yürüdüm bunca yıl, uzayıp giden
duraksız menzilsiz yol yorgunuyum
ağardı döküldü saçlarım erken
dermansız takatsiz hal yorgunuyum
tükendi mevsimler yıllarım geçti
sayamadım gitti bilmem ki kaçtı
güllerin yerine dikenler açtı
çiçeksiz meyvesiz dal yorgunuyum
yere gelmez sırtım onlar var derken
büküldü bileğim düştüm bak erken
bir kahvenin bile kırık yılı varken
hatırsız vefasız kul yorgunuyum
vuslatın bağına varıp dermeyen
bir kul idim muradına ermeyen
bülbülün döktüğü yaşı görmeyen
amansız vicdansız gül yorgunuyum
her türküde derti sazına vurdu
kendisi yetmedi beni de yordu
avaz avaz dedi söyledi durdu
yalansız yanlışız dil yorgunuyum
#türküler
#meyhane
30 сен 2024
