Özgüven Hakkında Dile Getirilmeyenler 

Lise Hakkında Dile Getirilmeyenler #2 - - > ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-9Cl9XJk8ND4.html

R harfini telaffuz edemeyip Y sesi çıkardığım için bana sınıfın ortasında tokat atan ilkokul öğretmenim; Şimdi 18 yaşındayım. Ulusal bir sempozyumda konuşmacı oldum. İl geneli yazı yarışmalarında 2 tane birinciliğim 3 tane de il ikinciliğim var. Türkiye geneli yazma ve okuma yarışmalarıyla da bir çok kez bizleri aynı zamanda sizleri temsil ettim. R harfini telaffuz edemediğim için yeteneksiz olduğumu söylemiştiniz. Şimdi kim yeteneksiz?

Abla aynı tişörtleri giyebilirsin

21:05 “Melek olsan kanat sesinden rahatsız olacak insanlar olacaktır”

Hilalin kolu benimkinden kıllı hahahaaj diyen Bedirhan Hilal niye kafan bu kadar küçük diyen Emre Hilal çok kısasin diyen sweatshirtci İpek ve daha niceleri Gün yüzü gormeyin inş

deren: özgüvenli olun özgüvenim: hölölöy

Şu derenle yakın arkadaş olmak vardı... Yapışır bırakmazım herhalde.

7.sınıftayken sivilcelerimle dalga geçen çocuğun bir sene sonra 8.sınıfta yüzünün sivilce tarlasına dönmesi. Bundan daha güzel bir etme bulma şekline denk gelmemiştim. 😂😂

Annemin bana her zaman söylediği bir cümle, "Şişkosun ama yüzün güzel." Tşkler anne.

Ben: Merhaba Özgüvenim: Görüşürüz

Kesinlikle "Lise Hakkında Dile Getirilmeyenler 2 " videosu gelsin.

Ben ilkokuldayken annem ve babam boşanmıştı.Ben annem de kalıyordum ve durumumuz kötü denebilecek kadardı.Bu yüzden para gereken sınıf etkinliklerinde diğer veliler benim paramı da ödüyordu.Okul gezilerin de annem benim için 6 liralık servis parasını verememişti.Öğretmenim de bana bakıp artık kimse seni yanında istemiyor demişti.Ben de velilere bakmıştım yanlarında benim sınıf arkadaşlarımla beraber bana acıyarak bakıyorlardı.O zaman çok da üzülmemiştim ama çok önce ilkokuldan bir arkadaşıma denk geldim.Bana ''Senide kimse sevmezdi her gün simit yiyordun'' dedi.Ben de güldüm geçiştirdim.Sonra bana çok da değişmediğimi hala birilerinden geçindiğimi söyledi.Çok üzüldüm ve ağladım uykularım kaçtı ama sonra kendimde cesaret buldum.Buz hokey kadın takımının başkanı oldum.Ömer Halis Demirin şiirini okuma yarışmasında Türkiye birincisi oldum.Girdiğim bir sayısal sınavda Türkiye de 33. oldum.Resim yeteneğimi geliştirdim ve Naim Süleymanoğlu'nun portresiyle birincilik kazandım.HAYATTA HİÇBİR ŞEY BAŞARAMAMIŞ İNSANLAR SİZİ DE KENDİ KONUMUNA ÇEKMEK İÇİN SİZE BOK ATARLAR ÇÜNKÜ SİZE YAPABİLECEKLERİ BAŞKA BİR ŞEY YOKTUR.

Ortaokuldayken boyum 140 civarlarındaydı sınıftaki en kısa erkeklerdendim. Sınıfımıza sonradan gelen bir çocuk da benden 2 yada 3 cm uzun olmasına rağmen benle dalga geçip dururdu. Yok bücür, velet, cüce, midget, vb şeyler söyleyip dururdu. Birde ırkıçıydı -/- annemin Afrikalı olduğunu öğrendiği andan beri bana zenci, Zakora (Bunu neden dediğini hala bilmiyorum futbol oynayan erkeklerden biri de değildim ) bir kere de bok tenli demişti (ki annem kadar esmer de değilim). Ilk başta onun benle uğraşmasını kesmesini istemiştim dinlemeyip de devam etti. Öğretmenime yaptıklarını söyledikten sonra azarlandı sonra da sınıfın bana ispiyoncu gözüyle bakmasını sağlayıp benim hakkımda başka dedikodular da yaydı. Sonra da dışlandım. Ama pek de umrumda da değildi çünkü sınıfımı çok da sevmiyordum. Sonraki sene sınıfımı degistirdim ve o çocukla bir daha muhattap olmadım. 3 sene sonra bir avmde dondurma alirken karşılaştık. Çocuğun tipi çok da değişmemişti ama boyu şimdi omuzlarıma geliyordu. Bana şaşkın bir şekilde bakıyordu, çocuğa birşey demeden dondurmamı alıp gittim. Ama gururluydum

Özgüvenli görünüp evde ağlayan tip olabilirim

Ünlü hayranlıkları hakkında dile getirilmeyenler olabilir herkesin ortaokulda bi hayran olduğu ünlü vardır edward cullen, justin bieber, rihanna gibi

1-küçükken komşumuzun evinde oturuyorduk. Büyükler falan var konuşuyorlar. Komşumuz(60li yaşlarda bi kadın) bi anda kardeşimle bana siz pazardaki portakallar gibisiniz dedi. Ben arkadaki çirkin olan kardeşim ise en önde gösterilen güzel portakallardanmış. Ve ortamdaki çoğu kişi gülmüştü. 2- Liseye yeni geçtiğim zamanlarda ortaokuldaki bi arkadaşım bana bi ses kaydı atmıştı. Sevdiği çocukla konuşuyorlardı ses kaydında ve benden bahsediyorlardı. Çocuk benim hakkımda dedi ki "kusura bakma da arkadaşınla kim sevgili olur ona kim bakar yani çok kötü tipi var" 3- 10. sınıftayken arkadaşım beni aradı. Kuzeninin telefonunu almış. Kuzeni erkek ve bizle aynı okulda okuyordu. Ve WhatsApp a girip benim adımı yazmış. (Arkadaşım kuzeninin benden hoslandığını düşünüyodu.) Sonra bi çocukla konuşmaları çıkmış. Çocuk buna benim adımı verip bu kıza yazmak istiyorum fotolarda iyi çıkmış nasıl güzel mi demiş. arkadasımın kuzeni de hayır gerçekte o kadar güzel değil, fotoğraflarda öyle çıkıyor demiş. (En büyük ironi de arkadaşımın kuzeni bana mesaj atmıştı zamanında selam diye:D) Bu olaylar hala aklımda ve bende çok iz bıraktılar. Günlerce ağladığımı biliyorum. Lütfen kimseye karşı bu kadar kötü olmayın, güzellik denilen algıya da bu kadar bağımlı olmayın .Diyeceklerim bu kadar..

Ortaokulda İstiklal marşı güzel okuma yarışması yapılmıştı. Sınıf hocam çok ısrar edince ben de katılmıştım. O zamanlar özgüvenim gayet iyi olduğu için çok çalışmamıştım çıkar okurum falan demiştim. Sonra yarışma günü tüm okulun karşısına çıkınca hatırlayamayıp kitaptan falan okumuştum. Türkçe öğretmeni de ben bitirmeden tamam teşekkür ediyoruz demişti. Ertesi gün biri ablama hiç okuyamadı kıpkırmızı oldu falan demiş. Özgüven sorunlarım o zaman başlamıştı bdjdhsjs Şimdi, yıllar sonra, düşünüyorum da kızın dediği ne basit bir şey aslında, hatırlamıyordur bile. Ama dediğimiz şeylerin başkası üzerinde ne kadar etkili olduğunu tahmin edemeyiz...

Evet lise 2 video gelsin lütfen

Estetik ameliyatları hakkında dile getirilmeyenler 👌🏻

Yolda tek başına yürürken bir grubun yanından geçmem gerekiyorsa hala cok geriliyorum. 20 yaşıma gireceğim ve hala bunu aşamıyorum. Telefonla ilgileniyor gibi yapıyordum. Ancak oyle atlatabiliyorum. Ohhhhhh rahatladim....🤗🤗

En zoruda seninle dalga geçilirken takmıyo gibi davranıp ve konuşup eve gelince bütün gün kafanı o konuya takmak

Ortaokul hayatım boyunca burnum , yüzüm dişlerim vs vs yani genel olarak dış görünüşüm hakkında dalga geçildi ve HEPSİNİN ALLAH BELASINI VERSİN HALA KENDİME GELEMEDİM HAKKIMI ONLARA HELAL ETMİYORUM teşekkürler (Not: Bunu yapanlardan birisi hoşlandığım çocuktu)

keşke ted x’e katılma şansın olsa ve seni 1 saat boyunca dinlesek

İlk okul öğretmenimin Notları iyin olanlar dışında kimseyi umursamaması Kötü not alanları aşşalaması sorunlu bi çocukmus gibi aileme anlatılmak gösterilmek Ve bi kaç yıl psikoloğa götürülüp ilaç kullanmak Daha çocuksun Sorunlu biri olduğunu zannediyosun Halbuki bende bi sorun yokdu Öğretmen değişti ve benim notlarım yükseldi Ama kaç yıl ilac kullandım o kadın yüzünden Sonradan bende bi sorun olmadığı anlasıldı Ama geç oldu Herkes benimle dalga gecti Dışlandım Hakkımı helal etmiyorum cidden Bu video ile cidden yanlız olmadığımı hissettim

Ortaokul 6. sınıf, okuldan sonra sınıfça pikniğe gidelim dedik. Servisteyken çok güzel çiçekler gördüm 'aaa çiçekler ne kadar güzeeel' iki yıldır crush olduğum çocuk 'nida sakin ol onlar yenmiyo' demişti. Ve tüm servis lölölöy diye gülmüştü. aşırı kilolu bile değildim yanaklarım tombuldu ufak bi göbüşüm vardı...

ortaokulda tek kaşımla dalga geçen çocuk lisede bana aşık oldu :d kimsenin kalbini kırmayın,dış görünüş odaklı sığ insanlar olmayın.

8:35 te korktum cambly sponsorluğunda reklam gircek diye kdlckdşcşfndlc

Dün babam: Siz yarış atı değilsiniz tabi ara vereceğiniz zamanlar olur. (özgüvenim 10↑) Bugün babam: Nasıl bir anda böyle boş verirsin? Ben seni böyle kabul etmem. (özgüvenim 20↓) Yarın babam: Yaptığın yanlışı bana gelip söylemelisin doğru söylediğin için seni affederim. (özgüvenim 15↑) Ertesi gün babam: *yaptığım yanlışı söylerim* böyle yaparsan seni evlatlıktan bile redderim. (özgüvenim 50↓)

Sınıfta kitap okuyan, kenarda oturan çocuklardandım. Özgüvensizdim ve herkes bunu kullanıyordu. Dalga geçilecek fiziksel özelliğim olmadığı için artık zekamı ve suskunluğumu kullanıyorlardı. Sadece, tanımadıklarım ve sevdiklerinle konuşmazdım, kendimi görüntüsüzleştiriyordum. Sonra kendi potansiyelimi farkettim. Beni aşağılayanlardan uzak durdum. Ve gerçekten farkettim sorun onlardaymış. Zekamdan takdir edildim, özgüvenim arttı. Size tavsiyem eğer özgüvenli olmak istiyorsanız çok çalışın, zekanız takdir edildiğinde artık sizle uğraşmayı bırakacaklar. Eğer yok özgüvenli olamıyorum derseniz, rol yapmaya başlayın. 3 olamadı 4 ay sonra role o kadar kendinizi kaptıracaksınız ki, bu gerçeğe dönüşecek.Dik durmaya çalışın, kendinizde eğer bir özellik değiştirmek istiyorsanız duruşunuzu değiştirin. Son önemli maddeyse yalnış yapmaktan veya dış görünüşünüzden korkmayın. Kimse sizi günlerce aylarca düşünmez en azından geçilen dalgaları. Sırf şaka için yapılan şeyler, aksine dalga geçilecek kadar ellerine fırsat sunmayın. Dalga geçildiğinde susmayın, sakin durmayın. Onların istedikleri bu. Sakin kişiyi kimse takmaz. Takılmayan kişi olmayın, izin verin size taksınlar. Boşverin ya hayat üzülmek için çok kısa..

lise hakkında dile getirilmeyenler 2 gelsin lütfen

Ozguven mi? O ne yeniliyor mu?

İyi yükseliyorsun, başarıların devamını dilerim :)

11. Sınıftayken eskrim turnuvasına gitmek için babamdan izin kağıdını imzalamadını istemiştim babam da "şaka amaçlı" niye gidiyorsun ki zaten hiçbir şey yapamayıp geri geleceksin, demişti. Aradan 1.5 yıl geçti bunu yazarken bile gözlerim doluyor. Belki çok da büyük bir mesele değil ama özgüvenim hiçbir zaman iyi olmadı ve 11. Sınıf kendimi dünyada fazlalık gibi hissettiğim lanet bir seneydi. Üstüne öz babamdan bunu duymak beni çok kırmıştı.

Deren abla biz senin üstündeki tişörtünü, kıyafetini değil seni ve düşündüklerini önemsiyoruz. Takma ve sevdiğin tişörtleri giymeye devam et 🐹

23:45 Çok güzel bir konsept olur. Müthiş faydalı olurrr.

Burnumda kemer olduğu ve büyük olduğu için bana hep "burnu uzun, tipsiz, o kız mı güzel ben daha güzelim, erkeğe benziyo, çirkin" gibi sözler söylediler. Kendimden hep nefret ettim. Aileme hiçbir zaman söylemedim, şikayet etmedim. İnsanlar çok acımasızlar. Ama bütün bunlar bana umursamaz olmayı, güçlü durmayı öğretti. Öyle bir noktaya geldi ki bu, beni hep "duygusuz, hiç gülmeyen" gibi tanımlamaya başladılar. Bana hâlen sözel zorbalık ediyorlar. Bazen bu fiziksele de dönüşüyor. Daha yolun başındayım. Yine zorbalık yapacaklar bana. Ama ben yine susacağım, yine umursamaz maskesi takıp içten içe azcık da olsa üzüleceğim. Çünkü ben alıştım ve tüm bunları aşmak üzereyim.

Tanıştıriyim,bu özgüven bazı insanlarda tavan yapıp kendini gösterirken bazılarında ise kırıntısını bile bulamassınız.

Bir yerde okumuştum, suyun üstünde yürürsen sana sırf yüzme bilmediği için öğrenmiştir derler, çok doğru

Yemin ediyorum morallerin yerine gelmesi için birebir

"Deren 1 saat siviti olan var mııığ diyor" videosu gelsin xdxdd

kilomla kendini komik sanarak sürekli dalga geçen, kantine ne zaman insem laf atan almanca hocam, ben yaklaşık 15 kilo verdim ama siz zihniyetinizi değiştiremeyeceksiniz

Ankara'da sokaklarda Deren'i arıyorum bazen ndmdksmxkmssnd

Lise hakkında dile getirilmeyenler 2 gelsinnnnnnn lütfeeeeeennnn

Bazıları keşke özgüven ile ego arasındaki ince cizgiyi geçmese😒

Bir hoca sayesinde özgüvenim arttı o da şöyle oldu. Biz 3 kişi çıkıp güneş ,dünya ,ay konusunda bilgi veriyorduk ben çok hızlı anlattığım için ya da az sevenim olduğu için hoca sorduğunda en iyi kim anlattı diye sorduğunda çok az kişi bana oy vermişti, sonra hoca tüm sınıfa bakarak " bence Rabia hepsinden daha iyi anlattı" dedi ve benim o an tüm özgüvenim yerine geldi o hoca hala da benim bir numaram

çok erken geldim, ne yapacağımı bilemiyorum.

Yasin'in arkadaki kıkırtısı çok iyi ya 😂😂

Lise1de ağır satışa uğradım şimdi lise 4üm hala sırf o olay yüzünden kimseye güvenmiyorum gerekmedikçede konuşmuyorum. İnşallah üni farklı olucak

Başıma onlardan sakladığım bir konuyla alakalı bir olay gelse ailemin benim arkamda durmayacağını, beni sorgulayacaklarını biliyorum. Ama kendimle gurur duyuyorum, çünkü onlar ne kadar sabit ve kapalı fikirliler ise ben de o kadar açık fikirli biriyim. Bir öğretmen ve akademisyen adayı olarak, her zaman yeniliklere ve farklı insanlara açık bir şekilde yaşayacak ve bunu öğrencilerime aşılayacağım. Özgüvenimi kazanmaya çalıştığım bir dönem içerisindeyken çok iyi geldin, sesimiz olduğun için teşekkürler Deren.

Hadi diyelim hiç yeni bir şey söylemiyosun "siviti olan var mıığ" bana yeter jzjckxmdnckfmmd

Lise hakkında dile getirilmeyenler 2 gelsin pusudayım bekliyorum

Şimdiye kadar hiç bir insanın espri ürünü olmamakla birlikte başka kimseyle de dalga geçmemiş biriyim. Ancak okulda öğretmenlerim 22:40 da Deroşun dediği gibi bazı kilolu erkek arkadaslarla "şakalaşma" adı altında öyle laflar ediyordu ki sınıf gülerken çocuk da umursamıyormuş gibi davranıp gözleri dolu dolu gülmeye çalıştı. O günden sonra ne o adama saygım kaldı ne de diğer dalga geçen insanlara ve ben bunu gördüğümde küçücük bi çocuktum. Sonradan öğrendim ki öğretmeni açığa almışlar yani ne denir ilahi adalet..

İlkokul çağlarında bir arkadaş grubuna girmeye çalışıyordum , hatta o gün okuldan eve dönerken o grup arasında olan bi sırrı benimle paylaşacaklarını düşünmüştüm ve içten içe seviniyordum. Ta ki bir anda o 5-6 kişi birden bana yanlarından gitmemi söylediler. Arkadaşlıklarına layık olmadığımı , fiziksel olarak onlar kadar iyi görünmediğimi ve onların "çok önemli sırlarını" anlayamayacağımı yüzüme vurdular. O gün o okul yolu bana çok uzun gelmişti. Hıçkıra hıçkıra ağladığımı hatırlıyorum. O günden önce açıksözlü bi çocuktum , arkadaş canlısıydım , neşeliydim. İçime kapanmama ve aşağılık kompleksimin oluşmasına neden olan en büyük günlerden biriydi bu ; ama anca anca lise biterken yenebiliyorum çoğu şeyi.

Özgüven iyi bir șeydir. Hatta bence her insan kendine güvenmeli. Fakat bazı insanlar gökten zembille inmiș gibi davranıyor. Ona SİNİR oluyorum!

Çizim yaparken konuşmanı dinliyorum çok zevkli, ayrıca yeni bir şey söylemene gerek yok biz 'relate' etmek için izliyoruz zaten. Yani en azından ben

Deren ülkenin senin gibi insanların öğretmen olmasına ihtiyacı var. Seni çok seviyorum ❤️

Eski Mısır'ı sevdiğinden söz etmiştin. O zaman kalan mumyalarda bulunan bakteriler ve hastalıklarla ilgili video gelsiiinn

Her insanın ilkokul öğretmeni ile ilgili bir travması vardır.

Kendimizi sevmeye şimdiden alışıyoruz. ''Sweat'in var mı?'' diyenlerin yanında onu seven biri kalmayınca izleyecek bu videoları...

Ara sıra biyoloji terimi kullanınca ve ben o terimleri okulda öğrendiğim için demek istediğinj anladığımda mutlu oluyorum mxmcmcmc

Küçükken benim özgüvenimi oluşturmak için elinden gelen her şeyi yapan ailemin şu an sen çok özgüvenlisin bunu yapma şunu yapma demesi gerçekten inanmakta zorlandığım nokta. Bunun nasıl bi mantığı olabilir?

Nobody : Not a single soul : Deren : Yasinciğim

Bazı insanlara gerçekten "Çok cahilsin, keşke ölsen" demek istiyoruz.

Ortaokuldayken sivilcelerimden dolayı en yakın arkadaşımdan imalara maruz kalıyordum ,hoşlandığım çocuk kilomla ilgili zorbalıklar yapıyordu ve en kötüsü bi ara bir çocuk herkesin içinde bana sakalların çıkmış demişti...

kendimle dalga geçince aşırı özgüven geliyor.

Bir insanın aslında sıradan olan konuların önemini bu kadar iyi ve akıcı anlatması çok güzel

İlkokuldaki İngilizce öğretmenim sınavdan fazla düşük aldığım için sınıfın ortasında "Odun musun sen, hiç mi dersi dinlemedin, sallasan bu kadar düşük almazsın be." diyerek beni aşağılaşmıştı. İlkokul 3'te okul değiştirmiştim -bu olayı yaşadığım okula gelmiştim. Aslında biraz çekingen biriydim ama arkadaşlarım vardı. Nedense okul değiştirince iyice içime kapandım. O nedenle bu olay gibi daha çok psikolojik ve fiziksel şiddet görmüştüm o okulda. Şimdi ise İngilizce kurslarından projelere koşuşturuyorum. Her ne kadar ilkokul 3'ten beri zamanla artan bir anksiyeteye neden olsa da bugün bu hâlde olduğum için mutluyum. Yaşadığım her şeyin benliğime bir katkısı olduğuna inanıyorum. Arkadaş edinmek konusu hâlledemesem de onun yerini kitaplarla doldurduğuma inanıyorum. Zaman sizin zamanınız, hayat sizin hayatınız. Tek bir hayatınız var ve siz nasıl istiyorsanız öyle olacak. Not: Anlam karmaşaları için üzgünüm...

6-7 dakikalarında gözlerimden yaşlar süzüldü. Ailem bana destek verseydi şu an çok daha iyi bir yerde olabilirdim.keske ailemizi seçebilseydik

Bir Ingilizce öğretmeni adayıyım ve tam olarak nasıl olmamam gerektiğini anlattın sanki. Benim de ve eminim başka bir sürü öğrencinin de başından geçti böyle şeyler. Ne çok iz bıraktı bizde ogretmenlerimiz. Ama ben bunu degistirecegim , gorev yapacagim her yerde.😍 Soz veriyorum❤ O kadar tatlısın kiiii, bir sonraki videon için sabirsizlaniyorum❤

Artık düzenli video atmaniz harika oldu cok yakında yüz bin olacağınıza eminim harikasınız

Deren : aktivasyon enerjisi , dopamin, katalizör... Sözelciler : 😟

anaokulundan 7.sınıfa kadar "en yakın arkadaşım" dediğim kişi tarafından zorbalık görmüştüm ve bunun ancak 7. sınıfta okul değiştirip gerçek yakın arkadaşlar tanıdığımda farkına varmıştım. söylediği sözlerin hiçbiri yüzüme vurulmadı. ya çaktırmadan laf sokardı ya da arkamdan konuşurdu diğer "yakın arkadaş"larımla. bazen fark edip küserdim, ama başka arkadaşım olmadığı için ona geri dönerdim. bir süre sonra fark etttim ki aynaya baktığımda kafamın içindeki ses benim sesim değil onun sesi olmuş. hayatıma giren yeni iyi kalpli insanlarla, ailemin desteğiyle ve videoda dediğiniz gibi kendime ayırdığım vakitlerle onun sesini bloke ettim. ama bu öyle hemen geçebilecek bir şey değil özellikle de biri bu düşünüş şeklini size küçük yaşta işlediyse. bazen yine kendime onun gibi davrandığım oluyor ama asla kendimden vazgeçmemeliyim bunu biliyorum. bu video bana çok iyi geldi bana bunları hatırlattı. teşekkür ederim bu videoyu yaptığınız için :)

Lise hakkında dile getirilmeyenler 2 istiyorum!🌸

LİSE HAKKINDA DİLE GETİRİLEMEYENLER 2 GELSİNNN

Çok net hatırlıyorum 6. sınıftaydım. İlkokulda platonik sevdiğim kişiyle ortaokulda aynı okul ve aynı sınıfa düşmüştüm. Küçüklüğümden beri diş sıkıntısı yaşıyordum çünkü öndeki dişlerim birbirinin üstüne binmiş şekilde yamuk haldeydi ve bu benim seçimim değildi. Ayrıca bundan kaynaklı , ne kadar dişimi düzenli fırçalasam da sarımsı gözükürdü. O gün çok motiveyim , mutluyum ve bi arkadaşımla şakalaşıyordum. Sevdiğim (platonik olduğum) çocuk gelip bana "Sen dişlerini günde kaç defa fırçalıyosun ya?" deyip gülmüştü. O günden sonra her ne kadar takmıyorum desem de kahkaha atarken psikolojik olarak refleksle elimle ağzımı kapatmaya ve dişlerimi göstererek gülememeye başladım. Ayrıca sivilce sorunlarım da vardı ve bu benim zaafımdı. Her alakasız tartışmada "Sen sus be mayın tarlası suratlı inek" derlerdi. Pardon da , ben mi seçtim böyle olmayı? Diyemezdim tabi , her akşam eve gider ağlardım. Sınıfta ispanyolca şarkı söylerdim bazı derslerde. Sesim güzel zannederdim ve derste arkadaşlarımın hocaya demesiyle derste tahtaya çıkıp ispanyolca şarkı söylerdim ve bunu yaparken yalnızca 5. sınıftaydım. Ama aslında tavsiye edilmemin sebebinin sesimin güzel olması değil de diğerlerinin dersi kaynatmak için konuyu değiştirip bunu hocaya söylemeleri olduğunu 6. sınıfın sonunda öğrenmiştim. Hem cilt hem diş hem ses hem de gözlük bakımından o kadar çok psikolojik şiddete maruz kaldım ki o küçücük yaşımda (kafam da basmıyo ki algılayıp durdurayım) , 7. sınıfta ne kimseyle şakalaştım , ne kimseyle konuştum, ne de kimseyle oyun oynadım. İçime kapandım ve sadece izledim. Bu süreçte hala psikolojik şiddet görüyordum ve o kadar pısırıktım ki , sadece işleri düşünce kedi gibi gelip sürtündüklerinde "Şimdi mi önemli oldum?" diyemezdim... Sonra 8 geldi. Gözlüğüm değişti. Sivilcelerim azaldı. Dişlerim benden bir parça ve düzelecek umuduna kapıldım. Kendimi savunmayı öğrendim. Ve 7. sınıfta günlüğüme yazdıklarımı okuyup halime acımaya başladım. Bunlar için mi ağlamışım boşuna diye. Ses ve şarkı konusunda da kendimi yavaşça geliştiriyorum. Eskiden ailemin karşısında bir melodi bile mırıldanamazdım şimdi dedemi bile takmayıp bangır bangır şarkı söylüyorum çünkü biliyorum ki sesim kötü olsa bile bu beni mutlu eden ve kendimi iyi hissettiren şey... Buraya kadar okuduysan derdime ortak olduğun için çok sağol ^^ Mesajım şudur ; Asla kendinizi ezdirmeyin. Kimsenin beğenisi için karakterinizden vazgeçmeyin veya olmadığınız bir karaktere bürünmeyin. Siz sizken güzelsiniz ve sizi sevecek ve hayatınızda seçeceğiniz kişileri kafalarına uyup uymadığınıza değil size uyup uymadığına göre seçin. Ve arkadaşım az diye de üzülmeyin çünkü her zaman 10 tane 10 kuruş da 1 lira eder 2 tane 50 kuruş da :) Kendinizi sevin ve benim gibi böyle saçma bir düşünceye yıllarınızı vermeyin. Buraya kadar bile gelen sevgili kardeşim , hayat hep seni kafa dengin insanlarla tanıştırsın. Sen kendinken güzelsin. Allah'a emanet ol ve sakın üzülme ❤❤

Ortaokuldayken diğer erkek çocuklarına göre biraz daha narin bir çocuktum ve sesim normalden biraz daha inceydi. Arkadaşlarım hep "top, i*ne" gibi şeyler derdi. Ailem de her zaman " Sen de adam gibi ol, erkek gibi ol" diyordu onlara anlattığım zaman. Böyle de kendime olan güvenim kırılmaya başladı insanlarla iletişim kurmaya çalışırken. Böyle oldukça özgüvenim azaldı, sonra kendimi ifade edememeye başladım ve içime kapanık bir insan oldum. Ailem sürekli onlarla iletişim kurmadığım için şikayet eder ama bunun nedenini kendilerinde hiç aradılar mı acaba?

Of bahsettiğin biyoloji ile ilgili konsept kulağa nefis geliyor. Kesinlikle yapmalısın Deren ablacım 😁

Yeni bir şey söylemiyor diye yargılanan kadın, genel olarak değinilmeyen noktalara kendi bakış açısıyla bakıp, kendi travmalarını da paylaşarak anlatıyor. Bunun kolay bir şey olduğunu mu sanıyor insanlar! Ben özellikle kendi acılarından bahsetiği için ayrıca tebrik ediyorum. Ortalık bana bilmediğim bir şey söyle diye gezinen hölölöyden geçilmiyor. Bu noktada kendi değerini bil Deroş :)

Deren:Mekanın sahibi sizsiniz Beynim:AlLahallahallah

Küçükken, kendimi bulmaya çalıştığım zamanlarda acaba futbola ilgim var mı diye top oynuyorduk. Çok iyi top oynayan bir arkadaşım bana "Seni Barcelona'ya alırlar ama top toplayıcı olarak." diyerek futbol kariyerimi sağ olsun başlamadan bitirdi. Ondan çok intikam almak istedim ve ders çalışmaya başladım. Yıllar içinde ortaokulumda da lisemde de sivrilen öğrencilerden oldum ve galiba kendimi de buldum; ben çalışmayı, üretmeyi çok seviyorum. Sevmediklerimden de akademik anlamda başarılı olarak intikam alıyorum kendimce. Üniversite sınavında SAY alanında 1986. oldum. Bahsettiğim eleman 40-50k bandında yapmış ve mezuna kalmış. Kendimce onu yendiğim için çok mutlutum ve gururluyum.

Kimse: Deren: hödödylölö

Fındık zamanı olduğu için köyde 1.5 yaşındaki kuzenime bakıyorum . Şimdi birlikte seni izliyoruz . Videoyu durdurduğumda açıyor demek ki o da seviyor :D

En korktuğum insanlar beni tanımayan insanlar. Çünkü beni tanımadıkları için eleştirmeleri veya benim hakkımda yanlış fikre kapılmaları daha kolaydır.

14:10 Bu gerçek acıttı. Ağlıyorum Deren, ağlıyorum. Bunu her tattığımda bi kez daha gelip izliyorum burayı. Ah Deren o kadar haklısın ki, sana sarılasım var kocaman.

Bir şeyi çok sorgularsan ona güvenemezsin ki. Ve sorgulayıp eleştirmeden de gelişemezsin. Kısmi bir paradoks mevcut özgüven konusunda bu noktada.

Bilimsel içerikli konsept gelsin lütfen. "Yeni" bir şeyler duyacağımıza eminim. Başarılar. ❤

4. Sınıfta Müzik Hocası beni hiç sevmezdi. Sessiz, sakin ve insanlarla iletişim kurmayı sevmeyen biriydim. Müzik defterimi getirmiyorum diye beni hep tahtanın önünde yere oturturdu ve bütün dersi orada geçirirdim. Bütün öğrenciler acımsar gibi bana bakarlardı. Derse dahil edilmezdim. Bu yüzden müzik için sadece bir dinleyici oldum. Özgüven kırıyorlar çünkü amaçları eğitim vermek değil egolarını tatmin etmek. Çocuklar bu hocaların gözünde cansız bir et torbasından farksız.

Biyoloji hocama bir soru sordum ve kadin bana sen benim bilgimimi sınıyorsun dedi ...

Nasıl ki dalga geçenler dalga geçtikleri sırada bir olup kişiyi ortamdan dışlamaya kalkıyorsa sizlerde ‘banada bulaşırlar’ diye susup izleyeceğinize laf atılana dalga geçilene destek çıkıp dalga geçenleri dışlayın ortamdan işe yarar yöntemdir denenmiştir ve kessinlikle biyoloji için ayrı videoları bekliyoruz 👍👍👍

O lanet hayat mottosuna sahip bir ilkokul öğretmenim vardı, kafamıza iki kitabın istifler köşesiyle vururdu. Az çektirmedi 3 yıl öğrencilere ama sayesinde okuldan atıldığımda (müdür amcasıydı) çok sabırlı ve güzel öğretmenlerim oldu. Belki ondandır öğretmenin değerini erken yaşta anlamış oldum, hala özlüyorum Süheyla hocamı

Benimle dalga geçilen konuyu yazmaya cesaretim yok.

Aynı şekilde, ben de ilkokula gidene kadar dünyanın en mutlu, en sevilen, en kendini seven çocuğuydum kendime göre. Çünkü annem bana hep prensesim demişti, babam hep minik kuşum diye seslenip beni dünyanın en güzel çocuğuymuşum gibi severdi. Kıyafetlerimi kendim seçip giyince mankenmişim, dünya güzeliymişim gibi överlerdi beni. Muhtemelen onlara göre öyleydim de. O zamanlar sevilmeye değer olduğumu hissederdim, sevmekten de korkmazdım. Kimseye anlattığımı sanmıyorum, kendime anlatırken bile utanıyorum çünkü. Daha ilkokula geçmişken, henüz 7-8 yaşlarında bir çocukken hormon problemlerim başladı. Testosteron hormonum normal seviyenin üstünde olduğu için kol, koltukaltı bölgemde kıllanmalar oldu. O yaşta sınıfımda hiçbir kızın kolunda kıl görmemiştim, hey heey, kız ne, erkeklerde bile kıl yoktu! Çok net hatırlarım o çocukluk aklımla “erkeklerde bile kıl yok” diye düşünüp nasıl ezilip büzüldüğümü. Mesela şeyi de unutmuyorum, hep çok korkardım birinin bunu yüzüme söylemesinden, bunu yaşadığım günü de unutmuyorum. En sonunda yanımda oturan birkaç çocuk bana demişti ki “Senin kolunda ne kadar çok kıl var.” Nereye saklansam bilememiştim, diğer birkaç çocuk da bakıyordu. Açıkçası dalga geçer gibi bir üslupla söylemediler, ama ben zaten o konuda kendime güvenmediğim için iyice içime kapandım. Annem beni 3-4 yıl sonra kuaföre götürmeye başladı. Ağlaya ağlaya ağdaya giderdim. Her dönüşte anneme küser, evde neden ben bu kadar çirkinim, neden diğer kızlar gibi normal değilim diye ağlardım her seferinde. Aynada gördüğüm 10-11 yaşlarında bir çocuktu. Bu yaşta çocuk bunları yapar mı diyordum. Aynadaki çocuk zamanla benim gözümde ucubeye dönüştü. Sonra diğer kızların bacaklarının ne kadar ince olduğunu fark ettim, bayağı dal gibilerdi. Keşke benim bacaklarım da öyle olsa diye düşündüğümü hatırlıyorum. Nihayetinde bu sefer ortaokulda en yakın dediğim kız arkadaşlarımdan birinin arkamdan “Reynah’nın bacakları ne kadar kalın,” dediğini öğrendiğimde o da içime ayrı oturmuştu. Keşke umursamasaydım, ama küçüksün ve incinmen, kendini korumak için içine çekilmen işten bile değil. Sürekli tipik güzelliğin dayatıldığı, sadece güzel olan sevilir düşüncesinin dolandığı okul ortamında beni kimsenin sevemeyeceğine inandım. Hala inanıyorum. Bu mantıklı bir inanç değil artık, ama yıllar boyu kendine bile itiraf edemeyip içinde taşıyınca kemikleşiyor. Olduğum kişinin bedenimden ibaret olmadığını her zaman biliyordum, her insanın sadece dış görünüşe değer vermediğini, benim değerimi başkalarının belirleyemeyeceğini biliyordum ama yine de sevilebileceğime inanamıyorum. Öyle mantıksız, yerleşmiş bir korku. Bağ kuracağım insana yetememekten, bir gün benden sıkılıp gideceklerinden, bir gün yüzüme tekrar “Seni mi seveceğim,” diyip beni değersiz hissettireceklerinden korktuğumdan kimseye bağlanamıyorum. Kendime kızmaktan o kadar, o kadar yoruldum ki. Bir yanım bunu zayıflık olarak gördüğü için kendimden de nefret ediyorum. Çünkü ben izin verdim buna. Beni değersiz hissettirmelerine izin veren, onlara inanmayı seçen benim. Korktuğum şeyi kendi başıma getiren benim. Hala yapıyorum, hala benim değerimi belirlemelerine izin veriyorum. Kulaklarımı tıkayamıyorum, başımı çevirip duymamazlıktan gelemiyorum, yüzlerine gülemiyorum ve bu benim suçum. Şimdi genç bir kızım. Biri yine beni değersiz hissettirecek bir şey söyler diye kimseyi sevmedim. Çevremdeki kızlar da ergenliğe girdikleri için bazı sorunlarım kamufle oldu. Ama hormon problemlerim devam ediyor. Ne polikistik over sendromu, ne böbrek üstü bezinde kitle var. Böylesi daha iyi muhtemelen, olsa ayrı bir dert, binbir ayrı zorluk. Ama sorunun nereden kaynaklandığını bilmiyorlar, genetik diyorlar artık. Ben sadece daha suskunum. Eskiden sadece korkardım, şimdi hem korkuyorum hem de bana böyle hissettirmelerine izin verecek kadar zayıf olduğum için kendimden nefret ediyorum.

Abla bazen yeni bir şey söylemek değil kimsenin söylemeye cesaret edemediklerini dile getirmek daha zordur.❤❤

Lise hakkında dile getirilemeyenler 2 gelsinn

Covid-19 virüsü yayılmaya başladığından beri yaklaşık 15 kilo aldım.Bu sene benim üniversite sınavı senemdi. Aynı zamanda da anneannemi kaybettiğim bi seneydi. Okulların açık olduğu bi dönem sınıftaki bi erkek arkadaşım "sen baya kilo almışsın ya" dedi ve bunu belki de yüzlerce kez beni çevirip söyledi. Eskiden yemek yememeyi düşünürdüm hep. Sabah 7'de kahvaltı(az kalorili) yapar, öğlen bi elma yer, akşam da çok az yemek yerdim. 45 kiloya düşmüştüm bi dönem ve kilo alamıyordum.Aynı zamanda da adet olamadığım için doktora gittiğimde doktor bana "ileride çocuğun olmayabilir" diyişi beni gerçekten çok üzmüştü. Bu yaşadıklarımdan sonra o lafı duymak çok ağrıma gitti. Aylarca hep bu aklıma geldi. Kendimi yemek yememek için tuttukça daha çok yiyesim geldi. O kadar zor bi dönemdi ki benim için. Hala atlatmaya çalışıyorum. Hatta ve hatta sınava sırf kilomu taktığım için doğru düzgün hazırlanamadım bu yüzden de mezuna kaldım. Ailem hep dışarı hava almak için çıkarmaya çalıştı o dönem ama benim kıyafetlerimden hiçbiri üzerime uymuyordu. Ki ailem bunu duysa önüme zibilyon tane kıyafet sererdi. Şu an biraz daha iyiyim ama hala dışarı çıkmaya çekiniyorum. Çünkü insanların hep bana baktığı hissine kapılıyorum. Kendimi sevmeye çalışıyorum. Umarım bir gün bunu başarırım. Teşekkürler Deren abla, seni daha önce de takip ediyordum ama bu videonu kaçırmışım. Tekrardan teşekkürler 💙

Aga sürekli çok özgüvenli çok rahat çok egoist çok mükemmel.... Taklit etmekten yoruldum, mış gibi yapmaktan sıkıldım yazmaya bile mecalim yok ne kadar yazık dime ama insanlara, bana, bize yaptıklarına bakın. Herkes mükemmel değil, olmak zorunda da değil. Sürekli ilgimi olmadığı konularda ilgiliymişim gibi davranmaktan üstüme gelen bir çok insanın baskısından laf sokmasından yoruldum, yordular... Belki bunları yazdıktan sonra yine içimdeki çekingen küçük çocuğu saklicam, belki yine herkesin bildiği tanıdığını sandığı özgüvenli kişi olucam ama içimdeki çocuk sessiz sessiz ağlamaktan yoruldu, yalnız ve kimsesiz.... çıldırıyor sürekli yüzüme sıcak kanlı, güler yüzlü bir insanmışım maskesini takmamdan ama o da farkında değil ki o maskeyi indirmem demek gardımı indirmem demek üzgünüm küçük kız, bana merhamet etmedikleri gibi sana merhamet etmediğim için....

İlerde bir öğretmen olursan harika çocuklar yetistireceksin Derin. 🌹🌹

Şaka mı ya daha dün özgüven hakkında araştırma yapıyordum bugğn ise en sevdiğim kanal özgüven videosu yapıyor keşke başka bir şey dileseydim

Daha geçenlerde özgüvenle alakalı inanılmaz bi sıkıntı geçirdim. Nefes alamıyordum. Anksiyete bozukluğum varmış. Kiloluyum sivilceliyim güzel değilim, tek bi şey beni özgüvenli kılardı derslerim iyiydi. Sınıfta kaldığımı öğrendiğim anda dünya başıma yıkıldı. Korkunç bi andı. Ama yeni de olsa spora ve diyete başladım. Önümüzdeki sene çok çalışmaya karar verdim ve yüzüme de sık sık maske vb şeyler yapmaya başladım. Bi şey elde edemesem bile kendimi depresyonumsu şeyden çıkardım. Benim için yeterli oldu. Küçükken açıkça dalga geçen, lisede üniversitede ise arkamdan konuşan insanları takmamayı ise belki zamanla öğrenirim 🤷🏻‍♀️

şu biyoloji dersimsi konsept baya iyi bir fikir bence 💗 (beğenin üstte kalsın)