Nigdy, ale to nigdy nie lubiłam tego nosowatego A. Łapickiego, ani mi się nie podobał z wyglądu. Było w nim coś odpychającego. Tak bywa. Ale lubię wielu innych aktorów ...ach ,te wspomnienia!
Mistrz tańca powstał na podstawie króciutkiego opowiadania Józefa Korzeniowskiego, wujka słynnego Josepha, pod tytułem Narożna kamienica. Ciekawostką językoznawczą jest nazwa pod jaką występuje tam Śmierć, a mianowicie Metr tańca, bo właśnie metrem w połowie XIXw. nazywano naucziela tańca.🙂
dzięki za lata 45-90! Dzięki temu mamy teraz co oglądać, wspaniali aktorzy, reżyserzy, montażyści, operatorzy itd. Teraz jeszcze mogę oglądać filmy Jana Jakuba Kolskiego!
Strachy na lachy do Czelabinska pociag jrdzie pare tysiecy km i dociera do celu bez zadnych niespodzianek po prostu trzeba wierxyc wiara czyni cuda i wiara gory przenosi niech zywi nie traca nadziei ❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Chyba wiem dlaczego dzisiaj nie powstają takie filmy. Oczytani,wrażliwi i z poczuciem humoru reżyserzy oraz scenarzyści wyginęli jak dinozaury. Identycznie ma się sprawa z aktorami. Ogólnie daje się zauważyć, że prostactwo pcha się drzwiami i oknami w każdą dziedzinę życia.
Dzięki takim nagraniom można wciąż oglądać i słuchać Mistrzów aktorstwa, którzy dysponowali dykcją. Dziś ta umiejętność niestety jest rzadkością wśród współczesnych artystów sceny
Uśmiech nie znikał mi z twarzy. To było prawdziwe poczucie humoru i gra aktorska na poziomie,który jest nieosiągalny dla dzisiejszych gwiazdeczek ekranu.
Teraz Zostało już dużo wydanych wznowień Stefana Grabińskiego a także opowiadań rozproszonych które były nieosiagalne dla zwykłego czytelnika .Tom Namiętność i Sad Umarłych.Szczególnie warty polecenia.Jeszcze istnieją z co najmniej dwa opowiadania o których wspominał Hutnikiewicz w książce o Grabińskim.Pamiętnik mieszkańca celi nr 5 i niedokończone chyba dwa rozdziały tylko powieści Motywy Docenta Ponowy.
Zabrakło końcówki opowiadania.mianowicie gdy pociąg się rozwala dusze zauważają że istnieja nadal.Czyli wniosku który przejawiał się przez całą tworczość Stefana Grabińskiego.Że świat widzialny fizyczny nie jest jedynym.
jak widać każda ``niesamowita opowieść ``sięga do naszych sumień , godności , odpowiedzialności ,nieroztropności, małości i niewiary w rzeczywistość naszego istnienia , ...a Mistrz Tańca to jedyna rzeczywistość , która obejmuje nas wszystkich jadnako...jak w słowach Tuwima....świetny kalejdoskop ludzkich zmagań , postaw i charakterów ...w tej czarno- białej odsłonie tym bardziej jest widoczna nasza mroczna dusza ...małość i bezwstydna obojętność na prawość NATURY...więc zakryte są serca dusz wędrujących wg przeznaczenia ....choć drogi jego są różne, to meta jest w tym samym miejscu...dziękuję panu Grucy za tak wspaniale obrazujący ten zwykły , można by powiedzieć banalny koniec naszej wędrówki w ziemskim padole ...choć w innych wymiarach wędrówka ...trwa.
wspaniały spektakl ,pełen tajemniczości i mądrych przekazów dla nas ...jesteśmy jak na ślepym torze nie myśląc o katastrofie , którą szykujemy sobie na pół nieświadomie i nawet pewne informacje nie przekonują, iż nasz los jest w naszych rękach ...piękny obraz czarno- biały wzmaga tajemniczość i niesamowitość przekazu ...świetna rola dróżnika ,grajka ...życie to niespodziana ..to`` de` ja` vu ``...to już było ,ale nic nie pamiętamy i nawet nie staramy się pamiętać, a przebłyski, by zapobiec katastrofie paraliżuje nasze działanie więc pozostajemy z ręką na hamulcu i zdajemy się na to co ma nastąpić ...Gdyby ten spektakl był w obecnym wydaniu czyli kolorze i efektach specjalnych zagubił by się tragizm i tajemniczość , a przy tym dramatyczność i przekaz dróżnika , spłaszczył by się ``obraz `` filozoficznej ,ale bardzo jasno sprecyzowanej- MYŚLI....dziękuję WeirdKeynote !!dobry wybór..
Bardzo lubię te stare przedstawienia, kultura gry aktorów to prawdziwa Maestria. Dziś na wymioty mi sie zbiera jak patrzę na seriale tasiemcowe o niczym wieje nudą i tandetą!
