"Złamał mu kręgosłup trzonkiem od kilofa. Ludwik krew w ustach, trzęsie się, drga..." Łukasz Kazek 

Mili widzowie! 😄 Jeśli macie pytania, piszcie do nas w komentarzach. Pamiętajcie o subskrypcji i dzwoneczku, żeby nie przegapić przyszłych odcinków. Jeśli chcecie nas wesprzeć, wejdźcie na ru-vid.com/show-UCCvPTDuK7LsXrzPUmi9AZzAjoin aby uzyskać dostęp do audiobooka "Faszystowska Mać!", ekskluzywnych reportaży oraz wielu bonusów! 🔥 Do zobaczenia w każdy czwartek o 20:00!

Ja, niemal dwumetrowy facet mam łzy w oczach. Niech Twój dziadek odpoczywa w Pokoju. Amen.

Koniecznie dodajcie do filmu NIEMIECKIE NAPISY.

Jesteśmy ostatnimi pokoleniem mogącym słuchać podobnych historii z ust naocznych świadków. Słuchajmy i pamiętajmy - bez historii jesteśmy niczym a historia to MY

Dziadek, który mnie wychował spędził 5 lat młodości w obozie pracy (kamieniołomie) pod Norymbergą. Opowiadał niesłychanie makabryczne historie o tym miejscu i również żył z piętnem wywartym na psychice i fizyczności do końca jego dni. Wspaniały człowiek, szkoda, że już go nie ma w moim życiu, bo wszystko, co pozytywne i cenne we mnie dzisiaj, wpoił we mnie właśnie on.

Mam 16 lat i łzy same mi się cisną do oczu, nieprawdopodobne jest to co się działo w tamtych czasach. Pokój ich duszom pamiętamy i pamiętać będziemy do końca naszych dni, mało tego zadbamy aby następne pokolenia były świadome historii naszych przodków

Coś w tym jest Łukaszu, że obóz z ludzi nigdy nie wychodził i stawał się swoistym sensem dalszego ich życia. Mój dziadek spędził kilka lat w KL, najdłużej w Dachau, gdzie wykonywali pseudomedyczne eksperymenty, miał blizny na rękach, numer obozowy. Do dziś pamiętam wszystkie jego opowieści i nawet teraz, gdy sobie przypomnę je, przechodzą mi ciarki. Dwie z nich najbardziej zapadły mi w pamięć i obie związane są ze świętami Bożego Narodzenia, tak więc pozwolę sobie opowiedzieć. Podobnie jak Twój dziadek, trafił w wieku 17 lat do obozu. Podczas jednego, kilkadziesiąt godzinnego apelu, zgodnie z tradycją, miano powiesić kilkoro więźniów, jako "prezent" świąteczny. Wszyscy opadali już z sił, a strażnicy nie mogli się zdecydować, kogo wysłać na szafot. Wtem dziadkowi usiadł na ramieniu kruk, dość wymowny symbol jak na tę chwilę, stąd zaczął żegnać się już z życiem. Strażnik powoli zaczął zbliżać się w jego stronę, popatrzył chwilę i wziął na stryczek więźnia, który stał obok. Druga opowieść dotyczyła przyzdabiania choinki w domku strażników. Dziadek wraz z kolegą zostali wysłani do powieszenia bombek. Kiedy skończyli podszedł do nich SSman i powiedział do dziadka, że ma dla niego prezent z okazji Świąt. Wyciągnął z kabury pistolet i strzelił jego koledze prosto w głowę. Przez wiele lat po obozie dziadek wszystkie Święta spędzał w pracy (był chirurgiem). Dopiero po jego śmierci wszystko poskładałem do kupy, nietypowe zachowania itp., bo wcześniej nie zwracałem uwagi na niektóre odchyły, biorąc to jako jego charakter. Przy rozmowach zawsze temat schodził na okres wojenny albo przedwojenny. Nic poza tym nie istniało. Po dziadku został mi jedynie kufer pełen listów z obozu, szczątki dokumentacji medycznej i pamięć, a samemu ponad 6 lat temu ukończyłem studia historyczne, bo te wszystkie opowieści były również i moimi, a także stały się poniekąd sensem życia. Zresztą i babcia mi, jako szczylowi, w letnie wieczory opowiadała o tym jak wszystkich na roboty do Rzeszy wysłali, ale to już jest temat na inną opowieść :)

Jak usłyszałem o tej kromce chleba noszonej do końca życia przy sobie to aż mnie ciarki przeszły... 😮 Jejku, żebyśmy tylko my, ani następne pokolenia nie musiały doświadczać takiej traumy jak nasi dziadkowie i pradziadkowie. Ludzie ludziom, masakra..

Chwała Twojemu Dziadkowi po Wieki. Niech spoczywa w spokoju. Amen. Dziękuję.

Mój dziadek też pochodził z małopolskiej górskiej wsi, miał małe 2h gospodarstwo, obrabiał tą górską ziemię własnymi rękoma, nawet nie stać go było na konia. W czasie wojny był na robotach przy budowie betonowej drogi na Wrocław. Dwa lata tam pracował, a Niemcy mu za tą pracę nawet zapłacili markami. Mimo wojny był pod wrażeniem niemieckiej dyscypliny i technologi, z tych robót przywiózł sobie rower na którym jeździłem pod koniec lat 70-tych. Ten rower był wysoki ale i dość lekki oraz wytrzymały, do dzisiaj nie widziałem nic podobnego co byłoby tak precyzyjne i solidne w temacie rowerów. Pod koniec wojny partyzanci urządzili sobie dwutygodniowy "piknik" na sąsiedniej górce, w wyniku czego Niemcy postanowili spalić całą wieś. Dziadek nie uciekł do lasu jak pozostali sąsiedzi, miał papiery z robót i sądził że dzięki temu jego dom ocaleje. Podczas pacyfikacji wyprowadzono jego rodzinę przed dom i kazano im klęczeć, modlili się a esesman po przeglądzie jego dokumentów kazał mu wrócić do domu. Niemcy odeszli paląc puste domy sąsiadów. Jednak w tym ogniu pożogi zawieruszył się jakiś młodociany szeregowy germaniec, który widząc że chata dziadka się nie pali wlazł do jego komórki z wiechciem i podpalał co popadnie. Dziadek wpadł do tej przydomowej komórki z siekierą i zamierzył się na Niemca. Chwilę stali tak bez ruchu, a potem nieuzbrojony Niemiec bokiem wycofywał się do drzwi i wyszedł, na szczęście dziadek go nie zabił, nie maił w sobie tyle odwagi zresztą obaj chyba byli w szoku. Dom się spalił, udało się z niego wydobyć tylko nieliczne przedmioty. Potem 2 lata dziadek mieszkał w szałasie w lesie z dójką małych dzieci. Nawet w tym czasie i w tej sytuacji dwa razy okradli go z żywności Ukraińcy.

Nigdy nie możemy zapomnieć! Tylko pamięć da im wieczne życie!

Kochany Dziadek! Wieczne odpoczywanie racz mu dbać Panie!💐

Jak rozpocząłem oglądać ten film byłem jeszcze roześmiany po oglądaniu memów z internetu, po pierwszych 2 minutach spoważniałem, od momentu gdy Pana Dziadek był świadkiem śmierci własnego kolegi, siedziałem w osłupieniu i w totalnym skupieniu. Ciężko sobie wyobrazić co się wtedy w głowie działo

moi dziadkowie przeżyli wojnę ... Ci od strony mamy byli ze wsi, od strony taty "miastowi" - jedni i drudzy zaznali głodu i nauczyli mnie SZACUNKU do żywności - mówili wnusi nałóż tyle ile zjesz - potem możesz sobie dołożyć tyle razy ile chcesz, ale żeby nic się nie zmarnowało ... suszyli chleb na suchary, robili zapasy i przejadali je "odnawiając je na bieżąco" ... myślę, że nie byliby w stanie wyobrazić sobie Polski w NATO, Polski w UE bez granic i paszportów ...

Niezwykle mocny materiał. Kiedyś mój dziadek kiedy byłem jeszcze dzieckiem powiedział "historię trzeba znać bo jeżeli się nie zna historii to ona się powtórzy". W tym miejscu byłem raz w życiu, byłem także w innym miejscu kaźni tzn obozie koncentracyjnym na Pomorzu w Sztutowie. W obu przypadkach powietrze tam zdaje się być gęste, ciężkie. To przykre że człowiek, człowiekowi od wiek wieków gotuje taki los, dzieli się na lepszych i gorszych

Bardzo mocny i bardzo emocjonalny odcinek. Aż ciarki na plecach się pojawiają. Dzięki za te opowieści. Szacunek za świetną robotę.

Ja niestety wciąż żałuję że nigdy nie usiadłem i nie porozmawiałem na poważnie z moją babcią. Ona w obozie co prawda nie była, ale również miała wiele do opowiedzenia. Pozostały jedynie historie opowiedziane gdzieś przy okazji. Niestety człowiek za młodu myśli że na wszystko jest czas, a tego czasu niestety niema. :(

Pan Łukasz Kazek mógłby czytać nawet instrukcje obsługi miksera i ma tak świetny głos, dykcję, intonację że można słuchać bez końca :) a połączenie tego faceta i opowiadań historycznych to mieszanka doskonała.

Jak zwykle świetny odcinek. Mój dziadek był w Dachau aż do wyzwolenia w kwietniu '45 roku. Mimo, że żadko opowiadał historie z tego okresu swojego życia, to były one bardzo podobne do historii Twojego dziadka. Trauma była z nim do końca życia. Często w nocy miał koszmary związane z obozem, a gdy mój ojciec jechał na zbiory winogron do Niemiec - wściekał się krzycząc: "to ty do tych skur.... jedziesz?". Początek był podobny - najpierw przesłuchanie i potworne bicie w gestapo (po którym stracił słuch na jedno ucho), póżniej niewyobrażalne okropności w obozie, ale też dobry niemiec, który dzięki temu, że w swoim fartuchu codziennie zostawiał kanapki dla więżniów, którzy pracowali w jego warsztacie - prawdopodobnie uratował od śmierci wiele osób.

Niesamowite historie.. Ogromne piętno odegrał obóz na Pańskim dziadku.. Coś strasznego.

Taki sam stygmat miał mój ojciec. Jako dziecko znudzony byłem jego opowiadaniem o wojnie. Jako dorosły zrozumiałem, że ów człowiek przeżył piekło.

Dzisiaj jest miły dzień, bo znowu czwartek i znowu się tu spotykamy Pozdrowienia z Czech wszystkich przyjaciół z Polski

Jakbym miał takiego nauczyciela w szkole to bym nie opuścił żadnej lekcji 😁💪

Szacunek za Pracę! Szkoda że tak krótko. Pozdrawiam całą Ekipe!!!

Moja babcia jako 16 letnia dziewczyna trafiła do obozu w Majdanku. Niestety niewiele wiem, bo nie chciała nigdy mówić. Przy każdym filmie gdzie pokazywane były sceny z obozem koncentracyjnym(jakimkolwiek) wychodziła z pokoju. Również do końca życia jak zobaczyła na ulicy lub za ogrodzeniem owczarka niemieckiego stawała jak słup, nieruchomo ze strachem w oczach...

Wspaniały odcinek i dla mnie osobiście szczególnie poruszający, jako że mój Dziadek także był więźniem tego obozu, także udało mu się cudem przeżyć i także zostało to w nim na całe życie. Dziękuję i pozdrawiam.

Mój ociec był jako dziecko w domu dziecka w ZSRR u na zawsze było dużo chleba. Niedawno zmarł nie dało mu sie przetłumaczyć ze zawsze mozna kupić w Żabce. U nas chleba kiełbasy muszlo byc na długo pozdrawiam

Niesamowicie okrutne doświadczenia. Dziękuję za ten materiał 💔😰

Mój Dziadek uciekł z obozu w Niemczech. Nie chciał opowiadać o tym co widział.

Ciekawy i mocny odcinek. Wyrazy uznania za jego zrealizowanie dla całej ekipy. Odwiedziłem już trzy obozy zagłady na terenie naszego kraju i za każdym razem kiedy jestem w takim miejscu, czuję smutek. To ludzie ludziom zgotowali ten los. Historia Polski jest zarówno wspaniała jak przerażająca. Powodzenia w dalszych realizacjach Panie Łukaszu.

Pański dziadek musi być z Pana bardzo dumny ze miał tak mądrego wnuczka który teraz stara się opowiadać historie z punktu widzenia zwykłego człowieka gratuluje filmu

Wysłuchanie Pana opowieści co przeżył Pana Dziadek jest przeżyciem zostającym na długo w głowie i wycisjającym łzy, a przeżycie tego wszystkiego to jest po prostu niewyobrażalne. Dobrze że Dziadek doczekał się takiego Wnuka który przekazuje nam tą historię niewyobrażalnego cierpienia. Dziękuję.

Wielki szacunek dla Pana dziadka, był Wielkim 😊👍 Człowiekiem 👊 Dziękuję.

Tyle już książek na temat obozów, niemieckich obozów przeczytałem, tyle programów obejrzałem... To wciąż mało żeby sobie zdać sprawę z cierpienia jakie przeżywali ludzie każdego dnia, każdej godziny, każdej minuty. Nigdy nie możemy zapomnieć! Panie Łukaszu, dziękuję za ten odcinek, dziękuję za wszystkie odcinki i kanał History Hiking.

Bardzo dziękuję za ten program. Tak, bez pamiętania o swojej historii narodowej zatracimy swoją tożsamość i będziemy skazani na nowe "konzentrationslagers" znowu a historia lubi się powtarzać... Tak, obóz lub walki na froncie nosi się w sobie do końca życia... Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia.

Nie wiem jak to robisz ale ja nie moge sie oderwac od słuchania. Idealna narracja,barwa głosu . przedstawienie tematu.Nie wiem ile osób pracuje nad kazdym odcinkiem ale wiem na pewno że powinniście miec swój staly program w TVP Historia !!!! bo tylko pasjonaci tacy jak Wy potrafia robić takie rzeczy. Dziękuje.

I pomyśleć że większość z tych SS manów uniknęło kary.

Kocham słuchać tego przed snem. Swoisty audiobook, kojący moja chorobę nerwicową i depresję

Bardzo wzruszająca opowieść o dziadku. Wielki respekt dla dziadka. Mój tata przeżył wojnę będzie kończyć 100 lat w Lutym.

Przepiękna interpelacja, aż się chce słuchać, muzyka dla uszu ,pozdrawiam 🍀🍀🍀

Moja Mama również była więźniarką Birkenau, potem Rawensbruck i Buchenwaldu. Trafiła do Birkenau w wieku 17 lat również za uciecze z robót Nr. z Birkenau miała wytatuowany na przedramieniu 27873

Kromka chleba to chyba znak tamtych czasów, mój Dziadziuś też często powtarzał, że znajomi nosili chleb przy sobie, żeby nigdy go nie brakło... Dziękuję za kolejny interesujący odcinek. Cudownie, że pielęgnujecie pamięć o tych wydarzeniach i dbacie, by nigdy nie została zapomniana :)

Jak zawsze najlepsze 20 minut z tego parszywego dnia dzięki lukasz

Łapka w górę i znowu mogę słuchać godzinami jak pan to robi że wszyscy tak mamy już jestem w tamtych czasach 😭

Aż łzy napływają do oczu kiedy tego słucham. .. Tragiczne przeżycia..

Mam 13 lat ale zainteresowała mnie ta historia, a podczas słuchania przypominał mi się pradziadek który zmarł 1,5 roku temu

Zawsze podziwialem jedno u tych zacnych ludzi ktorzy przezyli to pieklo na ziemi ze pomimo ogromnego przezycia tego,wspomnień potrafili założyć rodziny i zyc jak wszyscy wychowujac wspanialych Synow,Wnukow czego Pan jest osobiscie dowodem na to.

Powinny być niemieckie napisy i adnotacje w tytule żeby dało się to łatwo znaleźć na niemieckim youtubie

Mój ojciec był w obozie pracy w Potulicach. Nigdy, ale to nigdy nie opowiadał o życiu codziennym, jeśli wspominał to mówił tylko o rzeczach i sytuacjach wesołych. Prawdy dowiedziałem się dopiero niedawno po przeczytaniu książki pt. : "Żywi i martwi". Nie jestem już młody, ale książka mną wstrząsnęła...

Dramatyczna historia moja babcia po powstaniu też trafiła do obozu skąd do końca życia codziennie dostawała padaczki traciła przytomność i męczyła bieliznę ale nigdy nie opowiadała co tam przeżyła, jestem silnym facetem a płaczę gdy oglądam ten odcinek. Dramat to mało..

😢słucham i płaczę, ale z całego serca dziękuję, za Twoje zaangażowanie w to co robisz ❤

Panie niesamowita historia ... Dziękuje i z całego serca pozdrawiam , dla Pana opowiadanie o tym wszystkim musi być mocnym przeżyciem .

Dziękuję Panie Łukaszu za tę opowieść. Nie wiedziałam, że ludzie odbywali kary okresowe w obozie koncentracyjnym , jest to dla mnie zupełna ciekawostka , czyli ponownie , dzięki Panu, dowiedziałam się czegoś nowego o historii obozów. Dziękuję bardzo❤

Proszę mnie źle nie zrozumieć, zepsuł mi Pan dzień. To był jednak mój wybór. Dobrze że pański dziadek opowiedział te historię i przekazuje ją Pan dalej. Dziękuję.

Świetny odcinek - żałuję że nie poznałem Pana dziadka, świetny człowiek o wielkim harcie ducha i woli przeżycia 💪

Koleżanka mojej babci przeżyła KL Auschwitz-Birkenau. Gdy Opowiadała to aż trudno było uwierzyć w to okrucieństwo. Najgorzej było gdy przyjeżdżał dr Mengele. Gdy raz oglądałem film Man Behind The Sun, opowiadający o japońskiej jednostce 731 to rzekła: to delikatnie jest pokazane.

Dzięki panie Łukaszu za kolejną porcję bardzo ciekawej historii. Świetnie Pan opowiada. Można , słuchać , słuchać , słuchać................

Mocny odcinek, dziękuję za niego. Udostępniam innym, niech wysłuchają tej historii.

Wielki szacunek dla Pana sp dziadka .Powiny takie.dokumenty puszczane w telewizji,aby mlode pokolenie wiedzialo sie co sie działo.w tamtym.czasie.pozdrawiam

Przerażające przeżycia młodego chłopaka, ale posłużę się tutaj cytatem Zofii Nałkowskiej z "Medalionów" który pasuje do tej historii: " ludzie ludziom zgotowali ten los".

Az się poplakalam slyszac historię Twojego dziadka Lukaszu...wszystkie historie ,o których opowiadasz,strasznie mnie wzruszaja😢🙏🇵🇱❤️

Co za ignoranci dają kciuk w dół, jeśli się nie podoba i wiedza Pana Łukasza Was przewyższa nie oglądajcie, jeśli wasze chomicze rozumki odpoczywają z wiedza przekazana na poziomie 3 podstawówki -nie oglądajcie. Panie Łukaszu dziękuję za kolejny świetny odcinek.Duzo zdrówka.

Mój dziadek również Ludwik był w Auschwitz pochodził z Moch ale przeżył wojnę i zmarł w grudniu 1999r wracając do domu z Rakoniewic. Również miał złe wspomnienia z obozu

Ojciec opowiadal mi jak jego dziadek przeżył mathausen i jak do końca swoich dni nosił przy sobie skórki od chleba

Dziękuję bardzo serdecznie za kolejną ciekawą opowieść.o życiu w obozie koncentracyjnym. .Z niecierpliwością.będę czekala na ciąg dalszy. Pozdrawiam. E.K.

Poruszające historie ale bardzo potrzebne . Pozdrowienia że Szczecina 👍

Słucham i łaknę każde słowo .Bardzo dziękuję za każdy podkast.

Ale wiesz ja myślę że twój dziadek był do końca rzolnierzem i człowiekiem który walczył jak tylko mógł jako rzolnierz zwykły obywatel a przede wszystkim jako człowiek . Wielki szacunek i podziękowania dla służby kraju w jakim mogę żyć teraz

Nigdy nie możemy o tym zapomnieć. NIGDY !!!! To jest nasza historia. Moja żywa historia czyli moja babcia zmarła w wieku 95 lat dokładnie w moje 40 urodziny.

Pozdrawiamy z Ziębic obyśmy się spotkali na opowieściach historycznych

Tak blisko mieszkam miejscowości Pana dziadka wiele razy tam przejeżdżałem i nigdy ale to nigdy nie zdawałem sobie sprawy przejeżdżając tamtędy jak wyglądało życie w tamtym okresie. Przepiękna miejscowość i dzieki Panu będę patrzył na nią jeszcze bardziej wyjątkowo mając w głowie te historie którymi raczył Pan się podzielić Bardzo dziękuję

Jak zawsze przedstawiono ciekawe wspomnienia z okresu II wojny światowej. Rzadko kiedy poruszane we wspomnieniach ludzi którzy przeżyli obóz. Pozdrawiam.

Materiał, jak zwykle rewelacyjny. Bardzo lubię słuchać Pana opowieści. Ten głos, to miód na moje uszy...Pozdrawiam i czekam na jeszcze...

Pieknie opowiedziane. Wieczny odpoczynek dla Dziadziusia. Pozdrawiam

Mieszkam 10 km od Oświęcimia. Straszna historia. Ale jak opowiadał pan o nieświadomych ludziach, ubranych w garnitury przewożonych do obozu przyszły, mi na myśl obecne czasy. Ludzie nie są świadomi co właśnie się dzieje, i dziwię się że Pan nie bierze lekcji z historii, (wierzy pan mediom w pandemie. Wirus jest ale nie aż na tyle śmiertelny co mówią w tv) bo dobrze Pan ją zna A historia lubi zataczać koła. Bo media mówią swoją regułę wiadomo korporacja. Nikt nie mówi w tv że są zgony po szczepieniach. Jest łamana konstytucja, ONZ wymyśliło sobie plandemie media nagłośniły i robią dokładnie to samo ! Nie mówią ludziom że to eksperyment medyczny, A wręcz im wciskają że jest bezpieczne i skuteczne co jest nie prawdą. Za granicą wycofane to Polska przyjmie. To samo z jedzeniem tony chemi utylizujemy mięso które leży 5 lat na półkach jest myte i w marketach promocje 🤮🤮🤮💉🤯 Dzielenie ludzi na szczepionych lub nie, nie przypomina to getta ? Jak nie to za niedługo będzie przypominać, znakowanie ludzi jak bydło, certyfikaty i różnie posrane pomysły psycholi z ONZ 🤯🤯🤮 trzeba zacząć myśleć bo możemy jeszcze przejść podobne rzeczy .... To ci sami ludzie rządzą tym wszystkim co za czasów 1, i 2 wojny światowej, tylko inne pokolenie ale na celu jedno. Pozdrawiam!

Witam. Dzisiejszy odcinek był inny. Ci ludzie przeżyli piekło, nie da się o tym zapomnieć. Książkę przeczytałam. Pozdrawiam serdecznie. 🙂🙂

Wspaniałe świadectwo Pana dziadka - rzetelnie Pan je relacjonuje.

Moj dziadek tez byl w obozie ale rzadko o tym opowiadał może dlatego że byłam mała dziewczynka. Do końca życia odbiło się to w jego sposobie bycia. Był skryty i nie okazało uczuć ale byl bardzo mądrym człowiekiem. Ludzie przeżyli tam straszna tragedię.

Opowiadane ciekawie i w fajny sposób. PS. Byłem w Auschwitz i dalej panuje tam mroczna atmosfera.

Moja babcia była na robotach przymusowych w Niemczech, pamiętam jej opowieści o nalotach bombowych i to co opowiadała do dziś

Krótkie te odcinki godzinami bym słuchała ale bardzo wzruszające .pozdrawiam

Witam Pana Łukasz bardzo ciekawe i interesującą Pan omawia historię lubię oglądać filmy z Pana udziałem. Pozdrawiam serdecznie całej ekipy robicie dobrą pracę .

Mam 16 lat ale tak wciągają mnie te historie Pozdrawiam :D

Moja babcia była w Auschwitz, miała tatuaż na przedramienia, ale nigdy nie chciała nic mówić, zawsze zaczynała płakać i uciekala jak pytalismy Ją z siostrą o ten tatuaż. Zmarła w 2006roku i nigdy nie opowiedziała tego co przeżyła.

Dziękuję za Pana pracę .

Smutne piękna historia a to mój ulubiony kanał

Świetny emocjonujący odcinek. Bardzo dziękuję

Mocny odcinek, aż ciarki na plecach.

Dziękuję i pozdrawiam

Dziękuje za kolejna opowieść historyczna jednak jest ona bardzo smutna i wstrząsająca w swoim wyrazie pozdrawiam

Dzięki Panu historia jest ciagle żywa. A to w dzisiejszych czasach jest bardzo potrzebne. Niemiecki zbrodnie nie mogą być nigdy zapomniane... Świetna robota.

Cieszę sie że są tacy ludzie którzy robią takie materiały i utrwalają wspomnienia tak wartościowych ludzi jak Twój dziadek. Może dzięki temu historię będzie trudniej przekłamać

Superrr odcinek !!!! Chwała dziadkowi !!!!

Niesamowita historia, również bardzo dotkliwa straszne to były czasy i oby nigdy nie wróciły, oby więcej takich historii

Wielki szacunek za dzielenie się historią. Historie tego człowieka (świeć Panie nad jego duszą) zostały już na youtube i nie znikną. Przyszłe pokolenia będą mogły o tym usłyszeć. Pozdrawiam.

Dobrze, że dziadek tyle Panu opowiedział..mój wprawdzie nie był w żadnym obozie, ale wiem że był w AK i tak miał zakodowane, że o przeżyciach z wojny nie może nic mówić dla bezpieczeństwa swojego i swoich bliskich, że nic nigdy nie przekazał ..szkoda..babcia mówiła tylko tyle, że był z niego niezły kozak ..że dał z siebie wszystko, ale żadnych konkretów

Cd.... to pomyśleliśmy sobie stojąc między barakami gdy ten deszcz tak lał i wiatr smagał jego krople w nasze twarze , że ci którzy tu byli nie mogli za chwilę wyjść za bramę i wrócić do swojego domu gdzie mogliby się ogrzać i zrzucić przemoczone z nóg buty.Tylko musieli tam być steroryzowani i zmuszeni do znoszenia tak nie ludzkiego traktowania!!! " Ludzie ludziom zgotowali taki los". Dziękujemy za tą historię choć wpłynęła na nas tak że ogarnął nas smutek i zaduma. Pozdrawiamy

I Leci Łapka W Górę. Serdecznie pozdrawiam.

Niesamowite, co ludzie musieli przejść podczas wojny. Moi dziadkowie nigdy o wojnie nie romawiali, to był temat tabu. Po śmierci mojej babci dowiedziałam się od jej siostry kilku rzeczy. Z czasów wojny oczywiście.

Mi również dziadek opowiadał podobne historie o majdanku… przerażajace fakty. ( mała sugestia - nie Nagrywaj w masce. To psuje efekt ) pozdrawiam