şeir: Cəlil Cavanşir
səs: Xəzər Süleymanlı
piano: Vüsal Namazlı
Həyatla ölümün arasında duran qadın
səninlə ulduzları seyr etdikmi?
qürubuna baxdıqmı günəşin?
neçə payız gəldi ömrümüzə, bilirsənmi?
indi pəncərəmdə xəyal var, bu sənsənmi?
səninlə günaha batdıqmı, qış gecələrində
səninlə danışdıqmı ayrılığın dilində?
mənə sorsan,
sərxoşam, xatırlamıram.
Ölümdən və həyatdan çox danışdıq
sakit, səssizcə, susqun
bütün gecələrimin tək həsrəti sən oldun,
gəldin yuxuma doldun
ürəyim bir quş kimi çırpındı qəfəsində
mənsə təsəlli buldum sükutunun səsində
səninlə ayrılıqdan danışdıqmı gecələr?
qapımızı döyərsə əlimizdən nə gələr?
heç şeir oxudummu sənə sevdamız haqda?
mənə sorsan,
sərxoşam, unutmuşam...
Dodağımın ucundakı duaya,
yanağıma süzülən göz yaşıma bağışla məni!
sənə qədər uzandısa ömrüm,
kəs yorulduğun yerdən
aldığım çiçəklər qədərdi sevgim,
su ver hər sabah erkəndən...
kim anlayacaqdı ki, bu kədərli adamı
sən qəhrəmanlıq eşqinə düşməsən?
indi heç xatırlamıram ən son nə zaman gəlmisən...
üzümü nə vaxt görmüsən?
sənin üçün bir sevgiysə gözlərim
mənim üçün
ömrün parodiyasıdır...
boş ver, ağlamıram, susmuşam
məni sorsan
sərxoşam, darıxmışam...
#xezersuleymanli #xəzərsüleymanlı
11 окт 2021
