Ik stond met mijn auto stil in een bos bij Ossendrecht. Dit liedje werd op een Belgische zender ingeleid met het verhaal van een mevrouw wiens zoon Tim was overleden. Dit was het lied bij zijn afscheid in het crematorium. Daar zat zat ik: huilen met dikke tranen in mijn eentje. Mooi en betekenisvol nummer.
Perfectie bestaat dus toch. Ik wilde (onder andere) hierdoor mijn zoon Tim noemen, maar stootte op het veto van zijn moeder. Niet erg: hij weet dat dit zijn lied is.
'k Ben blij met o.a. dit mooie lied in de jaren '80 (°1978), opgegroeid te zijn! Een eerder nostalgisch lied uit een voor mij even zeer nostalgische en simpele kindertijd! ❤
1:12 Aan al die zeveraars die het hebben over de charme van de goeie oude tijd; Bij het begin van de zin 'met vallen en opstaan' hoor je overduidelijk de afgespeelde plaat op de achtergrond. En die muzikanten hebben geen van één hun volume openstaan als je 't mij vraagt. Live gezongen met ondersteuning van de originele plaat bij de stevigere stukken... Pfff wat heb je dan aan live. En dit filmpje heeft twintigduizend views. Het zou me verbazen als honderd man het door heeft. Kut om te beseffen dat de wereld vroeger eigenlijk even nep was als nu
