"Wstyd przed słabością i proszeniem o pomoc". Czym jest toksyczna męskość? | SKRAWKI 

Jestem psychologiem, ale piszę pod pseudonimem więc wiadomo, że nie mam żadnego interesu w tym. Proszę się zastanowić nad zmianą terapeuty - ten żart z tatą jako brelokiem nie powinien się zdarzyć. Nie zamknie pan tego tematu jeśli ktoś albo Pan sam pozwala sobie na żarty z tak poważnego tematu. Kierunek w myśleniu: godność i powaga sytuacji. Godność osoby chorej - taty, który w taki sposób musiał zakończyć swoje życie. Godność Pana jako osoby i jako tego młodzieńca, który doświadczył tak trudnego doświadczenia. Proszę sobie nie dać wmówić, że powinien się Pan nauczyć żartować z takiego dramatu jaki się Panu wydarzył. Jakie kwalifikacje ma ten terapeuta, czy ukończył psychologię? Dużo zdrowia i miłości do samego siebie Panu życzę. I proszę nie wymagać tak dużo od siebie. Nie trzeba być tak bardzo męskim, kobiety wcale tego nie potrzebują

Życzę Panu i wszystkim osobom cierpiącym na tę chorobę powrotu do zdrowia. Ja rozumiem co znaczy nie mieć sił. Żadne "weź się w garść" tu nie pomoże, dlatego że wiele chorób psychicznych lub zmian osobowości jest wynikiem zaburzeń tzw. "biochemii " w mózgu a to jak walka Dawida z Goliatem.

Jestem bardzo wdzięczna za ten film... Mój Tata powiesił się miesiąc przed moimi 18 urodzinami. Był moim wzorem, zawsze szczęśliwy, pogodny, silny - któregoś dnia po prostu wyszedł z domu i już nie wrócił - zostawił po sobie tylko auto pod wjazdem do lasu.. 5 lat minęło a ja nadal się z tym zmagam - nerwica lękowa wraz z depresją. Ciągle zadaje sobie pytanie dlaczego tak zdecydował. Ściskam Cię Szymon, trzymaj się i nie poddawaj. Nie jesteś sam.

Jezusie,jaki to mądry człowiek!. Podziwiam i z całego serducha życzę MU szczęśliwego życia.

Choruję na depresję od 8 lat. 8 lar jestem w terapii. Przeżyłam samobojstwo bliskiej osoby. Podpisuję się pod każdym zdaniem wypowiedzianym w tej rozmowie. I apeluję do osób, które chorują albo podejrzewają u siebie depresję - idźcie na terapię i do lekarza czym prędzej! Zanim bedzie za późno. Nie czekajcie na pomoc innych, działajcie sami! Walczcie o siebie! Warto!

Ja choruję ponad 20 lat i biorę leki caly czas.😢bez leków Sobie nie radzę...😢normalnie pracuję i Nikt po Mnie, nie widzi tej choroby.

Między 18 a 20 rokiem życia przeżyłam 3 próby samobójcze rodzica. Przez lata słyszałam jaka dzielna jestem, jacy jesteśmy troskliwi, że co mnie nie zabije to mnie wzmocni. Mam 25 lat, od 5 lat zmagam się z depresją lękową. Z pozytywnej osoby tryskającej energią zmieniłam się o 180 stopni w młodą kobietę niepotrafiąca walczyć o swoje, z zerową asertywnością, która boi się dosłownie wszystkiego. "Najlepsze lata" mojego życia przeznaczyłam na pilnowanie czy dziś nie będzie kolejny raz, kolejna próba samobójcza. Jest dużo materiałów na temat osób chorych na depresję, ale to chyba jeden z nielicznych na temat osób najbliższych samobójcy lub niedoszłemu samobójcy. Dziękuję i zabieram się za oglądanie.

„Dyscyplina umysłowa”❤ świetne określenie. Dokładnie tak to się nazywa. Dzięki niej udało mi się przetrwać, przestać egzystować i zacząć żyć ❤ Zdrowia i spokoju dla bohatera odcinka i dla wszystkich, którzy zmagają się z tą chorobą.

Wspaniały, mądry chłopak. Życzę Ci wszystkiego najlepszego w życiu, codziennie ❤

Cieszę się, że został poruszony temat finansowy, bo bardzo łatwo jest powiedzieć idż na terapię. Jednak samo przełamanie się nie jest jednym czynnikiem sukcesu. Pamiętam parę lat temu, gdy to rozważałem koszt 4 wizyt w miesiącu to byo ok. 500 zł, Zarabiałem, jakąś średnią w okolicach 3000 zł. Nie miałem żadnych nałogów, alimentów itd ale wynajem pokoju, wyżywienie, rzeczy codzienne sprawiały, że te 500 zł to była jedyna kwotą jaką mogą odłożyć. Facetom niesamowicie ciężko jest zrozumieć, że ciężko zarobione pieniądze można wydać na rozmowę z obcą osobą podczas, której w 80% to Ty mówisz. Gdybym poszedł wtedy na terapię miałbym też złe nastawienie i może pretensje do terapeuty, że przez parę miesięcy żyję od pierwszego do pierwszego, a efekty nie są jeszcze odczuwalne. To też mogłoby hamować sam proces terapeutyczny.

Jako córka samobójcy cieszę się, że miałeś szansę na ten 'hołd' dla niego. Myślę, że też jesteś ciekawy tych samych rzeczy co ja, tych wszystkich 'gdyby'. Ściskam

Odpalam Skrawki, a tu Ty Szymonie. Jestem pod wrażeniem odwagi i rozumiem, co przechodzisz.

11 miesięcy temu w wieku 19 lat również straciłam tatę w wyniku samobójstwa…Niesamowicie jestem wdzięczna za ten materiał. Dużo mi uświadomił, przede wszystkim przez te wszystkie miesiące borykałam się z różnymi stanami emocjonalnymi; niewyobrażalnymi wyrzutami sumienia, gniewem, nienawiścią do siebie do mojego ojca… Teraz już powoli zdaje sobie sprawę, ze tak naprawdę tylko On miał wpływ na swoje życie i to był Jego wybór.. to On niestety podjął taką decyzje, na którą w tamtym momencie nie miałam najmniejszego wpływu. Najgorsze w tym wszystkim jest jednak to, do zaakceptowania, ze to niestety smierć na własne życzenie i właśnie przez tą świadomość bardzo często, jak nie zawsze; bliscy samobójców niekiedy zmagają się do końca życia z ciężarem na psychice, który nie zniknie. Pozdrawiam i życzę przede wszystkim ogromu siły dla Wszystkich walczących o lepsze jutro ❤

Trzymaj się fajny mądry Człowieku! bądź nadal zawsze szczęśliwy . GOD bless you ! 💚💛💙💜

Dziekuje za ten wywiad, za odwagę i świadomość. Pani prowadząca jak zwykle na wysokim poziomie.

Bardzo inteligentny mężczyzna, dziękuję za tę rozmowę. Daje do myślenia.

Dziekuje Szymon. Jesteś bardzo inteligentny i wiem ze przez to, to wszystko jest dodtkowo obciążające twoja dusze

Temat ten ratuje życie co niektórym

Jaka to straszna okrutna choroba. Rodzice robią to dzieciom, dzieci robią to rodzicom 😢😢😢

Bardzo smutna historia. Życzę dużo siły i zdrowia. Jesteś silnym chłopakiem💪🏼

W ogóle nie mówi o mamie. Gdzie ona jest w tym wszystkim? Czy brała odpowiedzialność za to co się działo, dzieje w tej rodzinie? Czy wspierała męża, czy chroniła syna przed tym co się działo? Czy sama miała jakieś wsparcie? Przecież za rodzinę odpowiada oboje rodziców, a nie dziecko. Może Pan próbuje mamę chronić, czy tłumaczyć biorąc całą odpowiedzialność na tę męską część rodziny? Chyba że mama nie miała nic do gadania przy takim macho mężu. Ale to nie powinna jednak postarać się dla syna? Takie przemyślenia mi przychodzą po wysłuchaniu tego.

Bardzo ciekawa rozmowa , też choruje na depresie , znam ten ból . Pozdrawiam

Dzieki, że podzieliłeś się swoją historią

Świetna rozmowa, inteligentny rozmówca i ważny temat, dziękuję za to i pozdrawiam!

Bardzo wartościowa rozmowa

Świetna rozmowa, bardzo, bardzo, bardzo potrzebna... wreszcie solidnie, w pełni i w punkt w temacie depresji. Dziękuję!

"Depresja to nowotwór duszy"

Bardzo ładne stwierdzenie które usłyszałam od ciebie tzn. „ to nie jest naturalne ze się cierpi zawsze” bardzo ciekawy wywiad .pozdrawiam

DZIĘKUJĘ. i tyle , dziękuję Szymonie za twoją otwartość i szczerość

Kiedy mialam 19 lat mój ówczesny chłopak próbował się powiesić, nie widziałam tego, ale przez całą noc nie docierały do mnie informacje, czy on w ogóle żyje. 4 lata wcześniej zmarł mój ojciec, prawie mi na rękach. W 2018 moja babcia z która była dla mnie wszystkim. Do tego toksyczna matka. Jako 15latka po pogrzebie ojca słyszalam jak silna jestem. Bull shit. Myślę że już od tamtego momentu choruje na depresję, bo cielam się i miałam myśli samobójcze. Formalnie leczę się od 2018 roku, od pogrzebu babci. Chciałabym wszystko wymazać. Mam za sobą oddział dzienny, 2 lata terapii, teraz kolejna terapia, leki. Mam wspaniałego męża, który też choruje. Wspieramy się.

Trzymaj się chłopaku!!!❤😢

Ja w sumie już nie wiem czuję się nostalgicznie, ale kilka lat temu miałem taki epizod że nie wychodziłem z łóżka przez pół roku, to było piekło na ziemi, wtedy leki wyciągnęły mnie z tego stanu, teraz nic nie biorę ale coś tam dzieje się w głowie, szacun za wywiad i zdrowia życze

W wieku 7 lat znalazlam mame w kuchni z glowa w piekariku. Nie zagazowala sie ale zawsze straszyla swojego partnera ze ze soba skonczy. Byla dzieckiem wojny . Ja bylam tym rodzicem mojej mamy. Zawsze ja sie nia opiekowalam. Mam 70 lat . Mama zmarla dwa lata temu majac 90 lat. Dopiero teraz czuje sie wolna. Przezylam jej smierc tak jak by umarlo mi dziecko ale teraz wiem ze jestem w koncu wolna. To byla chora osoba, narcystyczna. Nigdy nie myslala o tym jak to co robi wplynie na psychike jej jedynego dziecka. Tez walczylam z depresja. Bardzo pomogla mi terapia witaminowa.Dieta wykluczajaca gluten , przetwozone produkty , bogata w omega 3 , witaminy B , jedzenie organiczne I suplementacja. Najbardziej pomogl mi 5HTP . Przeczytalam ksiazke- ,, The miracle of five HTP” suplementuje od lat. Jestem szczesliwa. Pozdrowiam ❤

Sam jestem mężczyzną cierpiącym na depresję. Nie mam diagnozy od 10 lat, ale jestem pewien, że chory jestem od wczesnych lat nastoletnich. Do tej pory pamiętam, jak siedząc w szkole i patrząc na okna budynku na przeciwko, marzyłem sobie żeby skoczyć. Chłopak z filmu mówi, że nie należy romantyzować depresji, po czym mówi takimi metaforami, że aż ma się wrażenie, że depresja to choroba z bajek. Fakt - Depresja boli. Nawet fizycznie. Ja sam zmagam się z objawami psychosomatycznymi pod postacią bólu w klatce piersiowej i kończynach. Chciałbym, żeby przestało. Leki, które biorę pomogły i nie odczuwam tego bólu aż tak często ale zawsze się zastanawiam, czy ten ból, który czuję, to prawdziwy ból, czy to znowu mózg robi sobie ze mnie żarty. Nie pozbyłem się anhedonii o której była tu mowa. Znowu podziękuję lekom, bo dzięki nim nie mam już stałych, natrętnych myśli o śmierci, ale dalej mam problem z odczuwaniem radości i za każdym razem, kiedy poczuję chociaż namiastkę szczęścia, łzy same cisną się do oczu. Parę miesięcy temu, kiedy znalazłem Twój kanał, sam chciałem napisać i poprosić o nagranie rozmowy o depresji u mężczyzn i teraz żałuję. Żałuję, bo widzę, że rozmówca ma dalej wdrukowane toksyczny podział ról społecznych ze względu na płeć. Faktem jest, że kobiety i mężczyźni inaczej przeżywają depresję, ale myślę, że w dyskursie potrzebna jest wspólna debata, a nie podciąganie wszystkiego pod mężczyzn albo kobiety. Dlaczego tak uważam? Bo sam jestem mężczyzną, i mam dosyć tego, o czym była tu mowa. Idź się przejdź, To na pewno jesienna chandra, na wiosnę Ci przejdzie. To nie zadziała. A tym bardziej nie zadziała na kogoś, komu przez sam fakt tego z jakimi genitaliami się urodził, ludzie próbują wdrukować jak ma się zachowywać. To jest kolejny powód, dla którego depresji u mężczyzn można szukać tylko w statystykach samobójstw. 3 lata temu wyprowadziłem się do Holandii, i to uratowało mi życie. W tym kraju walczą z depresją bez względu na płeć. Na pierwszej wizycie z lekarzem rodzinnym dostałem polecenie zapisać się do psychologa bo widzi, że coś jest nie tak.

Świetny gość

Skoro mózg jest neuroplastyczny i formuje się przez różne wewnętrzne stany, napięcia czy też rozluźnienia do jakiejś nowej świeżej formy, to zdaję się że wyjście z depresji jest jak najbardziej możliwe. Nie jestem autorytetem w tej dziedzinie, mimo to ze swojego doświadczenia nad obniżonymi stanami wewnętrznymi. Pomogła mi reguła: emocję wewnętrzne kreują myśli, które nie pozwalają nam przestać myśleć o problemie.Nie byłem świadomy swoich emocji w tym procesie i trochę czasu błądziłem i wątpiłem w jakość tej reguły. Świadomość swojego ciała zyskałem w pracy z psychoterapeutą ale tez ćwiczenia wina hofa mi pomogły. Moje ulubione książki na ten temat odnośnie własnych myśli to Dan Milman Droga miłującego pokój wojownika, Anthony de mello, przebudzenie.

Cholernie ważna, mądra, potrzebna rozmowa. Dziękuję Wam !

Przykro mi, ze tyle wycierpiałeś:(

Piekny, mądry, świadomy czlowiek.. dopoki walczysz jesteś zwycięzcą! Podziwiam!

Jestem sercem przy Tobie,depresja jest okropną chorobą,też miałam myśli samobójcze,ale dzięki lekom,rodzinie i..., mocno Cie przytulam i życzę Ci byś nadal radził sobie w tym trudnym życiu.Pozdrawiam serdecznie. DANUTA

Bardzo przystojny mężczyzna. Podziwiam Pana za odwagę opowiedzenia nam o swojej chorobie.

💛Bardzo dziekuje Pani prowadzacej te delikatna rozmowe. Z calego serca wspolczuje Panu Szymonowi 💛

Mega pomocny wywiad 😢😮😊🤗

Zadne słowo u Pana nie jest zbędne. Dziękuję

Wspaniała osoba, dziękuję bardzo za rozmowę. Cenne i życiowe, same prawdziwe przykłady, ta dyscyplina to najtrudniejsze właśnie. Z ta męskością to wielka przesada. Strasznie niesprawiedliwe schematy. Bardzo współczuję, że zostales w nich tak mocno osadzony:( A potem przez lata trzeba nad tym pracować.. Bardzo pozdrawiam ♡

Bardzo Dziekuje za ten poruszający wywiad z tak mądrym i wrażliwym człowiekiem! Tez straciłam najbliższa mi osobę i tez od tego czasu jestem w głębokiej depresji/ żałobie. Nie pomogły ani terapia ani leki. Myślę, ze z depresja wywołana trauma nie sposób wygrać. Nie ma na tym swiecie zadnych magicznych narzedzi, ktore pozwola nam zapomniec, zaakceptowac, znieczulić się. Ból i trauma pozostaną na zawsze, nie da się tego do końca „przepracować”, aczkolwiek możemy próbować (same te próby mogą mieć wartość terapeutyczna)… Musimy uczyc się żyć z ciężarem, jaki zesłał nam los, i w każdym przypadku te metody na nowe zycie mogą być inne - „dyscyplina umysłowa”, o której wspomina Szymon jest jednym z wielu sposobów.

Depresja powinna być leczona przymusowo tak jak gruźlica i inne zakaźne choroby . Przecież widok rodzica który sam się zabił pierze mozg dziecku które na resztę życia traci poczucie bezpieczeństwa😢

Trochę nie tak był przeprowadzony ten wywiad,szkoda,że pani narzucała pewne myśli,ja też choruje na depresję,mój tata też popełnił samobójstwo i mój brat i mój siostrzeniec,więc ja staram się to wszystko przetrwać,bo nie stać mnie ,prywatnie na psychiatrę i psychologa.

Piękne jest jak każdy może być kim chce i nikt nie mówi 'tak nie możesz/musisz tak'

❤ Świetny Facet !

Dziekuje za szczerość ♥️

Dziekuje za ciekawy , podjety temat. To co mnie szczegolnie zainteresowalo to jest temat “ meskosci”. Zyje od 35 lat w skandynawii , gdzie meskosc jest zupelnie czym innym anizeli w Polsce. W Szwecji i Danii , tutaj zyje i “ wroslam” w kulture tych krajow , meskosc ma zupelnie inny wymiar. Mezczyzni, tak jak kobiety moga okazywac uczucia, mezczyzna czy tez kobiety , jestesmy ludzmi, i plec w tym przypadku nie ma znaczenia . . Faceci jak najbardziej moga plakac, moga czuc sie zle i otwarcie o tym mowic. I to jest Ok. W Polsce ogolnie jest tak przyjete , iz facet musi byc twardzielem. Robotem, ktory musi byc silny, okazywanie swoich slabosci, nie jest dobrze odbierane. . Nie wiem, moze sie myle, ale moze te przestarzale standardy umyslowe prowadza w zdecydowanej wiekszosci do samobojstw wsrod mezczyzn, ktorzy nie sa w stanie sprostac tym wymaganiom ?

Mezczyźni też płaczą są tacy sami jak my kobiety. TO nie jes realizm.Masz siłe w sobie i madros i dobre serce,Dziekuje Ci !!!❤

Panie Szymonie, bardzo mocno pana sciskam. Tez cierpialam na depresje, bardzo dlugo na rozne jej odcienie. Wiara byla zawsze ratunkiem. Nie raz przebijalam sciany glowa.... Co nas nie zabije to nas wzmocni... Serdecznie pozdrawiam, rozumiem, lacze sie z panem w bolu..

Bardzo Proszę o temat Dystoni. Jest to choroba Neurologiczna. Bardzo ciężka

A mama,gdzie jest?

Szczerze współczuję. Dobry człowiek z Ciebie. Pozdrawiam serdecznie.

Jak się tego słucha, aż łzy napływają do oczu

Idź pobiegaj, inni mają gorzej - złota rada polskiego społeczeństwa złożonego niestety w większości przez niby wykształconych ale jednak troglodytów bez krztyny empatii.

Dziękuję ❤

Dziękuję i pozdrawiam.

Świetny rozmówca i ważne kwestie poruszone.

Terapeuta masakra.😮😮😮 Jak mógł powiedzieć taki żart??? Przecież to nigdy nie będzie śmiesznie. Wspomnienie takiej sceny zawsze będzie smutne, tragiczne, nawet dla osoby zdrowej- pozbawionej depresji. Mam wrażenie, że terapeuta chciał Ciebie na dłużej zostawić przy sobie. 😢 Ps Dlaczego uważasz, że zostaniesz z depresją na zawsze? Przecież ta choroba jest uleczalna, a na pewno zaleczalna....

A propos jazda na rowerze -gdy mam "doła" wsiadam na rower, biorę ze sobą najlepszego przyjaciela Reksa i jedziemy do lasu.Wracam "odnowiona".

Szymon jest bardzo mądry i dzielny .

Silny facet, po takich przeżyciach na pewno nie łatwo się podnieść. Jednak jeśli chodzi o temat terapii, to mam trochę inne zdanie. Mam dość nieciekawe przeżycia z terapeutami i uważam, że większość z nich sama ma problemy ze sobą i nie powinna pchać się do pomagania ludziom.

Bardzo ciekawa rozmowa , zupełnie inny punkt widzenia

Dzieciństwo i młodość z mamą chorująca na schizofrenię i chad.....

Dziękuję Ci Szymonie za to że trwasz i pokazujesz mi teraz że ja też mogę trwać.

Nie tylko w naszym społeczeństwie mówi się, że mężczyzna nie płacze. Wszędzie przyjęta jest definicja mężczyzny energicznego, aktywnego, odpowiedzialnego, szczególnie za rodzinę. Nie zauważa się że mężczyzna zmuszony jest do zachowania w sobie smutku, rozterek, tłumienia uczuć, bo ...nie może być miętczakiem. Wspólczuję i życzę sił w walce z cierpieniem każdego dnia.

świetna rozmowa, dziękuję bardzo za podzielenie się swoją historią

Mam 24 lata, w wieku 19 lat doświadczałam ponad półtorej roku przemocy fizycznej, bicia do nieprzytomności przez mojego byłego, zmywałam swoją krew ze ścian...po odejściu od niego związałam się z facetem, którego bardzo kochałam- zmarł po roku, niosłam jego prochy na pogrzebie z moim przyjacielem. Po półtorej roku żałoby związałam się z moim obecnym narzeczonym- zaszłam w ciążę, urodziłam, dziecko zmarło po porodzie. Nie wiem co mnie jeszcze spotka w życiu, w tym roku w czerwcu wyszłam z uzależnienia od najróżniejszych używek, paliłam calymi dniami metamfetaminę, od rana do nocy bongo z trawą, a do tego wszystkiego wrzucałam garść relanium, albo popijałam tramadolem. Nauczyłam się żyć z bólem, którego prawdopodobnie nigdy się nie pozbędę, ale myśli samobójcze są na porządku dziennym, nawet kiedy dzień jest lepszy. Po prostu to też stało się codziennością.

Dzięki za ten wywiad (mi jako bardzo bliskiej krewnej samobójcy takie wywiady bardzo pomagają, bo dzięki nim czuję się wreszcie mniej samotna ze swoją historią), ale mam kilka przemyśleń. Po pierwsze nie widzę, żeby wyszedł pan ze schematu toksycznej męskości i nadal widzę powielanie pewnych bardzo szkodliwych stereotypów (choć na szczęście nie wszystkich). Po drugie - jestem w szoku, że istnieją terapeuci, którzy nie dość, że żartują sobie w tak obrzydliwy sposób, to jeszcze proponują przytulanie się na sesji (co to jest w ogóle za nurt terapii, gdzie przekracza się granice specjalista-pacjent?). Po trzecie - ogromnie współczuję doświadczeń z uzależnieniem od psychotropów; ale przy okazji warto podkreślić, że jednak wielu osobom lekarstwa ratują życie. Raz jeszcze dziękuję za wywiad, bo takie historie dodają mi siły w mierzeniu się z własną, bardzo podobną przeszłością.

Wspaniały, mądry facet. Wszystkiego dobrego

Depresja jest wtedy, kiedy bardzo chcesz do domu, ale jesteś już w domu.

Nie jestem psychologiem , sama leczę się z depresji ale ten komentarz jest bardzo prawdziwy myśle , myśle tez ze właśnie w depresji ciężko zaakceptować siebie ale to ważny krok w kierunku wiary w siebie ❤ dziękuje pozdrawiam wszystkich i życzę Wam zdrowia ❤

Niesamowity człowiek. Szacunek.

💯procent prawdy o depresji,❤

Swietny wywiad! Swietny czlowiek. Polaczyl w swojej historii dwa bardzi wazne watki - co czuje osoba ktorej ktos bliski popelnil samobójstwo i jak to wplynelo na jego zycie oraz kwestie depresji od strony osoby chorej - co czuje, jak funkcjonuje i jak mozna jej pomoc. Przesluchalam wywiad "jednym tchem"

Jesteś Wielki ! Ojciec miał swoje sprawy...one nie są Twoje !

Życzę Panu wszystkiego dobrego i dziękuję za udzielony wywiad. Natomiast chciałabym podkreslic, że w wielu przypadkach sama terapia bez leków nie działa. Myślę że to jest ważne, żeby wypowiedzieć te słowa. Czasem człowiek po prostu musi wspomóc się farmakologia, bo doszedł już do takiego muru, że samobójstwo wydaje się jedynym sposobem na przerwanie cierpienia i naturalnym jest że w takim stanie nie da rady iść na terapię, która sama w sobie często jest wyzwaniem. Nie wszystkie leki też uzależniają. Farmakoterapia w depresji jest pomocna, często jest to jedyne rozwiązanie i to jest ok, żeby sobie dać na nie przyzwolenie. Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo ciekawa rozmowa, ale mam wrazenia, że znalazł sobie wroga w postaci "toksycznej męskości" we wlasnym rozumieniu/rozumieniu, ktore mu sie spodobało. IMO Ta definicja wynika ze środowiska, w ktorym zyje/bańce w ktorej się zamknął. A to nie jest takie proste i to nie jest zlo wcielone na skraju skali. // Co nie zmienia faktu, ze rozmówca porusza wiele kluczowych kwestii nt. depresja, samotnosc mezczyzn, uprzedzenia kulturowe do mezczyzn.

Dziekuje bardzo za ten wywiad, słuchając ich nie czuję sie osamotniona w swoim stanie psychicznym. Nie jestem chora na depresję co prawda ale na OCD z zaburzeniami lekowymi. Kiedys nie bylam w stanie zrozumiec bliskiej mi osoby, ktora chorowala na depresje, nie rozumialam dlaczego nie reaguje ona na wszelkie propozycje pomocy, spedzenia czasu czy kontakt fizyczny, tylko lezy i patrzy w sciane. Kiedy dopiero sama zaznalam smaku prawdziwej choroby psychicznej zrozumialam - dzielimy ciala z "demonami", ktore przejmują kontrole, caly czas siedzą w glowie i nie dają chodzby chwili spokoju. Zdrowy człowiek nie jest w stanie tego zrozumiec dopoki sam tego nie zazna. OCD to dramat, dalabym wszystko zeby wrocic do zdrowia ale jednocześnie jestem wdzieczna za tą glebie zrozumienia dla innych chorych ktorą mam teraz. Pozdrawiam wszystkich ktorzy sie zmagają, bedzie lepiej 🌻

Też miałem wątpliwą przyjemność odcinania ojca z liny. Mój jednak przeżył, ale moje emocje tego nie przeżyły. Od 13 lat zmagam się z depresją więc rozumiem Cię doskonale. Jednak jesteś dla siebie bardzo surowy - zwroty "muszę coś" , coś nie wypada, coś nie mogę....

Bardzo współczuję 😢 mój tata przegrał walkę z rakiem dokładnie w moje urodziny, chociaż było to 12 lat temu do dzisiaj czuję ogromny żal kiedy ten dzień nadchodzi ,pomimo że zaakceptowałam wiem że on tego nie chciał ale to zawsze staje przed oczami ,zawsze wraca to wspomnienie kiedy prosił "córuś nigdzie dzisiaj nie idź, zostań ze mną ,dzisiaj będzie koniec" Czasem nawet żartuję że dzięki temu pamiętam ,ale czy gdyby było to innego dnia bym nie pamiętała...

Ja też dzieki Bogu wychodze z dołkow ,czytanie Psalmow(Bibli),mi bardzo pomaga ,bo opisuje życie ludzkie,ale doznaje dzięki niej pomocy Boga ,Stworcy naszego,tez mowilam ,,gdyby dalo 100 razy sie zabic to bym to zribiła,obecnie tez zmagam się bo umarł moj mąż,,podtrzymuje mni nadzeja ZMARTWYCHWSTANIA !, JESTES kochany!❤

Świetny facet

Nie chcę się licytować, ale mój ojciec, który moralizował całą rodzinę, po zarobieniu dużych pieniędzy znalazł sobie młodą przyjaciółkę i nawet kiedy mój mały synek śmiertelnie zachorował nie miałem z nim żadnego kontaktu. Morał z tego taki, że czasem lepiej mieć jasną sytuację w postaci tzw bryloka.

Dzięki

Każdego dnia 15osob odbiera sobie życie. W ciągu roku to jest 5400 osób

Wychowałem się w bloku z wielkiej płyty i doskonale pamiętam te nieszczęsne, ciemne piwnice. Światło niby było, zapalało się je w kilku miejscach, ale świeciła się byle jaka żaróweczka. Długi, wąski korytarz w bloku, słabo oświetlony, a po bokach często stały jakieś graty, więc doskonale widoczne były kontury różnych rzeczy. Zawsze się bałem właśnie tego o czym mówi Szymon, że natknę się na wisielca. Dlatego, jeżeli ktoś z Was myśli o samobójstwie, to mam prośbę, aby wieszał się w swoim mieszkaniu, a nie w częściach publicznych.

Odizoluj sie od tego, co sie stalo, najlepiej gdzies wyjedz na jakis czas, zmien otoczenie i pamietaj, jak sami sobie nie pomozemy, to nikt nam nie pomoze, zaden psychiatra i psycholog. Masz tylko jedno zycie, nie pozwol aby, to co sie wydarzylo, odebralo Ci je w jakichs sposob.

❤

Ale przystojniak 🫣🤭❤

Padło takie stwierdzenie pod koniec: "Mężczynom dużo trudniej poprosić o pomoc, bo ciążą przekonania społecznie, że nie wypada, że niemęsko" Otóż nie zgodzę się, że tu chodzi o przekonania społęczne, że brak męskości itp. Według mnie tutaj wychodzi męska natura, która często podpowiada: sam sobie z wszystkim poradzisz, jesteś silnym facetem, musisz dać radę. Takie męskie, samcze ego. Wiem, że to ślepa uliczka i często wręcz potrzeba rozmowy i kontaktu czy pomocy drugiego człowieka. Potrzeba poprostu bliskości człowieka.

Depresja jest bardzo często spowodowana chronicznym brakiem witamin z grupy B, które w głównej mierze odpowiadają za funkcje układu nerwowego. Każdy kto odczuwa stany depresyjne, lękowe przede wszystkim musi uzupełnić suplementację, bardzo wysokimi dawkami witaminy z grupy B, głównie B6, B12.

Jestem w szoku ze to TAKA trauma

Ojciec narcyzek( potwór,ktory już sam ze sobą nie mógł wytrzymać)myślał tylko o sobie,listu nie zostawił,bo oczywiście powinni domyśleć się dlaczego to zrobił i to jeszcze w syna urodziny...

Jak niewiele w gruncie rzeczy czujemy, widzimy, rozumiemy z tego co się wokół nas dzieje...

Boże, a ja tylko biegłam za ojcem jak brał sznur i straszył się, że się powiesi w parku. I mimo upływu ponad 30 lat nie mogę z tego się podnieść. Na szczęście niewłaściwą terapeutkę zmieniłam na cudowną, wspaniałą psychoonkolog, bardziej czuła na ludzką tragedię