In KNOW SHIT vertellen we je elke week hoe je moet omgaan met maatschappelijke shit als pesten, discriminatie, ongelijkheid, vooroordelen en gezondheid. Hoe het echt zit, dus.
We kunnen onze lach niet bedwingen bij slechte audities, pranks en programma's met verborgen camera waarin mensen in de maling worden genomen. We genieten massaal van leedvermaak, maar toch kan niet iedereen erom lachen. Dagmar (16) wil weten waarom niet iedereen lacht om de pijn van een ander. Om daar een antwoord op te krijgen, gaat ze samen met Cesar voor onderzoek naar het Schiller Theater “Place Royale” in Utrecht. Daar bekijken ze slechte audities, pranks en video’s waarin mensen vallen.
Dagmar vertelt dat ze leedvermaak wél grappig vindt als de persoon in het filmpje er zelf ook om kan lachen. Af en toe kan ze zich verplaatsen in de persoon, waardoor ze plaatsvervangende schaamte voelt.
Cesar realiseert zich, nadat hij is bijgekomen van zijn slappe lach, dat hij en Dagmar tijdens de filmvertoning soms ook lachen om het leed van een ander, maar waarom ze dat precies doen en wat het nut ervan is, weten ze niet. “Waar ligt de grens?”
Genieten van leed
Om daar een antwoord op te krijgen brengen ze een bezoekje aan sociaal-psycholoog Wilco van Dijk van de Universiteit Leiden. Hij deed onderzoek naar leedvermaak en kan precies vertellen waarom we soms genieten van het leed van een ander en waarom dat helemaal niet zo slecht is.
Hij vertelt dat leedvermaak ons plezier geeft en goed is voor ons zelfbeeld, doordat we ons gaan vergelijken met anderen. Volgens hem is het ook een vorm van rechtvaardigheid. Hij stelt dat als we zien dat een ander pijn heeft, we ons beter gaan voelen over onszelf.
human.nl
6 мар 2019
