Wisła vs Wołga.(biografia rzeki). 

❤❤❤

Trzy bardzo interesujące polecjaki trafiły na listę do przeczytania. Dziękuję za nie i pozdrawiam serdecznie

Przed chwilą przyszła wielka paczka od Ciebie, bardzo, bardzo dziękuję. Tytuły cukiereczki. A ja zamiast wysłuchać recenzji, rzuciłam się na przeglądanie tych o animowanych filmikach, czyli „Królowie bajek” i „Marszałek, ten od Reksia”. Cieszę się bardzo, bo książki wydane są przepięknie, ale jest mi też smutno, że takich cudowności się pozbywasz. Dzięki. A teraz do komentarza. Rzeczywiście większość polskich rzek to …kobiety. Na pięć najdłuższych aż cztery mają rodzaj żeński: Wisła, Odra, Warta, Bug(on), Narew. Porównywane rzeki Wisła i Wołga zaraz skojarzyły mi się z pomnikiem „Wisła i Wołga” Teresy Brzóskiewicz, który stoi w Warszawie przed teatrem Capitol. „Wisłę . Biografię rzeki” prof. A. Chwalby czytałam jako równowagę do „Odrzani”. To naprawdę imponująca opowieść o królowej polskich rzek. Nie wiem czy sklasyfikowałabym ją jako biografię rzeki. Na pewno pokazuje ją jako uczestniczkę i obserwatorkę ważnych wydarzeń historycznych , na pewno historię flisactwa i jej użyteczność i coś, co odróżnia Wisłę od innych europejskich rzek- nie do końca jest uregulowana, co jest wydaje mi się atutem. Obie prezentowane książki mają przepiękne okładki. Tegumentologia miałby pole do popisu. Pierwsza to fragment „Apoteozy Gdańska”, prosta, bo odwzorowana. Druga niepokojąca, bo płacząca matrioszka zanurzona w falach. Trochę niepokoi mnie tytuł „Wołga. Meandry Rosji”, czyli będzie nie tylko historia, ale i polityka. Hmm, może dzieło napisane jest obiektywnie, ale nie wiem czy autor przesadnie nie zachwycił się tym krajem. Z drugiej strony można relację z podróży potraktować jako subiektywną opowieść i opis wycieczki. Przyznam, może nie jest to racjonalne, ale od momentu agresji na Ukrainę nie potrafię obiektywnie popatrzeć ani na relacje, ani na reportaże z Rosji.

Polecam Zygmunta Glogera i jego książkę "Dolinami rzek". Obraz Wisly, Narwi, Bugu i Niemna w 19. Wieku. Ja z kolei znad Odry. Z Glogowa a od juz prawie polowy zycia z Wroclawia :) co do Obry, to moi rodzice pochodza z okolic Kosciana, gdzie jest mnostwo kanałów Obry, jej doplywow, wiec na dzwiek slowa Obra od razu staja mi wakacje u babci.

W Katyniu gros oprawców miało narodowość 'małoczapeczkową',rodowitych Rosjan było tam bardzo niewielu.

Czytałem Wołgę jakieś dwa miesiące temu, bardzo fajna książka. A odnośnie naszych rzek Obry i Paklicy, żal patrzeć jak zmiany klimatyczne zle na nie wpływają, ale też na wiele innych zbiorników wodnych w naszym regionie. Pozdrawiam

Aż mi się przypomniał niedawno czytany "Flis" Klonowica na staropolkę :). Tam to jeszcze była sielanka - przyroda w pełnej krasie.

Tak się akurat złożyło, że czytam obecnie reportaż Tima Butchera „Rzeka krwi. Podróż do pękniętego serca Afryki”. Oczywiście chodzi tu o rzekę Kongo. Autorowi wymarzyło się odtworzenie słynnej (i też tragicznej dla samego Konga w skutkach) podróży Stanleya, któremu udało się wpłynąć w głąb tej potężnej rzeki i ją zbadać. Wydawało się, że na początku XXI wieku Butcher będzie miał łatwiej, a tymczasem okazuje się, że jest wprost przeciwnie.

W tym roku jeszcze nie byłam nad Wisłą.Muszę się wybrać i zobaczyć jak się ma matuszka Vistula.

To ja się dzisiaj pochwalę kolejnymi efektami mojej pracy. Osobiście nagrane... ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-uiUGoo2dhHE.html Przepraszam za niedoskonałości, ale ciągle się jeszcze uczę.