Μικρές πραγματικότητες ...περπατώντας σε δρόμους ερήμους της πόλης άκουγα τον πρόλογο πάλι και πάλι...ανελέητα αλμυρές σταγόνες η μια ακολουθούσε την άλλη..επεδίωκα την αλήθεια να βγει από μέσα μου ευελπιστώντας να βγεις και εσύ...αλλά είσαι η δική μου αλήθεια....και πως να σταματήσω τον Λυγμο ...πως να σταματήσω να αισθάνομαι..παρά μόνο μια ελπίδα μένει...
0:01 Το τραγούδι αυτό μιλά για τον υπέρτατο εξευτελισμό του ανθρώπου! Τον έρωτα ή την ανάγκη να συμβιώσεις έστω προσωρινά με κάποιον άνθρωπο και των ονομάζω υπέρτατο εξευτελισμό γιατί είναι και υπέρτατο δώρο. Είναι στιγμή που καταλαβαίνεις ότι ο εαυτό σου δεν σου είναι αρκετός, καταλαβαίνεις πόσο λίγος είσαι , όλα γύρω στο σταματούν να έχουν νόημα, όλα φαίνονται μικρά, θνητά και άσχημα και αναγκάζεσαι να παραδεχτείς ότι η ελπίδα σου βρίσκεται στα χέρια ενός άλλου ανθρώπου, έστω και αν ξέρεις πολλές φορές ότι και πάλι μόνος θα καταλήξεις, ότι και πάλι θα επιθυμήσεις το να βρεθείς μόνος, οτι μετά από λίγο καιρό τις περισσότερες φορές θα επιθυμούσες, θα προτιμούσες να είσουν και πάλι μόνος
Ο έρωτας και η αγάπη είναι από Τον Θεό δωσμενα στον άνθρωπο αλλά ο άνθρωπος χωρίς Τον Θεό θέλει να τα αλλάζει όλα να τα μαυρίζει...αν κοιτάς Στον Θεό σε όλα θα πάς καλά όλα τα αντιμετωπίζουμε όμορφα με τη Χάρη Του Θεού
Καταπληκτικό κομμάτι!!!!! Από τα πολύ αγαπημένα μου!!! Δυστυχώς και ο έρωτας, έχει κι' αυτός δύο όψεις, μπορεί να σε ανεβάσει στον ουρανό και να σε κρατήσει εκεί, αλλά μπορεί και να σε γκρεμίσει με το χειρότερο τρόπο!
@Dionysia Giatra Ο Αλκίνοος δεν γεμίζει κανέναν. Απέχει από κάτι τέτοιο και παραπλήσιο όσο το φως απ' το σκότος. Αυτές είναι συμπεριφορές τον σκορπισμένων. Όχι τον ψαγμένων. Αυτό που κάνει βρίσκεται σ' ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Σε μια άλλη διάσταση.
κι αν βρεθεις χωρις να το επιθυμησεις ουτε εσυ ουτε ο αλλος;;; αν σας χωρισει ο θανατος;;;;τοτε...χαρά δεν ζητώ,ούτε λύπη αντέχω ,εσένα αν δεν έχω εδώ.......
