Nazywam się Magdalena Szpilka i jestem „położną” dzieci wewnętrznych. Uczę jak poprzez uważne wsłuchiwanie się w emocje i ciało „urodzić" nową, czułą, wypełnioną miłością relację ze swoim dzieckiem wewnętrznym i jak dzięki temu odzyskać głęboki kontakt ze sobą.
Więcej informacji znajdziesz na mojej stronie www.magdalenaszpilka.com
*** Wszelkie prawa zastrzeżone. Powielanie, rozpowszechnianie, kopiowanie w części lub całości treści, które udostępniam na tym kanale, bez mojej zgody, jest zabronione.***
Hej. Super wyklady. Ale czy moglabys dac konkretny przyklad jak pracowac z dana emocja z wewnetrzym dzieckiem co robic ,co mowic wewnatrz siebie..bylabym wdzieczna😊❤😊❤
Sprawdź między innymi tutaj czy znajdziesz podpowiedzi, których szukasz: - ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-92NG2gySRXI.html - ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-3tydGHSsAgc.html - ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-YcU_Icvcpwg.html - ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-E3Ubo0c3BEQ.html i zapraszam na warsztaty, na których szczegółowo uczę tego, o co pytasz: magdalenaszpilka.com/procesowanie-emocji/
"Człowiek dojrzały staje do dyskomfortu"? Po co? :D Żeby kupić piękną Multiplę? I co ona zmieni w moim życiu? (bo wiadomo, że pogorszy życie sąsiada, czyli ma to jakiś sens, ale jednak nie warto)
@@MagdalenaSzpilka dokładnie! Czyli nie zawsze, a wtedy gdy to ma większy sens/ wartość. Czyli NIE "Wyjdź ze swojej strefy komfortu!" (jak gadają heretycy/ nieuki/ oszuści/ szarlatani) Po co jeżeli mi w niej dobrze? No właśnie- chyba, że jest źle lub pozostanie w niej spowoduje coś złego (zaniechanie/ działanie nienależytej staranności). Fajnie, że się zgadzamy :) *Należałoby też rozważać, co oznacza/ może oznaczać (to też względne) pojęcie "trudności"? Czy jak wyjdzie np. kłamstwo(-a), to nadal można rozważać jako "trudność", czy raczej pokazanie "prawdziwej twarzy" (wartości bazowych)??? Ja się zawijam, bo życie jest zbyt piękne, żeby pływać w szambie ;))) Ale, wiadomo- jak kto lubi! Ludzie mają różne fetysze :D:D:D Miłego! :)
@@marcin3136 my wiemy, kiedy "dezerterujemy", kiedy tymczasowa "wygoda" wygrywa. Możemy sobie ściemniać, ale my wiemy. I wiemy też kiedy mamy dać sobie spokój, a się oszukujemy. Ot, bycie człowiekiem :-)
@@MagdalenaSzpilka no powiedzmy, bo raczej większość ludzi nie posiada odpowiedniej wiedzy/ świadomości ("wolność od i do"/ przekonania i filtry poznawcze; i tutaj nawet głęboko myśląca i bardzo inteligentna i ze sporą wiedzą i psychoterapeutka dała się "uwieść przez opowieść o obłąkanej z wilkami"), żeby trafnie rozeznać. Badania/ statystyki również pokazują co innego. Nie mogę się zgodzić... Mało kto działa racjonalnie (raczej większością sterują przekonania/ populizmy (w tym jakieś bzdury gdzieś zasłyszane)/ uprzedzenia/ prestiż/ pieniądze/ wizerunek/ i inne pochodzące od pychy oraz Ego, etc. etc.) G... wiemy! :D:D:D 1 na 10.00 działa racjonalnie (co nie zawsze jest przyjemne/ miłe, ale jest właściwe).
Wiemy, wiemy, tylko to ignorujemy, bo w tym nas trenowano - nie słyszeć samych siebie. W pewnym sensie to jest paradoksalnie "wygodne", bo człowiek nie musi stawać w dorosłym, w dojrzałym. Nie musi stawać do autorefleksji, do konfrontacji, do podjęcia wysiłku itd. I tak, ludzie, którzy nie badają swoich programów, nie uzdrawiają traum mają trudność w słyszeniu tego wewnętrznego wiedzenia. "Obłąkana z wilkami" - to określenie zawiera szyderstwo, jest degradujące. Używanie go mówi o Tobie, o miejscu, w którym Ty jesteś, o nikim innym.
Magda, dziękuję za ten filmik. Obalasz tą dziwną teorię- że jak już to wszystko przerobię, pooczyszczam się ( tak jakbym jakaś brudna była???), będę wibrować wysoko- to już tylko niebo, to już będę chroniona. A to przecież bzdura, dokładnie tak jak mówisz. My mamy wolność w tym jak reagujemy, ale nie mamy wpływu na wszystkie okoliczności. Przekonałam się o tym wiele razy. Bardzo dziękuję Tobie, że o tym mówisz.
Siofra O'Donovan - "Maliński". Nie ma jej już w druku, ale są używane egzemplarze na Allegro. Dla mnie perełka pod wieloma względami. Język metafor, który Siofra stosuje jak dla mnie jest przepiękny i poruszający. Książka opisuje przeżycia, odczucia, rzeczywistość, odbiór różnych kwestii i założenia każdego z dwóch braci. A poza tym tłem jest i Polska i Irlandia :-)
Magda jak zawsze w punkt. Odczuwam tak samo. Nie ma czegos takiego jak wybrani i zycie w 5,6 10D... Jedyne co mozemy zrobic to stworzyć dla siebie, w sobie poczucie bezpieczenstwa, swoje wlasne '5D'. Przytulam i dziękuję ze się dzielisz 💞
Świetnie to ujęłaś Agnieszka. Też tak to czuję. Z tymi "wybranymi", byciem "oświeconym", byciem "dalej, wyżej" od innych, od tych co "jeszcze śpią" to mam wrażenie, że to jest taka nieświadoma chęć rekompensaty tego, że nie doświadczało się w dzieciństwie uznania, zauważenia, docenienia własnej wyjątkowości, że nie czuło się tego bycia kimś specjalnym dla kogoś.
Ach jak ja się uśmiechnęłam *Madziu Magiczne myśli * przyznam.ze Ja je wolę niżeli te mroczne co będzie jutro ?! Kocham burze ,bo wiem że; powietrze się oczyszcza ' ozon ' a także dlatego bo po każdej burzy wyjdzie słońce " Nawet w głębinach oceanów żyją świetliste stworzenia ' wiadomo że bez ciemności nie ma jasności i bycie tego świadomym to juz Duża robota tak jak pozwolenie na Nicnierobienie ' dla mnie to szkoła życia " 🪶☯️
Rozumiem Cię, ja z natury jestem optymistką i uparcie zawsze szukam dobrej strony 😃 I też mam "słabość" do burz, jest w nich coś tak majestatycznego, oczyszczającego, odświeżającego. Nie dalej jak wczoraj w nocy siedziałam na zewnątrz i zachwycałam się rozbłyskami dzięki temu, że przyjaciółka napisała do mnie w nocy, że u niej jest przepiękna burza 😃 Ta sama burza przyszła do mnie, więc wspólnie się zachwycałyśmy. Pozdrawiam Cię cieplutko ❤️
To ja, znam tyle terapii, a ciagle daje rady gratis i z tego nie zyje. Takie "konsultacje" zaczely sie w moim zyciu w liceum kiedy kolezanki przychodzily z czasem ciezkimi problemami, a ktorymi ja nawet nie wiedzialam co zrobic (jak urodzone i oddane dziecko)... Mama wtedy nawet o tym wiersz napisala.... Ten wiesz przypomina, ze juz majac 17 lat mialam takie tendencjie terapeutyczne, znam biologie totalna od 20 lat, czy cos z tym zrobilam ?
@@MagdalenaSzpilka Tak dokladnie ! Na dodatek zaczynam dzialac jako telepata w hipnozie (co nie dziwne, przy moim urodzeniu lekarz od razu powiedzial, ze jestem nadwrazliwa), ale oczywiscie na razie robimy dalej sesje testowe -gratiis, i to duzo takich sesji, za duzo. Sluchalam wlasnie twojego wideo i nadwrazliwych sprzed 5 lat, no cala ja, ze wszystkmi tego zaletami i wadami (jak kryzys nerwowy bo remontuja 3 mieszkania od wrzesnia w kamienicy i huk niewyobrazalny) jak nie odbieranie maili na czas z powodu przebodzcowania i rozne inne "odpaly" . W te wakacje zajme sie w koncu zrobieniem strony , "hipnotycznego" yt ijuz platnych konsultacji. Dzieki, Pozdrawiam spod Paryza
Mi się wydaje, że w tym uzdrowieniu, o którym wielu ludzi mówi chodzi właśnie o odzyskanie zdolności przeżywania. Słucham Cię od lat i mam duży sentyment, ale mi nigdy te filmy nie pomogły, choć dużo dzięki nim zrozumiałam, bo ja właśnie nie umiem poczuć. Czasami są przebłyski, ale generalnie to jest takie szukanie przez głowę. Ten idealny świat to dla mnie odzyskanie tego, co miałam jako dziecko a czego teraz nie mogę odzyskać - życie pełnia życia mimo tego, że wokół było tyle przemocy. A potem tę umiejętność zatraciłam i życie nie ma smaku ani radości, nawet jeśli wokół jest już względny spokój, to właśnie wewnętrznie nie ma tego życia, czy jak to nazywacie przepływu. Myślę, że Ty od początku mówisz o rzeczach, do których np ja (i pewnie więcej jest takich jak ja) po prostu nie mam dostępu. Bo musiałby być spełniony pewien warunek, jakaś podstawa, by właśnie nastąpił ten ruch, to jest dla mnie uzdrowienie - wtedy może nastąpić to wszystko, o czym mówisz w tym filmie. Jeśli człowiek jest żywy wewnętrznie, to może przeżywać różne rzeczy i to właśnie jest piękne. No ale ja mam autyzm, więc może po prostu nie umiem przełożyć tych wszystkich treści na własne życie i może nawet niespecjalnie to wszystko rozumiem, chociaż bardzo się staram zrozumieć.
No i może też jest tak, że dobra terapia przełożyłaby się na zmiany zewnętrzne (na tym kanale też była o tym mowa). Byłam na terapii (psychoanalitycznej) przez kilka lat, bardzo lubiłam i cenilam moją terapeutkę, ale ta terapia nie wywołała zmian w życiu - nadal nie mam znajomych ani przyjaciół ani chłopaka (mam 37 lat). Mimo że na tej terapii coś drgnęło pod względem uczuć, to nadal nie rozumiem ludzi, nie wiem dlaczego zrywają kontakt i odchodzą bez słowa. Dlatego może jest w tym sens, że ludzie wierzą w te teorie o uzdrawianiu, bo np dla mnie oznaczaloby to, że zaprzyjaźniłabym się z kimś (tak jak w dzieciństwie) albo pokochałabym z wzajemnością albo chociaż wiedziałbym co zrobić by nawiązać i podtrzymać taka luźna znajomość. To musi jakoś iść ze środka, bo porady co mówić u mnie nie podziałały. Dlatego zazdroszczę nawet tym, którzy przeżywają negatywne rzeczy, bo przynajmniej coś czują i wiadomo, że smutek przejdzie w końcu w radość. Najgorsza jest pustka i samotność i niezrozumienie. Nie rozumiem was ludzie.
Tak czucie kiedy się zamrażamy tak mi mówiła mona znajoma terapeutka to potrzebujemy Ogromu wsparcia ,zrozumienia współczucia towarzyszenia bez oceny ,bez warunków "To ja poczucie coś do szczeniaka kiedy jest malutki bezbronny i zdany na Mama lub tatę "❤
@@aldonajozefowski8012 Tak, zgadzam się, dlatego ściemą jest mówienie, że terapeuta zastąpi rodzica. Bo NIE zastąpi, i to jest okłamywanie pacjenta. I sam pacjent okłamuje samego siebie, czyli niejako działa anty-terapeutycznie. Terapie są słabo pomocne ...
@@maamiss5561 A ktoś kiedykolwiek mówił, że terapeuta ma zastąpić rodzica?! Od kiedy dorośliśmy sami musimy zaopiekować się sobą i być dla siebie kochającą mamą i wspierającym ojcem ☺️ Z zewnątrz już tego nie dostaniemy. Bo wszystko, co dostajemy musi rezonować z tym, co mamy w środku.
@@Anna_-ne3fd Nie musisz nikogo rozumieć ☺️ Ćwicz rozmrażanie emocji i czucie w ciele swoich emocji 💝 Co czujesz w brzuchu, gardle, karku itd, kiedy coś przeżywasz, spotykasz się np z rodziną czy znajomymi? To trening 🥰 Uczucia i emocje mamy wrodzone. Jednak rodzice/opiekunowie mogą zniszczyć zaufanie dziecka i wtedy ono zamrozi uczucia, żeby przeżyć. A my, jako osoby dorosłe, samodzielne, sprawcze, na powrót budujemy zaufanie do siebie i świata i odmrażamy emocje 😊
Przecież to błędne koło, które wcześniej czy później wróci do nas jako poczucie krzywdy. Potrzebujemy swojej uwagi w stosunku do siebie, a nie uwagi płynącej z zewnątrz.
Pięknie to ujmujesz: życie się wydarza, ale nie dlatego, że ma własną wolę. Życie nie jest strumieniem, który nas porywa. My jesteśmy życiem, my je kreujemy, ale nie jesteśmy jedynymi kreatorami w tej przestrzeni. Wszyscy razem tworzymy ten kolektywny strumień. Jedyne, co możemy, to wybrać, w którym jego nurcie chcemy doświadczać. To nie znaczy, że obok nie płyną nurty bardziej wartkie, walące po kamieniach. Gdy nie chcemy się pobijać, wystarczy wybrać łagodniejszy nurt tego samego strumienia. Jesteśmy tu, by tego dotknąć, poczuć, ale nikt nie zmusza nas do karkołomnych rzeczy czy wchodzenia w głębię skrajnych emocji i przeżyć.
