kalemde dert birikti kağıtlarda ayrılıklar bizimde saygımız var dilimde haykırışlar yok ettim herşeyi bak elimde kalmamışlar bu belki son şarkım belkide son yalvarışlar kırılan kalem artık eskisi gibi yazmaz seni gördüğümde çok küçüktüm çok küçük bi yaşta geriye dönemem artık dön dememde saçma beni gömdüğünüde çok küçüktüm gözlerimde yaşla şair artık öldü bileklerini kırdılar ve mağlup oldu zamanla tarih oldu zamanla tamir oldu aynalarla parçalanan duyguları canına kastı vardı yani şarkılar mı mani oldu ? cehennemin dibindeyim yenildim öğrendim yenildikçe yenilmemeyi elimde değil artık istesemde olmuyor be bilmiyorum sahi ne kadar oldu acaba unuttum be sevilmeyi sen benim bu kağıtlarıma bulaşmış bi mürekkep yataklarda aşkı kaybedince arama yürekte! ne ay ne güneşte biz aşkı gömdük artık beni öyle bırak git biyerde ellerimde kürekle bi şairin eceli ölüm değil yazamamaktır bi başkasına yazmak mı yazdıklarım sana kadar artık küstüğüm bu aynamlada barıştım ve içimde sevgim yok kaldıysada bana kadar! hoşçakal bu şarkılar bıraktığım bi emanet hoşçakal be sonsuza dek varsa hakkını helal et hoşçakal be gömdüğün bu kalbe dön bi selamet hoşçakal gülüm ve beklemez bu canlı cenaze hoşçakal ben adını bidaha kağıtlarıma yazmıycam hoşçakal gidiyorum ben anlıycan hoşçakal bu vedalarımın tekrarı olmıcak hoşçakal be kadın yerin hiç bir zaman dolmıycak yazıp çizip oynadığım perde kapanıyor ve kabuk tuttu yaralarım bak artık öyle kanamıyor ellerim yazamıyor bu kağıtlarıma yabancıyım ilham perim ölmedi de yaşamak için çabalıyor anladım ki giden geriye dönüp bakmıyor çektiğim bu zulüm duygularımı kaplıyor ve bende yemin ettim adını bidaha yazmamaya artık uğur fotoğrafını gördüğünde yakmıyor gelip dönme diye final yazdı ellerim çünkü dönersen geriye inanırım ben evvelim bekledim gelmedin be gelmediğin her günümde ciğerlerime sen yerine biriktirdim sentetik! kabul ettim yenildim ne kazandım ne kaybettim öyle meçhul yenilgi inanki sevindim hep mutlu dahi görünmene hayalini görmek için ciğerlerim delindi be karanlık dünyama ıışık verdi yıldızlar artık iyileşti kadın bıçakladığın sırtımda inanki bilmiyorum nasıl çaldın kalbimi de görseydi eminimki kıskanırdı hırsızlar hoşçakal demekte gel demekten zormuş beni bıraktığıda yetmemişte yerime birini koymuş bu hayat yormuş beni sen gidince fark ettim yıllardır dönen dünya sen gülünce durmuş hoşçakal bu şarkılar bıraktığım bi emanet hoşçakal be sonsuza dek varsa hakkını helal et hoşçakal be gömdüğün bu kalbe dön bi selamet hoşçakal gülüm ve beklemez bu canlı cenaze hoşçakal ben adını bidaha kağıtlarıma yazmıycam hoşçakal gidiyorum ben anlıycan hoşçakal bu vedalarımın tekrarı olmıcak hoşçakal be kadın yerin hiç bir zaman dolmıycak
Kalemde dert birikti kağıtlarda ayrılıklar, Bizimde saygımız var dilimde haykırışlar. Yok ettim herşeyi bak elimde kalmamışlar Bu belki son şarkım belkide son yalvarışlar. Kırılan kalem artık eskisi gibi yazmaz, Seni gördüğümde çok küçüktüm çok küçük bi yaşta. Geriye dönemem artık dön dememde saçma Beni gömdüğünde çok küçüktüm gözlerimde yaşla. Şair artık öldü bileklerini kırdılar. Ve mağlup oldu zamanla tarih oldu. Zamanla tamir oldu aynalarda parçalanan duyguları Canına kastı vardı yani şarkılar mı mani oldu? (mani oldu) Cehennemin dibindeyim. Yenildim öğrendim yenildikçe yenilmemeyi. Elimde değil artık istesemde olmuyor be bilmiyorum Sahi ne kadar oldu acaba unuttum be sevilmeyi. Sen benim bu kağıtlarıma bulaşmış bi mürekkep. Yataklarda aşkı kaybedince arama yürekte. Ne ay ne güneşte biz aşkı gömdük artık Beni öyle bırak git bu yerde ellerimde kürekle. Bi şairin eceli ölüm değil yazamamak. Bi başkasına yazmak mı? yazdıklarım sana kadar. Artık küstüğüm bu aynamlada barıştım ve İçimde sevgim yok kaldıysada bana kadar. Hoşçakal bu şarkılar bıraktığım bi emanet. Hoşçakal be sonsuza dek varsa hakkın helal et. Hoşçakal ve gömdüğün bu kalbe dön bi selam et Hoşçakal gülüm be beklemez bu canlı cenaze. Hoşçakal ben adını bi daha kağıtlarıma yazmıycam. Hoşçakal (hoşcakal) gidiyorum ben anlıycağın. Hoşcakal bu vedalarımın tekrarı olmuycak Hoşcakal be kadın yerin hiç bi zaman dolmuycak. Yazıp çizip oynadığım perde kapanıyor, Ve kabuk tuttu yaralarım bak artık öyle kanamıyor. Ellerim yazamıyor bu kağıtlarıma yabancıyım İlham perim ölmedide yaşamak için çabalıyor. Anladım ki çekip giden geriye dönüp bakmıyor. Çektiğim bu zulüm duygularımı katlıyor. Ve bende yemin ettim adını bi daha yazmamaya Artık Uğur fotoğrafını gördüğünde yakmıyor. Gelip dönme diye final yazdı ellerim. Ve çünkü dönersen geriye inanırım ben evvelim. Bekledim gelmedin ve gelmediğin hergünümde Ciğerlerime sen yerine biriktirdim sentetik. Offf kabul ettim yenildim, Ne kazandım ne kaybettim öyle meçhul yenilgi. İnan sevindim hep mutlu dahi görünmene Hayalini görmek için ciğerlerim delindi be. Karanlık dünyama ışık verdi yıldızlar, Artık iyileşti kadın bıçakladığın sırtımda. İnan ki bilmiyorum nasıl çaldın kalbimide Görseydi eminimki kıskanırdı hırsızlar. Hoşcakal demekte gel demekten zormuş Beni bıraktığı da yetmemiş mi yerime birini koymuş. Bu hayat yormuş beni sen gidince farkettim Yıllardır dönen dünya sen gülünce durmuş.
