Που να βρω το ποτήρι της χαράς , να το στραγγίξω ως κάτω . Να πίνω και να ξεδιψώ ,και πάλι να 'ναι γεμάτο ... Μακάρι να βρίσκαν όλοι το ποτήρι της χαράς ....
Που να 'βρω το ποτήρι της χαράς να το στραγγίξω ως κάτω, να πίνω, να πίνω και να ξεδιψώ και πάλι να 'ναι γιομάτο, να πίνω, να πίνω και να ξεδιψώ και πάλι να 'ναι γιομάτο. Ποτήρι κάν’ τα χείλη σου να πιω απ’ τη δροσιά σου κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά, σκλαβιά κι η αγκαλιά σου, κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά, σκλαβιά κι η αγκαλιά σου. Καμίνι έχει γίνει μου η καρδιά κι ο ιδρώς ποτάμι τρέχει, ζητάει, ζητάει ο πόθος μου δροσιά και τελειωμό δεν έχει, ζητάει, ζητάει ο πόθος μου δροσιά και τελειωμό δεν έχει. Ποτήρι κάν’ τα χείλη σου να πιω απ’ τη δροσιά σου κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά, σκλαβιά κι η αγκαλιά σου, κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά, σκλαβιά κι η αγκαλιά σου.
Φύγανε τα πουλιά γι' αλλού μα εγώ στο κύμα του γιαλού θεμέλιωσα το σπιτικό να τ' αποσώσω δε μπορώ Ονειρα που 'κανα κρυφά για τα παιδιά που ανάθρεφα ποιος το 'λεγε πως ένα μου θα στείλουνε του σκοτωμού ...
Όλα τα έθνη πολεμούν και στους Τυράννους τους ορμούν εκδίκησιν γυρεύουν και τους εξολοθρεύουν και τρέχουν για την δόξαν με χαρά στη φωτιά! Έτζι κι εμείς,ω αδελφοί, να σηκωθούμε με ορμή, εκδίκησιν ζητούντες, Τυράννους απολούντες, για την Ελευθερίαν, με χαρά,μπρε παιδιά! Ως πότ' ημείς υπομονή, και να μην βγάνωμεν φωνή; Σα να 'μαστε δεμένοι, ζούμε τυραννισμένοι, και καταφρονημένοι, στη φωτιά,μπρε παιδιά! Όλα τα έθνη το θωρούν, και παλ' ευθύς το απορούν, πως τέτοια παλληκάρια, που 'ναι σαν τα λιοντάρια, να ζουν στην τυραννίαν, στη φωτιά,μπρε,παιδιά! Λοιπόν,τινάξετε για μια, την τυραννίαν και σκλαβιά! Παράδειγμα μας είναι των προπατόρων μνήμαι, καθώς εκείνοι ζούσαν. Στη φωτιά,μπρε παιδιά! Τα παλληκάρια τα καλά ποτέ δεν ζούνε σφαλιστά. Αλλά με την ανδρείαν τινάζουν Τυραννίαν, και ζουν μ' Ελευθερίαν, στο δουνιά,μπρε παιδιά! Αυτούς που βλέπετ' αντικρύ, είναι κονιάρηδες χοντροί. Κι εσείς,μπρε παλληκάρια, είστε σαν τα λιοντάρια. Χτυπάτε τους τυράννους με χαρά,στη φωτιά!
Καταπληκτικό τραγούδι κρίμα που δεν ακούστηκε σχεδόν καθόλου. Και όλος ο δίσκος πολύ καλή δουλειά. Μπράβο σου που το ανέβασες . Και το Βίντεο πολύ ωραίο.
Άλλους βάλανε σημάδι και σέ βρήκε η τουφεκιά σε περίμενα το βράδυ κι ήρθε μόνο η ερημιά Τα κατά Ματθαίον πάθη τα περάσαμε μαζί μια ζωή γεμάτη λάθη κι ο Παράδεισος αργεί Σε μια κάμαρα δυο μέτρα το ταξίδι μας μικρό και σηκώναμε μια πέτρα πιο βαρειά κι απ’ το σταυρό Τα κατά Ματθαίον πάθη τα περάσαμε μαζί μια ζωή γεμάτη λάθη κι ο Παράδεισος αργεί
The summer dying September lives in flames The sisters dancing No happy ending to the game Don't bother to call me Think I'll stay here just the same Flaming September What can you give me that is true? Do you remember Do you remember Do you remember All the life I gave to you? The summer dying September lives in flames My youth lies bruised and broken No happy ending to the game Don't bother to tell me I'll live on here just the same Flaming September What can you show me that is true? My heart remembers Do you remember Do you remember All the life I gave To you? Flaming September Flaming September
Απ' όσο γνωρίζω οι στίχοι του τραγουδιού που έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου είναι εμπνευσμένοι από παλιά εβραϊκή προσευχή. Η μουσική διασκευή ανήκει στον Σταύρο Κουγιουμτζή. Έχεις δίκιο. Ευχαριστώ για την επισήμανση.
Σαν σήμερα ακριβώς, Σάββατο της Τυροφάγου 12/3/2005... έφυγε από τη ζωή ένας υπέροχος άνθρωπος, φίλος μου, συνθέτης και στιχουργός... ο Σταύρος Κουγιουμτζής !!! Αιωνία του η μνήμη !!! - Πόσο μου λείπεις φίλε ... πόσο ;;; 11 χρόνια μετά και... πονάω αβάσταχτα !!! - Οι στίχοι του συγκεκριμένου τραγουδιού είναι, του κοινού μας φίλου, Μιχάλη Μπουρμπούλη !!! Ή κάνω λάθος ;;;
Ελένη ΜπέηΠόσο χαίρομαι που... έκανα λάθος !!! Σας ευχαριστώ πολύ για την διόρθωση και ενημέρωση !!! Στο cd αυτό, υπάρχει τραγούδι της Μαρίας σε μουσική του μπαμπά της και στίχους του Μ. Μπουρμπούλη ;;
Όχι. Για τα τραγούδια του δίσκου αυτού στίχους έγραψαν: ο ίδιος ο Σταύρος Κουγιουμτζής (6) ο Λάζαρος Ανδρέου (1) ο Αντώνης Τσαγρής (3) ενώ υπάρχει κι ένα πάνω σε ποίηση του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη.
Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ. Βάλε το κόκκινο φουστάνι εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά. Έλα και μη μετράς την ώρα τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σαν φωτιά. Τι να μας περιμένει αύριο το πρωί ποιος έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί.
Λιγοστά και φτωχά τα λόγια για έναν πολυσχιδή μουσικό, κινούμενο σε όλα τα μήκη και πλάτη του συναισθήματος...το οποίο και καταφέρνει να περιγράψει πλήρως, όπως εκείνος το βιώνει...Ευελπιστώ ν' αναπαύεται στον Παράδεισο...
Ο Κουγιουμτζής με προσήλωση και σεβασμό μελοποίησε εμπνευσμένα και ''ψυχωμένα'' Ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Το ''Κύριε, εκέκραξα προς Σε'' νομίζω πως είναι σπουδαίο δείγμα ''κοσμικής'' μελοποίησης. Και η ερμηνεία Νταλάρα, ορχήστρας και χορωδίας υποδειγματική.
Το καλύτερο τραγούδι ενός δίσκου που βάσει συντελεστών θα μπορούσε να απογειωθεί ακόμα παραπάνω - παρατηρώ πως τον τελευταίο καιρό επανέρχεται πάντως...
"Dear Lord i called you, please listen to me Please listen to me dear Lord, Dear Lord i called you, please listen to me Pay atention to the voice of my prayer while i am directing it to you loudly. Please listen to me dear Lord". This is only my pathetic attempt to help everyone who doesn't understand greek... Be kind with me or just improve it!
τα νυχτερια μας λατρεμενος μου δισκος....κουγιουμτζης τεαζης....και η φωνη του μητροπανου να απογειωνει ολα τα τραγουδια...παραπονο και μαχαιρι στην καρδια....
