Ναι όντως στην ανατροφή ένως παιδιού ειναι σήμαντικοτατο. το να αιτιολογούσε τα μη και τα οχι μας! Προς τα παιδια γιατο ετσι καλλιεργούμε στο παιδι τη κρίση Του. Μεταδίδουμε τον τροπο της επιλογής μεταξυ καλου. και κακού τα κάνουμε μετόχους της πείρας μας , πολλες φορές σε περιπτώσεις επανάστασης του.γιου μου άντε στεγνά τους ρόλους.λεγοντας του:ας πούμε οτι εγω ειμαι το παιδι και εσυ ο μπαμπάς μου !καισου λεω. ´αυτα¨ εσυ τι θα έκανες; Και τοτε παραδέχονταν την εφθυνη μου γι αυτόν .
Ειναι θεμα διαχειρισης ολα οχι οτι οποια μανα εχει χτυπησει τ παιδι της οτι δε το αγαπαει ...ξερουμε πολυ καλα την εννοια της αγαπης αλλα η καθημερινοτητα πολλων ανθρωπων ειναι δυσκολη πολλες φορες και οι ανθρωποι ξεφευγουν ...και προσωπικα θεωρω πως στην μια αγαπη δεν υπαρχουν κανονες ειναι τα παντα συμφωνα με τον ανθρωπο και τις καταστασεις που χει βιωσει ...ετσι και πορευται ...δε με καλυψε καθολου ο τροπος προσεγγισης ....