Arpeggiata is a baroque music ensemble directed by the harpist and lute player Christina Pluhar. Its members are today's finest instrumentalists and in addition they work with the most exceptional singers from the Baroque and the traditional music worlds.
Hermoso!!! Hermosa voz llena de sentimientos! los musicos son también fantásticos.Lamento della Ninfa es una Obra de Arte y tiene que ser escuchada toda la vida!
Where are the 3 male singers called for in the original score? The showy Cornett solo is technically impressive, but musically null, and in no way compensates … sorry, this is a Disneyfication of the piece and cancels the sheer pathos of Monteverdi’s music …
A man tells to a woman that he's in love with an other woman and this woman is her friend. This kind of voice can not passionate no one listener for this story
Τρεις σειρήνες Ό,τι η θάλασσα σου μολογά Στη θύμηση να το κρατήσεις Και στο λιμάνι τούτο θα ξαναγυρίσεις Της θάλασσας τα κύματα Έρχονται ένα, ένα Σαν τα δικά μου βάσανα Όσο απέραντη η θάλασσα κι οι αμμουδιές Τόσες οι έγνοιες μου κι οι πόνοι που η χαρά να τις γιάνει δε φτουρά Μία από τις μοναδικές μελωδίες που περιέχει το άλμπουμ "Mediterraneo" (2013) της καταπληκτικής Κριστίνα Πλούχαρ (τι να πρωτοπεί κανείς γι αυτήν!!) και του εξαίρετου συγκροτήματός της "L'Arpeggiata" (η ονομασία του παρμένη από την "Toccata Arpeggiata" του Ιερώνυμου Καπσμπέργκερ, συνθέτη αγαπητού στην Πλούχαρ-και σε με παρεμπιμπτόντως). Στιχουργοί ανώνυμοι καθώς και ο σκοπός του 17ου αιώνα. Η διασκευή και ενορχήστρωση της Πλούχαρ βέβαια. Την οποία πλαισιώνουν οι σπουδαίοι μουσικοί που με μικρές διαφορές, κατά καιρούς, αποτελούν το σύνολο της : O σπουδαίος David Doron Sherwin και το κορνέττο του (με δύο ταυ για να διαφοροποιείται από το cornet που αντιστοιχεί στο κορνέτα), η Margit Übellacker με το ψαλτήρι της (χτυπώντας τις χορδές με τα κανονικά σφυράκια της, τα οποία είχε ξεχάσει πίσω όταν ήρθαν στην Αθήνα για τις παραστάσεις στο Μέγαρο!!- κι έτσι χρησιμοποιούσε chop sticks από κινέζικο εστιατόριο!!), η συμπαθέστατη Sarah Ridy στην άρπα - από τις προσθήκες των τελευταίων ετών με σπουδές στη Schola Cantorum Basiliensis, απ' όπου προέρχεται και η Πλούχαρ, ο Marcello Vitale, ο τόσο σπουδαίος στη μπαρόκ κιθάρα, ο ανεπανάληπτος David Mayoral στα κρουστά, που ό,τι και να πει κανείς γι αυτόν είναι λίγο, μαζί με τον Francesco Turrisi (ένα πολύ jazz τύπο όταν ασχολείται με τα κρουστά του) στο τσέμπαλο και τον Boris Schmidt στο κόντρα μπάσσο. Τελευταίους άφησα τον σημαντικότατο δικό μας Σωκράτη Σινόπουλο και την πολίτικη λύρα του (τον τόσο συμπαθή και πολύτιμο στα μουσικά μας πράγματα, πανεπιστημιακό δάσκαλο πιά - κι ας χάνει τα μαλλιά του από καιρό!!) και τον Νίκο Μέρμηγκα στο πολίτικο λαγούτο. Ελπίζω κάποιοι από σας να είχατε την ευκαιρία να τους θαυμάσετε στο Μέγαρο Μουσικής κι ας τραγούδαγε η Nuria Rial στη θέση της Raquel Andueza. Τέλος μπορεί κανείς να ευφρανθεί και με τη φωνή της δικής μας Κατερίνας Παπαδοπούλου, αυτού το κοριτσιού με τη μεγάλη προσφορά στην παραδοσιακή μουσική του τόπου μας και να μνημονεύσει και τον τρίτο τραγουδιστή τον Vincenzo Capezzuto, του οποίου η φωνή κανείς δεν έχει καταλάβει σε ποιά κατηγορία ανήκει. Δεν είναι τενόρος, δεν είναι κόντρα τενόρος (τον έχουν αποκαλέσει tenorino και παρεξηγήθηκε σφόδρα!) αλλά έχει αυτή τη χαρακτηριστική φωνή που η Πλούχαρ ξέρει να εκμεταλλεύεται. Απολαύστε τους! Προσθέτω το Villancico (βιγιανθίκο) του 16ου αιώνα πάνω στο οποίο είναι βασισμένη η διασκευή της Pluhar. Βιγιανθίκο της περιοχής της Γαλικίας και της Γκαλοπορτογαλικής παράδοσης. Triste vida vivyre Triste vida vivyre... Si por do quera que vais, vos mi amor no me levais. Vivyre muy triste vida... Si por do quera que vais, vos mi amor no me levais. Los dias que io vivyre... Si por do quera que vais, vos mi amor no me levais. Porque emquanto vos viere... Si por do quera que vais, vos mi amor no me levais. ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-eZusDWFhU7s.html Βασισμένο κι αυτό με τη σειρά του (σαν contra factum κείμενο) επάνω στη μελοποίηση του 24ου ψαλμού του Δαυίδ από τον Claude Goudimel (ίσως1514-1572) ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-4WoAV8-icjw.html
Tres Sirenas Chell’ cò mare te rice Te l’ha sapè arricurdà E a ’stu puort ce turnarrai Της θάλασσας τα κύματα Έρχονται ένα, ένα Σαν τα δικά μου βάσανα Cuan grande es el mar y las arenas Tan grandes son mis ansias y mis penas Que no basta mi dicha a defenderlas
Es por el tipo de música, se supone que la tarantela es para estimular al baile y sanarte, teniendo por entendido que es para sacar el veneno de tu cuerpo, en este caso esta es para la melancólia
