Verdwaald in tijd 

Vlagen van herinneringen,
Als een luchtspiegeling.
Verloren in gedachten,
De tijd lijkt te vervagen.
Een pad ooit mijn eigen,
Nu een doolhof zonder einde.
Straten en pleinen,
Verdampen als mist.
Een tuin vol vergeten bloemen,
Waar ik ooit uren van kon dromen.
Nu zijn namen vervaagd,
En het leven lijkt verglaasd.
In mijn geest, verdwaald in tijd,
Waar woorden zijn verbleekt.
Zoek ik naar een weg terug,
Naar wie ik was, wie ik ben.
Een lege bladzij in mijn boek,
Waar verhalen eens stonden.
Nu rest slechts een vage blik,
Naar wat eens was verbonden.
Woorden dansen als schimmen,
Op de grens van mijn bestaan.
Verdwaald in mistige verten,
Waar herinneringen vergaan.
Maar in de stille momenten,
Vind ik een vleugje licht.
Een zacht fluisteren van binnen,
Dat mijn duisternis verlicht.
In mijn geest, verdwaald in tijd,
Waar woorden zijn verbleekt.
Zoek ik naar een weg terug,
Naar wie ik was, wie ik ben.
Dus terwijl de wereld vervaagt,
En mijn geest zijn weg verliest.
Blijft er een sprankje hoop,
Dat zelfs in de mist bestaat.
In de stilte van mijn hart,
Vind ik mijn thuis, mijn gids.
Een glimp van wie ik was,
Een echo van wie ik ben.

Видеоклипы