Αυτό το άδειο βλέμμα στον καθρέφτη μου κάπου το ξέρω καλά από παλιά Nα με κοιτάει όπως οι γκρίζες οι κοπέλες που μ’ αγάπησαν κάτι χλωμές κάτι χοντρούλες με γυαλιά Αυτές που δεν τους ρίχνεις δεύτερη ματιά ξενοδοχεία της αγάπης νυχτωμένα Που περιμένεις να περάσει η μπόρα και μετά φεύγεις και σε κοιτάζουν λυπημένα Το ξέρουν από την αρχή μα πάντα ελπίζουν όταν σου δίνουν με αγωνία το φιλί τους Το βλέπουν μες στα μάτια σου το βλέπεις στα δικά τους ένα σωρό “τελειώσαμε” η ζωή τους Μου μείνανε οι θεωρίες και τα λόγια ένα “τελειώσαμε” και εγώ μες στη ζωή σου Έφυγα σαν τον κλέφτη δίχως λόγια και δεν λογάριασα την πίκρα τη δική σου Ένας γελοίος παρλαπίπας κοκοράκος που όπου με παίρνει και μένα κοκορεύομαι Ένας χαζός και ζαλισμένος ανθρωπάκος μες του φαλλού μου το φολκλόρ να κοροϊδεύομαι Κορίτσια της συγγνώμης μες στα μάτια σας είναι μια λύπη που δεν έχω εγώ ξεχάσει Κορίτσια, γκρίζα, νεράιδες της αγάπης ό, τι ήτανε να χάσω το έχω χάσει Κι απ’ ότι μου ’μεινε ετούτο το τραγούδι σας δίνω απόψε που μονάχος ξενυχτάω μοιάζει χαζό μα είναι το λουλούδι είναι το χάδι και τα λόγια που χρωστάω είναι το χάδι τ’ απαλό που σας χρωστάω
Και κανένα τραγούδι να μην γραφτεί από τώρα και στο εξής δεν με απασχολεί καθόλου ! Τεράστια ελληνική δισκογραφία με ψυχή που μας έχει γεμίσει πλήρως !
Το τραγούδι αυτό είναι ο ύμνος της επιτυχίας. Για τον φανη η επιτυχία ήταν να μείνει καθαρός και να καταφέρει να βρει μια απλή και τίμια δουλειά για να ζήσει. Και τα κατάφερε παρά το άσχημο παρελθόν, κι τις τραυματικές εμπειριες με τις οποίες πάλευε κάθε βράδυ. Τα κατάφερε γιατί είχε ως κίνητρο το μα μπορέσει να ζήσει σαν άνθρωπος. Όταν βρείς το κίνητρο σου κανένα εμπόδιο και κανένα παρελθόν δεν σε σταματά από το μέλλον σου όσο δύσκολο και αν φαίνεται στο παρον
Έχω μια φωτογραφία μικροί 6 φίλοι σήμερα ζούμε οι δύο κ οι δυο καθαροί. Την αγάπη μου σε κάθε καμμένο χαρτί που στου μυαλού η χαραμάδα μένει πάντα ανοιχτή.. καλή δύναμη αδέρφια.!
Eimouna 10 11,, teloi 80s, otan to akousa, kai m emeine apo tote, to epiahna stin efivia den eia idea pios to lege, epidei to refrain einai telios xehoristo apto kouple/ polli megali melagholia. Mazi me ti melagholia tis pedikis m ilikias kai tis efivias.. ..
Θα τρόμαζες αν ήξερες πόσο σε αγαπούσα... Τίποτα δεν έχει αλλάξει Και τίποτα δεν είναι οπως παλιά Μένει όμως ακόμα ένα πείσμα Που δεν είναι αυνήθεια μοναχά... Γέλα! Γέλα πουλί μου, γέλα! Γέλα, είν' η ζωή μια τρέλα...
Afieromeno se olous aftous pou nomizoun einai telioi kai exoun tin zaxarenia tous kai einai skliroi krites kai dikastes stin katastasi tou fani kai stin kathe katastasi
Kapote zousa san ayto to kommati aytes oi meres exoun perasei pia sto parelthon gelw mera nyxta kau pote den perimenw na me deixoun sta perivolia kqi otan xtypaei h kampana kanw to stayro mou
Αν καταλάβουν 5 στους 100 τους στίχους σήμερα την εποχή της κινητής εξάρτησης που βιβλίο δεν διαβάζει κανείς κ πολλούς λέω. Τα παιδιά ήταν ρήτορες με καντάρια πολλά μυαλό. 35και χρόνια τους ακούω γιατί δεν βρήκα άλλους με ποιότητα τέτοια μουσικής.παρα ελάχιστοι❤❤❤.δε. πιστεύω να έχουν εισπράξει άλλοι τόση αγάπη αλλά δίνουν κιόλας με τον τρόπο τους.ποτε δεν άκουσα σε συνεντεύξεις τους μισό κατηγορώ για άνθρωπο.
Όταν άκουγαν οι τύποι κ η τύπισσες μακαρόνια με κιμά του ηλιθιου ρουβα ευτυχώς που είχα εχτος από ροκ κ χεβι αυτά τα ακούσματα από ελληνικά κ Σιδηρόπουλο ο οποίος πέθανε στη γιορτή μου το 90 6 Δεκεμβρίου. Ευτυχώς που δεν είχα ξεφτίλα ακουσματα.οι τύποι κατέβαζαν απίστευτα τραγούδια. Καντάρια πολλά μυαλό. Είμαι 52 κ τους ακούω 35 χρόνια τουλάχιστον. Από το 85-86.η μουσική μόνο κ μόνο που την ακούς σε πιάνει ανατριχίλα. Να είστε πάντα καλά ρε φίλοι......
