Yalnız Kalmana Neden Olan Düşünce ve Davranışlar 

Yalnız olmak, yanlış insanla olmaktan iyidir.

Yalnızlıktan Rahatsızım Ama Yalnız Kalmamak için kendimi olmak istemediğim birine dönüştürmektense yalnız olmayı tercih ederim beyhan.

Oğuz Atay “Ben kendi içime dönüyorum orada hayal kırıklığına yer yok “der..

İnsanlar işi düşmedikçe yanımıza uğramıyor ki

"Kusursuz dost arayan, dostsuz kalır." Mevlana. Fakat kusur vardır, kusur vardır. Kuru kalabalığa lüzum yok.

Etrafımızdaki insanlar onlari hayatımızdan çıkarıp yalnız kalalım diye elinden geleni yapıyor sanki.

Dinleyeni olmadığı için değil anlayanı olmadığı için yalnızlaşır insan

"Hepinizden nefret ediyorum ama yalnız kalınca çok sıkılıyorum" Günümüzün filozofu Yıldız Tilbe ❤

Yalnızlık çok tehlikelidir ve bağımlılık yapar. Çünkü insan bu huzuru yaşayınca bir daha insanlarla uğraşmak istemiyor. Bu yüzden "Yalnızlık" çok ama çok güzeldir.

hem tamamen yalnız olmak istiyorum hem de bir ruh eşi istiyorum

Valla davet ettim gelmediler , davet bekledim gelmedi. Sonra şaka gibi "benim kendimi soyutladığımı" iddia ettiler. Vardır bi hayır dedim artık ne yapalım :D

Huzuru kendi içinde bulamazsan Başka yerde aramak boşunadır.

Derdimizi anlatalım, sonra da silah olarak kullansınlar. Kimseye güven olmaz.

O boş konuşuyor bu saçma konuşuyor diyip kendim gibi birinin karşıma çıkmasını bekliyorum genelde

"Ahlakı bozulmuş bir toplumda, yalnızlık şifâdır." Hz. Ali

Yalnızlığın temel sebebi bence oraya ait olmamak olabilir. Herkesin ilgi alanları ve konuşma tarzı apayrı. Örneğin bir insan sürekli kendisinin mesleği, statüsü, konuşma tarzı vs. sıkıcı kaçtığı bir ortama girmeye çalışırsa yalnız kalır. Ama ilgi alanları ortak insanlarla bir arada sıkılmaz ve kabul görür. Size en basitinden şöyle bir örnek vereyim en son çalıştığım dönemsel bir işte insanlar farklı yetenekleriyle seçilmişti, bir grup nargile kafeye, bir grup gece eğlencesine ve bir grup da hiçbir şey yapmamayı seçti. Burada asla eğlenmediler. Kendi aralarında otelde oturup muhabbet etseler belki mutlu olurlardı ama yalnızlığı seçtiler. Bazıları da gece eğlenmeyi sevmeyen ciddi insanlar olmalarına rağmen ortama dahil olmaya çalıştılar ama öyle bir insan olmadıkları için arkalarından konuşuldu ve hep habersiz çıkıldı onlardan. Zorlayarak olmuyor böyle şeyler, kendinizi birilerine kabul ettirmeye çalışmayın, kabul edildiğiniz yerde durun. Bir de şu var herkes arada bir yalnız kalmalı bence. Yalnızken mutlu olamayıp sıkılan insan genelde insanlarla da mutlu olamıyor.

Yalnızlık güzel şeydir, sen onu tercih ettiğinde..👌

Ben kendim yalnız kalmak istiyorum sonra yalnız kalınca da neden yalnız kaldım diye sorguluyorum :D

Ben insanlardan kendimi soyutluyorum . Çünkü ne zaman bir arkadaş grubuna dahil olsam konuşurken kimse beni duymuyor . Görünmezmişim gibi davranıyorlar . Ya da bir zaman sonra benden sıkılıp beni hiç bir yere çağırmıyorlar. İçim çürüdü yalnızlıktan . Hiç yaşıtlarım gibi hissetmiyorum. Çokkk mutsuzum. Elimden hiçbir şey gelmiyor. Çok denedim sosyalleşmeyi . Hayat böyle de geçmiyorr

Sorunun kendimizde olduğunu fark ediyoruzdur amma değiştiremiyoruzdur belki. Bunlara kendimi zorlayınca fazla sahte hissediyorum, sanki aralarına kendimi zorla sokmaya çalışıyomuşum gibi. Sanırım insanlardan önce kendim kendimi kabul etmem gerek

Bence kendini tamamen anlatmak dogru degil.herkesin ozeli kendisine kalsin.Cunku bazi insanlar fazlasiyla haset ve fesat.

Ben gayret ettikce dost kazanmak icin akrabalarimla ve da baska insanlarla hep hayal kirikligi yasiyorum...Ne kadar olumlu dusunsem o kadar cok yalnizlasiyorum

1. elitizm, insan seçiyorsun, seçme 2. sana yapılan yanlış gerçekten kötü niyetli değilse büyütme 3. kendini açarsan karşı taraf da açar, duygularını paylaş 4. şüpheciliği azalt, herkes kötü değil 5. aşağılık kompleksi, sende olmayana sahip kişilerden a 6. insanlardan bir şey istemekten korkma, sonra o da senden ister 7. insanlardan fazla beklentili olma 8. alınganlık yapma 9. davet bekleme

Ayrıca ben bunun kişinin aile öyküsüyle ilgili olduğunu düşünüyorum. Ailesinde anne babasıyla travmatik hikayesi olan kişilerin mutlu olduğunu,doğal ilişkiler kurabildiğini görmedim...

Sıkıntılar ve dertlerin üzerime üzerime geldiği bir dönemdeyim yatağa uzanmışım dışarda ılık bir hava yalnız ve yorgunum

Ama bazı insanlarla da muhabbet edilmiyor be sıkılıyor insan.

Zamanın ters, sohbetin faydasız, herkesin bezgin ve her başın bir ağrı taşıdığını görünce,evime kapanıp haysiyetimi korudum. Farabî

Hocam artık herkes ego kokuyor sürekli bir ego tatmini var . Bu tür insanlarla nasıl hayatimiza devam edelim resmen duygularımızı sömürüyorlar

Abi ben senin dediğin ne varsa hepsini yaptım ancak hiç bir işe yaramadı açıkçası ben artık kendimde sıkıntı görmüyorum asıl sıkıntı benim etrafımda insanlarımızın piskolojik problemleri var. O yüzden hayat biz istemesek bile bizi yanlızlığa itiyor. Kısacası böyle yasamaktan başka caremiz yok.

Kusursuz dost arayan dostanda olur. Mesnevi,hz mevlana.

Aslında yalnızlığı tercih etmenin en büyük nedeni insanların güvenilir olmamasıdır.Mesela en sevdiğin samimi olduğun arkadaşın bile sana kazık atabilir seni ortada bırakabilir.Bu ister kadın olsun ister erkek olsun.

"Yüzde ısrar etme doksan da olur; insan dediğinde noksan da olur; hatasız dost arayan dosttan da olur." demiş Hz Mevlana Celalettin Rumi

Başkalarını eleştirerek kendilerinin ne kadar becerikli yetenekli olduğunu ispatlamaya çalışan insanlar beni sıkıyor artık cevremde çokça var mükemmel giyimli ama içi boş insanlarda marka takıntısı olanlarda sevmediklerim arasında mütevazı insanları seviyorum

Bu videodan da anlaşıldığı gibi herşey düşüncede bitiyor, insanlara yönelik sözlerimiz, tutum ve davranışlarımız çok önemli... Sen önce değişeceksin ki dünya değişsin... Herşey için teşekkürler Beyhan hocam... İyi ki varsınız!

Beni yalnızlığa mahkum edip yalnızlığı sevmekle suçladılar. Oğuz Atay

Ben de uzun süredir yalnızım,çevremde 2 arkadaş ve 1 kuzenim var,o 2 arkadaşlarla da uzun süredir beraberiz ama işte son 1-2 yıl çok sohbet ettiğimiz sayılamaz.Kuzenimle de işte anca oyun oynamak,bisiklet sürmek gibi şeyler yapıyoruz ve böylelikle çevremde derdimi anlatacak bir insan kalmıyo,o 2 arkadaş da birisi çok nazlı,diğeri de sadece futbol ile ilgili bir şey sormak ve konuşmak için işe yarıyo,öyle aşkmış,yalnızlık problemiymiş gibi gibi şeylerden anlayacak tipte değiller,e doğal olarak son 6-7 ay derdimi kendime anlatıp,kendim çözümünü bulmaya çalışıyorum,duvara bakıp bakıp kendi kendime yorumluyorum ben neden bu nokataya geldim.Şöyle de düşünelim,ben iyi insanım,bir sürü sevap işlerim ve işlemekten de mutlu olurum,insanlara karşı daha iyi davranmaya çalışırım tabi hak edene,güzel düşünürüm işte kötü bir davranış tipte değilimdir,ama gel gelelim ben bunları hak edecek ne yaptım,yalnız kalacak,derdimi duvara aylardır anlatacak ne yaptım.Herkes bakıyorum eski dost dediğim insanlar,güzelce çevresini kurmuş,çoğunun artık ilişkileri var,ben ise yapa yalnız,şu ana kadar hiç bir kızı öpmemiş,elini tutmamış birisiyim,tabi olabilir böyle şeyler de işte beğenmiyolar,tipim desen doğru düzgün,sağlık durumum iyi yani herhangi bir sıkıntı yok,bu işin içinde ya ben anormal düşünüyorum ya da gerçekten anormal bir bela var üstümde.Bakalım bu böyle ne kadar devam edicek,2-3 yıldır bu durumdayım ve değişen tek şey düşünme tarzım ve vücudumun değişmesi,başka değişen bir şey yok,2-3 yıl önce de yalnızdım,ilişkisizdim şimdi de aynısı,işte bi kız sevdim 4 ay oluyor,instagramdan takip istediği attım 1 ay 11 gündür sadece takip isteği gönderildi yazıyor,artık bu olaydan sonra da artık siklenmemeye başladım duygusu,şimdi ben bu kızla ne yapayım,ne olumlu cevapp vaaar,ne de olumsuz,git de şimdi unutun mu yoksa bekle mi git de düşün,neyse derdimi en azından buraya yazarak çok az bir miktar da olsa rahatladım,yine gideyim de o soğuk,yorganın altında sessizce hayallerimin arasına dalayım,en azından orda mutluyum,istediğim her şey mevcut.....

21 senedir yalnızım arkadaşım yok hele ki kız arkadaşım hiç olmadı tek isteğim çevrem olması sokakta gezerken herkesin sanki arkadaşı varmış gibi hissediyorum bir yere giderken tek başıma gidiyorum çok mutsuzum...

Tam da sizin dediğiniz gibi, kitap okumayan, herhangi bir konuda hobisi, tutkusu olmayan insanlara tahammül edemiyorum. Bir insan benim arkadaşım olacaksa bana bir şeyler katabilmeli, ben de ona bir şeyler katabilmeliyim diyorum. İnsanların çoğu bana ot gibi yaşıyorlarmış izlenimi veriyor. Buna tahammül edemiyorum. Böyle sürekli insan seçince de yeni insanlarla tanışsam bile onu tartıyorum, eğer kafamdaki egoist kriterlere uymuyorsa üzerine kocaman bir çarpı koyuyorum. Bunları aşmak için psikoloğa gitmeyi düşünüyorum ama o zaman bile psikoloğa gitme düşüncesi bana zayıflık belirtisi gibi geldiği için vazgeçiyorum. Hem arkadaş edinememekten şikayet edip hem de bu kuruntuların bana verdiği zararın farkındayım ama işin içinden yine de çıkamıyorum.

Hiç arkadaşım kalmadı, videoyu kaydettim ve umarım işe yarar. İçim daraliyor bu yüzden uyuyamadım sabahın köründe uykusuz bir şekilde yazıyorum. 22 yaşındayım ve su an hiç arkadaşım yok resmen.

Yalnız olmak istemiyorum ama artık kimseye yakın hissedemiyorum

Yalnızlık::tavsiye ederim :insanlarla ugrasacsgina kendinle uğraşırsin;👍

Yalnızlık kadar güzel dost yoktur çünkü sen onu terk etmediğin sürece o seni asla terk etmez

Şimdi zannımca herkesin yaşadığı(bende dahil) durumlardan bahsetmek istiyorum. Gidiyoruz, etrafa bakıyoruz, duruluyoruz. Arkadaş aramak istiyoruz zevklerimize fikirlerimize gram uyuşmayan insanlar oluyor hep. Mutlu insanları seyrediyoruz. Onları izleyip kendimize bir teselli bulmaya çalışıyoruz. Yalnızlık güzellemesi yapıyoruz. Kitap okuyoruz. Yeni beceriler elde ediyoruz ama paylaşacak kimse yok. Dinleyen veya dinlemek isteyebileceğin insanlar senin bu durumunu farkettiğinde, senin ezik olduğunu düşünüyor veya çok azgın olduğunu. Çünkü yalnızlık genelde budur algısı var hepimizde. Yalnız insanlar azgın veya ezik değildir. Kronik depresyonumuz bitmiyor. Çok zengin değiliz etrafımızda pireler uçuşsun. Umut etmeye çalışıyoruz yalnızlığımıza geleceğimize dair vs. Karmakarışık varlıklarız. Bunu ne biz cozebiliyoruz ne de potansiyel partnerimiz. Çok uzun uzun yazabilirim ama bu duvara konuşmak gibi biliyor musunuz? Sizde aynı şeyleri hissediyorsunuz. Biliyorum.

23 yaşındayım ve şuan hiç samimi olduğum bir arkdas bile yok keşke olsa ama kimse arkdas olmak istemiyo😔😊

Arkadaş seçme konusunda seçici olmalıyız herkesin hatası olur ama niyeti önemli

Yalnızlık güzeldir gereksiz insanlara ihtiyaç duymassın

Ben şuan 9.sınıfım, 8.sınıfken özgüvenim düşüktü, sosyalleşme konusunda pek iyi değildim, depresiftim ve mahalleden vb. Hiçbiyerden arkadaşım yoktu çünkü mahallemizde benle arkadaş olabilicek çok az kişi vardı hepside ben küçük yaştayken taşındı, yaşadığım yerde de insanlar çok fazla sert, kavgacı insanlardı ama onlara göre ben kavgadan uzak sadece iyi dostluk isteyen biriydim, oyuzden 5.sınıftan 7.sınıfa kadar zorbalığa uğradım bundan dolayıda yakın olduğum sadece 1 arkadaşım vardı ama o da sanal arkadaşımdı. Sonra 8.sınıfta 2 tane arkadaş edindim 8.sınıfın 2.dönemine kadar çok kafa dengi, çoğunlukla geyik yapan bi gruptu, 8.sınıfın 2.döneminde başka biri de geldi 3 kişi olduğumuz gruba, 4kişi olduk, sonradan gelen kişi herşeyle dalga geçen biriydi, ben herşeyle dalga geçmeyi sevmeyen iyi dostluk isteyen kafa dengi birini arıyordum dediğim gibi, o sonradan gelen çocuk diğer iki kişiyide kendi gibi yapmaya başladı, bi süre sonra 4lü grupta sürekli benimle dalga geçilmeye başladı, defalarca ilişkiyi kestim, ciddi konuştum, derdimi anlattım, ciddi konuşurken dediklerimi bile dalga konusuna çeviriyorlardı, onlara komik geliyordu. Sonra 8.sınıf bitti ve liseye geçtik, fakat 8.sınıftaki diğer iki arkadaşımla ilişkimi kesmek zorunda kaldım. Bu dalga geçilmenin etkisinden 3 aylık tatil boyunca kurtulmaya çalıştım ve 2 aylık tatilde kurtuldum, özgüvenimi arttırdım ve sosyalleşmemi azda olsa düzelttim. Ondan sonra ortaokulda ki iki arkadaşımdan birisi benimle aynı liseye gitti, bunu öğrenince benimle barışmak için yazmıştı ama ben yine aynı durumları yaşamaktan korktuğum için barışmadım ve sınıfımın güzel olup herkesin benimle kafa dengi olacağını düşündüm. Okul açıldıktan 2 gün sonra kantinde o ortaokulda ki arkadaşımla karşılaştım, bana dur konuşalım dedi, bende bi anlık yapmamam gereken şeyi yapıp tamam dedim, konuştuk ve anlaştık, kendisinin yanında hiçbir arkadaşı olmadığı için benimle de dalga geçmedi, onla birlikte insanların yanına gidip geyik muhabbet yaptık, onla birlikte dolandık eğlendik, tabi bu süre zarfında bende ortaokuldaki o diğer arkadaşımla barıştım ve yine iyi anlaşıyoduk, benim sevdiğim bir kız oldu ve bunu o ikisine anlattım, 8.sınıfın başındaki gibi çok iyi anlaşıyorduk. Ondan sonra bu iyi anlaşma devam ederken bianda dün benim sevdiğim kızla boş boşuna dalga geçtiler, bende yapmamaları için trip attım, sorunda şurda 5 dakika muhabbeti yapılıp geçilse neyse, bunlar saatler hatta günlerce sürdürmekle kalmayıp konuştuğumuz her zaman yapıyorlar, bende trip attım dediğim gibi, trip attıktan sonra bu 2 arkadaşımla aram tekrar bozuldu, ikisiyle de aramı düzelttim ama düzelttikten sonra fark ettimki benimle tekrar 8.sınıfın o 2.dönemlerindeki gibi dalga geçmeye başlamışlar. Kendi kendime dedimki 1 günde ne değiştide böyle davranmaya başladınız. Şuan ikiside benimle dalga geçtiği için küstüm, bugün cuma ve 2 gün boyunca okul yok. Büyük ihtimalle okul boyunca da muhattap olmam. Fakat anlamadığım şey şu bi insan neden bundan zevk alır ve güler ki? Bunlara ben hiçbir zaman dert anlatamadım dalga geçerler korkusuyla oturup ciddi ciddi hiçbir zaman akıl isteyemedim bir konuda dalga geçerler diye, ama başka arkadaşım yok dediğim gibi. Şimdi ben okul boyunca napicagımı düşünüyorum çünkü zaten bunlar 8. Sınıfın 2.döneminde de ben tek olunca hep arkadaşı yok, camdan dışarıyı izliyor diye dalga geçiyorlardı, bunları yapınca okula gitme hevesim kayboluyordu, büyük ihtimalle yine aynısını yapacaklar. Sorun şurda arkadaşım yok dediğim aslında kavga olsa 200 kişi dahi toplarım okuldan fakat hiçbiriyle gezmek istemiyorum ki aralarına da almazlar büyük ihtimalle. Bundan ayrı olarak sınıfımda kafa dengi sandığım bir çocuk vardı, okulun ilk haftaları yani 9.sınıfın ilk haftalarında çok iyi anlaşırdık, ondan sonra yavaş yavaş bana soğuk yapmaya başladı, neden soğuk yaptığını sorunca güler, dalga geçer. Şuanda tekrar soğuk davranıyor ve tersliyor, işine gelince samimi davranıyor. Acaba ben mi hatalıyım yani ben mi yeni modern gençliğe, yaşıtlarıma ayak uyduramıyorum diye düşünüyorum, çünkü hepsi aynı gibi geliyor.

Sosyal fobim var hayat cok zor sosyal fobisi olanlar varmı

İnsanın parası yoksa çevresi de olmuyor. İnanın böyle, gezerken tozarken iyi başka zaman kötü

Genelde çok yalnızım, küçüklükten beri hep yalnız takıldım, çok alınganım topluluk içerisinde konuya dahil olamıyorum en ufak şeye kırılıyorum, kimse beni istemiyormuş gibi geliyor topluluk içinde sürekli rezil olduğumu utanç verici davrandığımı düşünüyorum

Hocam , Herhalde daha iyisi Anlatilamazdi, sen saydikca ben bizzat kendimi yasadim o saydiklarinizda. Allah Razi olsun .

Ben herkesi olduğum gibi kabul ediyorum ama kimse benimle eğlenip gezmek istemiyormuş gibi davranıyor. Buda benim eve kapanmama sebeb oluyor ;(

Bana birşey katmayacaksa neden yanımda olsunlar.

Doğru insanla olmak yanliz olmaktan iyidir 😇

İnsanlardan yana acı çektiğim için yalnızlığı tercih ettim ve mutluyum. :) Yalnızlığın güzel olan yanını yaşadıkça insan yalnızlıktan şikayet etmiyor bile..

Yalnızım ama mutsuz değilim Çünkü yalnız hissetmiyorum kendimi

Sizin videolarınız beni öyle geliştirdi ki anlatamam.. İnşallah bir gün seminerinize de katılmak hayallerimden birisi 🤗İyi ki bulmuşum bu kanalı🎈

En iyi arkadaşım annem ❤

VİDEONUN ÖZETİ:KUSURA BAKSAN GİRECEK KAPI YOK.

Yalnız değilim sadece insanlar çok boş..

Hocam agzina yüreqine sağlik rahatlatici bi ses tonun var 👏❤️

Çok güzel bir video (: birde depresyonun belirtileri hakkında bir video çeker misin lütfen?

Asosyal olmak bazı insanların kaderi ama anormal olmak her insanın kaderi çok güzel anlatıyorsun abi teşekkürler...

Beyhan abi öyle büyük bir kanalsinki kimi knsan piskoloğa gidemiyor ve sen insanlara bu işleri kolay yapip onlar için video yapiyorsun allah senden razi olsun Sevgiler Saygiler Takipçin Enes

Her zamanki gibi çok değerli bilgiler öğreniyoruz Beyhan Hocam.Bu arada arkadaki Nosce Te İpsum detayını çok beğendim. Gerçekten de insan tekamülünü gerçekleştirirken önce kendini bilmeli :)

Hocam tek kelime ile mükemmelsiniz , suan bu vedioyuyu o kadar ihtiyacım vardı ki ❤ Teşekkür ederim 🙏

6:09 ‘dan itibaren tam olarak yaşadığım soruna yönelik konuşmuşsunuz hocam, söylediklerinizi uygulamaya çalışacağım ve üstüne gideceğim.

"Kusursuz insan ya doğmamıştır. Ya da ölmüştür" sen kendini bileceksin. Seni sen olduğun için herkesi kabul edip, seveceksin ki yalnız kalmaya kafa tutup mutlu hissedeceksin.

Çok yalnız hissediyorum ben , sınıftaki bazı kişiler sinirli baktığımı ,çok konuşmadığımı felan söylüyorlar. Daha yeniyim lisede 9.sınıfım 1.dönemin bitmesine az kaldı,ama hayla hiç teneffüste beraber gezebildiğim her zaman konuştuğum kimse yok en çok bu üzüyor insanı ,sıra arkadaşımla başlarda iyiydik sonrada benim kafa dengim değilsin sen konuşmak istemiyorum seninle dedi çok üzüldüm ilk defa o an yalnız olduğumu hissettim, dışlamayın kimseyi lütfen.

Beyhan Hocam başlarda çok şikayetciydim ancak sonra kişiliğimden, karakterimden taviz vermediğimin kendimden gurur duyuyorum .Ben hayatımdan memnunum

En büyük yalnızlık nedeni GERÇEKÇİ OLMAK VE ORİJİNAL DÜŞÜNMEK olmandır. Çünkü insanlar kulağına hoş gelcek cümleleri duymak ister..

Burada yalnızlık güzellemesi yapan arkadaşları anlamıyor ve ağızlarına bir tane yapıştırmak istiyorum. Gerçek anlamda yalnız olan birisi bu berbat durumu övmez.

Yüzde ısrar etme doksan da, olur İnsan dediğinde noksan da olur, Bir ben varım deme, elde neler var Hatasız dost arayan dosttan da olur /Mevlana/

Çıkar dunyasidan ne dostluğundan bahsediyoruz hocam😏😏

Harika tespitler tebrikler 🎉 ağzınıza sağlık.

Beyhan hocam ben kendimi yaşadığım toplumda yalnız hissediyorum çünkü yaşadığım çevre benim ekonomik, siyasi, felsefi fikirlerime saygı duymuyor. Saygı göstermediği gibi suçluyor. İnsanlar beni fikirlerim sebebiyle yargılıyor ve sevmiyor. Ben bu şehre bu çevreye ait değilim. Onlar benim kendileri gibi olmamı istiyor olamam.

resmen 1 yıldır asosyel biri oldum hayatım müzik dinlemek ve dizi izlemek çok birşey istememiştim aslında kafa dengi biri bulup eğlenmek...

Şahsen cebimde param olsun dünyayı gezerim yanımda kimse olmasın ömür boyu :) hocam bize para lazım adam değil.

Yine tam zamanında gelen bir video.tesekkurler insan güzeli..💐

Samimi dostlar ile görüşmek en etkili terapi bence. İnsanı çok hafifletiyor. Yalnızlık insanı sorunlarına gömüp kısır döngüye sokuyor. Samimi dost bulmak lazım ve kusuruna bakmadan görüşmek gerek

Ya siz ne güzel anlatıyosunuz. 😊

Ben anlamıyorum. Ben ayak uydurmaya çalışıyorum iki adım atıyorum onlar geri adım atıyor. Her okukun 2. Döneminde samimiyet kurduğum bir arkadaş ediniyorumdaha sonra araya yaz tatili giriyor ki benimle konuşmayı kesiyor. Bu yaz da aynı şeyi yaşıyorum galiba. Okulda bir şekilde zaman geçiyor ama eve gelince hiçbir sey yok ne bir mesaj ne bir arama. Canım sıkılıyor, bir olay oluyor anlatacağım kimse yok ne yapacağım ben artık kafayı yiyecek dereceye geldi bu kpnu. Okulda insanları görüyorum neden bende onlar gibi değilim diyorum kendi içimde kafayı yiyorum. Kac defa denedim aralarına katılmayı ama olmuyor. Hiç kimse beni kabul etmiyor. Artık düşünmek istemiyorum umursamak istemiyorum

Muhtesemsiniz hocam önemli konulara değindiniz 👏🏼👏🏼

Sonra diyorlar neden internetten arkadaş buldun... çünkü bütün bizi anlayanlar internette (bize iyi gelen insanlar neden hep uzakta?)

Yanlızlık güzeldir zaman değerlidir yalnızlığını paylaşmakta güzeldir insana birşeyler katacak değerli insanlarla ....

Lise bitti arkadaşımla planlar yaptık ama beni satıp başka arkadaşlarıyla gerçekleştiriyor o planları beni ise tüm günü odamda geçiriyorum ve çok sıkılıyorum insanların o arkadaşlarıyla olan o pozları zaten iyice yalnızlaşıyorum anladım ki sosyal medya benim daha da yalnız hissetmemi sağlıyor o mesaj kutusunun boşluğu felan ...yalnız kalmayı tercih etmek isterdim mecbur olmayı değil:(

Kendimi geliştirmek amacıyla bana engel olan kişileri hayatımdan çıkardım bundan mutsuz değilim yani aslında beynim doğru yaptığımı söylüyor kalbim yanlış. artık arkama dönüp baktığımda dışarı çıkıcak gezecek eğlenecek ağlicak arkadaşımın dostumun tanıdığımın olmadığımı görüyorum ve bu beni gerçekden çok üzüyor ama bu üzüntüyü dışa da vuramıyorum. Geliştiğimin farkındayım beynim buna deydi diyip duruyor ama dediğim gibi bir başarı elde ettim ama bunu birlikte kutlayamican insanlar olmadıkdan sonra ne faydası varki. Dicem şu ki ne olursa olsun insanlar size gerçekden zarar vermiyorsa ve size engel olmuyorsa aranızı biraz açıp devam etmekde fayda var. Yine konuşun ama benim gibi herkesi tek hamlede silip atmayın

Kısa ve öz Yalnız kalmak istemiyorsan insanlara vazgeçilmez olduklarını gösterme. Gösterdiğin anda ilk vazgeçecekleri kişi sen olursun

Yalnızlık güzel bir şey boş ortamlardan boş insanlardan uzak durmakla kendimizi geliştire biliyoruz evde kitap okuyoruz muzik yapiyoruz resim ciziyoruz spor ve daha neler oluyor. Bence insanlari gerekli anda kullanmak lazim yakina almak değil mesela ben piano bilmek istiyorum o zaman bir hocayla bunu yapmam lazim sonuçta oda insan insansiz hayat mumkun değil sadece gerekli insanlarla.

Kontrollü yalnızlığın tadı başka şeyde yok hocam 😊

Abi ses tonun konuşma tarzın çok samimi çok güven verici iyi ki varsın ❣️

Bahsettiğiniz tarzda çevremde çok insan var inanın onlarla kaliteli zaman geçiremiyor tam tersine eve yorgun gonuyorum

Yanlızlığa alışabildekten sonra ölümsüz olursunuz. Ben çok alınganım fakat gercekten bazı insanların muhanbet zekası benim zekamın çok altında. Bu video icin beyhan beye tesekkur ederiz..

Benim psikolog uzmanım Beyhan Budak 👏👏👏 iyiki varsın.

Allah razı olsun hocam.Beni anlattınız.Inşallah bu video sıkıntılarımın dermanına vesile olur.

Annem ben küçükken, hatta hala daha ona zor bir zamanımda anlattığım, içimi döktüğüm şeyleri bir konuda tartıştığımızda ya da kendinde kabullenemediği şeylerin bahsi geçtiğinde bana karşı koz olarak kullanır, tehdit eder beni. Tutarsız ve fevri bir kişiliğe sahip olduğundan bir gün ona kendimi çok yakın hissederim ve bir şeyler paylaşırım onunla, ertesi gün bir şey olur annem o dinlediklerini çarpıtarak hop ortaya döküverir. Ben de bu yüzden bir savunma davranışı geliştirdim ve insanlara üzüldüğüm, kaygılandığım, kafaya taktığım şeylerden bahsetmiyorum ,sakın ha bak koz olarak kullanırlar’ diye düşünerek. Ve insanlar da beni taş gibi sağlam, duvar gibi dimdik çok güçlü biri sanıyor. Evet bu kötü değil ama yorucu, çünkü insanım ve üzülebilmek, kırılabilmek, başarısız olabilmek en doğal hakkım. Ama gelgelelim içimdeki bu beni korumaya çalışan sesi de susturamıyorum.

Hocam çok teşekkürler tam da alıngan modumdayken bunu izledim çok sağolun :D

aerık asosyal olmaktan,kendimi milletle kıyaslamaktan bıktım.Hangi ortamam girersem gireyim kendimi asla oraya ait hissetmiyorum bunu yaparken istemsizce egoma yenik düşüyorum ben daha iyilerine layığım diyorum ama daha iyisi yokmuş onu anladım.Ha tanışmak istesem bile nasıl gidip konuşacağımı bile bilmiyorum kendi cinsimle bile.Aslında biliyorum tanışsak sevilen biri olurum ama kafamı bi kaldırıyorum herkes ekibini tamamlamış gibi.Şimdi gidip kendimi oraya nasıl sokabilirim ki diyorum kendi kendime.artık sabah akşam ders çalış müzik dinle hava al üçlüsünden sıkıldım.Yeni insanlarla neden tanışamıyorum anlamıyorum konuşmaya başlayınca değişik hallere giriyorum hemen btisin de gideyim diyorum ve hep kendimle çelişiyorum Allahım sen yardım et

Beyhan Hocam bence yaşadığı topluma göre nispeten özgür düşünen insanlar daha çok yalnız kalıyor. Karşıdaki kişinin sarsılmaz doğruları varsa siz aleyhte en ufak eleştiri serdettiğinizde dışlanabiliyorsunuz.

kafa yapısı benim düşünce stilime aşırı uzak insanlarla arkadaş olmaya kalktım, belki ortak paydada buluşuruz dedim, ama hiçbiri uzun süreli olmadı.. Ne tek bir arkadaş edinebildim ne kendimi sevdirebildim. çok fedakar davrandım ve iyi niyetli oldum ama niyetimi hep suistimal ettiler, bunu bi eziklik olarak gördüler.. hatta hastalıklarımı bile eziklik olarak gördüler. ortaokul ve lise yıllarımı bu şehirde geçirdim ve çok zorbalandım çok ezildim itildim kakıldım kırıldım ama hiç farkedilmedim.. sevdiği sanatçının konserine gidip kendini farkettirmeye çalışıp çırpınan o kız gibiydim, hiç bi zaman farkedilmeyeceğimi bile bile umut etmeyi bırakmıyordum filmler, kitaplar, kafeler.. tek başına izlemek, okumak, oturmak gerçekten kırıcı hissettiriyor.. yanımdan çoklu halde arkadaş grupları geçerdi, imrenirdim. içimden 'kim bilir ne kadar mutlulardır' diye geçirirdim ve sonrasında kulaklığımı takıp maalesef hep olduğu gibi acıdım kendime.