Gizli sandigim gibisin kaçıp kaçıp sessizce dinlediğim uzaklara genç kızlık günlerime gittigim en mutlu olduğumuz zamanlar belkide hayatin telasindan uzak kocaman gülümsemeler şimdi ne kadarda az gülüyoruz belkide iyiki varsınız 👍👍👍
Çocukluğum bu albümdeki bütün parçaları başa sarıp tekrar tekrar dinlemekle geçti..Keşke hep o zaman da kalsaydık keşke..Her dinlediğimde gecekondudaki evimize gidiyorum ne kadar güzel di herşey ve şimdi ise zorlu bir mücadele😔
Olaki yürürüm bir başka aşka Ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe Unutmaki tek aşk olduğum sensin Aşık olduğum değil Karanlıkla süzülüyor içime yıkım Dur diyorum yıkılıyorum Uçurumları baş ucuma koyuyorum sonra Okşuyorum saçlarını rüzgarda Sıcak, ılık bir koku siniyor yüreğime Gitme diyorum gitme düşüyorum Sonra beni soruyorlar bana Tanımıyorum diyorum Daha hiç karşılaşmadık Aynı çizgide bilge sus umu dinliyorlar Ben sustukca Yazık, bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar Önce bir bir, sonra hepsi Sonra bir uçurumlar kalıyor birde yıkımlar Verilen herşey borçmus gibi alınıyor Önce bir bir, sonra hepsi Sonra mı bir ben kalıyorum, birde yalnızlık Uçurumlar, yıkımlar, ben ve yalnızlık Zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi Yatıyoruz yan yana Öpüşüyoruz, sevişiyoruz da hatta Herşey oyunun yasaklarına uygun bir günah oluyor Tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz [ Telli, kanlı düğün işte Üşüyor saçlar biliyorum dargınmısın Bu baharda mayısta bıraktığım gibi misin hala Vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğinde hüzün Hala kaçıyormusun zamansız Gözlerini bırakarak birilerinde Hala ellerinden tutup sevgileri Dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak Küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyor musun Kendin kadar aklımdasın Hala öyle savruk bir gök Hala öyle yerini yurdunu bulamamış bir mavi Ve aşkını şaşırmış bir tanrı Çoğalan sızısıyla mutlu bir yara Öyle misin mavi gözlü sarı saçlı yoldaşım Öyle bıraktığım gibi misin Gerceği yakmada hala usta mısın Yoksa çırak mı yanarken yalanda Saçlarıma dolanan aydınlığımsın Somutlaştıramadığım tek imgemsin şiirde Anlattıkça eksilen tek anlam Anlattıkça eksilen tek anlam Hala bıraktığım gibi misin Yoksa beni bıraktığın gibi mi Kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma Kaç mevsimsiz kar düştü benim toprağıma Hala bıraktığım gibi misin..?
Bu şarkıyı ilk 2008 yılında dinlemiştim 2010 yılına kadar kesintisiz olarak sürekli dinlerdim yıl olmuş 2024 ve ansızın aklıma geldi beni gene o yıllara götürdü
Her dinlediğimde tekrardan öldürüyorum içimdeki bütün şiirleri. Her dinlediğimde tekrardan koyuyorum rakı kadehime yalnızlığımı. Ama ne sek yalnızlık...
Ah gençliğimizin şarkıları ne güzel günlerdin sen öyle kokusu hiç gitmez bu şarkıların yüreğimizden bunu dinleyip yorumları dost edinen kardeşim sende hoş geldin.
Birini sevmekle birinin acılarını sevmek çok farklıydı. Acılarını sevmediğiniz sürece, onları anlamadığınız sürece, onlara katlanamadığınız sürece, sevgi hiçbir şey yetmiyordu. 20.06.2023
sanki, uzun bir yolculuğa çıktım ve yanıma hiçbir şey almadım. Sanki mühim bir işim varmışta ben onu yapmayı unutmuşum gibi. eksikliğini fazlasıyla hissettiğim bir şey var içimde. sanki farkında olmadan bir şeylere veda ettim. İçimde beni endişelendiren bir burukluk var. Rahatsız eden koskocaman bir boşluk. Bilemiyorum, belki de gelip geçici bir şeydir. Ya da ben bu aralar fazla duygusalım. Anlayamıyorum.
Sevgilim sana kaldığım hasret benim yüreğime o kadar ağır geliyor ki. Defalarca aynı kör kuyuya düşmekten o kadar yorgunum ki. Keşke şartlar bize biraz şans verseydi seninle daha yürüyecegimiz çok sokaklar vardı. Ben dersimi aldım sevgilim kimseye yüreğim acıya acıya hasret kalmiycam ben kimseyi seni sevdiğim gibi sevmiycem.
Unutmaki tek aşık olduğum sensin pınarim İstanbul lu pınarım Yıllar önce çok büyük anısı var bende umut altınçağ özlüyorum valahi özlüyorum öşuyor saçlarım hala bıraktığım gibimisin
3 Kasım Perşembe saat 4.48. yıllardır dinlediğim ve manasına kimseyi yakıştıramadığım bu şiiri dinliyorum yine. Ve biliyorum yere göğe hatta yüreğime bile sığdıramadığım sen bile değmezsin bu şiire..ne kadar içtim bilmiyorum paketim de bitmiş. hayatıma kolay almadım onu. Aldatıldım. Ve asla kimseye güvenip hayatıma almıyorum. Korkuyordum da aslında bir yandan. Kimseyi hayatıma almadan geçen üç yıl sonunda binbir emekle ikna edip önce güvenimi sonra sevgimi kazanmıştı. Onunla inanmıştım tekrardan inancımı yitirdiğim her şeye. dipsiz bir kuyudan o ellerimden tutup çıkardı beni dedim. o da aldatılmıştı. aynı yerden kanıyoruz beni anlar aynı şeyi yaşatmaz dedim. İnandım. üç yılı aşkın bir birlikteliğimiz vardı onunla. ondan önce de bir yıl kadar konuşmuştuk. ama ben çok değil daha on gün önceye kadar bir birliktelik olarak bile görmediğini öyle ki beni ve benle beraber geçen dört yılı bi çırpıda silip atabildiğini öğrendim. mesafe ilişkisiydi ve gitmeye yakın bana o güzel soruyu sordu. “Beni bekler misin?” ne zaman göreceğim bile belli olmayan bir insana, onun bile tutamayacağı o sözü verdim. Beklerim dedim ve on gün önceye kadar hala bekliyordum. her gece Allah’a yalvarıp dualar ediyordum. On gün önceye kadar.. yokluğuna bile sadık kaldım asla ona ihanet etmedim. Yanımda olacak olan dokunabileceğim sarılabileceğim istediğim her anda görebileceğim tonlarca insan varken ben onu beklemeyi seçtim. onu beklemeyi onun yokluğunu sevmeyi seçtim. Ama o benim kadar cesaretli değildi. Değilmiş. ilk sevgilisini benimle geçen dört yıla tercih etmiş.. öyle ki hiç olamamışım, hiç değememişim hayatına. Söylediği onca güzel söz gibi bana anlattığı hayalleri sevgisi de yalanmış. insan gerçeklik algısını yitiriyor böyle bir durumda. Ağzından çıkan her cümle yalanmış diyor aklı almıyor insanın. Delirmenin eşiğine geliyorum her defasında hatırladıkça. Zihnimi meşgul etmeliyim bir şeylerle ama olmuyor. dört yılını verdiğin insanla aslında bütün her şeyi sadece tek başına sen yaşamışsın yalandan mutlu olup boş hayaller kurmuş, aramız bozulduğunda kendi kendime üzülüp kırılmışım sonra yine kendi kendime affetmişim. onun için sadece zaman geçirmek için konuştuğunu anladığım o an. delirmemek elde değil. onun sıradan şarkı ekleyerek paylaştığı storyleri bile üzerine alınmak ya da yazdığı sözleri üzerine alınmak. o kadar basit şeyleri bile kendi üstüne alınmak ve aslında hiçbirinin senin için olmadığını öğrenip üstüne hepsi sadece ve sadece o unutamadığı ilk sevgilisine olduğunu öğrenmek… senin sadece onunla olmasını istediğin hayalin olan şeyi o seninle beraberken bile hep bir başkasını düşünerek geçirmiş hep onu istemiş oysa. Ben hiç olmamışım onun hayatında tırnak ucu kadar bile değememişim hayatına.. ne benim ne sevgimin ne sadakatimin ne çabamın bi önemi varmış yanında.. sevgisini hiçbir zaman ama hiçbir zaman tam anlamıyla hissettirmedi bana içinden gelerek benim için asla bir şey yapmadı. Ben kendi kendime sevdiğini sanmış öyle büyütmüşüm onu içimde. içimi açtığım dertleştiğimi sandığım, beni anladığını düşündüğüm beni sevdiğini istediğini düşündüğüm zamanlarla beraber o insan da koskoca bir yalandan ibaretmiş. aynı şeyi yaşadığımız için biz sarabiliriz birbirimizi dedim, bana derman olduğu gibi ben de ona olurum dedim. Olamamışım. beni çıkardığını sandığım o dipsiz kuyudan daha da derine attı şimdi. bana derman olduğu derdimin kaç katı büyük bir yük bıraktı şimdi yüreğime. Oysa ben giderken bana verdiği tişörtünü bile hala saklıyordum. Onu katarken üzerinde parmak izleri kalmıştır ve gitmesin diye dokunmuyordum. parfümünden alıp yatarken ayıcığıma sıkıp sarılıp uyuyordum…tek hatam yıllarca koruduğum güçlü yalnızlığım ve benliğimi bozarak tekrar güvenmekti birine, birlikte o hayalini kurduğumuz şeyi yaşayabileceğimize inanmaktı sadece. herkesi aynı sevemezsin ki ama. Ben onu beni aldatandan daha çok sevdim oysa. Ama o beni ilk sevgilisinden daha fazla sevmemiş.. belki de hiç sevmemiş..
Üzülürüm şimdiki aşklar bilirmi, tek Aşk olduğumsun, Aşık olduğum değil. Yıllar önce sevgilimdin şimdi en değerli varlığım eşim oldun. Seni her zaman seveceğim canım eşim. Aşk. Aşık değil.
Bir kız vardı canım dan öte sevdiğim belki ben anlatamadım yada çocukluğun verdiği o mecburi cahilliğin gölgesinde usulca tarihten silinip gittik ama öyle bir şey ki bu kader karşıma ona benzer yüzler ve kokular çıkardı karşıma her seferinde ne yapabilirsin ki ama o bilsin ki kendi kadar aklımda halen hep iyi olsun ve karşısına benden daha iyi bir adam çıksın üzmesin onu...
Ne zaman ki, kimi özlediğimi bilmeden hasretin en yoğun halini yaşasam burada buluyorum kendimi... Yaşama dair tek umudumu da göğe gelin etmek üzere.. (Cevabını hep çok merak ettiğim bir soru var, ve ben bunu dinleyen insanların cevaplamasını istiyorum. Neden, neden arkadaşlar. İnsan neden güzel olan bir şeyden kaçar ki)
Sonra bir uçurumlar kalıyor, bir de yıkımlar... Verilen her şey boşmuş gibi alınıyor.. önce bir bir sonra hepsi.. Sonra mı? Bir ben kalıyorum bir de yalnızlık..
Öyle güzel anlatıyorsun ki Deniz. Ve ben kayboluyorum Senin okyanusunda Bütün limanlarda sen varsın sanki Annesinin anlattığı Masala inanan çocuklar gibi İnanıyorum sana. İnsan insana mavi olmalı Deniz olmalı.
@@serkansolak3015evet yazıyorum kendi halimde.Yazdığınızı çok beyendim ben şuan bu şarkıyı kaybettiğim annemle babam ağlarken kafam dağılsın diye yorumları okurken yazayım dedim.
