I don’t care what happens to me. I don’t care what happens to the world. All I care about is saving Rei and I am going to save her, even if it’s the last thing I’ll ever do!
you have to reason (love) to understand (live) Hence; Only the subconscious (father) is good (perfect) Because the proof is in the life of his son: life/truth (pudding) This is the reason the conscience living are cowards; hypocrites is for lack of the strong man (subconscious truth), because our anchor/base (spirit: truth) is our believe system, who is our heart/mind (unchanging progenitor: God) Because mans only true (unchanging) constant (truth) is the life (son) of the subconscious (father) whose way is unconditional (Holy); this mind is forever apart from the true (everlasting) variable (perception); the father of lies, whose idolatry comes by the slavery of the knowledge of good and evil by lacking the true (strong) man (constant) I.e. the unchanging/constant progenitor/father of life/love (imagination/wisdom/courage/love/reasoning/understanding/faith: our first love, the subconscious/father truth/son) Who is Jesus Christ
I didn't realize people complained about episodes like this. Magma diver was a great episode. For me it represents the height of Asuka. I think one thing that pops out is that Asuka excelled at science, and it became useful to her. And it also represents the height of Shinji and Asuka's relationship when he saves her in the magma. I don't understand how people can bitch about singular episodes like this. You guys must be young or something. Rewatching this series when I'm near 40 and every episode is a gift.
pov: you are at that part of an evangelion video where they start slowing things down after the initial 2 minutes of trolling the anime and the fanbase
Never played revelations, but growing attached to the fire emblem theme over the years and coming back to hear this theme for the first time is like I was there to experience this game when all my life was going home and playing on my 3ds after school.
Sorarım kendime neden böylesin pek çok kişi gibi ama aslında bu sorunun altında herheangi bir değişme isteği yatmıyor sadece gönlümü bir kaç dakika saat yada gün boyunca rahatlatmak için yapıyorum yarım yamalak bilgimle sanırım ben nietche nin şu bahsettiği köle sınıfındayım.Yaklaşık 1 saat önce eczaneye gitmem gerekti kırmızı koltukta otururken mor başörtülü annemin yaşlarında bir eczacı ateşimin olup olmadığını sordu oldukça nazikti sanki uzum zamandır şefkat hissetmmemiştim o an içimde sanki birşeyin yeşerdiğini hissettim abartıyorum sanırım ama az da olsa iyi hissettim kelimelri kafamda toparlamaya çalışmak beynimi kullanmamı gerektiriyor ve bu beni yazmayı bırakmaya teşvik ediyor .Evet işte bende hoşuma gitmeyen şey bu kendimi bildim bileli bende olan yorgunluk .Anladım benim sorunum bu veya şu diyorum sürekli ama bununla kalıyor hissizleşmeye başlıyorum bu gibi anlarda veya boşvermilik diyelim hadi buna üstünde çok durmuyorum ama keşke bunları böyle yaşıyacağıma ölsem madem bu kadar istemiyorsun neden azimle çabalamıyor o izlediğin karakterler gibi pes etmeden ileri doğru adım atmıyorsun. GELİYOR EVE GEÇMİŞİNİ SİKİM ŞÖYLE SİKİM SÖYLE YAPIYYIM ama onunda benim gibi olduğunu düşünmek istiyor ve yumuşatmak istiyorum .Hayatın kendisi mi daha evimden 2 adım uzaklaşmamış ben için zor yada gerçekten zor mu benim derdim dert değil.HAA AKLIMA GÜZEL GEELDİ acaba o 50 küsür senenin yorgunlugunu etrafınada çektirmek için mi yapıyor hayır nefret.Babam ve ailem eğitimli kişiler değil kalıp bakıyorlar bende dahil ama bazen ben onu idare ediyormuş gibi hissediyorum yoruluyorum.Kısa birsüre düşündüğümde annem babamı 20 yıldan fazla stres topu olarak kullandı ve yüksek saatler çalışmayıda hesaba katarsak onunda beni stres topu olarak kullanmak istemesi abartılacak bir surum değil tabi bu lise çağının sonlarına doğru geerçeklşmesi sanırım yüzümdeki kıloranının artışıyla artık kendini tutmakta daha çok zorlanıyor evet ergenlikle birlikte ailemin kesin doğru olarak bildikleri şeyleri yapmamaya veya biraz farklı birşey yapmam sonucu bu tartışma denemiyecek olan kısa sık aralıklarla olan ve didişme .Bu didişme(ruhumu emiyor) söylediğim gibi kalıp doğrusundan çıkmam şimdi düşündümde doğru da yok aslında ailem ve çevrem neyse bende oyum tembel.Anlama yok .bunun sebebi buy üzden böyle olabilir sebebi budur yada sıkıntım bu aslında demek için anlayış göstermiyorlar her cümlede dahada çocuk olduğumu mızmızlandığımı fark ediyorum sorun küçük gibi görünüyor ama sorundaki ana etmen benim bir kaç film anime veasire izliyorum hayelleri uğruna birşeyler yapan karakterleri görüyorum mesala süşmanımı yenmek için 10 yıl boyunca hergün antreman yapan bir ana karekter tabi bu abartı oldu ama yinede bu bile etkiliyor beni özzellikle gündelik hayata daha yakın konular olduğunda daha etkili oluyor sonra aynı iradeyi gösteremetyince kendime hayeller yakıştırıp kopyalayınca sonuç hüsran ile bitiyor . (Pek kitap okumam okuyomuş gibi yaparım bende olmayan özellikler yğklüyorum kendime onlar için çalışmadan çabalamdan kazanmak istiyorum Ben zayıf biriyim kazanmak o alanda ben de olmak istiyorum ama bunun için ne çalışıyorum nede çabalıyorum çoğunlukla bi sğre kendimi sağa sola savururcasına zamanında dğzgğn çalışmıyorum ve vicdanımı rahatlatıyorum sonra neden herşey böyle oldu diyorum bunu bende biliyorum ama hala hiçbirşey yapmadan öyle beklemem bu yaının hemen arkasından yine aynı vakit kaybı şeyler yapıcam erteliyeceğim bunların giçbir anlamı omicak bel 1saat belki 10 dakka belki 1 ay sonra yine buraya dönücem )napalım dizi izleip beynimi kullanmamay devam edeyim.
