Yalnızlık, koltuğun bir ucundan diğer ucuna sürünmeden mümkün değil 

yazı: kemal hamamcıoğlu
performans: musa uzunlar
kamera: ali gezgin
Yalnızlık, koltuğun bir ucundan diğer ucuna sürünmeden mümkün değil
Yarı çıplak yalnızlık görmedim
Ya boylu boyunca soyun; ya da kapa o güzel çeneni
Geceye tükürdüğün küfürler senden cesur
Gururlandığın pozisyonlarınsa gölgesi yok
Çaktığını sandıkların, gitti uyudu çoktan
Hayat çoktan göğsünün orta yerine göğsünü açarak çaktı
Yüzün yok; yüzsüz çırpınışların ondan
Nereye yapışacağını bilmeyen sakız gibisin
Sabaha kadar patla, sabahlara kadar aran
Su getirmediklerin, su getirmeyecek birbirine dolanmış sabahlarına
Saklandığın yerde, sakladıklarının görülmediğini sanıyorsun
Kusurlu dediklerin kusursuz gerçekleriyle gülüyor oysa sana
Gülünen - geçilen tatsız sırların sahibi, kokunda hiçbir sır yok.
Sesinde hiç öfke yok
Her neyin varsa ütülü; her neyin varsa yeni, temiz
Hiçbir evden kovulmamış,
Kovulduğu kapılardan gurursuz, kırış kırış - kirlenerek çıkanları hiç duymamışsın.
Yastıkları yerden, gözlerini telefondan kaldır artık.
Korkularınla iki gece bir başına kalacak cesaretin,
Senden hesap sorana, özür dileyecek bir yüzün olsun.
Yabancı hayatların vitrini olmayı bırak
İndirim çoktan bitti
Elde kaldın
Elinde patladı hayat.
#aşkhikayesiylegelir #birinipencerekenarınaçiçekkoyacakkadarsevmeklazım