«چنین گفت زرتشت» اثر استاد علی رهبری با صدای رضا فکری در روسیه به روی صحنه رفت 

بعد از یک‌ پرواز طولانی و چند تمرین سخت و پر فشار و کلی مراقبت و نگرانی‌و استرس از اینکه توی سرمای‌روسیه مریض نشم و یا چیزی نخورم که به صدام آسیب بزنه و استراحتم کافی باشه، بالاخره روز کنسرت میرسه و شروع به خوندن میکنم.به چند میزان آخر که میرسه از نظر بدنی توی خسته ترین حالت ممکنم، اما سرمست از اینکه تمام کنسرت رو خوندم و با خوندن این چند میزان آخر همه چیز به خوبی تموم میشه، با همه وجودم آواز میخونم.
«راه جهان یکی است و آن راستی است»
تموم شد…
مردم شروع به تشویق میکنن،
استاد رهبری بهم دست میده و من رو به آغوش میکشه و لبخند رضایت میزنه و تشویقم میکنه.
همه ایستاده تشویق میکنن.از طرف مجموعه مارینسکی یک دسته گل بهم داده میشه،از سالن بیرون میریم و همچنان تشویق ها ادامه داره، پس برمیگردیم،دوباره خارج میشیم و برمیگردیم.
این لحظه ها زیباترین لحظات موسیقایی من هستن،توی اون لحظه ها نه تنها سختی این چند روز بلکه سختیه تمام ۲۰ سال گذشته رو مرور میکنم و میگم ارزشش رو داشت.تمام اون سختی ها به همین چند دقیقه می ارزه.کاش میشد اینجا زمان رو نگه داشت،حداقل طولانی‌ترش‌کرد.کنسرت که تموم میشه تا چند ساعت سبک ترین انسان روی کره زمینی.
و از فرداش آماده میشی برای کنسرت بعدی،سختی ها فشار ها و استرس های بعدی،رپرتوار بعدی اما بازم ارزشش رو داره،
انتظار میکشی برای تشویق ها و لحظات پایانی کنسرت بعدی …