Դու շնորհալի Մեծ հայ՝ զրկված լինելով արևի լույսից՝ սփռեցիր լույս հոգիներին մարդկանց և սեր ու հույս սրտերում մարդկանց, հավերժ լույսերի մեջ լինի հոգիդ լուսավոր մարդ❤❤❤
Ինչքան քաղցր է երգում, շատ լավ ու ճիշտ և թող բոլորը լսեն և էսպես ճիշտ երգեն, ոչ թե աղավաղեն և երգը փչացնեն։Ես չեմ սիրում, որ երգը սխալ են երգում, կամ բառերն են փոխում։
Կոլխոզի Չոբան Նոր լուսաբացին, արեւից առաջ, Հոտդ փռվել է սարն ի վար կանաչ, Առոտիդ չորդ դին բացվել է կանաչ, Քեզ պես դուրեկան կողխոզի չոբան. Արեւնամուտին տուն արի յար ջան, Կոլխոզի չոբան, արեւիդ ղուրբան: Ես ալ մայիսին չեմ մտել պարտեզ, Չեմ քաղել ծաղիկ, վարդեր հրակեզ, Իմ անուշ հովիվ, կը սպասեմ ես քեզ, Իմ ծաղիկ գարնանշ կոլխոզի չոբան. Արեւնամուտին տուն արի, յար ջան, Կոլխոզի չոբան, արեւիդ ղուրբան: Իմ սերն է անքուն հոցուդ ընկերը, Հսկում ես հոտդ ողջ գիշերները, Հավասն էլ երգեց հերոսիդ սերը, Քաջ եւ պատվական, կողխոզի չոբան. Արեւնամուտին տուն արի յար ջան, Կոլխոզի չոբան, արեւիդ ղուրբան
Յար, քեզանից հզոր չկա, Սիրո վառման մարտերի մեջ, Ով որ տեսնի ուշքը կերթա, Դու լալ ու զառ դարդերի մեջ։ Զարդերի մեջ, վարդերի մեջ, Սիրտս թողիր դարդերի մեջ։ Երբ տեսնում եմ քեզ խնդալիս, Ես տխրում եմ, արյուն լալիս, Արտույտ դառել, ման ես գալիս Գարնան կանաչ արտերի մեջ։ Արտերի մեջ, վարդերի մեջ, Սիրտս թողիր դարդերի մեջ։ Մայր արևին դու չես զիջել, Դեմքիդ ծիծաղ է կարկաչել, Կարծես գարնան շաղն է իջել Խաս կակաչի ալ թերի մեջ։ Ալ թերի մեջ, վարդերի մեջ, Սիրտս թողիր դարդերի մեջ։ Հավաս, երգչիդ վառ սերն է ծով, Նման գարնան արտերի մով, Արի ման գանք զով գիշերով Մեր ծաղկաշատ հանդերի մեջ։ Հանդերի մեջ, վարդերի մեջ, Սիրտս թողիր դարդերի մեջ։
Նոր էր հասել ծաղկաքաղ այ սարի սիրուն պատանի պատանի Վարդ եմ քաղել, վրեն շաղ այ տղա վարդս մի տանի, մի տանի Այ սարի սիրուն պատանի, պատանի Այ տղա վարդս մի տանի, մի տանի Աարի լանջին նազենազ, այ սիրուն աղջիկ նազանի նազանի Ծաղկանց միջին ման կուգաս աղջի ջան, հոգիս մի հանի, մի հանի Այ սիրուն աղջիկ նազանի նազանի Աղջի ջան հոգիս մի հանի, մի հանի Այս իմ փունջն է քեզ խաբել այ սարի սիրուն պատանի, պատանի Յարիս համար եմ կապել այ տղա վարդս մի տանի, մի տանի Այ սարի սիրուն պատանի, պատանի Այ տղա վարդս մի տանի, մի տանի Սարի ծաղիկ, սարի հով, այ սիրուն աղջիկ նազանի, նազանի, Ես ջահել եմ, սերս է ծով, աղջի ջան հոգիս մի հանի, մի հանի Այ սիրուն աղջիկ նազանի, նազանի Աղջի ջան, հոգիս մի հանի, մի հանի Ես աղջիկ եմ ալերով այ սարի սիրուն պատանի, պատանի Շատ եմ սիրում սարի հով, այ տղա վարդս մի տանի, մի տանի Այ սարի սիրուն պատանի, պատանի այ տղա վարդս մի տանի, մի տանի հավաս ունես սարի հետ, այ սիրուն աղջիկ նազանի, նազանի Սրտով սիրած յարի հետ, աղջի ջան, հոգիս մի հանի, մի հանի Այ սիրուն աղջիկ նազանի, նազանի աղջի ջան, հոգիս մի հանի մի հանի...
Աննման տարազով, թել-թել մազերով, Իմ յարն եկավ անցավ հազար նազերով, Լուռ գնաց` մնացի բարևին կարոտ, Ինչպես սիրտս է երկնուց արևին կարոտ։ Ես մի երգ ասացի ման գալու հարմար, Ես՝ տխուր, ինքն՝ ուրախ խնդալուն հարմար Հետի ընկերները քաշեցին տարան, Մաշված սիրտս էլ նորից մաշեցին տարան։ Անգութն էլ չլսեց Հավասուս երգին, Այտերին նման էր փնջերը ձեռքին, Յարս բաղեն գնաց, կուրծքը վարդերով, Աչքս լալեն մնաց, սիրտս դարդերով։
Անխօս ու լուռ մենակ կ՚երթաս ինչ անեմ, Ո՞ւր ես գնում դո ւիմ հոգեակ նազէ-նազ. Ես անհամբեր ճանապարհիդ կը սպասեմ, Դու անցնում ես հազար տեսակ նազէ-նազ, նազէ-նազ. Ինձ տեսնելիս փախչում ես եար վազէ-վազ, վազէ-վազ։ Դու մի աստղ ես երկնուց իջած լուսաշաղ, Հողածին չե՞ս, որ չես սիրում երգ ու խաղ, Վառ գարուն է նոր է բացուել վարդաքաղ, Պարտէզ կ՚երթաս դու իմ հրեշտակ նազէ-նազ, նազէ- նազ. Ինձ տեսնելիս փախչում ես եար վազէ-վազ, վազէ-վազ։ Դու Հաւասու երգին լսիր իմ սիրուն, Երբ փունջ կապես ծաղիկներից դալարուն, Երանի թէ վերադարձիդ դէպի տուն, Կրծքիդ սեղմած վարդ ու մեխակ նազէ-նազ, նազէ-նազ. Ինձ տեսնելիս փախչում ես եար վազէ-վազ, վազէ-վազ։
Նոր լուսաբացին, արևից առաջ Հոտդ փռվել է սարն ի վեր կանաչ, Արոտիդ չորս դին բացվել է կակաչ, Քեզ պես դուրեկան, կոլխոզի չոբան։ Արևնամուտին տուն արի, յար ջան, Կոլխոզի չոբան, արևիդ ղուրբան։ Ես էլ մայիսին չեմ մտել պարտեզ, Չեմ քաղել ծաղիկ, վարդեր հրակեզ, Իմ անուշ հովիվ, կսպասեմ ես քեզ, Իմ ծաղիկ գարնան, կոլխոզի չոբան։ Արևնամուտին տուն արի, յար ջան, Կոլխոզի չոբան, արիդ ղուրբան։ Իմ սերն է անքուն հոգուդ ընկերը, Հսկում է հոտիդ ողջ գիշերները, Հավասն էլ երգեց հերոսիդ սերը, Քաջ ու պատվական, կոլխոզի չոբան։ Արնամուտին տուն արի, յար ջան, Կոլխոզի չոբան, արիդ ղուրբան։
Ո՜հ, ինչ դժվար օր էր այսօր, Երկինքս ամպոտ, միտքս մոլոր, Սիրուդ սրով իմ սրտին խոր Յարա տվիր, յարոտ կերթամ, Ես քեզանից կարոտ կերթամ։ Վերջին անգամ տվիր ձեռքդ, Էլ չեմ լսի անուշ երգդ, Էլ չի բուժվի տված վերքդ, Յարա տվիր, յարոտ կերթամ, Ես քեզանիր կարոտ կերթամ։ Քեզ բան ասել շատ դժվար է, Շատ դժվար է, անհնար է, Վերքս անդեղ ու անճար է, Յարա տվիր, յարոտ կերթամ, Ես քեզանից կարոտ կերթամ։ Մեր թշնամին ուրախացավ, Նախանձ սիրտը հանգստացավ, Իսկ Հավասիդ վերք ստացավ, Յարա տվիր, յարոտ կերթամ, Ես քեզանից կարոտ կերթամ։
Յարը մարդու յարա կուտա, շատ ուշ հասկացա, Ժայռից պովկած սիրտը նրա քնքուշ հասկացա, Յարս ինձ չասաց՝ «Դեղ տամ վերքիդ, առ դիր, ով աշուղ, Սեր երգելուց սազը ձեռքից վայր դիր, ով աշուղ»: Երանի չարերն ընկնեյի, Անտուն ու անտեղ մնայի, Սարի պես դարդ ունենայի, Յար չունենայի։ Յարի սերը շատ անուշ է, լավին լավ չի գա, Յարի դարդը ծակող փուշ է, ցավին ցավ չի գա, Քաղցր է նրա տված ջուրը, անմահական է, էլ չի հանգչի տված հուրը, հոգի կհանե։ Հազար տեսակ տանջանք կուտա վարդը բլբուլին, Ով յար ունի՝ նա կիմանա դարդը բլբուլին, Ես Հավասն եմ, սոխակի պես վշտերս եմ լալիս, Սիրո հուրը իմ սրտակեզ՝ հանգիստ չի տալիս:
Ասա տեսնեմ որտեղ էիր պարզերես, պարզերես, Էլ մի ասա որ վերջինն է կը ներես, Հերիք եղաւ կրակ վարես ինձ էրես, ինձ էրես, Ու՞ր գնացիր , ու՞ր մնացիր էս գիշեր, Աստղերն ելան օրն եղել է կէս գիշեր։ Նոր է մթնում մի խիղճ արա, այ կնիկ, այ կնիկ, Առանց հարցնել գլխիս մի տայ, վայ կնիկ, Դու ինձ կ՚անես ուրիշներին թայ կնիկ, թայ կնիկ, Նոր է մթնում, նոր է գալիս էս գիշեր, Բայց դու սրան համարում ես կէս գիշեր։ Հագնուել ու զարդարուել ես ոնց ‘եսայ, ոնց ‘եսայ, Կարծում ես թէ , էնտեղ չէի չտեսայ, Մայրամուտին ու՞մ հետ էիր ինձ ասա, ինձ ասա, Ու՞ր գնացիր , ու՞ր մնացիր էս գիշեր, Աստղերն ելան օրն եղել է կէս գիշեր։ Ո՞վ է տեսել քեզ պէս կնիկ այս դարում, այս դարում, Ոչ՛ գործում ես , ոչ՛ լուանում, ոչ՛ կարում, Ամբողջ օրը վրաս շառ ես հնարում, հնարում, Նոր է մթնում, նոր է գալիս էս գիշեր, Բայց դու սրան համարում ես կէս գիշեր։ Տանը թողած ինձ պէս մարալ սիրուն հարս, սիրուն հարս, Կ՚երթաս ուրիշ կանանց ետեւ ման կուգաս, Գիշերները շունչդ կտրած տուն կուգաս, տուն կուգաս, Ու՞ր գնացիր , ու՞ր մնացիր էս գիշեր, Աստղերն ելան օրն եղել է կէս գիշեր։ Ամօթ արա միտքդ ծուռ է, միտքդ ծուռ, միտքդ ծուռ, Ես խմել եմ լոկ մի բաժակ գարեջուր, Քթէս բերիր դու ինձ տալով թուք ու մուր, թուք ու մուր, Նոր է մթնում, նոր է գալիս էս գիշեր, Բայց դու սրան համարում ես կէս գիշեր։ Շուրջդ նայիր ու տես, թէ որտեղ Ես, որտեղ Ես, Էդ տարիքով դու ինձ համար հօր տեղ Ես, Ճաշի չես գայ, սոված ծարաւ, որտեղ ես, որտեղ ես, Ու՞ր գնացիր , ու՞ր մնացիր էս գիշեր, Աստղերն ելան օրն եղել է կէս գիշեր։ Հաւասն ասաց էսպէս խանդոտ կնկանը, կնկանը, Տանես գցես մարդագելի ուռկանը, Որ չտանջի խեղճ ու կրակ էրկանը, էրկանը, Նոր է մթնում, նոր է գալիս էս գիշեր, Բայց դու սրան համարում ես կէս գիշեր։
Սիրտս ծակեց ալմասի պես, Աղջի, սուր դանակ է խալդ, Երեսդ շուռ տուր ինձանից, Այրեցիր, կրակ է խալդ։ Թուր է խալդ, սուր է խալդ, Հոգի այրող հուր է խալդ։ Խալդ ինձ տվեց սիրո քնար, Բաց արավ էշխի ճանապարհ, Ցերեկն արև է ինձ համար, Գիշերն էլ լուսնյակ է խալդ։ Թուր է խալդ, սուր է խալդ, Հոգի այրող հուր է խալդ։ Հավասին է խալի կարոտ, Դեղ է փնտրում սրտին յարոտ, Ծիրանավառ ու ծաղկահոտ, Գարնան մանուշակ է խալդ։ Թուր է խալդ, սուր է խալդ, Հոգի այրող հուր է խալդ։
