armaudiobooks.blogspot.com/ Yerajhshtakan dzevavorum@ kompositor yev gortziqavorogh Vahan Nahapetyani ! Kardum e Ruben Karapetyan@ ! Երաժշտական ձևավորումը կոմպոզիտոր և գործիքավորող Վահան Նահապետյանի ! Կարդում է Ռուբեն Կարապետյանը !
Միայն այս պոեմով էլ կարելի է ամբողջությամբ գիտակցել Չարենցի հանճարը ։ Նա զգացմունքներն արտահայտել է այնպիսի անսովոր խորությամբ , որ երևում է ոչ միայն իր մտքի գեղեցկությունը , այլ նաև հայոց լեզվի ամբողջ հմայքն ու վեհությունը ։ Չարենցի ստեղծագործությունները հայերենի գովքն ու մեծարումն է ։
Մեր ազգի հոգին ու ոգին, բոլորի չասված բառերի ու չտեսած սերերի փոխարեն, Չարենցը զգացումի ու զգացմունքի հանրագիտարան է, չհնացող, չխամրող, բոլոր( նույնիսկ մեր) ժամանակներում-արդիական , հարազատ ու անփոխարինելիորեն թանկ....
Նայադների~ նման, նայադների~ նման Կարոտներիս ձայնով կանչում է ինձ, Խոստանալով սիրո անհատնելի հմայք Եվ թողնելով մորմոք և կորստի կսկիծ… Մանկությունից անդարձ` իմ օրերում անցած, Տարիներիս կարմիր ավազի մեջ - Ինձ թվացել է միշտ, որ կարոտիս կառչած` Ինձ սպասում է իմ Նավզիկեն… Նախ` կարոտի նման դեռ անծանոթ կյանքի, Բիլ ծովերում նավող նավակի մեջ` Իբրև ցնորք գայթող, կամ երազանք անգին - Հեռուներից կանչեց իմ Նավզիկեն: Եվ օրերում ապա, տարիներում անդարձ, Վայրկյաններիս կարմիր ավազի մե’ջ - Երազեցի ընդմիշտ, որ կարոտիս կառչած` Ինձ սպասում է իմ Նավզիկեն… Մերթ աղջըկա նման, մերթ մանկական տեսքով, Մերթ որպես կին` տեսած երազի մեջ, - Մերթ իբրև կույս անեղծ, մերթ մի Մանոն Լեսկո - Պատկերացել է ինձ - իմ Նավզիկեն: Մերթ սպիտակ, որպես մարմարոնյա արձան, Մերթ միկենյան կավե մի վազի պես, - Մերթ եբենյա մարմնով եգիպտուհի դարձած` Հմայել է հեռվից իմ Նավզիկեն: -
Я преклоняюсь и снимаю шляпу перед Вами,и перед Егише Чареньц, родиться Армянином,это честь для меня,я бы хотел,чтобы наши времена, родились такие великие Поэты.🙏😪🙏.
Ինքս 51 տարեկան եմ,դպրոցում այդ հարցը տվեց մեր Հայոց լեզվի ուսուցիչը։Մենք՝ բոլորս մտածում էինք աղջկա սիրո առեղծված,բայց ուսուցիչը բացատրեց,որ Չարենցի համար ամենաթանկը եղել է Հայաստանը... Տեքստը ուշադիր լսիր,Հայաստանից այն կողմ չես անցնի։
@@avetikengibarian3820 Բայց Չարենցը գրել է "Արփիկին , Արփիկին , Իզաբելլային" ։ Հետո "Կնոջս ` Արփենիկ Չարենցի հիշատակին" ։ Եվ չլինի՞ Չարենցի "չսիրած աղջիկը" , նրա "չերազած Նավզիկեն" Հայաստանն է ։ Չէ՞ որ ոչ ։ Չարենցի սերը ինչպես կարող էր "սև աղետ ու մահացու հանցանք" դառնալ իր Նավզիկեի (Հայաստանի) համար ։ Ոչ , չեմ տեսնում Հայաստանը այնտեղ , միգուցե որոշ տողերում , բայց ոչ ամբողջ ստեղծագործության մեջ ։
Նավզիկեն (Նավսիկեա) փեակների արքա Ալքինոոսի դուստրն էր: Դեպի Իթակե նավարկելիս նավաբեկության պատճառով ալիքները Ոդիսեւսին նետում են փեակների կղզի: Նավզիկեն գտնում է կիսամեռ Ոդիսեւսին, նրան ներկայացնում հորը, ինչից հետո պարզվում է Ոդիսեւսի՝ ո՛վ լինելը, եւ արքայի օգնությամբ նա շարունակում է նավարկել դեպի հայրենիք:Կնոջ կատարյալ տեսակ :
