Van Gelder VIP Vervoer 30 maart 2019 - Harry Sacksioni 

Wat is dat toch raar. Ik zit dit vroeg in de ochtend te bekijken met een BIG SMILE op mijn gezicht. WAT een reportage. Zoveel plezier, vertrouwen, zin in, intimiteit ook. Jochem en Harry weten gewoon een mooie en bijzondere 'ontmoeting' voor elkaar te krijgen, in beeld voor The Rest Of Us. Ik ga er twee dingen over zeggen. Ten eerste: wat is het voor de fans toch fantastisch dat zulk 'in beeld brengen' vandaag de dag mogelijk is. Dankzij RU-vid, of überhaupt social media waar artiesten een inkijkje kunnen & willen geven in hun persoonlijke leven. En dankzij volstrekt eerlijke 'interviewers' als Jochem van Gelder. Denk nu even terug aan de helden van je jeugd: je was er dol op (en nog steeds), maar je wist weinig van ze. Helden op afstand. Min of meer zwijgende iconen. Een beetje info via de elpees (G-snaar Savarez rood). Ja, je zag ze soms op een podium, maar ze bleven ver weg. Op toneel maakten ze grappen, maar hun echte persoon hielden ze - begrijpelijkerwijs - verborgen (Harry had een tijdlang een stalker). Je las over ze in muziekblaadjes, of in de Story. Elk detail vrat je: de lievelingskleur van Mick Jagger, of de namen van de kinderen van Jon Anderson. Dankzij zulke reportages zien we nu gemakkelijker en eerlijker de Echte Mens achter de artiest, en dat maakt ons beeld eerder completer dan dat het er afbreuk aan doet. Helden met meer diepte dan de poster aan de muur. Ten tweede: wat is deze reportage toch oer-Hollands. In de goede zin. Nee, in de tamelijk geweldige zin. Want in Nederland geldt: doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. We komen allemaal uit een buik, en we gaan allemaal de grond in. Niet moeilijk doen. Na een optreden als gitaarheld, doe je gewoon een tukkie in de auto. Ik een empty nest syndrome, jij een empty nest syndrome. We lijken heus allemaal op elkaar. Maar het is geen platheid. Het is (h)erkenning. Intussen zijn we trots op wat we in ons persoonlijk leven voor elkaar krijgen, en waarderen de verschillen. Dré kan mensen aan het lachen maken als geen ander, ook al blijft hij ook 'gewoon André', en daarom houden we van hem. Harry kan de snaren en de mensen in beroering krijgen als geen ander, en daarom houden we van hem, ook al blijft hij ook 'gewoon Harry uit de Rijnstraat'. Je zou met beide een praatje maken uit het niets, als ze net als jij op de tram stonden te wachten. Dat is heel Hollands, en heel mooi. Zo, nu ga ik mijn Takamine EN-30c oppoetsen, nieuwe snaren ook, want ik krijg weer zin om iets te spelen. Het lieve ding hangt hier aan de muur omdat Harry in 1989 zat te godveren in de Kleine Komedie, omdat zijn technicus het geluid die avond niet voor elkaar wist te krijgen. Zo kort zijn de lijntjes. Soms.

Altijd een fan geweest van harry blijf lekker doorgaan gr anne

Zo mooi mens ben je Harry, super!

Top reportage! Wat een heerlijke mannen!

Wat een leuke reportage!

Heb zijn bladmuziek weer eens tevoorschijn gehaald 😊

1:55 Afgedankte gitaarkoffers ? .. nou ja zeg, ... daar heb je toch wel een betere bestemming voor? Je kan ze gebruiken om naar de groenteboer te gaan, om aardappelen te kopen, ...