Za klasztornymi drzwiami, czyli jak ŻYJĄ ZAKONNICE? 🔸 Jubileusz 50-lecia miesięcznika "W drodze" 

🔥Jeśli spodobał Ci się ten film na 72.dominikanie.pl, to zapraszamy do subskrypcji kanału z 🔔, komentowania, zostawienia "łapki w górę" i udostępnienia filmu. Pomoże nam to w rozwijaniu kanału i co najważniejsze w głoszeniu wszędzie, wszystkim i na wszystkie sposoby! ☕A jeśli chciałbyś wesprzeć nas również finansowo, to zapraszamy na wirtualną kawę: buycoffee.to/dominikanie.pl 🙏 Dziękujemy!

Jest takie miejsce w świecie które pomaga Siostrom Zakonnym, obecnym i byłym. Centrum Pomocy Siostrom Zakonnym, robią mega robotę. warto aby to wybrzmiało, bo pomoc jest potrzebna szczególnie po pobycie w zakonie gdy zostaje się samemu jak palec

Po raz kolejny staram się wytrwać, żeby odsłuchać tę rozmowę. Bardzo smutne to, co mówi s. Eliza. W myśleniu zakonnym najwyraźniej czas się zatrzymał w poprzednim stuleciu, albo i dalej...

Jest centrum pomocy siostrom zakonnym . Prowadzi je wspaniała Pani Iza 🌹

A czemu nie ma mowy o Centrum Pomocy Siostrom Zakonnym? O ile się orientuję, to prowadzi je pani Iza Mościcka, która sama będąc kiedyś w zakonie, jak mało kto zna się na dylematach osób w zakonach.

Dlaczego nikt nie wspomina o Centrum Pomocy Siostrom Zakonnym ? Pani Iza jako sama była siostra , robi naprawdę dobrą robotę, bardzo żałuję, ze nie było takiego centrum jak opuszczałam zgromadzenie 20 lat temu.

W pewnym klasztorze, gdy dokonałam odkrycia, też za pomocą kompetentnej osoby z zewnątrz, że konkretny spowiednik przekraczał osobiste granice sióstr i stosował nadużyć, również w moim przypadku, i to robił przez długi czas w różnym stopniu, i gdy po takim rozeznaniu powiedziałam przełożonej że mam fakty w ręku przeciwko temu księdzu, to usłyszałam w odpowiedzi "A po co? Po co to ruszać?"... 😳😳😳 Przekonałam się kolejny raz, że warto jednak opuścić tę korporację... Smutne... 🤔 Chętnie bym porozmawiała z p. Moniką, gdyż usłyszałam sporo rzeczy, ktore przywołały przykre wspomnienia...

Polecam zaznajomić się z Centrum Pomocy Siostrom Zakonnym! Pani Iza pomaga siostrom, które doświadczają przemocy w zakonach.

„W przemocy są zawsze 2 osoby” - aż mnie wgniotło w fotel…. To sugeruje, że te siostry przyzwalały na tę przemoc…. No proszę Was… Najpierw formują kandydatkę by przyjmowała cierpienia i uczyła się pokornie wszystko przyjmować, a także, że wola przełożonych to wola Boża, a potem takie gadki, że „w przemocy są zawsze 2 osoby”🤦‍♀️

super ze ten temat się porusza i daje swaidmosc ludziom , ze można służyć Bogu w życiu rodzinnym lub samotnym

Świetne spotkanie, ciekawa rozmowa, dzięki!

Ja odeszlam z nowicjatu majac 21 lat. Bo druga bardzo bliska mi nowicjuszka z zapendami homoseksualnymi wyprala mi serce i zmanipulowala mi mozg. Uzaleznila mnie od siebie. Kochalm pana jezusa cala soba. Jak bym jej nie spotkala byla bym nadal w zakonie... Ona nadal tam jest.

Może to "zła" Siostra na taką rozmowę, zła bo zbyt, skrajnie dobra. Może trzeba było wybrać przeciętną siostrę z jakiegoś statystycznie przeciętnego zgromadzenia, tzn. zgromadzenie bez wielkich skandali, ale też bez błyszczenia w mediach. Przeciętny znaczy średnia statystyczna, nic negatywnego. Ktoś ciut po 40, kto nie był we władzach zakonnych, ale też nie z kuchni, ktoś z doświadczeniem katechezy w szkole. I do takiej siostry można by dobrać jakąś zakonnice ok 70 tki, która była prowincjalną czy generalną..... . Wtedy byłaby szansa na ciekawą dyskusję między zakonnicami.... Dopiero tutaj można by szukać prawdy o obecnym życiu zakonnym. Myślę też że ważne jest uwzględnienie podziału na zakony kontemplacyjne i czynne oraz nowe i stare. Nie można wszystkich zakonnic wrzucić do jednego worka w takiej dyskusji.

Denerwuje mnie, że ta siostra mówi o trudnych emocjach jako o "ciemności", otóż nie, to są po prostu trudne emocje, na które też jest miejsce, żeby je przeżyć, a potem trudno dziwić się, że mnóstwo ludzi w kościele jest niedojrzałych emocjonalnie, neurotycznych itd.

Tego się bardzo trudno słucha. Siostra nie odnosi się do problemów. Mówi o swoim doświadczeniu. Rozumiem, że wywiad dotyczy nie tylko Jej osobistego doświadczenia (jest ciekawe), ale sytuacji w KK w Polsce. Oczekiwałabym pogłębionej refleksji, diagnozy, wizji przyszłości. Czuję jakby ściśnięte gardło i atmosferę uników. Jakby Siostra nie dotykała głębi tych problemów i nie dokonywała głębokiej refleksji nad wymiarem duchowym i psychologicznym zjawisk nadużyć w zakonach żeńskich. I powtarza się zdanie: "Ofiarować cierpienie", które w takiej dyskusji jest niebezpieczne.

Ale to było wspaniałe spotkanie. Siostry cudne, Pani Monika i Pani Katarzyna wspaniałe. Świetnie się oglądało. I byłoby świetnie, gdyby KEP głęboko zainteresował się tymi problemami i wdrożył pomoc w zakonach żeńskich, ale też męskich, bo jest wielu braci zakonnych, którzy są także przemocowo traktowani w swoich wspólnotach, gdzie nadal panuje klerykalizm. Pozdrawiam.

Ja akurat znam pania, ktora odeszla od dominikanek, w wielkim skrocie "nie wytrzymala harowy ponad ludzkie sily, uwaga, w przyklasztornej rzezni. Z tym "cool" bym nie przesadzala, po prostu ten program sponsorowala literka d jak dominikanie.

Piękne, różne kobiety. Dziękuję.

Moze komus przyda sie infornacja, że istnieje Centrum Pomocy Siostrom Zakonnym, które wspiera w sytuacjach przemocy

Nasuwa mi się refleksja, że roznie rozumiemy przemoc, wolność, radość i cierpienie ...i wszyscy chcemy żyć po swojemu. Dajmy sobie prawo do tego wyboru. Problemy pojawiają się tsm, gdzie pojawią się patologia, niezależnie, czy za furtą klasztoru, czy w "cywilu ". W życiu cywilnym, mamy mnóstwo narzędzi, żeby się temu skutecznie przeciwstawiać. Najważniejsze pytanie, jakie są standardy i mechanizmy wykrywania tej patologii w klasztorach by jej przeciwdziałać i przychodzić z pomocą potrzebującym. Tak, by odejście nie było jedynym wyjściem. PS. Jeszcze nie czytałam książki

Niestety nie ufam do końca temu, co mówi siostra. Doswiadczylam wiele przemocy w zakonie,gdzie tlumaczono je w podobny sposob- że w swiecie jest podobnie, że jestesmy tylko ludzmi, że to są ciemnosci przez ktore trzeba przejsc. Nie zgadzam sie z takim sposobem tłumaczeniami - nigdzie nie ma prawa na przemocowe traktowanie innych,ale w zakonie najbardziej . Poza tym tłumaczenie Siostry, że to takie zabawne, że nowicjuszka wydaje sie bogiem,bo jest formacja wyzej, że sama ,,nie ofiarowuje,, tego brudnego jablka ale z gory zwraca uwagę komus o takie bzdury- to jest wlasnie infantylizm tego systemu.

Bardzo ciekawe spotkanie.

"Tu trzeba dawać z nadmiaru... " pięknie powiedziane. Pozdrawia tercjarka dominikańska

Może to zabrzmi nie tradycjonalnie ,ale Kocham Broniszewice. Dlaczego??? Jestem już starszym pokoleniem- emeryt i tak inaczej patrzę na świat niż młodsze pokolenie tzw .doświadczenie. Może to ze swojego charakteru, kiedy jeszcze pracowałam. Zawsze lubiłam się udzielać społecznie. A że pozostała trauma moja dzieciństwa ( dom dziecka, macocha itd.) i modlitwa do Matki Bożej w Częstochowie obiecałam sobie, że właśnie dzieciom poświęcę swoje zaangażowanie. Pracowałam w instytucji mało popularnej tj.Sanepid. Wykorzystałam to, aby angażując się w działalność w tej dziedzinie. Teraz ze wzruszeniem wspominam ten czas np .apel szkolny w Ośrodku Szkolno- Wychowawczym (dziewczynka 8 letnia z kazirodztwa, krzyczy, że jest czysta i nie ma robaków ) i moje wystąpienie, że każde dziecko dostanie ode mnie loda. Sponsor zamiast po 1 lodzie dał mi po 3 lody dla każdego dziecka...hihihi..a tych dzieci było 180 Powstało moje wzruszenie, jak opowiadał mi kierownik, że jeden z chłopców kazał schować tego loda bo on pokaże w domu ,że dostał loda ode mnie. Wspominam tutaj o sobie, ( nie samolubstwo, oj nie ) ale wysłuchałam Siostry Elizy ze wzruszeniem, mimo, że było to 2 godziny, bo uważam, że w człowieku jest to coś, co widzi w małym człowieku i potrafi swoją ciepłotę serca przekazać, szczególnie gdy mały człowiek jest bezbronny ,niepełnosprawny, nie wiedzący co się z nim dzieje, ale gdy widzi, że osoba "otwiera swoje serce ",podaje pomocną dłoń - oddaje też maleńką miłość, taką dziecięcą. I to Anielską dłoń podały Siostry w Broniszewicach. Przez Was znam imiona niektórych chłopców,z wielkim uwielbieniem byłam Mikołajem dla jednego z nich,karta podarunkowa dla mojego ulubieńca Jarka i uroczego Pana Kazika Kazimierz :) .A nie widziałam ich bo mieszkam daleko. Waszą pracę podziwia chyba cała Polska i nazywa Aniołami z rękami ludzkimi. A to dlatego, że Wasza Siostry i pracowników praca to duże zaangażowanie pisane przez duże P. Wasza miłość do nich i to nam się podoba. Dziękuje za ten reportaż.- był cenna wskazówką o pracy i sytuacji sióstr w zakonach.

Widzę, że dużo sióstr tu zagląda w komentarze, dlatego też chciałbym Was siostry zapytać o jedną rzecz. Czy uważacie że sensownym byłoby założenie fundacji czy jakiegoś rodzaju ośrodka dla sióstr, które odchodzą z zakonu? Tak żeby miały przestrzeń do życia przez najbliższe miesiące na szukanie pracy i mieszkania? Czy to bylaby dobra inicjatywa?

Dziękuję za ten temat. Trudno wytłumaczyć pewne sprawy, bo Panie prowadzące patrzą i komentują życie zakonne z ludzkiego punktu widzenia osoby świeckiej. Życie zakonne jest życiem dla Boga i przestrzenią duchową. Zapytajcie Świętych, Ojców Kosciola, tam będą prawdziwe odpowiedzi.

Pani Monika to zloto❤

"W Kościele dzieła nie kwitną jeśli nie ma cierpienia" - cytat. Przepraszam, ale NIE! Chciałem napisać dosadniej, ale się powstrzymałem...

Z uwagą słucham

Uwielbiam siostry Dominikanki z Broniszewic, zawsze lubię ich słuchać bo bije od nich miłość do ludzi i do Boga, ale… Ta dyskusja to tak trochę jak z niewidomym o kolorach. No bo co może powiedzieć siostra Eliza o tym co zostało opisane w książce jak (przynajmniej tak zrozumiałam) Ona nigdy się z czymś takim nie zetknęła ani osobiście ani „ze słyszenia”. Przepraszam za porównanie ale to taka rozmowa jak czasami między kobietami, które słysząc, że ktoś tam żyje w przemocowym związku mówią, że same nigdy by do takiej sytuacji nie dopuściły a już napewno szybko by taki związek zakończyły. Nie mając nigdy takich doświadczeń. Drugi wniosek jaki mi się nasunął to taki, że wszystko zależy od wychowania, od rodziców, od szkoły. Skąd takie różnice w podejściu do posłuszeństwa między zakonami męskimi a żeńskimi? No właśnie stąd, chłopak jak się stawia, jak „łobuzuje”, to się mówi że ma charakter, dziewczynce natomiast mówi się, że tak nie wypada, że powinna być „mądrzejsza” co z reguły oznacza, że powinna zawsze ustąpić i się w jakiś sposób podporządkować. Oczywiście, obecnie to się zmienia, ale rozumiem, że historie opisywane w książce miały miejsce jakiś czas temu, w zamkniętych zakonach zapewne zmiany społeczne dochodzą jeśli w ogóle bardzo wolno. Zmierzam do tego właściwie, że rozmowa o tej książce miałaby większy sens w gronie tych sióstr zakonnych, które doświadczyły podobnych praktyk opisanych w książce, bezpośrednio albo „ze słyszenia”, oraz z przełożonymi, które takie praktyki nadal stosują. Ciekawe było by usłyszeć co nimi kieruje.

Pani Moniko jest Pani bardzo mądrą kobietą .

Siostra choć miała dobrą wolę,niestety uciekała od konkretnych odpowiedzi.

Bardzo ciekawy, mądry materiał. Dzięuję :)

Bardzo ciekawe wyjasnienia. Porwaly mnie odpowiedzi i wypowiedzi. Ale na drugi dzien wracajac pamięcią do podkastu, który mi sie wyswietlal w telefonie coś mi cały czas przemykalo w glowie - pokora, pokora, pokora...

Nie zgadzam sie na to, ze w przemocy sa zawsze dwie osoby, ta ktora ja stosuje i ta ktora na nia zezwala. Sama doswiadczylam bicia przez przelozona, bo nie zgodzilam sie opowiadac nie zgodnie z prawda kandydatkom z Ukrainy jak wyglada nasze zycie we wspolnocie. Tylko po to by je przyciagnac. Bylysmy wspolnota typowo kontemplacyjna, bez klauzury a opowiadac mialam jakie mamy apostolaty wsrod dzieci, mlodziezy, starszych. Niczego takiego nie mialysmy. Skonczylo sie tym ze ja zmienilam wspolnote a moja ex wspolnota ma powazne problemy z dykasteria.

Panie redaktorki jednak są wyraźnie odklejone od zwykłego życia. Żyją sobie w swoich bańkach informacyjnych i nie widzą jak jest w innych "branżach", np. w wojsku, w służbach mundurowych różnego rodzaju, czy choćby w urzędach służby cywilnej, gdzie nawet nie można publicznie wyrażać swoich poglądów politycznych...I każdy publicznie udzielony wywiad jest natychmiast "autoryzowany" przez władze zwierzchnie z urzędów centralnych. Tak jest również w zakonach i o co tu tak bić pianę i się dziwić...

Mnie po tym wszystkim pojawia się pytanie, co jest normą a co wyjątkiem. Czy normą i regułą jest takie zgromadzenie o którym mówiła tu siostra Dominikanka, czy regułą są zasady funkcjonujące w zakonach opisane w tej książce. Wiem niestety, że nikt nie jest w stanie na to pytanie odpowiedzieć bo po prostu nikt tego nie monitoruje, nie ma wiarygodnych danych. I nikt tego nie robi.

NIEEEEEEE DLACZEGO TAK KRÓTKO??????

Ciężko mi się słucha zarówno pytań prowadzącej, jak i Siostry Dominikanki chwilami. U prowadzącej mam wrażenie forsowania zbyt ogólnych pytań, czasem sugestii odpowiedzi. Natomiast Siostra mówi tak, jakby bez odniesienia do Boga nie miała prawa do własnych odczuć i opinii.

Pozdrawiam ze Szczecina.😊

Bardzo słaba prowadząca. Jej pytana są bardzo sugerujące i zawierają stwierdzenia. Ona nie pyta, ona już zna odpowiedź, nie daje przestrzeni osobie, którą pyta. Słabo.

❤️💗❤️

Czy wy wiecie że jest takie miejsce na świecie 😀 gdzie byle siostry się spotykają i te ktore duże problemy w klasztorze mają 😮A prawa nie znają j pomocy nie mają 😢To do Krakowa przybywajcie i w Centrum Pomocy Siostrom Zakonnym szukajcie 🧐 Tam Pani Prezes Mościcka urzęduje i szybko cudze problemy rozwiązuje 😄👍

Postawiono siostrę Elizę w trudnej sytuacji. Z jednej strony to spotkanie nazywa się ogólnikowo o życiu w zakonie ale prowadząca forsowała tematy wykorzystania w zakonach żeńskich, przytaczała jakieś kazusy i wymuszała odniesienie się do nich właśnie przez siostrę Elizę, która takowych w ogóle nie znała. Do tego wszystkiego dołączył chór pytań z sali dla których całe zgromadzenia życia zakonnego to jedna wielka patologia i jeszcze jakby oczekiwano, że siostra opowie się za święceniami kobiet, bo przecież to skandal żeby spowiadała się facetowi i musiała zapraszać księdza (faceta) do odprawienia mszy.

dziewczęta -proszę myśleć i szanować się !

dziś jak spotykam zakonną to przeważnie baa zawsze pani po 50 tce...młodym Polkom inne pomysły na życie

dlaczego usunięto mój 2 komentarz?

We wprowadzeniu: Monika Białkowska - dziennikarka, ale teolog, a nie - teolożka?🤔

Gdy oglądałam jak Siostra pracuje z dziecmi, to zastanawialam sie czy będzie taka sytuacja, ze kolo Siosty ktoś będzie biegał dla odmiany. Więc fajnie, ze tu Siostra jest w centrum, jest wysłuchiwania. Dlaczego jest zazdrość? Dlaczego Siostry nie mogą założyć kostiumu kompielowego i iść na basen?

A czemu siostra po angielsku mówi?

Chore jest to ogólnie, a w zakonach żeńskich to już totalnie bardzo chore, a zakonnice już same pogubiły się okropnie i nawet same siebie się gnębią . Czy taka służba Bogu się podoba i czy takiej chce ? Czy to w ogóle ma sens? Wierzę w to że Bóg już na to nie może patrzeć! Bóg dał nam życie by żyć w miłości i zakon raczej powinien nauczać o tym być pomiędzy innymi a nie życie w zamknięciu, po co ? Dla kogo ? Dla Boga ? On tego nie pragnie, Bóg czego innego oczekuje, wierzę w to głęboko. Dlaczego myślę nie ma powołań i nie sądzę że będą, odpowiedzcie sobie sami. To jest zmarnowane zycie dane przez Boga!

Do robty nieroby

Kobiety są dyskryminowane w kościele katolickim. To musi się zmienić.