Μαρακι πάντα βλέπω τα βίντεο σου κ ας μην σχολιάζω. Ψυχολόγος εδώ με πολλά χρόνια εμπειρία και τα τελευταία χρόνια μένω Αγγλία όποτε αν ποτε θες μια βόλτα και καφέ, θα χαρώ. Στο θέμα μας: Δεν ευθυνόμαστε για τις πράξεις των άλλων. Ευθυνόμαστε για ένα μεγάλο μέρος των συναισθημάτων καθώς είμαστε μέρη του κοινωνικού συνόλου. Υπάρχει μια αντικειμενική πραγματικότητα στην οποία πχ αν σου είμαι ένας σημαντικός άλλος και σου πω πως είσαι σκουπίδι θα σε πληγωσω. Ευθύνομαι για αυτό. Δεν ευθύνομαι για το ότι εσυ πχ μπορεί σαν απάντηση να με χτυπήσεις γιατί θύμωσες. Ευθύνομαι για τον θυμό σου εν μέρει. Όχι για την εκδήλωση αυτου. Σε έναν ιδανικό κόσμο οι άνθρωποι θα μιλούσαμε ανοιχτά για το πως νιώθουμε όταν ο απενταντι κάνει κάτι και μας πληγώνει λ/θυμώνει και αν ο απέναντι έδινε κάποιες εξηγήσεις και με τη σειρά μας κατανοούσαμε η απορρίπταμε λέγοντας τους λόγους. Η ψυχολογια δίνει τα skills αυτά που λες γις την αντιμετώπιση της τοξικότητας πχ στην οικογένεια. Σου λέει κόψε τα σκοινια όμως όταν δεις πως και με τα skills αυτά πάλι δυσκολεύεσαι να ανταπεξέλθεις. Για αυτό άλλωστε είναι η ψυχοθεραπεία. Ανακαλύπτεις πράγματα για σένα και βλέπεις τα όρια σου. Οποιαδήποτε κατεύθυνση δεν είναι ψυχοθεραπεία. Μασημένη τροφή δεν είναι ψυχοθεραπεία σε καμία περίπτωση. Απόλυτη αποδοχή του εαυτού δεν υπάρχει. Τα άτομα που γνώρισες προφανώς νομίζεις πως αποδέχονται τον εαυτό τους αλλά σου στοιχηματίζω πως δεν τον αποδέχονται. Είναι άμυνα γιατί φοβούνται την αλλαγή so they come across as perfectly fine. Αν έχεις διαβάσει για το jo harris window ουσιαστικά με την ψυχοθεραπεία κατανοούμε πράγματα που ούτε οι άλλοι ούτε εμείς βλέπουμε σε μας. Τα τυφλα σημεία. Που εξηγούν πολλά! Σκοπός είναι η αυτοβελτίωση και όχι η πλήρης απόλυτη αποδοχή, καθώς αυτό δεν υφίσταται. Μπορεί να έχεις φτάσει σε ένα επίπεδο οκ διαχείρισης κ αποδοχής και να είσαι λειτουργικός και να σταματήσεις. Όταν εμφανιστεί ένα πρόβλημα ξεκινάς ξανά! Και είναι οκ. Γιατί είσαι άνθρωπος γιατί δεν γνωρίζεις όλα τα triggers σου καθώς μπορεί να μην έρχεσαι η έχεις έρθει ακόμη αντιμετωπ@ με αυτά !
Μαρία σε θαυμάζω , συνεχώς προβληματίζεσαι ,ανανεώνεις τις γνώσεις σου και έπειτα μας τη μεταλαμπαδεύεις. Είσαι εξαιρετική ! (Με θλίβει λίγο ότι τα βίντεο αυτά δεν έχουν την ίδια απήχηση μετά murder corner)
Ευχαριστούμε πολύ Μαρία 🖤 εμένα ένα ακόμη πράγμα που με ενοχλεί είναι όταν ακούω την φράση "οι άνθρωποι δεν αλλάζουν" είναι λες και το βλέπουν προκαθορισμένο ότι θα είσαι έτσι.. και είναι πολύ άσχημο να σε κατατάσσουν σε αυτο παρόλο που έχεις αλλάξει εντελώς 👻
Πραγματικα, εαν θελει καποιος να εξελιχθεί και να δουλεψει στον εαυτο του μπορει να κανει θαυματα. Προσωπικα παρατηρω αλλαγες στον εαυτο μου που σε σχεση με το παρελθον δεν με αναγνωρίζω. Ειλικρινα δεν ξερω τι σκέφτονται ορισμενοι και το λενε αυτο και καταδικαζουν οι ιδιοι τις δυνατοτητες τους.
Ήταν ειλικρινά από τα καλυτερότερά σου βίντεο!Χαίρομαι που σε ξέρω έστω και από εδώ και χαίρομαι επίσης γιατί μου ζέστανες λιιιιγο παραπάνω την ψυχή απόψε!
Από τα πιο ωραία βίντεο ψυχολογικου περιεχομένου που έχεις κάνει. Πολύ true συμβουλές οι οποίες πηγάζουν από σένα και από το πώς εσύ έχεις προσεγγίσει το θέμα! Ξεφευγει εντελώς από τα τετριμμένα. Σε ευχαριστούμε ❤️
Πάρα πολύ όμορφο βίντεο! Έχει τύχει κι εγώ πολλές φορές να νιώθω απαξίωση από άτομα που λένε "δεν είναι δικό μου θέμα το πως νιώθεις αλλά δικό σου" "δε χρειάζεται να συμβιβάζεται κανείς από τους δύο, ο καθένας κάνει ο,τι θέλει" και πραγματικά ένιωθα σα να λειτουργεί ο καθένας ως μονάδα και όχι ως σύνολο των 2,3,4,5... Ευχαριστώ γι αυτό το βίντεο το χρειαζομουν 🌻
Γενικά το σκεφτόμουν παρά πολύ όλο αυτό με την φυγή που ανέφερες. Νομίζω πως απλά επειδή για πολλά χρόνια θεωρούνταν εύκολη λύση, ένδειξη αδυναμίας κλπ, και αυτό ακόμα και σε περίπτωσεις που ίσως ήταν η μοναδική λύση, έπρεπε όντως να αρχίσει να γκρεμίζεται αυτή η σκέψη και χαιρομαι που αυτό έγινε με την εδραίωση της ψυχικής υγείας σαν επιστήμη. Παρόλα αυτά προφανώς δεν μπορεί αυτο να θεωρηθεί καθολική λύση, διότι πάλι έρχεται σε αντίθεση με την γενική ιδέα της ψυχοθεραπείας και της ψυχολογίας που είναι η αυτοβελτίωση. Αν φεύγεις από κάθε κατάσταση που ίσως σε βοηθήσει να εξελιχθείς και γενικώς προσπαθείς να εξελίσσεσαι μόνο με διάβασμα ή/και σκεψη αλλά ποτέ ζώντας, είσαι και πάλι εγκλωβισμέν@.
Πολύ καλό βίντεο, θέματα που είχα και εγώ στο μυαλό μου και με προβλημάτιζαν.. έχω πτυχίο ψυχολογίας και τώρα είμαι στο μάστερ μου και αναγνωρίζω όλα αυτά τα μικρά κενά όσο αφορά τη θετική ψυχολογία. Ένα σχόλιο μόνο για την αποδοχή του εαυτού είναι πως ουσιαστικά πρέπει ο καθένας μας να δέχεται τυχόν ελαττώματά του που δέν τον βοηθάνε να πάει μπροστά και να μήν κρατάει στάση άμυνας αλλά να τα αντικαθυστά με πιο λειτουργικές συμπεριφορές που θα τον βοηθήσουν να πάει μπροστά!!
"έτσι είμαι και δεν αλλάζω για κανέναν κ αν σαρεσει κάτσε κ αν όχι φύγε" φράση που τη χρησιμοποιούν οι νάρκισσοι εννοοντας ότι "δεν αλλάζω και οι άνθρωποι για μένα είναι αναλώσιμοι οπότε είτε κάτσεις είτε όχι εγώ θα σε αντικαταστήσω"
Η φωνη σου με νανουρίζει έκανα ολη την βραδυνή μου ρουτίνα ακούγοντας σε και τώρα θα κοιμηθώ γαλήνια! Πολύ ωραιο θέμα Φιλάκια, καληνύχτα! Τα είπες τέλεια!! Ποσο
Η οπτική μας γωνία είναι μια ανάμεσα στις πολλές. Η συνειδητοποίηση της ανθρώπινης φύσης μας και της μερικής μόνο κατανόηση των πραγμάτων που έχουμε, θα μας οδηγήσει τελικά στην αποδοχή τοσο του δικού μας Είναι, όσο και του άλλου. Όσο πιο ανοιχτοί είμαστε στο βίωμα μας, στα δυνατά και τα τύφλα σημεία μας, τόσο πιο πολύ μπορούμε να δεχτούμε και τον Αλλο. Είμαστε όντα σχεσιακα, που ζούμε εν τω κοσμω. Ακόμη και όταν ζω μόν@, έχω πάντα την επίγνωση του Αλλου, κ επηρεάζομαι. Random σκέψεις με αφορμή το βίντεο.
Πολύ ωραία η θεματολογία και το δίλλημα που έθεσες! :) Και ειδικά η συμβουλή στο τέλος για την εμφάνιση μου ζέστανε λίγο το μέσα μου. Σχετικά με την απόλυτη αποδοχή, αυτό που έχω καταλάβει εγώ από την δουλειά που έχω κάνει στην θεραπεία, είναι πως έχει να κάνει με την απενοχοποίηση των συμπεριφορών μας και με την αποβολή των προσήμων απο αυτές. Νομίζω πως όσο αποβάλεις την κριτική και τα θετικά ή αρνητικά πρόσημα απο συμπεριφορές και χαρακτηριστικά, τόσο πιο λίγες άμυνες προβάλλεις άρα τόσο πιο κοντά είσαι στο να μαθεις τον εαυτό σου. Άρα ίσως η απόλυτη αποδοχη είναι η απόλυτη κατανόηση του εαυτου. Τώρα πως θα προχωρήσεις με αυτή την κατανόηση και αν θα την εκμεταλλευτείς για να εξελιχθείς ή αν απλά θα πεις αυτό είμαι και τέλος έχει να κάνει με αλλά πράγματα όπως πχ. την ενσυναίσθηση. Δηλαδή είναι άλλο να καταλαβαίνω ότι αυτο που κάνω προκαλεί «κακό» και άλλο να μπορώ να βιώσω το κακό που προκαλώ. Στην δεύτερη περίπτωση θα προσπαθήσω να εξελιχθώ στην πρώτη απλά θα προχωρήσω στην ζωή μου. Είναι πολύ μεγάλη (και ωραία) κουβέντα και μακάρι να μπορούσαμε να ανταλλάξουμε live τις απόψεις μας πάνω σε αυτό!! Keep up the good work 😇
Αχχ πολύ σημαντικά θέματα. Εγω δεν εχω σπουδασει ψυχολογια αλλα φιλοσοφια και το ζητημα της ευθυνης για τα συναισθήματα των αλλων το βαζουμε στην ευρυτερη ομπρελα της διυποκειμενικοτητας (σποιλερ αλερτ ουτε εμεις το εχουμε λυσει). Κατα τη γνωμη μου η ευθυνη σαν θεμελιο του ατομικισμου που ειναι ως εννοια δεν επαρκει για να περιγράψει τις σχέσεις, διοτι ακριβως σε κλεινει σε εναν εαυτο που εχει παντα τον Αλλο σαν αντιθετο του. Προσωπικα βρηκα καποιες λυσεις στο ζητημα μεσω του σπινοζα, ο οποιος περιγραφει καθε σχεση ως μια υλικη συναντηση σωματων τα οποια ασκουν την επενεργεια (και τη δυναμη τους) τους το ενα στο αλλο. Το κριτηριο εδω για το αν καποιος "μας κανει" ειναι το αν η δυναμη αυτη του αλλου σωματος ειναι θετικη (αρα επαυξανει και τη δικη μου δυναμη) ή οχι. Δυστυχως δεν μπορω να αναπτυξω αλλο σε ενα σχολιο αλλα μπορουμε να το συζητησουμε και παραπανω αν θες.
Εγώ δεν καταλαβαίνω που είναι η γραμμή στο ότι δεν νιώθω καλά να έχω αυτοπεποίθηση να κυνηγήσω τους στόχους μου και θέλω να κάτσω κάποιο καιρό στην άλλη μεριά της γραμμής ποτέ πρέπει να πιέσω τον εαυτό μου και να ξανά σηκωθώ. Αυτοί της αυτό βελτίωσης λένε προσπάθησε βρες τους μηχανισμούς να βελτιωθεις και η ψυχολογία λέει δώσε όσο καιρό χρειάζεται να νιώσεις καλύτερα. Όμως οι μήνες γίνονται χρόνια και είσαι όλο και πιο μακριά από τους στόχους σου αν και δεν έχεις δύναμη να τους κυνηγησεις.
Για μενα αυτο το βιντεο εβγαλε παρα πολυ νοημα και αληθεια σε ευχαριστω που εκανες τον εγκεφαλο μου να δουλεψει με βαση το συναισθημα ,την αυτοβελτιωση κλπ.. εισαι υπεροχη και συνεχισε ετσι
Το να νιώθεις μόνος δεν χρειάζεται να είναι αρνητικό. Σίγουρα είναι δύσκολη κατάσταση αν δε συμβαίνει συχνά, αλλά για να μάθεις τον εαυτό σου, τον χρειάζεσαι αυτό το χρόνο. Και σίγουρα είναι πολύ καλύτερα να έχεις και γύρω σου άτομα με θετικό αντίκτυπο προς εσένα. Οπότε τα τοξικά τα απομακρύνεις με το να βάζεις όρια και να τους μιλήσεις ανοιχτά ή όπως αλλιώς μπορείς. Θα έχεις peace of mind έτσι.
Εαν η επαφη με αυτους τους "φιλους" σε αφηνει μια αισθηση αποθαρυνσης/μοναξιας/ απογοητευσης , κενο δηλαδη, αντι να σου προσφερει ουσιαστικη χαρα, ευχαρίστηση και να σε φερνει πιο κοντα σε αυτο που θες να γινεις, τοτε υπαρχει θεμα. Σε τετοιες περιπτωσεις το να παρεις το χρονο σου και να εξετασεις την ολη φαση, ακομα και αν αυτο σημαινει να τους κανεις περα, εστω και για λιγο, βοηθαει.
Πάνω στο "δεν ευθυνόμαστε για τα συναισθήματα του άλλου" και γενικά αυτή τη "θολή γραμμή" μεταξύ αυτού και πώς οι πράξεις μας επηρεάζουν τους άλλους, αν καταλάβα καλά, θα συμφωνήσω στο ότι σίγουρα κάποιες φορές μπορούμε να είμαστε πιο ευγενικά honest. Από την μία θα μου πεις ότι φιλτράρεις πολύ αυτά που θα πεις, οπότε δεν θα είσαι ο αυθεντικός σου εαυτός, από την άλλη θα έχω να απαντήσω εγώ ότι το πώς αντιδράμε και μιλάμε με τους άλλους έχει να κάνει με αυτήν την αποδοχή του εαυτού αλλά και την συνειδήτη μας ΕΠΙΛΟΓΗ για το πώς θέλουμε στ'αλήθεια να είμαστε (το οποίο όπως είπες κι εσύ αγαπημένη θέλει λίγο λίγο, χωρίς μαστίγια, αλλά και χωρίς υπερβολική βολικότητα του "έτσι είμαι"). Κάποιες φορές αυθόρμητα μπορούμε να πούμε κάποια μαλακία, που εμείς εκείνη την ώρα να νιώθουμε ότι ρε φίλε μας εκφράζει και πρέπει να την πούμε. Όμως ίσως να χρειάζεται λίγη δουλειά κι αυτό. Να χτίσουμε μέσα μας λίγη ενσυναίσθηση, κι αυτό είναι ένα χρήσιμο χαρακτηριστικό, ή πιο σωστά δεξιότητα. Ίσως να ακούγεται λίγο "Sims Theory" όλο αυτό, ότι διαλέγουμε τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε να έχουμε στην προσωπικότητα μας, όπως και στο παιχνίδι, αλλά νιώθω ότι εν μέρει αυτό ισχύει.. κάπου έχει ειπωθεί αυτό στην Ψυχολογία, είμαι σίγουρη, το έχω διαβάσει, αλλά δεν θυμάμαι πού χΔ Κι έτσι, τέλος πάντων, που θα χτίσουμε, που χτίζουμε δηλαδή καθόλη τη ζωή μας (πέρνουμε κομματάκια από παντού και φτιάχνουμε το παζλ του εαυτού μας), μπορούμε να είμαστε και αυθόρμητοι, κι αληθινού, χωρίς να είμαστε αρχίδια. Γιατί έχουν αξία τα συναισθήματα μας, αλλά έχουν και του άλλου, και οφείλουμε και οι δυο πλευρές να σεβόμαστε και τις δύο, ταυτόχρονα. Πολύ ώριμο, ναι, αλλά νομίζω πως όλοι καλό θα ήταν, για όλους, να το έχουμε κατά νου. Αυτά, καληνύχτα
Αχ τι ομορφο σκεπτικό αυτό με τα εξωτερικα χαρακτηριστικά μας από τους γονείς και παππούδες μας. Να μιλάμε όμορφα στον εαυτό μας όπως θα μιλούσαμε και σε εκείνους για τα διάφορα σημεία μας 💕
Ευχαριστώ για όλα αυτά τα βίντεο γιατί πραγματικά με έχουν βοηθήσει και θα ήθελα να βλέπω και άλλα παρόμοια στο μέλλον. Από αυτό το κανάλι έμαθα συμβουλές όπως έπρεπε να είναι και για κάποιον που δεν έχει για ψυχολόγο είναι πολύ βασικό αυτό. Να είσαι καλά
Ρε απλα αγαπώ αυτό το βίντεο!!! Ως οπαδός both της αυτοβελτίωσης και του self acceptance, τα arguments και οι προβληματισμοί που αναφέρεις σε σχέση με τα boundaries και το που κάνουν apply η ζωή μου όλη!!! Hats off Vasilikou!!!!🙌 💕🙏 🤍
Δεν ειμαι ψυχολόγος απλά μπορώ να πω πως το αντιλαμβάνομαι εγώ!Ίσως το να αποδέχεσαι ολοκληρωτικά τα θετικά αλλά και τα αρνητικά του χαρακτήρα σου είναι η αρχή της αναγνώρισης!Δηλαδή, γνωρίζω τα εξής μειονεκτήματα μου , όντως ισχυουν, ας τα αλλάξω τώρα που τα ξερω!
Το ξανά είδα , γενικά αυτή η θεματολογία θα χρειαστεί να τα ξανά βλέπω. Απλά ένα τεράστιο ευχαριστώ.. ειδικά για τις ασκήσεις. Έχω ετοιμάσει τις στήλες ☺️😊 .
Εχω αλλαξει αρκετους ψυχολογους, συνεχιζω να πηγαινω παρολο που με δεν με βοηθαει ουτε η τωρινη μου ειδικος, ισως να ειναι και δικο μου λαθος που δεν μου ταιριαζει κανεις, ομως εχω τοσο αναγκη τη βοηθεια που προσπαθω. Γενικα δεν εχω καλη εμπειρια απο ψυχολογους. Ομως πιστευω στην ψυχολογια σαν επιστημη, βιντεακια σαν τα δικα σου και αλλων με εχουν βοηθησει πολυ περισσοτερο στο να ψαξω μεσα μου εγω η ιδια. Η ψυχολογια νομιζω ειναι πολυ αγουρη ακομα, προσωπικα βρισκω φουλ αντιφασεις και ατομικιστικο τροπο σκεψης (οπως το παραδειγμα που ανεφερες να σου λενε κοψε την οικογενεια σου επειδη ειναι "τοξικη") και δεν λειτουργει παντα οπως περιμενουμε γιατι ο καθε ανθρωπος ειναι ξεχωριστος, ιδιαιτερος κανενας δεν ειναι ιδιος με κανεναν πρεπει να τ καταλαβουμε αυτο, αν νομιζεις οτι μπορεις να δωσεις συμβουλη σ εναν ανθρωπο ιδια με ολους τους αλλους ειναι γιατι δεν τον ξερεις.
πολύ σωστά αυτά που λες, περι τοξικων ανθρώπων στο περιβαλλον μας και πως να τους διαχειριστουμε. Απο προσωπική εμπειρία επιβεβαιώνω ότι ο ψυχολόγος μου μου πρότεινε να κόψω εντελώς από 1-2 τοξικους ανθρωπους στην οικογενεια μου. Εχω αποφασισει ότι ειναι πολύ σκληρό και αντι για να τους κόψω διαχειρίζομαι την αντίδραση μου. Δεν είναι πάντα εύκολο..
Για την εμφάνιση... τι να πούμε εμείς που δε γεννηθήκαμε μέσα σε αγάπη ή να μοιάζεις εμφανισιακά σε έναν απαίσιο γονέα; Λειτουργεί αυτό που λες, όχι απόλυτα όμως. Ίσως για μερικούς από εμάς σημασία έχει το τι θα αφήσουμε εμείς παρακαταθήκη, παρά τι μας άφησαν!
Το αποδεχομαι τον εαυτο μου - κατα τη δικη μου οπτικη- δεν ειναι το "μου αρεσει απολυτα το πως ειμαι" ουτε "αυτο ειναι το πικ μου κ δεν χρειαζεται να εξελιχθω". Οχι ! Σε καμια περιπτωση... Ίσα ίσα που αποδεχόμενη τον εαυτό μου εχω αρχίσει πραγματικα να εξελίσσομαι. Θα έλεγα πως για μενα, αποδοχή εαυτού ισοδυναμει με το "κάνω ειρήνη με αυτό που ειμαι" καθως δεν με πολεμάω πια και αρχίζω να βλέπω τα καλά μου στοιχεία... Δεν ειμαι ψυχολογος, κάνω κ εγω ψυχοθεραπεία οπως κ εσυ και βρίσκομαι στον 5ο χρόνο. Αυτά. Ασχετα από αυτό, πολυ ωραιο και ενδιαφέρον βίντεο ! ❤
Καλησπέρα Μαρία. Είμαι και εγώ φοιτήτρια ψυχολογίας και ειλικρινά αυτές οι ερωτήσεις που θέτεις έχουν αρχίζει να μου τριβελίζουν το μυαλό αρκετό καιρό. Θεωρώ και εγώ ότι η αποδοχή του εαυτού πρέπει να υπάρχει μέχρι το σημείο που σου επιτρέπει να ξέρεις πότε και τι σε ενοχλεί πάνω σου. Και έχω και μια ανάρωτηση αν πρέπει τελικά να φτιαχτούν τα κομμάτια τα αρνητικά μας σε απόλυτο βαθμό, (αρνητικά προς εμάς οχι προς τους άλλους) . Ίσως αυτά τα κομμάτια να βοηθούν να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο , αλλά και να ξέρουμε να τα διακρίνουμε σε εμάς σαν δικά μας αρνητικά στοιχεία. Συμφωνώ ότι το κυνήγι του self love είναι απόλυτα ουτοπικό και ανούσιο. Όσον αφορά το κομμάτι του αν ευθυνόμαστε για τα συναισθήματα των άλλων, θεωρώ ότι δεν πρέπει να παίρνουμε την ευθύνη για του πως και γιατί κάποιος νιώθει έτσι όπως νιώθει η φέρεται έτσι ίσως φέρεται, αλλά πρέπει να μάθουμε εμείς να κάνουμε deal με αυτό στο σημείο που δεν αρχίζει να βλάπτει εμάς. Εννοώ να βάζουμε όρια μέχρι εκεί που μπορούμε. Και θεωρώ ότι αυτό είναι το self love. Τέλος έχω μια ακόμα απορία. Τι σημαίνει φροντίζω τον εαυτού μου; Ισως να είναι η πιο αυτονόητη απάντηση για κάποιους. Αλλά θα ήθελα να το κάνεις βίντεο ή να κάνουμε συζήτηση εδώ στα σχόλια. Φροντίζω τον εαυτό μου είναι βάζω μασκα και κοιμάμαι καλα; ή παω σε παρτυ; Πραγματικά είναι ένα θέμα που όλοι τον θεωρούν αυτονόητη αλλά εγώ κάπως οχι. Λατρεύω τα βίντεο σου συνέχισε την καλή δουλειά 🤍
Πραγματικά σε ευχαριστώ πάρα πολύ ! Μακάρι να ήξερες πόσο πολύ με βοηθάς με αυτά που λες ! Συνέχισε αυτό που κάνεις, αυτό που αγαπάς με το ίδιο πάθος που βάζεις σε κάθε βίντεο σου !❤️
Με αφορμή αυτό το βίντεο - που μου άρεσε πολύ και ευχαριστώ - θέλω να σου ζητήσω συγνώμη για κάποια χρόνια πριν όταν (έχοντας τεντωμένα νεύρα από δικά μου θέματα) σου σχολίασα μόνο για τον ήχο (background μουσική) σε ένα βίντεο σου.
A little late to the party but ενώ σε παρακολουθώ χρόνια τώρα, και προφανώς έχω δει όλα τα βιντεακια ψυχολογίας σου, το συγκεκριμένο.. it hit hard. Ειδικά εκεί που μιλάς για πλήρη αποδοχή και άμυνες μου θύμησες της πρώην κολλητή μου. Ακριβώς μα ακριβώς έτσι. "Δεν εχω σκοπό να αλλάξω είμαι καλά με τον εαυτό μου" και κατέληξε σήμερα να έχει χάσει 2 φίλες που την νοιάζονταν για τους ίδιους λόγους. Έχουμε ακόμα επαφές όχι κάτι τρομερό, και βλέπω ότι όντως δεν έχει αλλάξει καθόλου ίσα ίσα γίνεται πιο παρτακιας. Εκεί καταλαβαινω ότι πρόκειται περί άμυνας και φόβου της οποιαδηποτε αλλαγής. So thank u, my heart feels a little warmer after this one.
Βασιλικού: Δεν χρειάζεται να είμαστε σε ένα από τα 2 άκρα. My borderline personality disorder ass: I'm a joke to you? Πέρα από την πλάκα είναι κάπως ανακουφιστικό να ακούς (μετά από συστηματική ψυχοθεραπεία) ότι είναι οκ κάποιες μέρες να είσαι σαν κουράδα στον άνεμο. Ναι, είναι δύσκολο να αγαπήσεις τον ευατό σου, είμαι 25 χρόνων και ακόμα δεν με αγαπάω, το προσπαθώ όμως και έχω καταλάβει πως κάποια στιγμή θα φτάσω σε ένα καλό επίπεδο αλλά προς το παρόν το δουλεύω και είμαι οκ με αυτό.
Γειά σου Μαρία, η γνώμη μου σχετικά με την ευθύνη των συναισθημάτων είναι η εξής :Ναι το πως νιώθω έχει να κάνει με εμενα, ,ΑΛΛΑ οταν σου εκφράζω το συναισθήματα μου κ δεν το σέβεσαι κ δεν το καταλαβαίνεις...... Γειά σου κ αντίο σου..... Ιδανικά, καλό είναι να οχυρωνουμε τον εαυτό μας όσο μπορούμε κ να μην μας επηρεάζει ο κάθε μ.... με την μπούρδα του. Δεν είμαι ειδικός αλλά επειδή έχω κάνει ψυχοθεραπεία κ δούλευω όσο μπορώ με τον εαυτό μου εμένα αυτή η στάση ζωής με βοηθάει.
νομίζω αυτό που εννοείς μέσω της αποδοχής του εαυτού αλλά όχι "απόλυτη" αποδοχή, είναι να βλέπει κάποιος τον εαυτό του ως ουδέτερο ον που έχει τη δυνατότητα και του "κακού" αλλά και του "καλού"?? δε ξέρω άμα με πιάνετε
Δεν είμαι ψυχολόγος. Για να αποδεχτείς τον εαυτό σου, αρχικά χρειάζεται αυτογνωσία. Οι περισσότεροι που μοιάζει να αποδέχονται τον εαυτό τους και φέρονται άσχημα έχουν πολύ στρεβλωμένη αντίληψη για το τι πραγματικά είναι και πολλές φορές έχουν μια πολύ κολακευτική εικόνα του εαυτού τους. Επίσης, η αποδοχή του εαυτού σου σημαίνει ότι επιτρέπεις στον εαυτό να έχεις και χαρακτηριστικά που δε σου αρέσουν. Αν δεν τα αποδεχτείς, πώς θα δουλέψεις ως προς τη διαχείρισή τους. Υ.Γ. Όσον αφορά το ζήτημα της ευθύνης, είναι γελοίο να απλουστεύουμε τα θέμα της ευθύνης όταν το ανθρώπινο είδος είναι φουλ αλληλεξαρτώμενο σε πολλαπλά επίπεδα. Ωστόσο, όταν κάποιος ζητάει βοήθεια κάποιος, ο ειδικός απευθύνεται στο άτομο και θα πρέπει να δουλέψει με αυτόν κι όχι με το κοινωνικό περιβάλλον ή άλλους ανθρώπους. Οπότε αναλαμβάνεις την ευθύνη του εαυτού σου, όχι απόλυτα, για να ζεις καλύτερα. Υ.Γ. 1 Σ' απολαμβάνω. :)
Συγχαρητήρια! Πολύ εύστοχα τα βίντεο σχετικά με την ψυχολογία και άκρως βοηθητικά. Θα μπορούσες να κάνεις ένα βίντεο για το πως να σταματήσουμε να είμαστε τόσο σκληροί με τον εαυτό μας και να ζήσουμε με το flow της ζωής...
Όσον αφορά σε τοξικούς ανθρώπους και το ότι υπάρχει η πολύ εύκολη πρόταση να φεύγουμε και να ξεκόβουμε. Εγώ συμφωνώ μαζί σου ότι δουλειά τ@ ψυχολόγου είναι να δίνει τα εργαλεία όπως λες, και να καλλιεργεί/αναδεικνύει τις δυνατότητες του ατόμου. Οφείλουμε να μπορούμε να συνυπάρχουμε στην κοινωνία (όπου δομικά είναι "τοξική" δηλ. βασικά ταξική, καταπιεστική, άδικη κλπ κλπ) και να μπορούμε να συνυπάρχουμε με μαλάκες. Οι φούσκες δε βοηθήσανε ποτέ κανένα. Είναι πολύ ενδυναμωτικό να ακούγεσαι μέσα σε τέτοια πλαίσια, να κάνεις συζητήσεις που κριτικάρουν την τοξικότητα τ@ άλλ@, όπως αυτή εκφράζεται (ρατσισμός, μισογυνισμός, ομοφοβία, γενικώς συντηρητικές ή μη βοηθητικές αντιλήψεις anyway). Είναι ζητούμενο και σημαντικό εν τέλει κεκτημένο να ακούγεσαι, να θέτεις όρια στις συμπεριφορές των άλλων έστω παρουσία σου. Φυσικά αν έχουν γίνει όλα αυτά, και είναι ξεκάθαρο και κατανοητό ότι η φάση συνεχίζεται, ξεκόβεις μέχρι ενός σημείου και σε υποχρεωτικές συναναστροφές με τα εν λόγω άτομα κάνεις κι εσύ (και αυτά) υπομονή αφού πια έχουν ειπωθεί όσα έπρεπε να ειπωθούν.
Βασιλική είσαι πολύ καλή στην δουλειά σου μπράβο και συνέχισε έτσι Όπως και εσύ έτσι και εγώ έχω περάσει αρκετά Αυτό που έχω εγώ μέσα στο κεφάλι μου συνέχεια είναι το παν μέτρων άριστον Ολα χρειάζεται να γίνουν και να τα περάσεις από τα πιο απλά μέχρι και τα πιο δύσκολα
Πολύ ωραίο βίντεο , μπράβο στο σημείο με το ότι είμαστε αποτέλεσμα ενέργειας ανθρώπων που αγαπήθηκαν ❤️. ΥΣ: Αν θες να φέρεσαι σαν μαλακάς και σε κάνει χαρούμενο κάντο αλλά πάντα θα πρέπει να σέβεσαι τα όρια του άλλου που είναι διαφορετικά . Η οικογένεια είναι ένας μοναδικός κύκλος και σε λογικά πλαίσια είναι καλό να τον σεβόμαστε . Σε περίπτωση που κάποιο μέλος της οικογένειας δεν τεργιαζει πολύ με εσένα κρατά λίγο πιο τυπική στάση δεν είναι απαραίτητο να των /την ξεκοψεις . Όσο αφορά ανθρώπους του πιο γενικού κύκλου μπορείς να τους αποφύγεις αλλά αν δεν μπορείς και πάλι κρατά τυπική στάση.
Ειναι εξαιρετικο...Αυτο ειναι... Ειναι ολα αυτα που νιωθουμε, ειναι ολα αυτα που ειμαστε, ειναι η ζωη μας ολη. Ας την ζησουμε λοιπον και ας ειμαστε οσο μπορουμε καλοι με τους γυρω μας, μην τα παιρνουμε ολα προσωπικα, και για ολα τα αδερφια εκει εξω που εχουμε αγχος και ειμαστε control freaks: ας χαλαρωσουμε λιγο, δεν εγινε κατι αν ολα δεν πανε με βαση το προγραμμα, η ζωη συνεχιζεται και χωρις εμας, ειμαστε κυριολεκτικα μια κουκιδα στο συμπαν. Relax and enjoy the ride.
pause στο 7:45 να πω πως σκεφτομαι ΑΚΡΙΒΩΣ το ιδιο πραγμα τον τελευταιο καιρο (και ηθελα να σου ζητησω να κανεις καποιο βιντεο σχετικα με αυτο lol ) . Λογο ψαξιματος περι ψυχολογιας κλπ. , ειδικα μεσα στην καραντινα, εχω κανει περα ανθρωπους αλλα οσον αφορα ατομα του στενου οικογενειακου κυκλου τελευταια αναρωτιεμαι με ποιον τροπο αντιμετωπιζεται αυτο. Γιατι υπο αυτην τη λογικη λες δεν θα φαω τη ζωη μου να προσπαθω να αλλαξω εναν ανθρωπο, εχω να κοιταξω και τον εαυτο μου, που ειναι καλο, ΑΛΛΑ απο την αλλη ενθαρυνεις το "δεν ανεχομαι το ενα δεν ανεχομαι το αλλο" mindset και ισως καταληγεις να τους αποφευγεις ολους ξερω γω. Ισως δεν το εχω ψαξει αρκετα αυτο το κομματι ακομα αλλα το "που τραβαμε την γραμμη ειναι ευλογο ερωτημα. Καλο αυτο που ειπες και το κραταω περι self acceptance : ολοι κατι εχουμε, και με αγαπαω γιατι ως ανθρωπος μου αξιζει.
Συγχαρητήρια λογικά έχεις πάρει το πτυχίο σου εύχομαι να παραμείνεις ο χαρακτήρας και οι σκέψεις γενικά το άτομο που ήσουν γιατί εύκολα μπορεί να σε καταπιεί το σύστημα Να παραμείνεις εκτός από πανέμορφη και στον ίδιο τρόπο σκέψης γιατί εύκολα μπορούμε να καθοδηγηθούμε μέσα από τις ατέλειες μας σε αυτό που ζητούν οι άλλοι Και να βλέπουμε στον άλλο τον εαυτό μας δηλαδή αυτό που θα κάναμε στον άλλο να είναι αυτό που θα θέλαμε ο άλλος να κάνει σε μας
Πολύ ωραίο βίντεο με βοήθησες όσο δεν φαντάζεσαι από σκέψεις πούμε τράβαγαν συνέχεια πίσω εδώ και καιρό που δεν ξέρω αν χωρίς την βοήθεια σου θα τις έβγαζα ποτέ από το κεφάλι μου. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Θα μπορούσες να κάνεις κάποιο βίντεο για το πως να ξεπεράσουμε κάποιο ψυχικό τραύμα; πχ από μια σχέση που μας έκανε να αισθανόμαστε ότι δεν αξίζουμε
Εγώ βέβαια θα διαφωνήσω με τις οικογενειακές σχέσεις και με τον τρόπο που προσεγγίζεις το θέμα.Τοξικες σχέσεις μπορούν να υπάρχουν και σε μέλη της ίδιας οικογενειας και το να μένεις εκεί για να υπομενεις δεν είναι η λύση.Σπας τους συναισθηματικούς δεσμούς και προφυλάσσεται ,οριοθετήσαι ή απλά απομακρύνεσαι αν η κατάσταση φτάσει στο απροχώρητο .
Πες μας κάτι για τις πανελλήνιες διότι πραγματικά νιώθω ότι ζω μέσα σε ένα anxiety attack, κλαίω σχεδόν κάθε μέρα, και απλά η ψυχολογική μου κατάσταση έχει χειροτερέψει αρκετά (δε θέλω να αναφερθώ σε παραπάνω..)
Ποσο μπερδεμένο βίντεο και σε καταλαβαίνω απόλυτα!!! "Είσαι υπεύθυνος για τα συναισθήματα σου" λένε και τι γίνεται όταν ο άλλος είναι απόλυτα τοξικός απέναντι σου, οποτε κατ επέκταση σου δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα.. Και εαν αυτος ο άνθρωπος είναι ο πατέρας σου; Ποιος είναι υπεύθυνος ή τι κανεις; Ο εγωισμός ποτε σταματάει; Είμαι πολύ πρόσφατα πολύ μπερδεμένη σχετικα με αυτά τα ζητήματα και ειλικρινά δεν ξέρω η ψυχολογία που έρχεται και φεύγει να δώσει την λύση τελικά 🥴😅
Εγω θεωρω οτι δεν ειμαστε υπευθυνοι για τα "θετικα" συναισθηματα των αλλων. Εχουμε την ευθυνη ως μελη της κοινωνιας να μην προκαλουμε σε καποιον προβλημα -ηθελημενα- αλλα απο κει και περα δεν χρωσταμε σε κανεναν να τον κανουμε ευτυχισμενο εμεις. Δε χρωσταμε σε κανεναν να ειμαστε η μονη πηγη χαρας του. Αυτο ειναι ενα προβλλημα που πρεπει ο καθενας να λυσει μονος του. Και σιγουρα δεν ειμαστε υπευθυνοι για τα συναισθηματα καποιου οταν αυτο συναιπαπγεται τη θυσια των δικων μας συναισθηματων, κυριως σε περιπτωσεις χωρισμου. Αν πω μαλακια κ πληγωσω καποιων, ναι προφανως φερω ευθυνη των πραξεων μ, αλλα οταν καποιος ειναι δυστυχισμενος απο μονος του, δεν ειμαι υπευθυνος να του φτιαξω τη ζωη. Οποτε οταν καποιος λεει μετα δεν μπορει να εκπλησσεται οταν θα μεινει μονος του επειδη δεν ειναι διατεθημενος να γινει καλυτερος ανθρωπος. Το "οριο" της ευθυνης νομιζω βρησκεται στο αν προξενω αρνητικα συναισθηματα η αν προσπαθω να φτιαξω καποιου τη ζωη. Στο 1ο φερω ευθυνη στο 2ο δε χρωσταω κατι που δε μου εχει ανταποδωθει. ( σορρυ για ορθογραφικα δεν εχω καλη μνημη :')
