Bij mij is het gekomen door de dood van een van mijn ouders op jonge leeftijd.. het is heel vervelend omdat je erg graag een liefdevolle partner wilt zijn maar soms neemt je angst brein het idd over.. en dan ben je jezelf niet meer.. bedankt voor deze video! :) mijn stijl is fearful avoidant attachment
Hallo! Mijn naam is bas, 25 jaar oud. Bij mijn geboorte was ik veel te klein, en te vroeg geboren. Al gauw bleek dat ik een eetstoornis had. Voor langere tijd in een couveuse (hierdoor waarschijnlijk te veel afstand gehad tussen mij en mijn ouders) gelegen en mijn ouders waren bezorgd of ik het wel of niet zou overleven. Misschien waren ze wel iets "te" bezorgd. Ik denk zelf dat dit de reden is dat ik verlatingsangst of een "angstig ambivalente hechting" heb ontwikkeld door de loop der jaren. Ik kwam hier pas achter nadat een een super leuk meisje had ontmoet die een "vermijdende hechting" en-of bindingsangst had. Ze trok zich terug in de periode dat alles ontzettend goed ging tussen ons. Met als gevolg dat ik aan mijzelf ging twijfelen en eigenlijk haar de schuld gaf hiervan. Wat voor mij weer een beetje geruststelling gaf. Het lag inmiddels aan haar bindingsangst en niet aan mij dahcht ik. Ze vond me te claimerig, en vond dat ik te veel commitment vroeg. Dit zei ze niet face to face, maar ik realiseerde me goed dat dit wel in haar gedachte rondspookte. Toen ik las dat mensen met bindingsangst vaak mensen aantrekken die verlatingsangst hebben ben ik hier meer onderzoek naar gaan doen. Tot mijn grote verbazing na 25 jaar ben ik er vrijwel zeker van dat ik verlatingsangst heb ontwikkeld. Mijn hele leven heb ik een zeer laag zelfbeeld gehad en heb ik het belangrijk gevonden om voor anderen te zorgen, anderen te helpen, en anderen te pleasen. Door dit te doen voelde ik me altijd weer goed over mezelf. Op zich ben ik wel van mening dat dit geen slechte eigenschap is. Wat is er inmiddels mis met het helpen van anderen? Ik besef me wel goed hoe belangrijk het is om mijn eigen grenzen aan te geven, voor mezelf op te komen, en dat ik blij mag zijn met wie ik zelf ben. Hoe belangrijk het is om mezelf op nummer 1 te zetten, en dat je soms egoïstisch moet zijn. Na de periode van het daten over was met het ontzettend leuke meisje belande ik in een diep gat. Ik was depressief, en het rouwproces duurde ontzettend lang. Nog steeds denk ik er regelmatig aan hoe leuk het was. De klap kwam misschien extra hard aan omdat ik eigenlijk nog nooit in mijn leven een relatie heb gehad en zoiets voor iemand gevoeld heb. Het extreme verlangen naar een relatie is er nog steeds en zal waarschijnlijk zo blijven. Ik ben toch heel erg blij dat dit me is overkomen. Ik heb geleerd dat ik helder moet blijven nadenken bij de volgende keer in het daten, scherp moet zijn op rode vlaggen, bijvoorbeeld tekenen van bindingsangst bij de ander. Ik heb geleerd dat ik niet te veel moet geven, of te veel moeite doe, of de ander op nummer 1 zet in plaats van mijzelf. Het is inmiddels 4 maanden geleden dat ik geen contact meer heb met dit meisje, ze wilt graag vrienden blijven en later wat afspreken. Hoe graag ik dit ook wil, ik weet als ik hier in toe stem, waarschijnlijk hetzelfde patroon zich weer gaat herhalen, en hiervoor waak ik. Ik zal minder snel toehappen en mezelf altijd op nummer 1 blijven zetten. Mijn concrete vraag is eigenlijk: Hoe voorkom de volgende keer dat ik te claimerig overkom, te snel mezelf bloot stel, en misschien wel bindingsangst krijg in plaats van verlatingsangst na deze gebeurtenis? Ik voel mezelf inmiddels weer zelfverzekerder en zit eigenlijk best goed in mijn vel (komt met name door veel sporten), alleen de onzekerheid om voor altijd alleen te blijven speelt elke dag nog een rol in mijn hoofd. Mocht je het doorzettingsvermogen hebben gehad om dit allemaal te lezen wil ik je hartelijk bedanken. Niet alleen voor het lezen, maar ook voor de content die je blijft posten. Het heeft mij zeer geholpen. Ik heb nog een lange weg te gaan, maar dit is het begin! Liefs, Bas
Wat een open en eerlijk bericht. Super fijn vind ik het als mensen kwetsbaar durven te vertellen over hoe ze zich voelen. Ik ben ook mijn hele leven al onzeker. Ik vind t erg vervelend maar kom er niet van af. Ik kan slecht leren en voel me daardoor niet echt mee komen met de rest v de maatschappij. Ik heb geen borsten, hele dunne haren en echt lelijke handen. Ik vergelijk mezelf constant met andere vrouwen en als ze die 3 dingen wel hebben zou ik zo graag hun zijn...ik was wel een tijdje zelfverzekerd maar dat is weer over gegaan...mijn vader was ook zo..ik ben ook een pleaser, heel zachtaardig...te gevoelig. Ik denk 24 uur per dag. Erg vermoeiend...hsp heb ik..ik ga er toch maar t beste v maken. Ik sport ook veel en ben creatief. Ik let erg op mijn gezondheid en financiële situatie. Dat geeft me hou vast. Bedankt bas voor je berichtje. Fijn te weten dat er meer mensen zoals mij zijn
Zo duidelijk, liefdevol en warm uitgelegd 😊 Sinds 1 week heeft er een energetische verschuiving plaatsgevonden in mijn relatie, waardoor mijn partner, onafhankelijk is geworden en op eigen benen staat. Wij hebben voor elkaar gezorgd. Ik ben de afgelopen week helemaal naar de bodem gezakt, alles doorleefd, toegelaten en uitgehuild, alsof ik dood ging, ik dacht laat mij maar sterven in de oceaan van liefde. Vanochtend is gaan zoeken op verlatingsangst en ik zie, voel direct dat dit het is en heb nu ook de manier om dit te helen. Zo dankbaar voor jou filmpje❤️
Aaa ik kan alle punten aftikken. Confronterend, maar waardevolle video Paulien. dank je wel! Ben ook heel benieuwd naar een video over veilige hechting. Wat dat dan allemaal inhoudt in jezelf en in relaties. Hoop dat je daar een video over kunt maken. Liefs!
Wow dit is confronterend herkenbaar, maar ook prettig om meer uitleg te horen over iets wat ongrijpbaar van binnen gebeurt. Ik denk dat herkennen en uitleg een mooie eerste stap kunnen zijn naar het ‘omgaan met’.
