Veda 

Bütün yolların sonunda
Anlamsız her durgunluğumun
İlelebet kaçtığı
O eve döndüm.
Zihnimde bir ayrılığın çığlık sesleri
Gözlerimde felaketler dolaşıyor.
Benim için esmiyor rüzgardaki çiçek kokusu
Hissedebiliyorum
Yaşam değil artık benim olan.
Yürüdüm.
İlk öpüştüğümüz yere götürdü beni ayaklarım
Gözlerim hala o günkü gibi belki de
Kimse dışarıdan görmez bir ötekini
Ve kimse hissetmez acıyı sonsuza kadar.
Yürüdüm.
Kapına kadar geldim son bir kez.
Evinin ışıkları yanıyordu.
Ve her şeye o kadar yaklaşmışken
Ve hayal edemezken kendimi senden başka hiçbir resimde
Gitmedim. Gidemedim.
Kimse içeriden görmez bir ötekini
Ve kimse hissetmez acıyı sonsuza kadar.
Artık yalnızım birlikte oturduğumuz parklarda
Ve hangi köşeye atsam kendimi
İçimde bitmeyen bir yas ağlıyor.
Hissediyor musun?
Yaşadım.
Zaman nasıl da bulanıklaştırıyor her şeyi
Birkaç dostla karşılaştım sokakta.
Kimse gerçekten görmez bir ötekini
İyiyim dedim, sürükleniyoruz sessizce
Hem nedir ki gizi bu sevdanın
Herkesin gönlünde titrer durur
Yalandı.
İçine nefretten başka duygu girmeyen kalbinin cehennemlerinde yanmaktan değişti nefeslerim bile.
Sanki her şey bir terzinin oyunuydu.
Kalbimden sökül diye o kadar uğraştım ki.
Her şeye rağmen.
Geçmişe dönüp baktığında hatırlayacağın çok şey bıraktım sana. Onlara iyi bak.
Çünkü gün gelir
Apansız bir gece yarısında
Kalbine düşen ince sızı
Bir tek benim ismimi sayıklar
Geceler bitiyor, baştan sona dolaştım bu şehri. Son görüştüğümüz zaman uzaklaştıkça, görüntün de silikleşiyor hafızamdan yavaş yavaş. Fallar bile söylüyor dönmeyeceğini.
Belki gün gelir
Korkunç bir gece yarısında
Kalbime düşen ince sızı
Tüm yüz hatlarını hatırlatamaz yüreğime
O an düşer ellerim bir köşeye
Nefeslerim seni ister
Dudaklarım sana konuşur
Unutma
Hiçbir kalp hissetmez acıyı sonsuza kadar.
Geçmişe dönüp baktığında seveceğin çok şey bıraktım sana. Onlara iyi bak. Çünkü aynı acımasızlıkla işliyor zaman.
Beni soracak olursan.
Yokluğunda şair oldum, sarhoş oldum, mecnun kaldım.
Vazgeçmemiştim.
Sen, seni sevmeyi, kendime ettiğim bir hakarete dönüştürmeden önce.
Bu yüzden öldürdüm tüm duyguları
Bütün geçmişi ve geleceği
Savaşlar açtım kalbimin seni bekleyen her zerresine
Ve dönmeni bu kadar isterken ben
Ezilen bir kum saati gibi
Unutuyorum, affediyorum.
Vazgeçiyorum senden.
Kimse hissetmez acıyı sonsuza kadar.
Uğruna harcayacağım bir ömür kalmadı.
Bir gün gideceğini hep biliyordum oysa.
O zaman neden bu, bütün bedenime nüfuz eden dayanılmaz acı. Kime anlatıyorum... Hoşçakal.
Aslında beni sevmeni çok isterdim. Biliyor musun? Çok. Vazgeçmeyecek kadar. Kırmayacak kadar. Eğer bir gün gidersem dönmemi bekleyecek kadar sevmeni çok isterdim. Hata yaptığımda bağışlayacak kadar sevmeni isterdim sevgilim. O gece gidecek de olsan, sana son bir kez sarılmak isterdim. Ama merak etme, iyiyim artık. Hep istediğin gibi.
Her şeye rağmen
İçimde yarım kalan her şeyi unutmayı
Veya bunlarla yaşamayı öğreneceğim
Ve bir gün geçmişe baktığımda
Sadece büyük bir hatıra olacaksın.
Ama inan bana, şu kısacık hayatımda
Seninle yaşlanmak isterdim.
Son kez, hoşçakal.
Kadir Uluğ
22.
#şiir #edebiyat #kitap #şiirsokakta #sanat