Wit Stwosz i Hejnalica, czyli opowieść o Bazylice Mariackiej. 

Droga przyjemność 😆

Będą nowe odcinki, z innych ciekawych miejsc.

szkoda, że prezydent miasta niszczy to miasto od lat...

Potwierdzam 😃

Nie jesteśmy przewodnikami, tylko podróżnikami 😄

@@obywatel_JC To tym bardziej szacun 👍🍺

@@obywatel_JC Wlasnie dlatego da sie was sluchac, przewodnik klepie te same formulki jak mantre.

@@wiesawamaga1287 Nie wiedziałem że Pan Hoga z ruchu AdArma również założył kanał podróżniczy 👍😉

Tyle że mały krytycyzm co do własnej osoby. Nie przystoi ludziom w kontakcie z historią będącym

Coś jeszcze będzie o Krakowie 😁

Jak nie ma upału to wejście nie stanowi problemu.

@@obywatel_JC Dobra sugestia🙂

Nie dostaliśmy zgody na podejście bliżej ołtarza oraz używanie świateł.

@@obywatel_JC no tak podejrzewałam, ale i tak udało się dużo pokazać, a najważniejsza była opowieść, pozdrawiam serdecznie

Trzeba mieć zgody od PSP.

Zasięgi się same nie zrobią 😏

Może kiedyś wpadniemy - lubimy Świętokrzyskie.

@@obywatel_JC Serdecznie zapraszamy 🥰

Poznaliby, gdyż jestem z Wrocławia.

Są również filmy z czasów, gdy się nie znaliśmy i też są ciekawe i chętnie oglądane, np. Szczerbiec.

@@obywatel_JC przepraszam. Nie chciałbym zostać źle zrozumianym. Reszta materiałów też jest zacna. Przygodę z wami zacząłem od krzyżaków 😊

Np. Gdzie jest taki drugi ołtarz? Konkretnie gdzie?

Byłem. Jadę znów w grudniu.

@@obywatel_JC Zazdroszcze, to fajne miejsce, jednak troche zadeptane przez turystyczna szarancze.

Dzięki; no właśnie pamiętałem, że to się klepało młoteczkiem, ale nie wiedziałem nawet, że to się tak fachowo nazywa :-)

@@zbigniewgorecki4377 kazda technika zdobnicza ma swoja wlasna nazwe ;)

Budki? Nie zajmujemy się polityką!

Dzień dobry - o ile wiem, wieżyczki są tylko elementami ozdobnymi (w późnogotyckich hełmach często spotykanymi) i nic szczególnego w środku nie ma, poza drewnianą konstrukcją. Normalnie wchodzić tak wysoko nie można, ale teoretycznie jest to oczywiście możliwe i podczas różnych inspekcji, czy prac remontowych, czasem się to zdarza. Pozdrawiam :-)

@@zbigniewgorecki4377 dziękuję za merytoryczną odpowiedź.

Wiem, sam go strugałem.

Que?

Jestem ślepy jak kret i nie widzę nazw na produktach.

Autor powiedział ;pan Samsung; a nie Panasonic. Proszę nie przekłamywać

Chodziło o zegar hejnalisty chyba.

W stosunku do ówczesnego świata był nawet większy niż dziś, więc porównanie jest trafne.

Nie jestem w stanie patrzeć na człowieka w kagańcu. To nie na moje nerwy.

@@obywatel_JC W zasadzie to mogę ci to skopiować i wkleić-.Samarkanda jest jednym z najstarszych miast na świecie. Założona została w VI w. p.n.e. przez perską dynastię Achemenidów. Dawniej znajdowała się na starożytnym Jedwabnym Szlaku łączącym Europę z Chinami, dziś zachwyca swą orientalną architekturą i niepowtarzalnym klimatem oraz jest miejscem pielgrzymek turystów z całego świata. Wojenna kontynuacjaLegenda hejnału mariackiego znalazła kontynuację 14 sierpnia 1941 roku, kiedy to w Moskwie podpisano polsko-radziecką umowę wojskową o utworzeniu polskiej armii na wschodzie, której dowódcą został gen. Władysław Anders. Do Azji Centralnej kierowali się Polacy prawie z całego obszaru Rosji. Jak opisuje legendę Ksawery Pruszyński w opowiadaniu „Trębacz z Samarkandy” Polaków, wojsko, witano niezmiernie serdecznie w szczególności w Samarkandzie tak, jak by miało to jakiś utajony interes. Polakom zadawano masę pytań m.in. „Jesteście synami Lechistanu, prawda?”, „I jesteście żołnierzami, prawda?”, „I wierzycie w Boga, tak?”, „A trębaczy macie?”. Jak się później okazało w związku z twierdzącymi odpowiedziami Uzbecy mieli do Polaków ogromną prośbę: „Jeśli jesteście z Lechistanu i jesteście żołnierzami… i wierzycie w swego Boga… i macie trębaczy… czy nie moglibyście jutro wieczór kazać waszym trębaczom, by zatrąbili na naszym rynku? Na wprost meczetu, w którym leżą prochy wielkiego Timura?”. Powraca woda do Jeziora Aralskiego Prośba została spełniona w przeddzień mahometańskiego święta dnia. Zagrano pobudkę wojskową, zagrano jakiś apel, aż w końcu zagrano hejnał mariacki. Uzbecy jak głosi legenda wysłuchali go w skupieniu, po czym rozeszli się w ciszy. Polscy żołnierze zaczęli z ciekawości wypytywać Uzbeków, dlaczego dla nich to było takie ważne, z czym to było związane. W końcu najszybciej wygadały się kobiety. Wynikało to z faktu, iż kiedyś brali oni udział wespół z Tatarami w najazdach na Polskę a w szczególności na miasto, stolicę kraju gdzie „z jednego z minaretów - jak oni mówią - tego miasta trąbiono modlitwę. Tatarzy podkradli się pod same mury. Chcieli miasto wziąć przez zaskoczenie”. Kiedy trębacz próbował zaalarmować miasto, strzała z tatarskiego łuku przeszyła mu gardło. Zaalarmowane miasto obroniło się a Tatarzy ponieśli wówczas klęskę, jak to tłumaczą miejscowi kapłani ze względu na to, że „w czasie, gdy miasto zabierało się do modlitwy przerwano znienacka jego pacierze”. KlątwaPotraktowano to, jako rzuconą klątwę z przepowiednią głoszącą przez kapłanów: „Czyn wasz - mówili - ześle na was karę nieba. Nie będziecie tratowali cudzych ziem co wiosnę, nie będziecie zdobywali obcych miast, królestwa wasze upadną, na gruzach meczetów chwast porośnie i sława stepowa w zapomnienie popadnie. Jednak i dla was zabłyśnie słońce pomyślności. Ale nie nastąpi to, zanim trębacz z Lechistanu nie zatrąbi na rynku w Samarkandzie pieśni, której wtedy nie skończył”. Tak głosi legenda o trębaczu z Samarkandy, w którą wierzą plemiona mongolskie od Tien-szanu po brzegi Morza Kaspijskiego.

Dziękuję, niezła legenda.

@@marwol28 Trzeba pamiętać, że opowiadanie Pruszyńskiego to beletrystyka, a ta średniowieczna legenda z Samarkandy jest tym samym jeszcze o kilkadziesiąt lat młodsza od krakowskiej ;-)

Jest ubrany.

Przeciez' golo nie chodzi‼️🤣