Kuba Knap zdecydowanie powinien prowadzić lub być częstym gościem Twojego lub jakiegoś podcastu czy audycji bo chciałoby się gościa częściej posłuchać. Wiadomo, że Kuba jest mało cyfrowy ale myślę, że nawet gdyby na miał kanał na YouTubie na który co tydzień wrzucałbym robotę z podwórka to miałby swoich core'owych widzów.
Mnie u Winiego najbardziej denerwowało to, że zamiast dać się wypowiedzieć to uprawiał gimboateizm, czyli narzucenie swojego argumentu na temat wierzeń, nieodstawanie od niego na krok i może trochę atakowanie Kuby. Bardzo ciężko mi się tego słuchało mimo tego, że od 6 lat z kościołem mi nie po drodze i lepiej się czuję bez wyznawania jakiejkolwiek religii czy bóstwa. Bliżej jest mi do duchowości. Ja to odczułem jako brak szacunku do decyzji Knapa i takie trochę dziecinne zachowanie Winiego "ale religia/wiara jest głupia a ty jesteś mądry, po co sobie to robisz?" Co do autorytetów to również dostrzegam kryzys po męskiej stronie (nadal) a "klęskę urodzaju" po kobiecej stronie. Mam wrażenie że mainstream i świat mocno poszedł w kibicowanie kobietom i mniejszościom a mężczyźni zostali trochę zapomniani co też w jakimś stopniu może pokazywać raport samobójstw w Polsce za 2022 - 4261 mężczyzn oraz 847 kobiet czyli ratio 5:1. Mam 31 lat i mimo tego, że mój ojciec jest cały czas obecny w naszej rodzinie - nie było żadnego rozwodu czy znikania - to jednak tak jakby go nie było ze względu na pracę oraz swoje hobby (ogród, ptactwo, las itd.) przez co na rodzinę przeznacza może 5% swojego czasu a jak już jest to jednak w domu cały czas panuje konfliktowa atmosfera, więc nigdy nie był dla mnie autorytetem. Mimo dostępu do internetu i tak dalej czuję, że nie znalazłem dalej wzorca. Wątpię że tak się w ogóle da, raczej ten wzorzec to właśnie taki składak różnych wartości czy cech które nam odpowiadają. Przez jakiś czas odnajdywałem to w stoicyzmie i tak jak mówiliście, część rzeczy "zabrałem ze sobą" a część odrzuciłem. Dodatkowo jakieś rzeczy z innych filozofii plus zainteresowanie się trochę bardziej psychologią przez to że zmagam się z zaburzeniami lękowymi i mam ADHD (polecam poczytać o ADHD, utarty stereotyp nie oddaje tego jak mózg z zaburzeniem potrafi przeszkadzać w życiu i jak dużo pracy trzeba włożyć żeby ogarniać). Ostatnio najbardziej rezonuje ze mną to co sobie oglądam na kanale o psychologii jungtoliveby oraz właśnie wywiady/rozmowy z Kubą Knapem ponieważ znajduję się obecnie w położeniu kiedy jestem na drodze żeby zbudować/odnaleźć siebie. Przynajmniej doszedłem w końcu do jednego wniosku - sami sobie musimy ustalić jakie wartości są dla nas ważne, żeby je realizować i stawiać cele w oparciu o te wartości i to może dać nam poczucie sensu. Dochodzi się do tego samemu, czasami niestety boleśnie (odrzucanie rad rodziców, niesłuchanie rad znajomych oraz buntowanie się czyli coś na wzór "ale kurwa jak" z waszej rozmowy), Kopiowanie raczej nie działa w tym przypadku (przykład Andrew Tate'a).
