Uważaj, tak stracisz kontakt z dzieckiem! | s. Maria Kwiek USJK 

Dokładnie, ja też. Szkoda że nie ma takich wykładów w szkole albo szkółki dla rodziców.

Możesz mieć więcej dzieci i wychowywać je we właściwy sposób. Moje ostatnie dziecko urodziłam w wieku czterdziestu trzech lat.

Ja też. Szczęść Boże

O tak, ma Pani całkowitą rację. Ale chyba jednak wszystko zależy od tej pierwszej decyzji, czyli roztropnym wyborze męża/żony. Jeśli oboje nie będą podzielac tych samych wartości, a przede wszystkim kochać się i szanować, to przy najlepszych chęciach, nie da się dobrze wychować dziecka. Jest takie trafne powiedzenie, że aby dobrze wychować dziecko trzeba być samemu dobrze wychowanym.

Ale zawsze WARTO próbować 😉

CAŁKOWITA! !PRAWDA Z SZACUNKIEM.POPIERAM.TE WYPOWIEDZ CO CZYNIĆ KIEDY DOROSŁE DZIECKO PRZESTAŁO WIERZYĆ?

Zgadzam się. Ja nie byłam szanowanym dzieckiem. Z jednej strony jestem świadoma tego, jaka to krzywda, a z drugiej chociaż próbuję być mądrą matką to często jakoś samo leci, słyszę ze swoich ust rzeczy, które ja słyszałam jako dziecko, mam w sobie emocje, z którymi sama poradzić sobie nie umiem, a chciałabym, żeby moje dziecko radziło sobie z własnymi. Bardzo próbuję być inna, bardzo chciałabym, żeby mogę dzieci były szczęśliwe, jednak popełniam tak wiele błędów, że ponoszę klęskę za klęską. Nie umiem. Czasem chciałabym zniknąć, bo nic nie potrafię zrobić dobrze.

Wydaje mi sie, ze jest dokladnie odwrotnie. Obserwuję dzieci wychowywane w wielkich miastach i na wsi lub malych osrodkach. W przypadku tych pierwszych rodzice stawiają na " indywidualne" podejście do wychowania, pielęgnowane i rozwijane są talenty, zmuszanie szkoły do indywidualnego toku nauczania przez wzgląd na różne dyslekcje, organizowanie dziecku każdej wolnej chwili, wyposazanie we wszelkie elektroniczne "pomoce naukowe". Zupełnie inaczej jest w małych ośrodkach lub na wsi, tam rodzice często z powodu licznych obowiązków i skromnych środków finansowych wychowują dzieci, w sposób, w jaki sami byli wychowywani, czyli najczęściej angażują do pomocy w pracach domowych i w odejściu. Te dzieci często mają wszystkiego dużo mniej niż dzieci w mieście a wolny czas spędzają na zabawach, w jakie dzieci od zawsze się bawiły, czyli na powietrzu i w gronie rowieśników. Z tych "miastowych " dzieci wyrastają dorośli egoisci, niezaradni życiowo lub terminatorzy, gotowi na wszystko by zrobić tzw karierę, z tych wiejskich dzieci, zaś rosną dzielni ludzie, potrafiący się odnaleźć w każdych warunkach, którzy nawet jeśli się pogubią (np w wielkim miescie), to potrafią się pozbierać. Oczywiście to co napisałam jest wielkim skrótem myślowym, ale sądzę, że odpowiada to rzeczywistości. Ma Pani rację, że na dziecko oddziaływuje wiele czynników, ale jeśli fundament jest solidny, to nawet jeśli upadnie czy zbłądzi, to jednak będzie potrafiło wrócić na właściwe tory. Religia katolicką i wiara w Pana Boga to podstawa, bez której życie staje się kroczeniem po omacku. Jeśli rodzina jest prawdziwie wierzący w Boga i wyposaży dziecko w wiarę to o resztę może się nie martwić.

Są już dziś narzędzia w wielu bardzo mądrych książkach i na kursach prowadzonych przez praktyków wychowywania empatycznego. Czasami to kwestia wprowadzenia jednego zdania, chęci nazwania emocji dziecka,zauważenia ich. I praktyka, praktyka,praktyka.w życiu codziennym.innej drogi nie ma dla przełamania utartego wielopokoleniowo schematu Kto chce znajdzie sposób Kto nie chce znajdzie powód

Ja też :)

Może po prostu na modlitwie powiedzieć Jezusowi:"Panie Jezu wyrzekam się wszystkich złych słów powiedzianych do dziecka". Podobnie na koniec pomaga modlić się ksiądz na koniec modlitwy różańcowej dla dzieci. wpisz na RU-vid Teobańkologia różaniec dla dzieci zobrazowany bańkami mydlanymi

Może też Pani pójść do księdza z dzieckiem jeśli jest to możliwe i poprosić o modlitwe o uwolnienie. Być może to zło które przylgnelo do dziecka poprzez właśnie zle wypowiedziane słowa Pan Bóg od niego zabierze😊

Przeprosić dziecko. Przyznać się przed nim, że się popełniło błąd, że mamusia się zdenerwowała i że to nie było dobre i powiedzieć, że jest dla mamusi ważne.

Należy tez odwołać je w konfesjonale, gdyż mogą działać jak przekleństwa. Proszę posłuchać konferencji ks. Dominika Chmielewskiego.

Odwołać te słowa w spowiedzi świętej.

Dzieci w tym wieku mają już często kontakt z pornografią. Lepiej, że dowiedział się od Pani.

Niektóre rzeczy trzeba dostosować do psychiki dziecka, super mówił o tym Pulikowski. Czyli nie tak, jak to my odbieramy ale łagodniej. Dużo zależy od tego, jak to zostało powiedziane. Może warto zapytać, czy to o czym rozmawialiście go niepokoi? Bo to pozostawione same sobie może w przyszłości zaszkodzić...

Tak, trzeba wyjaśnic jak pyta, inaczej dowie się o wiele okrutniej od rówieśników lub z Internetu.

Siostra Maria Kwiek, proszę poszukać na internecie

Siostry Urszulanki Serca Jezusa Konającego.

Modlitwa różańcem za każde dziecko cały różaniec codziennie przez rok. To jest rada Sw. Moniki.

Niech się Pani nie obwinia. W dzisiejszym świecie b. Latwo zbłądzić. Pozostaje nam modlitwa.

Najtrudniej z samym sobą sobie jest poradzić. Widzę, że jeśli ja zaczynam żyć miłością i pokojem to i wychowanie staje się łatwiejsze. Nie widzę u siebie innej drogi. Błogosławimy jak najczęściej, a upominać staramy się tylko na spokojnie. Z Bogiem dasz radę! :D Powodzenia Ewelino!

Witam. Kochana Pani Ewelino. Żadne dziecko nie jest okropne. Zachowania naszych dzieci są sumą naszego zachowania do nich. Wszystko jest ważne od momentu poczęcia dziecka do dziś. W jaki sposób myślimy o dziecku, co i jak mówimy, czy podnosimy dziecko w słowach czy poniżamy. Moja praktyczna rada, to proszę zaprosić Maryję i Jezusa do modlitwy, prosić Ducha Sw o światło i pytać Boga dlaczego moja córka tak się zachowuje, szukać prawdy i powodów jej zachowania. Proszę się nie bać, choć może Bóg powiedzieć trudne słowa. To przyjmowanie prawdy przez Panią, będzie pierwszym krokiem do procesu uzdrawiania relacji Pani z córka. Proszę oddawać ból i cierpienia , łączyć z Chrystusem i oddać na przemianę córki, swoją i swojej rodziny. Proszę znosić te trudne sytuacje w cierpliwosci i okazywać dużo zrozumienia dla córki. Oczywiście nie wiem co ona złego robi , ale np: jeśli pije czy używa wulgaryzmów trzeba reagować , ale zawsze z szacunkiem do dziecka. Ona musi czuć wymagająca, ale Miłość. Jeśli będzie Pani poznawała prawdę o sobie, o swoim grzechu i cierpliwie znosiła swoją codzienność oddając ból i łzy - to Bóg na pewno przybędzie z pomocą, bo ON JEST PRAWDĄ, a prawda wyzwala i uwalnia od zła i odbudowuje więzi w rodzinie. Ja tak czynię i Bóg powiedział, że będę jeszcze miała radość z moim synem. Piszę to wszystko z własnego doświadczenia drogi, którą kroczę, drogi prawdy o sobie i prawdy o miłości Chrystusa do mnie. Życzę Pani 🌺 powodzenia. Z modlitwą Wioletka

Jesli możesz dołączyć do róż różańcowych. Ja jestem w 2- ch. Pierwsza 20 rodziców modli się w intencji za dzieci-o łaski, błogosławieństwo boże, miłość itd. Druga to o prowadzenie przez Ducha św. dzieci i młodzież >na całym świecie w miłości i prawdzie Boga zawarte w Piśmie świętym. Dokładnie nie pamiętam.

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Jednak mam wrażenie, że nie ma z gruntu okropnych dzieci, są głównie te niekochane. Albo źle kochane. Nadopiekuńczość, brak prywatności, brak zaufania, brak miłości, kłótnie w rodzinie. Wszystko ma wpływ. Brak rozmów. Brak czułości. Poczucie zranienia, odrzucenia i niezrozumienia.

Ewelinko poszukaj w sieci Tomka Zielińskiego i jego doświadczeń z trudna młodzieżą.

Fakt posiadania swego dziecka, nie jest równoznaczne z tym, że ma się lepsze rady w wychowaniu dziecka.Nic bardziej błędnego...Poza tym ta kobieta również rozwijała się od dziecka, będąc w rodzinie.

Wszystko co mówi siostra jest łatwe w praktyce. Ta akurat siostra ma swoje dzieci. Jak to łatwo osądzać osobę po jednej konferencji. Z drugiej strony jakby nie miała swoich dzieci to i tak to co mówi jest wartościowe i warto wdrożyć w działania rodzicielskie.

Oczywiście. Nie ma pojęcia. Ja też się uczyłam, ale rzeczywistość przerosła moje wyobrażenia o tym jakie mogą być dzieci. Posłuchać można, praktyka to zupełnie co innego.

To prawda. Dzieci są bardzo różne, nawet rodzeństwo.