161
Zuhur etti hidâyet âfitâbı
Dağıldı gönlümün zulmet sehâbı
Bize vahdet meyinden sundu sâkî
Atalar eyledi ol hubb-ı Bakî
Zamanın Hızrına kıldı mukârin
Akıttı gönlüme hikmet pınarın
Pîrimi anladım bir şâh imiş Ol
Hakikat sırrına agâh imiş Ol
Zelîl abdim kapısında yüzüm yok
Hâlim arz etmeğe bile sözüm yok
Huda'ya zerre denli tâatim yok
Bu nefs-i şûm elinden rahatım yok
İki âlemde bir tenbel gulâm ben
Bu derdin çâresi yok ne kılam ben
Zebûn etti beni bu nefs-i hayvan
Bu gönlüm şehrini eyledi vîrân
Hakîkat şeyhinin hâli bilinmez
Rumuzdur her kelâmı anlaşılmaz
Kubâb-ı Hak'tadır anlar bil ey cân
Olar bir kimseye demez ki yaman
Kapısına geleni hoş görürler
Ki her biri ile bir iş görürler
Kapıdan eksik etmezler kilâbı
Kilâbsız kalbin olmaz inkılâbı
Meşâyıha gerektir tabi erler
Sülûke giriben tevbe ederler
Bunu sabık gelenler söylemişler
Buları tecrübe çok eylemişler
Eğer Mecnun'da olmasaydı meyli
Anın çanağını kırmazdı Leyli
Şîrîn'in var iken köşkü konağı
Niçin Ferhâd'a deldirdi (o) dağı
Bu aşkın bahrine yoktur nihayet
Bu nefsin zehrine yoktur nihayet
Esîr-i nefs olmuşum n'edem ben
Bu âlemden ne yüz ile gidem ben
Bilirim bende yâ Rab çoktur isyan
Gece gündüz işim zâr ile efgân
Ağardı lihyemiz kalbim karardı
Nahîf cismim hazân oldu sarardı
14 янв 2021
