 😁. Dziękuję też za pomysł na ta rozmowę ❣️ która wysłuchałam ze łzami.

Wspaniała rozmowa z ciekawym i Empatycznym człowiekiem Prowadzący z dużą klasą.

Wspaniała rozmowa. Pojawia się uśmiech i łzy.

Cudnie .Dziękuję pięknie za podzielenie się swoimi uczuciami , które są bardzo mi bliskie. Pozdrawiam Panów bardzo serdecznie. 🍀

Pan Tomasz Raczek klasa sama w sobie jak zwykle. Wspaniała opowieść o życiu i śmierci Dropsia. I nie tylko . Jak to zazwyczaj bywa opowieść głębsza przed i po gongu. Wzruszylam się juz wielokrotnie słuchając Pana Tomka. Tak było i tym razem. Potwierdzam żałoba po człowieku po i psie jest tak samo ważna i moze trwać tyle samo. Nie mam psów od małego. Mam psiaki z tzw.odzysku. I zawsze będę je miała. Jeden już odszedł. Śmierć psa bardzo boli zostawia pustkę której nic nie wypełni i nie zastąpi. I niech nikomu nie przyjdzie na myśl podsuwać komuś kto stracił psa, pomysł wzięcia od razu kolejnego. Pies to nie przedmiot, nasz pies to partner, żywa psia osoba która kocha nas bezwarunkowo. Dodatkowo pies którego teraz mam jest w typie Dropsa. Dziękuję ogromnie za te rozmowę. Bardzo mi pomogła oswoić się z myślą odchodzenia w ogóle. Taki czas. Każdy ma swój czas i przychodzi kres na kres.

Drogi Panie Tomaszu rozumiem Pana doskonale, bo tez jestem w zalobie po moim piesku 5 miesiac. To co zostalo i zostanie ze mna na zawsze to jego swiadomosc (trudno to opisac, to sie tylko czuje). Mysle, a raczej wiem, ze wszystko co isnieje ma swiadomsc, tylko tyle, ze te swiadomosci sa roznej klasy. Pies to bezgraniczna milosc, bezgraniczne oddanie, swiadomosc, a swiadomosc to energia i informacja. Pozdrawiam Panow bardzo, bardzo serdeczmie.

Bardzo utożsamiam się ze stosunkiem pana Raczka do Dropsia i ogólnie rzecz ujmując - zwierząt i współczuję doświadczeń związanych z KK. Mam to szczęście, że doświadczyłam łaski wiary i miłości Pana Boga, jednocześnie nie zatracając w sobie miłości i empatii do świata natury.

To prawda, żałoba po kochanym piesku jest tak samo dotkliwa i rozdzierająca serce, będąc w Niemczech dostałam wiadomość, że umarła Danny, płakałam tak rozpaczliwie, że nie mogłam uspokoić się.

Człowiek ,który potrafi kochać T R 😘 i dzielić się w każdej rozmowie swoim uczuciem ...ze Światem..to jest MIŁOŚĆ Prawdziwa 💖 uwielbiam T R uzależniona od Głosu pozdrawiam serdecznie ...ze wspomniemiem Dropsia ,którego poznałam 🐾🐾💥 Dziękuję 💞 Zmienił się świat...Pies jest przyjacielem Człowieka, jest uzdrowicielem ,potrafi kochać z poświęceniem i oddaniem jeżeli my potrafimy 💗🐾🐾 na zawsze pozostaje w pamięci na zawsze jak wszyscy Bliscy ...to juz 14 lat * 💔

🍀🐕☘️Kiedyś w parku agresywny nastolatek zmuszal psa do różnych zachowań. Zareagowałam. Ułyszałam, ja jestem właścicielem I będzie tak jak chcę... Chłopcze, jesteś Tylko Czasowym opiekunem _ powiedziałam. Zwierzę należy do Natury. Tylko bezwarunkowa Miłość ma tu rację bytu. O wiele bardziej porusza mnie niedola zwierząt niż ludzi. Dla kochających zwierzęta polecam film "Simona" I "Serce dębu".

Pan Tomasz jest CUDOWNY!

Dziekuje za rozmowe z ulubionym przeze mnie Panem Tomaszem i na temat tak wazny rowniez dla mnie. Pozdrawiam Panow. ❤

Widziałam Dropsia w Pana filmach, był wspaniały. Rozumiem co Pan czuje, bo sama bardzo kocham psy.

Dzisiaj dopiero oglądnęłam i wysłuchałam do końca tej cudownej rozmowy. Wczoraj musiałam przestać w połowie, bo aż mnie serce rozbolało, takie struny poruszyła we mnie ta rozmowa. Pan prowadzący z niespotykanym zrozumieniem i empatią wchodzi w tematy poruszane przez Pana Raczka. Wspomnienie o Śnieżce znowu powoduje ból serca ( i wcale nie przenośnie!). Pokochałam pana Raczka! Filmik z Dropsiem spowodował, że zupełnie się roztrzęsłam. Cudowny piesek i cudowny Pan Raczek! Pana Raczka poznałam dopiero wczoraj przez tę rozmowę i odtąd będę wyszukiwała innych Jego nagrań. Dziękuję za tę cudowną rozmowę!

Panie Tomku, serdecznie współczuję straty Przyjaciela. Mam podobne doświadczenie straty, gdyż 16 miesięcy temu straciłam moją ukochana sunię Nikę, którą zawsze traktowałam jak najmłodszą córeczkę. Tak właśnie o Niej myślę, że straciłam dziecko. Kiedy odbierałam Nike od Jej rodzonej mamy psiej o imieniu Aisza, to bardzo Jej podziękowałam i obiecałam zajmować się jak własnym dzieckiem. Jestem katoliczką i kościół mi nie przeszkadza w mojej miłości do zwierząt. Taka sama miłość do zwierząt dostały w darze od Boga także moje już dorosłe dzieci. Moja kochana Nika spoczęła w miejscu które często odwiedzam i Nika bardzo lubiła tam jeździć. W pochówku towarzyszyły mi moje dwie pozostałe Córki i Syn. Wspieraliśmy się nawzajem, ale czułam bardzo Ich opiekę. Mam to szczęście że w kościele spotykałam wspaniałe osoby duchowne i sama od lat jestem we wspólnocie neokatechumenalne. Serdecznie Pana pozdrawiam.

Piękne podejście do zwirzęcia w domu i życiu człowieka

Super rozmowa, dziękuje .

.Piękna rozmowe pełna ciepło i tyle w niej mądrości.Möj piesek Maks jest jeszcze ze mną ma 17 lat.Jest ze mną 16 lat..boje się" rozstania.".DZIĘKUJE Panie Tomku za Ten ciepĺy przekaz...🤗🍁🐕💕

Bardzo, bardzo to rozumiem. Mojego przyjaciela ( właściwie przyjaciela całej mojej rodziny, podobnego do owczarka niemieckiego) - Filipa nie zapomnę nigdy. To była cudowna istota i mam szczęście, że pojawił się w naszym życiu.

Panowie - jestem pod ogromnym wrażeniem Waszej Rozmowy - niezwykle wyważonej, inspirującej i bardzo empatycznej. Nie ukrywam, iż przywołała moje bolesne doświadczenia i wspomnienia - polały się łzy pamięci po moich ukochanych pieskach...

Doskonale to rozumiem. I niechęć do przedmiotowego języka, którego używa się wobec psów i żałobę po ukochanym psie i miłość do psa, która może być większa niż do człowieka. Zwierzę potrafi dać wiele więcej ciepła i uczucia i miłości niż człowiek i ludzie, którzy mówią tu o instynkcie, o tym, że to naturalne zachowanie bo daje się mu jeść i pić i bezpieczne schronienie, widocznie nigdy nie widzieli psa prawdziwie kochającego swojego opiekuna.

Zakończenie cudowne! Poryczałam się.

Pani Tomku w lipcu odszedł mój Boguś. Tak bardzo to przeżyłam że dostałam ciężki przedzawał. Lekami podtrzymywali mnie przy życiu. Bardzo pana rozumiem

Bardzo dziękuje za super rozmowę ! I za poruszenie tematu odejścia takiego wspaniałego przyjaciela jakim jest pies. Bo to jest niezmiernie bolesne doświadczenie . Ja sam jestem „pisarzem” i wiele razy przechodziłem ten koszmarny etap. Jednak jeśli jest coś pozytywnego w tym procesie to jest to ze za każdym razem mogłem powiedzieć ze chciał bym umrzeć jak mój pies …. W domu … otoczony bliskimi i w miarę bezbolesnie …. Kurczę cała rozmowa super

Mój ukochany chow-chow o imieniu Romeo odszedł w rok temu, mając 14 lat 🦁 Był ze mną dekadę. Cechowała go mądrość, dostojeństwo i oddanie. Bardzo go kochałem i do tej pory za nim tęsknię oraz odwiedzam jego grób na psim cmentarzu. Dziękuję za ciekawą i wartościową rozmowę. Pozdrawiam serdecznie 🙂 PS Jedna uwaga, która najpewniej wynika z przejęzyczenia Pana Tomasza: piec KREMACYJNY a nie krematoryjny, ten drugi służył nazistom do zbiorowego palenia więźniów obozu koncentracyjnego.

Panie Tomku...❤🐾

Dziękuję serdecznie za rozmowę, za wielowątkowe opowieści splatające się w jedną całość. Pozdrawiam serdecznie.

Przestałam jeść mięso w wieku 17 lat, przeczytałam dokładnie to co Pan opowiedział o tym łancuchu żywieniowym. Przestałam jeść mięso z dnia na dzień. Po studiach zaczęłam jeść ryby i "owoce morza", przyznam że zdarzyło mi się zjeść parę razy kurczaka przez wiele lat lecz zawsze to było odbierane przez wiele czasu po piętą Achillesa...nigdy nie żałuję decyzji o zaprzestaniu jedzenia zwierząt. Teraz w wieku 42 lat jestem pewna że nigdy bym nie wróciła do "diety" z dzieciństwa. Pozdrawiam serdecznie

Dzięki za te słowa panie Tomku ,też pożegnałam kilka piesków przeżycie straszne..Została mi ostatnia Figa charakterna jak Dropsiu.

Dropsio być może był neurotyczny, ponieważ zbyt wcześnie był odstawiony od mamy, w wieku około 5 tygodni. Zajmowałam się kiedyś jako wolontariusz szczeniakami i te zbyt wcześnie odstawione były zawsze bardziej lękowe i neurotyczne w późniejszym wieku, wymagały więcej opieki i cierpliwości:)

Dziekuje za piekna rozmowe!

Bardzo ciekawa rozmowa..... Dziękuję😘💕

Cudna rozmowa

Bardzo dziękuję za ten ważny temat!

Dziękuję za tą dojrzałą rozmowę... O bólu, cierpieniu, czasem żalu... O Miłości ❤️

Aż,się poplakalam😥,mam kota ,którego wzięłam z adopcji,chłopak po przejściach,siedział 1 miesiąc pod wanną teraz jest moim największym przyjacielem, po rozstaniu i w depresji ,jest wsparciem jakiego nie mam od ludzi ,mój Józek czyli Niun jest najlepszym co mi się ostatnio przydazylo, rozumiem Pana Tomka ,będę rozdzielona jeśli mi się to przydarzy,teraz jesteśmy razem! Świetny wywiad!!!

Wyrazy współczucia P Tomku.Doskonale rozumiem Pana uczucia. Mój piesek odszedł po 22latach ,Ale moja ciocia - mama odeszła 50 LAT temu i jak nikt inny ciągle że mną jest ,właśnie podobnie jak w przypadku P .ojca.

Bardzo mądre słowa !!

Dziękujemy...

zawsze lubiłam p Tomasza teraz jakby jeszcze bardziej … pozdrawiam

Piękna, wzruszająca i płynąca z serca rozmowa❤️

Witam wszystkich oglądających i Pana Tomasza. Słucham w jaki sposób opowiada Pan o Dropsiu i jest mi to tak bliskie, jakby czytał Pan w moich myślach. Kiedy Pan uronił łzę, ja płakałam razem z Panem . Wciąż nie radzę sobie z zachowaniem ludzi w stosunku do zwierząt - wszystkich zwierząt, niezależnie od gatunku, wielkości. Kocham wszystkie zwierzęta bez wyjątku i wszystkie traktuję z należytym im szacunkiem i miłością bo wszystkie są cudem który upiększa i wzbogaca nasz świat .

Piękna rozmowa

Piekna rozmowa, ja mialam 12 Chomików , jednego szynszyla , trzy koszatniczki, trzy koty. Wspominam je wszystkie i bardzo często. Miałam jednego kota, który był bardzo podobny do Dropsika . Żałobę nosze po nim po dziś dzień. Przyjaciel jest przyjacielem , nawet kwiat może stać sie przyjacielem …

Dziękuję . Słuchając pana przeżywam swoje doświadczenia . I robi mi się ciepło na sercu . ❤❤❤

Odsłuchałam tą rozmowę mies temu,bardzo mnie poruszyła.Nie moglam nawet napisac,bo wróciły moje wspomnienia .Moja Perelka odeszla 27 lipca.Ratowalismy 3 tyg,juz wydawalo sie ze wygra i niestety nie udało się.Ciagle mi jej brak i nie wiem jak to przetrwac,az mnie dusi jak przypominam ja sobie Zawsze byla blisko i taki mądruś pieskowy. słuchany.Tak jak pan mowi patrza ludzie jak o niej mowie i placze, jak na glupka.Syn tez przezywa,ale chce wziąć nowego i ukoic zal,zajac sie innym pieskiem.Jak jest mowa na ten temat ja płaczę.Juz sama nie wiem co robic-zal i rozpacz(mowia ze to pies)mam to w nosie.Dla nas ona to byla rodzina-bardzo bliska rodzina

Niesamowita rozmowa! i to jest dosłownie jota w jotę co ja przeżyłem po odejściu Godzika, mojej kotki. Ten sam scenariusz. Pół dzika, przestraszona i porzucona. Tona miłości i serca oddana w wychowanie i w końcu ten pierwszy "miał" wdzięczności. Nie zapomnę jak zawsze robiła to swoje charakterystyczne Miał, kiedy chciałem ja po łebku pogłaskać. Niesamowita energia i więź czyje znią mimo, że już jej nie ma ze mną. Wiem tylko tyle, że wróci ale należy ze sobą przepracować odejście, pogodzić się z tą miłością, i dać miejsce dla nowego. Sami się przecież pod to przygotowaliśmy dając i otrzymując od swojego zwierzaka.

Jaka piękna rozmowa💖

Cudny wywiad! i ta ostatnia scena!

Piękna rozmowa, dziękuję. ❤ Osobą z autyzmem o której Pan Tomasz wspomina jest Temple Grandin , doktor zootechniki ,profesor ,konsultant do spraw zachowania zwierząt .Autorka książki Zrozumieć zwierzęta ,w której wykorzystuje tajemnice autyzmu do rozszyfrowania zachowania zwierząt , polecam .

Oj, ja też 💗 również widzę w naszym zwierzyńcu partnerów. 5 kotow domowych i 1 pies plus ponad 20 kotow ktore dokarmiam. Pozwalamy im na indywidualność. Każdy jest inny, każdy lubi co innego, każdy ma swoją osobowość. Uwielbiam to w nich. Mogą szarpać skórzane kanapy i chodzić po ladach w kuchni. Bo ich świat ogranicza się do wnętrza domu praktycznie 🐶🐱

Szacun, Panie Tomaszu❣

Rozumiem doskonale. Pochowałem trzy moje psy. Ten ostatni był najtrudniejszy, bo musiałem zawieźć ją na ostatni zastrzyk... Nie podejmuję się opisać, co wtedy czułem.

Zgadzam się z panem w 100% . Miesiąc temu musiałam uśpić moją przyjaciółkę pudlicę Viki. Przeżywam bardzo jej odejście .Była z nami 14,5 roku.Jej obecność z nami był przywilejem i zaszczytem . Codziennie dziękowałam jej ,że jest z nami .Inteligencja jej nas zaskakiwała . Rozumiała bez słów . ❤ Sam proces usypiania i traktowania jej przez panie weterynarz był pełen szacunku i kultury .Z firmy pogrzebowej przyjechała młoda pani ,która odebrała ciało .Przesłano mi film z kremacji indywidualnej .Prochy z urną i certyfikatem przywiozła mi pani do domu po uprzednim umówieniu .😢

Całkowicie się z Panem Tomkiem zgadzam.Moja żałoba po Sjamskim Kocie trwała 3 lata i generalnie trwa nadal. Nie chcę już zwierzaka Też pochowaliśmy psa. Dosyć traumy. Pozdrawiam serdecznie. P.S. może dlatego że, oba zwierzaki trzeba było uspać.

To wspaniałe, że istnieją ludzie mówiący tak pięknie o zwierzętach. Św. Franciszek był też człowiekiem mającym podobną empatię.

Panie Tomku ,jak zwykle z przyjemnością pana wysłuchałam i absolutnie się z panem zgadzam.

Absolutnie zgadzam się. Żałoba po piesku może przebiegać podobnie długo jak i po człowieku. Ja też mam zdjęcie swojego psa na ekranie telefonu i bardzo za nim tęsknię, choć minęło już 9 miesięcy. Tęsknota nie słabnie, nie chcę zastępować mojego nieżyjącego psa innym. Dziękuję za tą rozmowę i podzielenie się przemyśleniami i emocjami.

Kocham zwierzęta. Tym bardziej, im bardziej poznaję ludzi. Ale kocham też ginący gatunek ludzi wrażliwych, dla których zwierzęta są pełnymi głębokich uczuć istotami, bez których nie wyobrażają sobie pełnowartościowego życia, do których myślę należy pan Tomek. Myślę jednak, że trochę sobie przeczył w tym wywiadzie. Nie zgadza się z antropomorfizowaniem krów ale to właśnie robi ze swoimi psami. Dyscyplina dla psa nie jest wyrazem podłości, uprzedmiotawianiem go czy ograniczaniem mu wolności. Jest stawianiem mu granic, które dadzą mu poczucie bezpieczeństwa. Chowane bezstresowo i puszczane samopas dzieci wcale nie są szczęśliwsze od tych kochanych, które znają granice swoich mniej akceptowalnych zachowań. Kiedy poznajemy sie z nowym psem stosuję komendy siad, waruj, stój - bo one mogą mu uratować życie, psu są najpierw potrzebne krótke jasne wyrazy-komendy. Potem już można mówić usiądź, bo pies zna cię i twoją mowę ciała tak dobrze, że wie czego oczekujesz. Na późniejszym etapie wystarczy spojrzeć wymownie i pies wie o co chodzi. To właśnie kocham najbardziej w kontaktach ze zwierzętami - rozumienie się bez słów, wsparcie bez słów, bycie obok bez zbędnych gestów i gadania, towarzyszenie w smutku i chorobie. Są lepsze od wielu, wielu ludzi na tej ziemi. Tolerancyjne, wybaczające, taktownie obecne w trudnych chwilach. Nasi najlepsi przyjaciele. Nie wierzę w życie pozagrobowe, ale jest mi lżej myśląc, że trzy moje psy, które pożegnałam w moim dorosłym życiu czekają gdzieś na mnie i mojego obecnego przyjaciela, a wtedy czekają nas już tylko niekończące się spacery po łąkach i chabrowo-makowych miedzach. 🥰

Piekna rozmowa, terapeutyczna dla tych ktorzy musieli pozegnac swoich czworonoznych kompanow ❤

Wśród osób kochających swoje zwierzęta, mówienie o ich śmierci (nie zdychaniu), żałobie po nich, nie jest tematem tabu!

Dziękuję za te rozmowę. Właśnie cierpię po stracie ukochanej psinki i wsparła mnie ona na duchu.

Wspaniała rozmowa, trochę łez A trochę radości że mnie wpłynęło . Film na końcu rewelacja. Pozdrawiam kociara Iga.

ta rozmowa jest kapitalna,kocham pana tomasza ❤

świetny wywiad, dziękuję panie Tomku za tematy, które zostały poruszone, są mi bliskie i w ogromnej części zgadzam się z podejściem do nich. Przede wszystkim za wsparcie po utracie mojego przyjaciela psa Nexa 🌈

Jak wspaniałym znawcą umierania jest Pan Raczek…

Uwielbiam Pana.

Dwa dni temu przeżyłam najsmutniejsze urodziny jakie miałam... Musiałam uśpić Otysia, mojego psiaka, ktòry był ze mną 16 lat i pòł mojego życia. Miał nowotwòr krtani, ktòry uniemożliwiał mu w końcowym etapie jedzenie i oddychanie. Był dobrym duchem domu, a teraz jest w nim strasznie cicho i pusto.😢