Հախվերդյանը միշտ էլ ակտուալա, ուղղակի մարդիկ պետք է իրա ավելի շատ երգեր ճանաչեն, էտ 6-7 հատ երգը չի բոլորի իմացած: 100+ սեփական երգ ունի, մեկը մյուսից լավը:
Ծեր գնչուհին բախտս կարդած իմ հայացքի մեջ մոխրացած, Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց, որ ես ճամփորդ եմ ուշացած, Որ իմ գնացքն արդեն մեկնել է, ես ուշացել եմ նրանից, Ով որ իմ սիրտը գողացել է, արդեն հեռու է ինձանից: Որ ընկերներս հեռացել են, սիրելիներս էլ չկան, Նույնիսկ մոտիկ բարեկամներս հոգեհացիս հազիվ թե գան: Եվ ես հանում եմ իմ երգերը մանկության մութ ձեղնահարկից, Որտեղ իրերն ու նրանց դերը թաքնված են մեծերից, Իսկ մանկությունը մի թռչուն է` թելով կապված մեր սրտերից, Թելը պոկվում է, նա թռչում ու հեռանում է մեզանից: Իսկ մանկությունը մի թռչուն է` թելով կապված մեր սրտերից, Թելը պոկվում է, նա թռչում ու հեռանում է մեզանից: Իսկ մենք խաղում ենք մեր դերերը, Իսկ ես հոգնել եմ էդ խաղից, Մենք թաքցնում ենք մեր մտքերը, մենք թաքնվում են իրարից: ՙԵս քեզ սիրում եմ՚, էս խոսքերը դուրս են խաղի կանոններից, Ես ձեզ թողնում եմ իմ այս դերն ու հեռանում եմ էս խաղից: ՙԵս քեզ սիրում եմ՚, էս խոսքերը դուրս են խաղի կանոններից, Ես շպրտում եմ ձեզ իմ դերն ու հեռանում եմ ձեզանից: Ես թռցնում եմ իմ երգերն իմ մանկության կտուրներից, Կողքիս բոլոր իմ ընկերներն են, բոլոր տղերքը մեր թաղից, Երգերիս բուն-աղավնատունը ես դատարկում եմ երգերից, Ազատությունն է նրանց տունը` թելով կապված մեր սրտերից: Երգերիս բուն-աղավնատունը ես դատարկում եմ երգերից, Ազատությունն է նրանց տունը` թելով կապված մեր սրտերից: Քո իսկական սիրահարները քեզ լքեցին, իմ Էրևան, Անտեր ու դուս մուրացկաները դարձան քեզ տեր ու տիրական, ՙԵս քեզ սիրում եմ՚, Էս խոսքերն ասում եմ քեզ, իմ Էրևան, Արժեր հասնել աշխարհի ծերը, որ այս բառերը հասկանամ, ՙԵս քեզ սիրում եմ՚, էս խոսքերն ասում եմ քեզ, իմ Էրևան, Արժեր հասնել աշխարհի ծերը, որ Էս բառերը հասկանամ: Ծեր գնչուհին բախտս կարդած իմ հայացքի մեջ մոխրացած, Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց, որ ես ճամփորդ եմ ուշացած, Որ իմ գնացքն արդեն մեկնել է, ես ուշացել եմ նրանից, Ով որ իմ սիրտը գողացել է, արդեն հեռու է ինձանից: Որ ընկերներս հեռացել են, սիրելիներս էլ չկան, Նույնիսկ մոտիկ բարեկամներս հոգեհացիս հազիվ թե գան:
Բրավո, դժվար էր պատկերացնել Ռուբեն Հախվերդյանի կատարումից հետո լսել իր երգերը,բայց ինչպես միշտ Նեմրան արդարացրեց սպասումները,շատ կուզենայինք իմանալ, արդյոք՞ մոտ ժամանակում համերգ կունենաք՞
Մատնեց Մ. Մայր կը թողում այս երկրի խաղը Ա. Անդարձ պահն ու յաւերժ մահը Տ. Տուր ինձ քո կոյս գրկի գահը Ն. Ննջեմ, մոռնամ կեանքի ահը Ե. Երբ թէ երբեք, ցերեկ թէ երէկ Ց. Ցաւիս փոխան դարման բերէք
Sirum enk Rubenin ansahman shat. Urakh em vor Duk el ek sirum. Hianali katarum...." Es hasa ashkharhi tsery...ev haskatsa hents da....vor sirum em kez im EREVAN"...
Слова Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց Իմ հայացքի մեջ մոխրացած, Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց, Որ ես ճամփորդ եմ ուշացած, Որ իմ գնացքն արդեն մեկնել է, Ես ուշացել եմ նրանից, Նա, ով իմ սիրտը գողացել է, Արդեն հեռու է ինձանից: Որ ընկերներս հեռացել են, Սիրելիներս էլ չկան, Նույնիսկ մոտիկ բարեկամներս Հոգեհացիս հազիվ թե գան: Եվ ես հանում եմ իմ երգերը Մանկության մութ ձեղնահարկից, Որտեղ իրերն ու նրանց դերը Թաքնված են մեծերից: Իսկ մանկությունը մի թռչուն է՝ Թելով կապված մեր սրտերից, Թելը պոկվում է, նա թռչում է Ու հեռանում է մեզանից: Իսկ մենք խաղում ենք մեր դերերը, Իսկ ես հոգնել եմ այդ խաղից, Մենք թաքցնում ենք մեր մտքերը, Մենք թաքնվում ենք իրարից: «Ես քեզ սիրում եմ» էս խոսքերը Դուրս են խաղի կանոններից, Ես ձեզ թողնում եմ իմ այս դերն Ու հեռանում եմ այս խաղից: «Ես քեզ սիրում եմ» էս խոսքերը Դուրս են խաղի կանոններից, Ես շպրտում եմ ձեզ իմ դերն Ու հեռանում եմ ձեզանից: Ես թռցնում եմ իմ երգերն Իմ մանկության կտուրներից, Կողքիս բոլոր իմ ընկերներն են, Բոլոր տղերքը՝ մեր թաղից: Երգերիս բունն-աղավնատունը Ես դատարկում եմ երգերից, Ազատությունն է նրանց տունը՝ Թելով կապված մեր սրտերից: Քո իսկական սիրահարները Քեզ լքեցին, իմ Էրևա՛ն, Անտերուդուրս մուրացկանները Դարձան քեզ տեր ու տիրական: «Ես քեզ սիրում եմ» էս խոսքերը Ասում եմ քեզ, իմ Էրևա՛ն, Արժեր հասնել աշխարհի ծերը, Որ էս բառերը հասկանամ: Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց Իմ հայացքի մեջ մոխրացած, Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց, Որ ես ճամփորդ եմ ուշացած, Որ իմ գնացքն արդեն մեկնել է, Ես ուշացել եմ նրանից, Ով որ իմ սիրտը գողացել է, Արդեն հեռու է ինձանից: Որ ընկերներս հեռացել են, Սիրելիներս էլ չկան, Նույնիսկ մոտիկ բարեկամներս Հոգեհացիս հազիվ թե գան:
Նորը չեք պահպանում,ուր մնաց թե' հինը չմորթոտեիք..., պարզապես Ռուբենը այդ կողմով էլ է Օրհնյալ,Աստծով է Պահպանվում եւ Ինքը,եւ' ԻՐ Երգերը,Երգեր կան,որ' ժամանակի մաղն են,դա էլ' եկող սերունդը կհասկանա։Իզուր ոչինչ չկա Երկրի վրա,մանավանդ' Հոգու ոչ մի ԳՈՐԾ։+**12❤Ալա Ասլանյան ՀԱՅՔ ԱԴՈՆ
Լուսածին եւ Աստուածախօս հոգեզրոյց...Քրիստոսը մարդացած եւ իր կեանքի ցաւերը։ Ես հոգնելեմ այդ խաղից...ես ձեզ թողնում եմ իմ այս դերն ու հեռանումեմ ձեզանից...
Հախվերդյանը մանկության ժամանակ իրանց տանը ընենց գրողներիա հանդիպել, որ իհարկե մեեծ ազդեցություն են թողել իրա վրա: Հայրը վերջիվերջո գրականագետ էր ու ստիպում էր որ Հախվերդյանը շատ գրականություն կարդա: Էտա Հախվերդյանի գաղտնիքը: Իդեպ Հախվերդյանի սիրած գրողը Սահյաննա ու հստակ ազդեցությունը երևումա:
Ծեր Գնչուհին Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց Իմ հայեացքի մէջ մոխրացած, Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց, Որ ես ճամբորդ եմ ուշացած։ Որ իմ գնացքն արդէն մեկնել է, Ես ուշացել եմ նրանից, Նա, ով իմ սիրտը գողացել է, Արդէն հեռու է ինձանից։ Որ ընկերներս հեռացել են, Սիրելիներս էլ չկան, Նոյնիսկ մօտիկ բարեկամներս, Հոգեհացիս հազիւ թէ գան։ Եւ ես հանում եմ իմ երգերը Մանկութեան մութ ձեղնահարկից, Որտեղ իրերն ու նրանց դերը Թաքնուած են մեծերից։ Իսկ մանկութիւնը մի թռչուն է՝ Թելով կապուած մեր սրտերից. Թելը պոկւում է, նա թռչում է Ու հեռանում է մեզանից։ Իսկ մենք խաղում ենք մեր դերերը, Իսկ ես յոգնել եմ այդ խաղից, Մենք թաքցնում ենք մեր մտքերը, Մենք թաքնւում ենք իրարից։ «Ես քեզ սիրում եմ» էս խօսքերը Դուրս են խաղի կանոններից, Ես ձեզ թողնում եմ իմ այս դերն Ու հեռանում եմ այս խաղից։ «Ես քեզ սիրում եմ» էս խօսքերը Դուրս են խաղի կանոններից, Ես շպրտում եմ ձեզ իմ դերն Ու հեռանում եմ ձեզանից։ Ես թռցնում եմ իմ երգերն Իմ մանկութեան կտուրներից, Կողքիս բոլոր իմ ընկերներն են Բոլոր տղերքը՝ մեր թաղից։ Երգերիս բունն--աղաւնատունը Ես դատարկում եմ երգերից, Ազատութիւնն է նրանց տունը, Թելով կապուած մեր սրտերից։ Քո իսկական սիրահարները Քեզ լքեցին, իմ Էրեւան Անտէրուդուս մուրացկանները Դարձան քեզ տէր ու տիրական։ «Ես քեզ սիրում եմ» էս խօսքերը Ասում եմ քեզ, իմ Էրեւան, Արժեր հասնել աշխարհի ծերը, Որ էս բառերը հասկանամ։ Ծեր գնչուհին բախտս կարդաց Իմ հայեացքի մէջ մոխրացած, Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց, Որ ես ճամբորդ եմ ուշացած, Որ իմ գնացքն արդէն մեկնել է, Ես ուշացել եմ նրանից, Ով որ իմ սիրտը գողացել է, Արդէն հեռու է ինձանից։ Որ ընկերներս հեռացել են, Սիրելիներս էլ չկան, Նոյնիսկ մօտիկ բարեկամներս Հոգեհացիս հազիւ թէ գան։
