Şiir biriktirmek güzeldir. Yaşamın kaosuna, kalbin ağrılarına, kötülüklere, ayrılıklara, geceleri uzaklara dalışlara ve geri kalan her şeye karşı dayanma gücü verir insana. Belki de sadece bir dizede kendini bulabilmek. Acıtsa da. Yana yana sönmek gerekiyor bazen.
Ben şiir dinledikçe sanki ruhumu daha da hasta ediyorum ama asla da kopamıyorum şiirden. Biliyorum mantıklı değil ,şiir hissiyat meselesi ama bu bir bağımlılık mıdır ?
Ses tonun cidden çok hoş çok beğendim şiirleri de bir okadar güzel okuyorsun emeğine sağlık lakin minik bir eleştirim olacak. Coverların şiirlerden daha duygulu bunun sebebi bana göre her şiiri aynı ses tonu, aynı ahenk ve vurguyla okuman. Şiirlerdeki tonlamaların daha değişken olabilir. Fakat yine de insan kendini nasıl huzurlu ve iyi hissediyorsa öyle okumalı tabi :)
