Son yarım yüzyılın çocukları onunla büyüdü. Her yeni kuşağın severek okuduğu 90 kitabıyla tek başına gelenek oldu ama hiç "Ben oldum" demedi. Gülten Dayıoğlu'nun yazarlığı ve değişen çocukluğumuzun öyküsü.
Hocam sevgi dolu selamlar sizinle olsun.☀️💓🌹.Aklimda bula bildiğim tek kare oldu.Dedemin evi bastonunu çenesinin altına koyarak dayadığı maş mavi görmeyen gözleriyle baktığı yüzü .Televizyon televizyonun üzerinde duran saatin tik tak seslerini saymak.Gozleri görseydi bizimle babasyla olan anılarını paylasirmiydi😔anlatirmiydi 😔 babamin anılarında dedem babama incitici davranmış.Bayram ziyaretinde şerif babaanne bana nane şekeri poşeti vermişti ben çikolata olsun istemiştim çocuksun haliyle şekerleri kendi evime geçerken yollara ata ata geldim sirahla atmıştım ama o zamanlar Hans ve kureteri izlemiştim ekmekleri yolu kaybetmemek için atmışlardı kuşlar ekmekleri yiyince iki kardeşin başına gelene çok üzülmüştüm ordan esinlenerek attım heralde şimdi sizleri dinleyince hikayelerin niye yazıldığını çok iyi anlıyorum.üzüldügüm tek sey hikayeyi anlamaya basladigimda 43 yaşında olmam oldu😔 çocuklarımız 40 yıl gecikme yaşamasın isterim.ALLAH güzel yolda yürüyen bütün hocalarımızın insanlarimizin yolunu açık etsin inşallah.🤲💔☀️🕊️🌹🌹🌹💖
