wspaniały spektakl ,pełen tajemniczości i mądrych przekazów dla nas ...jesteśmy jak na ślepym torze nie myśląc o katastrofie , którą szykujemy sobie na pół nieświadomie i nawet pewne informacje nie przekonują, iż nasz los jest w naszych rękach ...piękny obraz czarno- biały wzmaga tajemniczość i niesamowitość przekazu ...świetna rola dróżnika ,grajka ...życie to niespodziana ..to`` de` ja` vu ``...to już było ,ale nic nie pamiętamy i nawet nie staramy się pamiętać, a przebłyski, by zapobiec katastrofie paraliżuje nasze działanie więc pozostajemy z ręką na hamulcu i zdajemy się na to co ma nastąpić ...Gdyby ten spektakl był w obecnym wydaniu czyli kolorze i efektach specjalnych zagubił by się tragizm i tajemniczość , a przy tym dramatyczność i przekaz dróżnika , spłaszczył by się ``obraz `` filozoficznej ,ale bardzo jasno sprecyzowanej- MYŚLI....dziękuję WeirdKeynote !!dobry wybór..
W podróży nie odnajdziemy tego, czego nie ma w naszym sercu. Poezja mocy ślepego toru... Garstka wybrańców i motłoch opanowany śmiechem zbliżają się do katastrofy...
Strachy na lachy do Czelabinska pociag jrdzie pare tysiecy km i dociera do celu bez zadnych niespodzianek po prostu trzeba wierxyc wiara czyni cuda i wiara gory przenosi niech zywi nie traca nadziei ❤❤❤❤❤❤❤❤❤
Oglądałem ten film dawno temu, kiedy byłem dzieciakiem (może 4 lata?). Wywarł OGROMNE wrażenie. Teraz- po kilkudziesięciu latach- obejrzałem to raptem drugi raz w życiu (!). Świetna zabawa! WeirdKeynote- dzięki za udostępnienie tego cyklu filmów! Fajna zabawa!
Zabrakło końcówki opowiadania.mianowicie gdy pociąg się rozwala dusze zauważają że istnieja nadal.Czyli wniosku który przejawiał się przez całą tworczość Stefana Grabińskiego.Że świat widzialny fizyczny nie jest jedynym.
ano dlatego ,ze wszystkich czeka ten sam koniec zarówno idiotów jak i mądrych całe sedno, czyli po śmierci wszyscy są równi ładni, brzydcy,bogaci i biedni i to wyżej wymienione. a przewodnik bierze wszystko, taka kolej rzeczy czy to Bóg czy Wszechświat, a może to są synonimy?
Zauważyłem ciekawą rzecz: w żadnym z odcinków "Opowieści niesamowitych" nie ma podanego na "liście płac" autora muzyki. Przypuszczam, że jest to Krzysztof Komeda - Trzciński, ale nie rozumiem, dlaczego nazwisko nie zostało ujęte. Może ktoś z Państwa wie coś na ten temat, wdzięczny będę za info. Pozdrawiam.
Do arturborubar0000...Można dopisywać do tego wszelakie ideologie wzorem powiedzenia ''jakie czasy takie obyczaje'' ale moim zdaniem oprócz bardzo dobrej gry aktorów i niezłej próby odtworzenia pewnej tajemniczości - film nie tylko bardzo odbiega od chronologii wydarzeń opisanych w noweli ale też ,tak to odbieram , nie działa jak typowe kino grozy. Opowiadania Grabowskiego są bardzo trudne do adaptacji filmowej ponieważ skierowane były do czytelników epoki międzywojennej i narracja tam jest bardzo osobista - pisarz był znawcą parapsychologii i demonologii , ale mimo to uważam że próba ekranizacji była całkiem udana jak na możliwości techniczne w 1967 roku.Pozdrawiam.
Grabiński tworzył proste opowiadania które spokojnie mogłyby zostać zekranizowane.Zwłaszcza dziś w dobie techniki komputerowej.Oczywiście jego nowele sztuki teatralne i powieści są w dużej mierze ezoteryczne metafizyczne co dodaje im uroku.Ktoś powinien zacząć działać w tym temacie.przecież to prekursor i już klasyk.
Słabe to. Nie dorabiajmy ideologii, że "mistrzostwo metafory", że genialne. Błahość do kwadratu. Odkrycie w stylu: że wszyscy muszą umrzeć - nic w tym nadzwyczajnego, poetycznego. To, że jest to produkcja z lat 70. nie czyni automatycznie tego czymś wielkim. Proponuję mniej naciąganej euforii i egzaltacji przy oglądaniu.
Film jest na podstawie noweli ze zbioru Demon Ruchu.Są to opowiadania których wątkiem głównym jest człowiek i postęp technologiczny oraz związane z tym obawy( czas w ktorych działal pisarz były kryzysowe ludzkość po fazie zdumienia postępem popadała w marazm szukając czegoś głebszego w Życiu .rozkwit zaintetesowań jaźnią duchową stroną.Kolej jest także metaforą ruchu.Czyli zasady wszechświata co za tym idzie tematów typu Reinkarnacja.Dla zwykłego człowieka te opowiadania są niezrozumiałe lub traktowane jedynie przez pryzmat gatunku literackiego horror groza fantastyka.Ale pisarz był znawcą okultyzmu i miał bardzo poetyckie jazdy.ps:Kino ma to do siebie że literaturę okraja.Jest to związane ze scenariuszem który musi przedstawiać akcję w miarę sensownie i żwawo.niestety cierpi na tym interpretacja.Pozbawiając niuansów wszystkich.
