Solaris Medar umdum Yalnızlığını adımlarken sokaklarının, Gecelerinden. O metruk yerde buldum seni, Fırtınadan ürkmüş çocuktun. Yıllar mı geçti aradan? Dönüyorum denize varmadan Müzik dalgadır diyorum -heyecanla- Gözlerinin rengi de … Yararı yok … Orada bakışın, Ben Tutsak Şaşkın Dönüyorum denize varmadan Çaresiz … Yıllar mı geçti aradan? 20.07.1987, Kenan Öztürk
Gurbet beni muttasıl çekiyordu kendine. Yol, hep yol, daima yol... Bitmiyor düzlük yine. Ne civarda bir köy var, ne bir evin hayali, Sonunda ademdir diyor insana yolun hali...
Debelenme "Tanrı'ya mektup. Hani bendim buraların en nadidesi? Hani benim içindi esen rüzgar? Hani benim içindi doğan güneş ve yeniden tekrar açan gülün çiçeği? Hani benim içindi o portakal bahçesi? Hani benim içindi o gecenin mehtabı? Ben göreyim diye değil miydi? Hani benim içindi o güzel kadının resmi? Hani bendim buraların en nadidesi?"
Cumhuriyet 1923 Yollardan geçtim uçsuz buçaksız Aklımda hep aynı düşünce katıksız Burdan ne insanlar ne bedeller Ne uğruna döktükleri elleri Kan içinde geçtiler Sadece izliyorum manzarayı Bozkırın en yüksek tepesinde Şanlı kırmızı ay bayrağını Rüzgar vurdukça İçimde Bi his ürperiyor Bu memleket bu gurbet Elbet bitecek onca hasret Analar uykularından uyanıp Oğullarına kavuşacak Bozkır kuru Çelimsiz Tıpkı hayallerimizde olduğu gibi Biraz daha sabır Biraz daha sarı Ve biraz daha dümdüz boş Işıltısız Hasret kaldım toprağın kokusuna Hasret kaldım bayrak altında Yaşama