Planuje od jakiegoś czasu usunąć IG,bo stwierdziłam,że nie jest mi niezbędny. Z osobami,z którymi się trzymam i tak wiem co u nich i mogę pisać na innej platformie,a ile można zyskać czasu,zamiast scrollowac robić masę innych ciekawych rzeczy i nie obserwować życia osób,których nie znam albo znam,ale oglądanie ich życia nic e moim życiu nie zmieni. Jedyne czego moze mi brakować to wartościowych kont tak jak Twoje,ale fajnie,,ze dodajesz tu podcasty. ❤❤❤
Fajnie mówiesz Ania! Ja jeszcze mam drugą teorię - czasem może tej osobie od której coś dostałam nie dam lajka/follow/nie wymienię z nią z jakiejś przyczyny energii, ale tę energię puszczę dalej dając bezinteresownie coś innego komuś, kto tego potrzebuje :) I tak pozwalam, żeby ta energia krążyła - może niekoniecznie idealnie celowana, ale żeby krążyła :)
@@stodolaczeresniowysad pewnie że tak!!! To totalnie nie muszą być lajki. To może być ciepła myśl, wspomnienie o kimś komuś w odpowiednim momencie itp ;)
To specyfika i norma we wszystkich polskich szkołach we wszystkich czasach. W latach 90. szczególnie nagminne - wtedy to w ogóle nauczyciele nie mieli pojęcia o tym, jak można uczniów czy ich psychikę skrzywdzić swoimi ciągłymi zaniedbaniami lub olewaniem
Dzięki Ania. Kto tego nie przeżył, nie zrozumie. Ja miałam problem z alkoholem od NASTOLETNICH lat. Nadużywałam go odkąd skończyłam lat 15. W rodzinie przy każdej imprezie było alko. Mam kilku uzależnionych w bliskim otoczeniu, sama byłam. Dziś unikam alkoholu zupełnie. Tak, dostawaliśmy piccolo na imprezkach jako dzieci:) Tak, dostawałam łyka piwa od wujka, od babci - HAHA jakie to było śmieszne, że się krzywiłam jako dziecko. Zjebali mi moje młode lata, dziś to wiem. Jak byłam młodsza nie wiedziałam, q końcu wszyscy się przy tym świetnie bawili, nie? To oznaczało zabawę. Dziś sama głośno mówię NIE PIJĘ. Alkohol to zło. Nasz kraj ma z tym ogromny problem. Dziękuję, że poruszasz te tematy. Pozdrawiam serdecznie
@@mikoaj3127 wspaniale, kocham wygadane dzieci! :) a jeszcze jak posłuchają o alkoholu i o tym jak szkodzi to win-win. Nie nazywaj dzieci kaszojadami proszę!
Typiaro, właśnie zapracowałaś na bloka ale wypowiadać ci się nie zabraniam. Leć sobie na jakiegoś discorda czy inne miejsce, pisz do woli jak to zla ania cię zbanowała :))
Super podcast i podejście!! Nie umiem zrozumieć osób co tak usprawiedliwiają, gloryfikują czy romantyzują alkohol... Mam gdzieś w rodzinie jakiegoś wujka który po alkoholu jest strasznie agresywny, rzuca się z łapami na ludzi i generalnie jest niebezpieczny, ale zarazem i tak pije czasem nadal (ale bym nie powiedziała, że to alkoholik i to przez uzależnienie, bo nie pije jakoś bardzo często). Po co pić skoro się doskonale wie (bo on to wie) że mu to daje daje za każdym razem kiedy to robi gwarantowane jedynie negatywne efekty i się jest po tym wściekłym i niszczy nie tylko meble ale i życie innych osób, nie wiem on lubi wkurwiony na cały świat być i dom demolować czy co?? Ja jakbym wiedziała, że jakaś substancja mi daje tak negatywny efekt zawsze jak ją wezme to bym nie chciała jej brać i jej unikała. Dziwne strasznie, i nie raz już o czymś takim słyszałam.
Z tym piccolo to jest tak, że za dzieciaka się to chce i się uważa to za bardzo fajne, a jak się dorośnie to dochodzi się do wniosku, że uczy to jednak świętowania za sprawą alkoholu i swoim dzieciom gdybym miał to bym tego nie dał do picia. Podobnie trochę z zabawkowymi pistoletami, za dzieciaka byłem zły, że mi mama nie pozwała, a po czasie rozumie się dlaczego nie pozwalała i sam uważam, że to faktycznie nie są zabawki dla dzieci. Co do Alkoholu to ja nie piję wcale, mimo tylko nie całych 23 lat za dużo widziałem. 3 wujków mi się zapiło. Znam osoby zarówno kobiety jak i mężczyzn co od około 26 roku życia mają padaczkę alkoholową, jedna moja powiedzmy ciocia pije codziennie od 14 roku życia, inna ma trójkę dzieci z FAS. Poznałem osobę co alkohol doprowadził do takich uszkodzeń mózgu, że to był głęboki stopień upośledzenia. Znam ludzi co mieszają denaturat z wodą byle by się nawalić, mam takich w rodzinie i jej otoczeniu, te osoby piją nawet 8 litrów wódki dziennie, albo nawet 30 litrów piwa, potrafią nie jeść 5 dni, byle by się napić, na 4 promilach wydaje im się, że są trzeźwi. Część z tych ludzi ma tak zniszczone wątroby, żołądki, trzustki i nie tylko, że im już morfina nie pomaga a mają około 30 lat. Jeden mój wujek przychodzi do mnie i moich rodziców prawie codziennie od około 10 lat i potrafi nawet 6 godzin na zmianę grozić, klęczeć, błagać i inne cuda robić, byle by dostać parę złoty na kilka piw. Po takich doświadczeniach to mi się po prostu odechciewa alkoholu, dla mnie to jest jak narkotyk, ale przy tym zdaję sobie sprawę, że to nie jest tak jak ktoś napije się raz na jakiś czas, że to nie czyni z niego narkomana. Ja nie chcę pić alko, gdyż boję się, że się uzależnię i też tak skończę jak niektórzy, których znam a przy okazji mi to zupełnie nie smakuje (tak mimo wszystko 4 razy w życiu czegoś spróbowałem, jakoś wyszło, ostatni raz 5 lat temu).
Alkohol nie jest ,,jak narkotyk" tylko alkohol to JEST dosłownie narkotyk i substancja psychoaktywna jak rzeczy które już każdy by (słusznie zresztą) określił narkotykami. Tylko z jakiegoś powodu mi niezrozumiałego prawie wszyscy ludzie to jakoś rozdzielają mówiąc ,,alkohol i narkotyki", mimo że to nawet nie ma sensu żadnego a sam alkohol potrafi być bardziej szkodliwy zarówno fizycznie jak i psychicznie niż część narkotyków. Ludzie na całym świecie chyba uznają że skoro jest łatwo dostępny, znormalizowany, legalny i na każdą kieszeń to jest bezpieczny i lepszy niż ,,te inne złe prawdziwe narkotyki" podczas gdy słyszałam że właściwie to każda, nawet najmniejsza jego ilość działa jak trucizna dla organizmu po spożyciu, co daje trochę do myślenia. Też nie piję, jakoś nagle w pewnym momencie bez powodu zaczął być dla mnie strasznie obrzydliwy i trudny do wypicia (w sensie smaku) i nie dawał już żadnych pozytywnych efektów dla których przeważnie ludzie piją więc nie widzę sensu, na zdrowie mi tylko wyjdzie to.
Hej! Możesz być z siebie dumny, ja nie byłam tak silna i piłam, bo rodzina piła! Na szczęście z tego wyszłam, szacun dla Ciebie chłopaku ❤ organizm ci się odwdzięczy, trzymaj się 💪🏻
@@Aniamaluje91 tak samo legalne i ogólnodostępne produkty z nikotyną, w tym zatrzęsienie łatwo dostępnych na każdym kroku nawet w małych miejscowościach (wiem bo z takiej jestem i sama chodziłam do Dino w pobliskiej wiosce w tym celu)o słodkich owocowych smakach bardzo atrakcyjnych dla młodych osób które zwykłego papierosa analogowego by nie tknęły (ja sama mimo bycia zawsze przeciwko temu bo cała moja rodzina paliła i mi to śmierdziało denerwowało mnie i wiedziałam jakie to szkodliwe- nie chciałam nigdy palić, ale z ciekawości spróbowałam papierosa elektronicznego byłej dziewczyny bo wydawał się ,, mniej groźny i nie taki obrzydliwy w smaku" ), taka sama sytuacja jak kawa i energetyki - kawa dzieci czy nastolatków nie kusi (choć ja w gimnazjum z powodu ciągłego zmęczenia i niewyspania w szkole stwierdziłam że chce nauczyć się pić kawy i to o niej pomyślałam pierwszej w tym celu, nie wiem, może koło 2014 energetyki nie były tak popularne i modne w mojej okolicy, bo przez głowę mi nie przeszły nawet wtedy by spróbować ich, dopiero w 2017 je pilam i lubiłam jakis czas xd) i im przeważnie nie smakuje wcale, ale taki energetyk słodki owocowy gazowany to bardzo atrakcyjna opcja przyjmowania kofeiny. Myślę że go się wiąże bardzo z tym ,, szampanem piccolo dla dzieci " i oswajaniem z alkoholem od najmłodszych lat o którym wspominała autorką filmu który komentujemy teraz.
Podcast dający zdecydowanie dużo do myślenia. Sama nie piję alkoholu, jednak nie zagłębiałam się nigdy w ten temat tak bardzo - po prostu go nie lubie i źle się po nim czuję. Dziękuję za nowe spojrzenie do przeanalizowania
Jakby ktoś chciał link to to jest afiliacyjny (reklama) www.amazon.pl/shop/aniamaluje/list/177N6AFTDQOCU?ref_=aip_sf_list_spv_ons_mixed_d ale lepiej kupić na bazarze w Tajlandii namiary podaje na IG
Nie mam listy ksiażek do przeczytania, tylko... półkę książek do przeczytania. Ale właśnie dziś otwieram moją listę książką, o której mówisz w tym odcinku podcastu📚🥰
@@boguslawa-jd1xo kocham normalny swojski smalec z ogorem i myślę że jest zdrowszy niż smalczyk roślinny z rafinowanym olejem :) a domowy smalec z fasoli git, fajne smarowidło!
Tyle osób poleca to mydełko i 2 lata temu kupiłam. Jest ok, ze wszystkimi plamami sobie nie poradzi, te okresowe to w zimnej wodzie pierwsze zapieram, później daje to mydełko, zacieram i zostawiam na godzinę, później zmywam to mydełko pocierając, nakładam drugi raz, znowu pocieram, płuczę majtki i wtedy do pralki. Z innymi plamami też chwilę to trwa. Od dzieciństwa miałam dostęp do produktów z Włoch, przez ostatnie 5 lat już nie i czuję ogromną różnicę. Tam wystarczyło popsikać, potrzeć, zostawić na 10 minut, wypłukać i plamy nie ma. Uratowało mnie to z kilkadziesiąt ubrań. Dlatego nie rozumiem aż takich zachwytów nad tym mydełkiem, ale jak za tę cenę to warto kupić, ale fajerwerków nie ma.
@@irysowa próbowałam na krwi której nie zmyła zimna woda tylko potarłam i elo :) Zosbcyzny jak z innymi plamami. Dostępu do produktów z Włoch zazdroszczę ;)
Trochę się zgadzam, a trochę się nie zgadzam🤪 Być może chodzi o to, że bardzo nie chcę, aby prawdą było, że manifestujemy tylko to, w co wierzymy... ja uważam/wierzę, że klamstwo powtarzane milion razy staje się prawdą, więc nawet jeśli w coś nie wierzę, ale powtarzam to w głowie i nie myślę odwrotnych myśli to się to napewno zamanifestuje np. ktoś nie wierzy, ze jest piękny, ale afirmuje, że jest i nie myśli, że jest brzydki, to w końcu uwierzy/zaafirmuje, że piękny jest🥰 co myślisz?
@@agnieszkaplatek9635 jeśli wierzysz że kłamstwo staje się prawdą to znowu zataczamy kółko - wierzysz że to zadziała wedle wiary Twojej ci się dzieje 😅
Właśnie od 6 lat jestem w terapii szczęśliwie na NFZ, ale mam poczucie, że to jednak nie idzie do końca w dobrą stronę. Nadal miewam stany depresyjne i lękowe. Mam przeświadczenie, że psychoterapia niewiele zaczyna wnosić. Podejrzewam u siebie ADHD, ale chwilowo wolę zrobić zęby. Dlatego się nie spieszę z tym. Może kiedyś zrobię diagnozę. Chociaż wiem, że realnie niewiele mi to zmieni. Może po za tym, że będę wiedzieć. Ewentualnie dostanę leki na to.
Ja bym do tego jeszcze dopisała pracę jako trochę równoważnik pieniędzy. Praca to jest najgorsze zło, wykańcza, wypala, powoduje depresję, lęki. I nie mówię o ludziach, którzy przepracowali dziesiątki lat w kamieniołomach, a o młodych ludziach, którzy dopiero zaczynają swoją karierę zawodową, a już ich 8 godz.rytm pracy tak przytłacza, że czują się nieszczęśliwi. To jak oni by chcieli przeżyć swoje życie? Tak jak do tej pory, oni nic nie robią, a rodzice (lub ktokolwiek inny) na ich życie zapierdala te 8h?
Od jakiegoś czasu mam podobnie. Chociaż nie było tak zawsze. Powiem wiecej, może jakby ktoś powiedział mi to 16 lat temu, to może inaczej podchodziłabym do kwestii znajomości
Nie wiem czemu, ale ten podcast spadł mi jak z nieba. Akurat dzisiaj poruszyłam na Theards temat sloganu "nie kupuj adoptuj" i szkodliwości poniekąd tego założenia. Mi co do tej nierozważnej pomocy przypomina się to co działo się po rozpoczęciu Wojny na Ukrainie. Czyli to jak ludzie dający ponad to co mogą. Nagle okazywało się, że to ludzi w jakiś sposób zaczyna przeastac. Myślę, że mądra to taka, która uwzględnia możliwości i zasoby, tego kto pomaga. Czyli jeśli mam 200zł do wypłaty trzeba komuś pomóc, to nie dam całej kwoty tylko na przykład dychę. Bo na tyle mogę pozwolić sobie w danej chwili. Temat Afryki poruszony pod koniec, pokrywa się z tematem wyuczonej bezradności. Bo dzieciaki widząc turystę wychodzą z założenia, że ten im coś da.
Naprawdę inspirujacy odcinek. Przekonalam się kilka razy ze to naprawdę dziala i na twoich przykladach znalazłam przykłady u siebie w życiu. Jest jednak jedna rzecz która nie moze mi wyjsc z głowy. Nawet tu w komentarzach przeczytalam wg mojej wiary mi się dzieje. A mnie przesladuje mysl ze partner mnie w końcu zdradzi, ze podoba mu się ktos inny i że bede cierpiała. Jesli ktos podzieli się porada jak zatrzymać te myśli bede wdzieczna:) pozdrawiam
Super się tego słucha 🤩 ja całe życie afirmowałam (nie wiedząc o tym), że zawsze trafiam na super ludzi, czy to w szkole czy w pracy i tak zawsze było 🤗 teraz tylko jeszcze muszę uwierzyć bardziej w siebie i swoje umiejętności i będzie 🔥 dziękuję, że dzielisz się swoją wiedzą ❤
Wow!! Dziekuje za ten odcinek. W koncu jakies swieze i racjonalne spojrzenia na ten nielatwy temat, bez slodzenia ale tez nie dobiajaco, z perspektywy osoby ktora sie z tym mierzy. Jestem swiezo po wstepnej diagnozie adhd wraz z podejrzeniem spektrum. Zafiksowalam sie na przegladaniu tresci w tej tematyce. Zwykle trafiam na jakies wypowiedzi psychologow i niestety mam wrazenie ze troche zbyt pozytywnie przedstawiaja ten temat, ze wszystkie trudnosci da sie przepracowac. Osobiscie w tym momencie zycia uwazam to zaburzenie za cos absolutnie do d..., z czym trzeba sie mierzyc i walczyc o siebie i nauczyc sie z tym zyc. Co do diagnozy mysle identycznie, nie przyniesie to zadnych wymiernych korzysci jesli przekroczylismy 18 r.z., zero pomocy na nfz, tylko kasa w bloto... Przynajmniej w wiekszosci przypadkow. Jednak dobrze miec te swiadomosc ze cos nas dotyczy i moc reagowac. Niestety jestem pozno zdiagnozowana, masa zycia mi przez to umknela bo niestety dopadlo mnie wspolwystepujace combo depresja i stany lekowe. Zamierzam sie w koncu zajac tym tematem, lecz jest cho.lernie ciezko. Aniu tutaj prosba do Ciebie, moze opowiedzialabys ze swojej perspektywy nt leczenia wlasnie depresji i stanow lekowych wynikajacych ze spektrum, jak szukac specjalistow, na co Ty zwracałaś uwage przy wyborze, red flagi. Dziekuje niezmiernie raz jeszcze za ten odcinek. Odsluchuje tez pozostale ❤
Nie wiem jakim cudem umknął mi akurat ten odcinek podcastu. Bardzo fajne spojrzenie na temat, trochę inne niż większość, ale bardzo prawdziwe i zgadzam się z każdym słowem. Diagnozę w dorosłości robi się chyba głównie dla siebie, nie ma co liczyć na jakieś systemowe wsparcie czy zrozumienie otoczenia.
Bardzo inspirujący odcinek! Mam jednak jedno pytanie: jak nie dopuścić do tego, aby manifestacja skręciła w toksyczną pozytywność, zaprzeczanie swojemu trudnemu położeniu i niepozwalanie sobie na na przeżywanie nieprzyjemnych emocji?
