'We zijn radeloos, maar het leven gaat door' | Dick Voormekaar Podcast S04E37 

Ik ben heel blij met deze mannen op youtube , en zou hem zeker hier kijken , maar de aflevering komt een dag later dan uitzendingen elders

Ik luister naar deze podcast vanaf seconde 1 en heb elke seconde genoten met een grote N!! Deze podcast mag nooit ophouden of i.i.g. nog 100 miljoen, miljard jaar doorgaan… Heren: ( alledrie) jullie zijn TOPPERS!! ( Ja ook jij: SkieteSjoerd)

In een rokerig, nostalgisch café ergens in Rotterdam zitten twee oude sportjournalisten, Martijn en Michel, aan een houten tafel vol kringen van talloze koffiekopjes. Het is een sombere middag, en de regen tikt zachtjes tegen de ruiten, alsof de stad zelf hun melancholie weerspiegelt. De muffe lucht van het tafelkleed gemengd met de geur van verschaald bier en oude herinneringen. Michel, een man met een door de jaren verweerd gezicht en diep in zijn stoel gezakt, neemt een slok van zijn koffie. Hij zucht en kijkt naar Martijn, wiens grijze haren wild om zijn hoofd staan, alsof hij net door een storm is gelopen. "Het is alsof een deel van onszelf vertrekt," zegt Michel, zijn stem zwaar van emotie. Martijn knikt instemmend en haalt diep adem, zijn kop koffie tussen zijn vingers balancerend. "Je hebt gelijk, Michel. Hij was niet zomaar een trainer, hij was een baken van hoop voor deze club. Iemand die ons weer liet geloven in die mooie tijd van weleer." Ze zitten stilletjes en staren voor zich uit, verloren in gedachten aan gloriedagen en kampioenschappen. De herinnering aan het geluid van juichende menigten in de Kuip, de spanning van de derby's en de opwinding van Europese wedstrijden vullen hun geest. Maar nu lijkt alles zo ver weg, bijna onbereikbaar. "Herinner je je die avond in 2017?" vraagt Michel plotseling, zijn ogen oplichtend bij de herinnering. "De laatste wedstrijd tegen Heracles. Wat een spanning, wat een ontlading toen Kuyt die hattrick maakte." Martijn glimlacht zwakjes. "Ja, dat waren tijden. Dat soort magie, dat kan alleen een trainer met een ziel voor de club teweegbrengen. En nu... wat blijft er nog over?" "De hoop," antwoordt Michel zacht. "De hoop dat er ooit weer iemand opstaat die deze club kan leiden zoals Arne dat deed. Maar tot die tijd... zullen we maar verder moeten mijmeren." De twee mannen nemen nog een slok van hun inmiddels koude koffie en blijven in stilte zitten, hun gedachten verdrinkend in een zee van herinneringen en verloren dromen. De regen buiten wordt heviger, alsof de hemel zelf huilt om het verlies van een icoon. En daar, in dat kleine café, voelen Martijn en Michel de leegte die achterblijft bij het vertrek van Arne Slot die zoveel meer was dan alleen een coach voor Feyenoord.

Niet elke imitatie is perfect, maar de pogingen zijn hilarisch :D leuke verhalen, ik heb geen idee wat er nou besproken is en waar het over ging...het was wel heerlijk om 100 minuten te luisteren

Het was weer genieten. Komen jullie naar Aruba voor de Benedewindse derby?? Neem ik jullie mee naar t café. Gaan we (een) drankje(s) doen. Kunnen jullie meteen de Dick Voormekaar podcast Caribische editie opnemen.

Als ik ze hoor praten is het net alsof ik met vrienden op het terras zit😂...alleen andere clubvoorkeur maar das prima

Ik dacht dat ie zei: anale krokettuh.

Een RUIT op het middenveld kan, maar met de punt naar voren of de punt naar achter, wordt lastig. Een ruit heeft namelijk ALTIJD allebei, en als je me niet geloofd, pak er een spel kaarten bij. Een driehoek kan WEL met de punt naar achter OF naar vóór. Meetkunde voor beginnende voetbalcoaches deel 1

Uhh Sjoerdje denkt zeker dat hij Mister Big Star is geworden

Niet overdrijven mannen!!

St Pauli. Prachtige club ,mooie geschiedenis en shirts.❤

Vacuum, Feyenoord barst van de centen, ze kunnen een prachtige selectie opbouwen.

Krabbenpiiiiik krabbenpiiiiiiiiik

Dat viel mij tegen. Ongestructureerd gezwam.