Bong Da City Απ τα 12 μεχρι τα 18 μου ,ρε μαγκες οτι και να ακουσεις στο τελος θα γυρισεις να ακουσεις ενα bdc ενα σολο μανι ενα j2f ενα χτπ κατιι εστω ,το bong ειναι οικογενεια αυτοι οι στιχοι μας μεγαλωσαν,ανατριχιαζω!
Oloi kanoun rap akoma ακόμα κ ο άδοξος σα yonkamayonka Ακόμα κ νέο χτπ βγήκε Οι φι βητα σιγμα δε σταμάτησαν ποτε κ το joker 2 face κ η ινκα vgazei feats k o mastigo λίγο κ ο σακιρ που και που Αλλά τώρα έχουμε κιαλους που πλέον εγω τους ακούω σα bong da city όπως τη mira το άρρωστο πνεύμα τον retzi ton Cris Oloi edw einai 10 xrwnia meta to comment sou k einai k poio poloi :) Toulaxiston etsi opos to blepw egw. .
Mani: Σηκωθηκα στον υπνο μου μεσα στον κηπο σου περπατησα μα δεν κοιταζα πισω μου ειχα τα ματια μου κλειστα καποιος με ακολουθει δεν ειναι φιλος μου κι οταν γυριζω εχει φυγει μεινε διπλα μου και δες το φως να αντανακλαει στις ταρατσες ειμαστε γενια του μισους 2000 και κατι δαιμονες στιχους μα τη ψυχη μου δε πουλαω εχω κατι παραπανω απ' τους κατοικους μεσα στον πλαστικο τους θολο κανω κυκλους οσα εχω χασει μεσα σε τεσσερις τοιχους κι 'ναι κολαση μαλλον θα μ' αποφευγετε σα μολυνση οταν χλωμος κυκλοφορω μεσα στο κεντρο νυχτες που κατω απ' τη πανσεληνο πεθαινω μεθυσμενος μονος και αρρωστημενος ειναι εξαρτηση κολλησα παλι οπως το δερμα στην εξατμιση και παντα επιστρεφω σε οτι ειπα μαγκα τελος τα παντα γυρω παγωμενα μονο καμερες να παρακολουθουν καθε μου βημα ισορροπω επανω σε καλωδια με φοντο την Αθηνα και τυλιγμενος μεσα σε συρμα αλλοκοτες συχνοτητες εκπεμπουν τα καναλια οι τυψεις γινανε φονισσες δε μ' εμαθες ποτε ποτε σου δε προσπαθησες ακομα και να το 'θελες μα μη μου λες οτι δε προλαβες την ωρα δες δεν ειναι υπεροχες οι μερες που φευγω μα αν δε το προσεξες διχως εκεινες δε θα 'σουν εδω κι αυτο ειναι προφανες κλεισ' τις κουρτινες και το φως ασε με μονο μου πενθω τον πονο μου μεσα σε ατμοσφαιρες. Styl Mo: Αποψε φοβασαι παλι μη χαθεις σε παραισθησεις ανθρωποι με φτερα προσωπα δαιμονα αντικριζεις κι αυτο σε κανει ν' ακους τις σκιες γιατι δεν ακουστηκαν οι προσευχες σου τριγυρω σου ολα ειναι ιδια ο κοσμος μας ανημερο θεριο χτιζει κελια μεσα του ολα γκριζα στην απαγορευμενη πολη βια ολα κι ολοι φαινεται να μενουμε μονοι bong da city κι ασε τα τρελα σου τα στολιδια δε ζουμε πλεον μεσ' στα παραμυθια ξενε δε λεω οχι να αφεθεις μα μην κλεισεις τα ματια σου και μετα χαθεις μεσα στο ψεμα μεσ' στα τοπια που ψαχνουν βροχη γιατι ολα ειναι ηδη ξεραμενα ψαχνεις το φως και το σκοταδι γινεται φιλος και εχθρος σου και στον καθρεφτη σου θολο το προσωπο σου αντικριζεις ομως δε βλεπεις καθαρα γιατι ενωσες τα σπασμενα κομματια κι ολα γυριζουν σαν τρελα ολα γυριζουν σαν τρελα. Inka: Αυτες τις μερες νιωθω μονη τοσο που πατω στα λαθη μου αναδρομη στο παρελθον προβληματα στην πλατη μου δεκαδες απο χιλιαδες λογια εκατονταδες απο ατομα που δε τους ξερω και δε με ξερουνε επισης ακρες πολλες μα δε μπορεις να πιαστεις απ' αυτες αυταπατες μονη στο περιβαλλον μου και γυρω γυρω χαρτες μα ποιον προορισμο να παρω δε ξερω αφου ολες οι στασεις ειναι σαπιες κοιτα τον ουρανο μακαρι να θυμασαι στιγμες που μεσ' στα χερια μας περασαν μη φοβασαι παρε ανασα στον κοσμο μου τα πριμα και τα μπασα δινουνε να καταλαβεις οτι ειμαι απο αλλη ρατσα αποτυπωνω στο νου μου τοσες συχνοτητες αναμεταδοση σε πεντε ενοτητες πως ειμαι δε με ρωτησες ποτε σαν σημα κατατεθεν μεσ' στο κεφαλι μου τερεν και παλι πισω οι διαβολοι μεσ' στο κεφαλι δεν μ' αφηνουν να σ'αφησω τοσο οσο μακρια μου και να φυγεις θα γυρισω ψαχνω τη μυρωδια σου στο σκοταδι σα το σκυλο και γαβγιζω αναθεμα που στον καπνο ζυγιζω τι αξιζω κι αν πεσω στα χαμηλα μακαρι να 'χω κατι να θυμιζω πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο, πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο. Tsaki: Βουτω τα χερια μου στο κρυο αγγιζω το ξυραφι λιγο λιγο σταζει αιμα και μου φαινεται αστειο κοιτα οι σταγονες σχηματιζουν ζωγραφιες περηφανος που εχω φλεβες καλλιτεχνικες η ακρη των ματιων μου συλλαμβανει τις σκιες μα πριν καλα τ' αντιληφθω ενωνονται μ' αληθινες το νιωθω γυρω μου δε ξερω τι σκοπο εχουν παντως ειναι στο σπιτι μου και υπουλα κινουνται παραισθησεις ιλιγγος στο εδαφος δονησεις μια φωνη ακαταλαβιστικη παγωνει τις αισθησεις σταματω με το ζορι προσπαθω το να σκεφτω ισως να παλλεται το εδαφος γιατι δεν αντιδρω παω να μιλησω μα δε θυμαμαι καν τι ξεστομιζω νιωθω αδυναμα τα χερια ενω δεν ξερω αν γονατιζω ενα πεπλο μου θολωνει το τοπιο το οποιο μ' εμποδιζει τιποτα δεν αναλυω με κοιτανε το νιωθω και το νιωθουν πως φοβαμαι το κοκκινο γυαλιζει στη θολουρα που κοιταμε στα χερια ξυραφι κατευθυνομαι προς τον καθρεφτη να δω τι υπαρχει χλωμο χαραζω το χαμογελο απ' τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω.
στα χερια ξυραφι κατευθυνομαι προς τον καθρεφτη να δω τι υπαρχει χλωμο χαραζω το χαμογελο απ' τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω....
κουκλε,κουκλα...σκασε σε ενα Live Bong και δες ποιος ειναι ο μεσος ορος ηλικιας του κοινου!Ολοι με αυτη την καραμελα..ολοι εχουν νεανικο κοινο γτ σε αυτην την φαση που βρισκεται η χωρα μας,οι εφοιβοι αντιδραν και βρισκουν λογο στο ραπ.Τοτε αρχιζουν και καταλαβαινουν τι γντε γυρω τους και εκφραζονται μεσο της hip-hop Κουλτουρας.Πριν πειτε την μλκια σας σκεφτειτε λιγο...
Καταρχήν δεν ήμουν κάθετη σ'αυτό που είπα για το κοινό. Αυτό το συμπέρασμα το έχω βγάλει και μέσω των σχολίων που βλέπω, αλλά και από συζητήσεις με άτομα που ακούνε hiphop. Ακόμη από την ίδια τη δική μου εμπειρία που σταμάτησα να τους ακούω στα 16 μου και είμαι πλέον 19. Σε live τους δεν έχω σκάσει γιατί ζω σε επαρχεία και δεν έτρεξα ποτέ(για να τους δω) όπως για άλλα συγκροτήματα. Και πάλι δεν αμφισβητώ το γεγονός ότι παίζουν και μεγαλύτερες ηλικίες, αλλά τι υπερτερεί;
Το οτι οι 5 στους 10 που ακουνε ειναι πιτσιρικαδες δεν ειναι κακο οπως σου εξηγησα και παραπανω.Οι 2 απο αυτους ομως δεν θα σταμτησουν να τους ακουνε.Εχουμε ιδια ηλικια..εγω δεν εχω σταματησει να τους ακουω.Η μουσικη τους επεισης ειναι δυσκολη,ακουγεται δυσκολα,την καταλαβαινεις δυσκολα.Θελει ξυπνιους πιτσιρικους.Οποτε δεν καταλαβαινω αυτον τον...ας τον πω ''ρατσισμο'' εναντιον στο εφηβικο κοινο.
Σηκωθηκα στον υπνο μου μεσα στον κηπο σου περπατησα μα δεν κοιταζα πισω μου ειχα τα ματια μου κλειστα καποιος με ακολουθει δεν ειναι φιλος μου κι οταν γυριζω εχει φυγει μεινε διπλα μου και δες το φως να αντανακλαει στις ταρατσες ειμαστε γενια του μισους 2000 και κατι δαιμονες στιχους μα τη ψυχη μου δε πουλαω εχω κατι παραπανω απ' τους κατοικους μεσα στον πλαστικο τους θολο κανω κυκλους οσα εχω χασει μεσα σε τεσσερις τοιχους κι 'ναι κολαση μαλλον θα μ' αποφευγετε σα μολυνση οταν χλωμος κυκλοφορω μεσα στο κεντρο νυχτες που κατω απ' τη πανσεληνο πεθαινω μεθυσμενος μονος και αρρωστημενος ειναι εξαρτηση κολλησα παλι οπως το δερμα στην εξατμιση και παντα επιστρεφω σε οτι ειπα μαγκα τελος τα παντα γυρω παγωμενα μονο καμερες να παρακολουθουν καθε μου βημα ισορροπω επανω σε καλωδια με φοντο την Αθηνα και τυλιγμενος μεσα σε συρμα αλλοκοτες συχνοτητες εκπεμπουν τα καναλια οι τυψεις γινανε φονισσες δε μ' εμαθες ποτε ποτε σου δε προσπαθησες ακομα και να το 'θελες μα μη μου λες οτι δε προλαβες την ωρα δες δεν ειναι υπεροχες οι μερες που φευγω μα αν δε το προσεξες διχως εκεινες δε θα 'σουν εδω κι αυτο ειναι προφανες κλεισ' τις κουρτινες και το φως ασε με μονο μου πενθω τον πονο μου μεσα σε ατμοσφαιρες. Styl Μω Αποψε φοβασαι παλι μη χαθεις σε παραισθησεις ανθρωποι με φτερα προσωπα δαιμονα αντικριζεις κι αυτο σε κανει ν' ακους τις σκιες γιατι δεν ακουστηκαν οι προσευχες σου τριγυρω σου ολα ειναι ιδια ο κοσμος μας ανημερο θεριο χτιζει κελια μεσα του ολα γκριζα στην απαγορευμενη πολη βια ολα κι ολοι φαινεται να μενουμε μονοι bong da city κι ασε τα τρελα σου τα στολιδια δε ζουμε πλεον μεσ' στα παραμυθια ξενε δε λεω οχι να αφεθεις μα μην κλεισεις τα ματια σου και μετα χαθεις μεσα στο ψεμα μεσ' στα τοπια που ψαχνουν βροχη γιατι ολα ειναι ηδη ξεραμενα ψαχνεις το φως και το σκοταδι γινεται φιλος και εχθρος σου και στον καθρεφτη σου θολο το προσωπο σου αντικριζεις ομως δε βλεπεις καθαρα γιατι ενωσες τα σπασμενα κομματια κι ολα γυριζουν σαν τρελα ολα γυριζουν σαν τρελα. Inka Αυτες τις μερες νιωθω μονη τοσο που πατω στα λαθη μου αναδρομη στο παρελθον προβληματα στην πλατη μου δεκαδες απο χιλιαδες λογια εκατονταδες απο ατομα που δε τους ξερω και δε με ξερουνε επισης ακρες πολλες μα δε μπορεις να πιαστεις απ' αυτες αυταπατες μονη στο περιβαλλον μου και γυρω γυρω χαρτες μα ποιον προορισμο να παρω δε ξερω αφου ολες οι στασεις ειναι σαπιες κοιτα τον ουρανο μακαρι να θυμασαι στιγμες που μεσ' στα χερια μας περασαν μη φοβασαι παρε ανασα στον κοσμο μου τα πριμα και τα μπασα δινουνε να καταλαβεις οτι ειμαι απο αλλη ρατσα αποτυπωνω στο νου μου τοσες συχνοτητες αναμεταδοση σε πεντε ενοτητες πως ειμαι δε με ρωτησες ποτε σαν σημα κατατεθεν μεσ' στο κεφαλι μου τερεν και παλι πισω οι διαβολοι μεσ' στο κεφαλι δεν μ' αφηνουν να σ'αφησω τοσο οσο μακρια μου και να φυγεις θα γυρισω ψαχνω τη μυρωδια σου στο σκοταδι σα το σκυλο και γαβγιζω αναθεμα που στον καπνο ζυγιζω τι αξιζω κι αν πεσω στα χαμηλα μακαρι να 'χω κατι να θυμιζω πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο, πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο. Tsaki Vs Βουτω τα χερια μου στο κρυο αγγιζω το ξυραφι λιγο λιγο σταζει αιμα και μου φαινεται αστειο κοιτα οι σταγονες σχηματιζουν ζωγραφιες περηφανος που εχω φλεβες καλλιτεχνικες η ακρη των ματιων μου συλλαμβανει τις σκιες μα πριν καλα τ' αντιληφθω ενωνονται μ' αληθινες το νιωθω γυρω μου δε ξερω τι σκοπο εχουν παντως ειναι στο σπιτι μου και υπουλα κινουνται παραισθησεις ιλιγγος στο εδαφος δονησεις μια φωνη ακαταλαβιστικη παγωνει τις αισθησεις σταματω με το ζορι προσπαθω το να σκεφτω ισως να παλλεται το εδαφος γιατι δεν αντιδρω παω να μιλησω μα δε θυμαμαι καν τι ξεστομιζω νιωθω αδυναμα τα χερια ενω δεν ξερω αν γονατιζω ενα πεπλο μου θολωνει το τοπιο το οποιο μ' εμποδιζει τιποτα δεν αναλυω με κοιτανε το νιωθω και το νιωθουν πως φοβαμαι το κοκκινο γυαλιζει στη θολουρα που κοιταμε στα χερια ξυραφι κατευθυνομαι προς τον καθρεφτη να δω τι υπαρχει χλωμο χαραζω το χαμογελο απ' τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω.
Ακόμα εδώ αυτή οι στίχοι είναι καύλα..2021 Lyrics: Μανιακος Σηκωθηκα στον υπνο μου μεσα στον κηπο σου περπατησα μα δεν κοιταζα πισω μου ειχα τα ματια μου κλειστα καποιος με ακολουθει δεν ειναι φιλος μου κι οταν γυριζω εχει φυγει μεινε διπλα μου και δες το φως να αντανακλαει στις ταρατσες ειμαστε γενια του μισους 2000 και κατι δαιμονες στιχους μα τη ψυχη μου δε πουλαω εχω κατι παραπανω απ' τους κατοικους μεσα στον πλαστικο τους θολο κανω κυκλους οσα εχω χασει μεσα σε τεσσερις τοιχους κι 'ναι κολαση μαλλον θα μ' αποφευγετε σα μολυνση οταν χλωμος κυκλοφορω μεσα στο κεντρο νυχτες που κατω απ' τη πανσεληνο πεθαινω μεθυσμενος μονος και αρρωστημενος ειναι εξαρτηση κολλησα παλι οπως το δερμα στην εξατμιση και παντα επιστρεφω σε οτι ειπα μαγκα τελος τα παντα γυρω παγωμενα μονο καμερες να παρακολουθουν καθε μου βημα ισορροπω επανω σε καλωδια με φοντο την Αθηνα και τυλιγμενος μεσα σε συρμα αλλοκοτες συχνοτητες εκπεμπουν τα καναλια οι τυψεις γινανε φονισσες δε μ' εμαθες ποτε ποτε σου δε προσπαθησες ακομα και να το 'θελες μα μη μου λες οτι δε προλαβες την ωρα δες δεν ειναι υπεροχες οι μερες που φευγω μα αν δε το προσεξες διχως εκεινες δε θα 'σουν εδω κι αυτο ειναι προφανες κλεισ' τις κουρτινες και το φως ασε με μονο μου πενθω τον πονο μου μεσα σε ατμοσφαιρες. Styl Μω Αποψε φοβασαι παλι μη χαθεις σε παραισθησεις ανθρωποι με φτερα προσωπα δαιμονα αντικριζεις κι αυτο σε κανει ν' ακους τις σκιες γιατι δεν ακουστηκαν οι προσευχες σου τριγυρω σου ολα ειναι ιδια ο κοσμος μας ανημερο θεριο χτιζει κελια μεσα του ολα γκριζα στην απαγορευμενη πολη βια ολα κι ολοι φαινεται να μενουμε μονοι bong da city κι ασε τα τρελα σου τα στολιδια δε ζουμε πλεον μεσ' στα παραμυθια ξενε δε λεω οχι να αφεθεις μα μην κλεισεις τα ματια σου και μετα χαθεις μεσα στο ψεμα μεσ' στα τοπια που ψαχνουν βροχη γιατι ολα ειναι ηδη ξεραμενα ψαχνεις το φως και το σκοταδι γινεται φιλος και εχθρος σου και στον καθρεφτη σου θολο το προσωπο σου αντικριζεις ομως δε βλεπεις καθαρα γιατι ενωσες τα σπασμενα κομματια κι ολα γυριζουν σαν τρελα ολα γυριζουν σαν τρελα. Inka Αυτες τις μερες νιωθω μονη τοσο που πατω στα λαθη μου αναδρομη στο παρελθον προβληματα στην πλατη μου δεκαδες απο χιλιαδες λογια εκατονταδες απο ατομα που δε τους ξερω και δε με ξερουνε επισης ακρες πολλες μα δε μπορεις να πιαστεις απ' αυτες αυταπατες μονη στο περιβαλλον μου και γυρω γυρω χαρτες μα ποιον προορισμο να παρω δε ξερω αφου ολες οι στασεις ειναι σαπιες κοιτα τον ουρανο μακαρι να θυμασαι στιγμες που μεσ' στα χερια μας περασαν μη φοβασαι παρε ανασα στον κοσμο μου τα πριμα και τα μπασα δινουνε να καταλαβεις οτι ειμαι απο αλλη ρατσα αποτυπωνω στο νου μου τοσες συχνοτητες αναμεταδοση σε πεντε ενοτητες πως ειμαι δε με ρωτησες ποτε σαν σημα κατατεθεν μεσ' στο κεφαλι μου τερεν και παλι πισω οι διαβολοι μεσ' στο κεφαλι δεν μ' αφηνουν να σ'αφησω τοσο οσο μακρια μου και να φυγεις θα γυρισω ψαχνω τη μυρωδια σου στο σκοταδι σα το σκυλο και γαβγιζω αναθεμα που στον καπνο ζυγιζω τι αξιζω κι αν πεσω στα χαμηλα μακαρι να 'χω κατι να θυμιζω πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο, πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο. Tsaki Βουτω τα χερια μου στο κρυο αγγιζω το ξυραφι λιγο λιγο σταζει αιμα και μου φαινεται αστειο κοιτα οι σταγονες σχηματιζουν ζωγραφιες περηφανος που εχω φλεβες καλλιτεχνικες η ακρη των ματιων μου συλλαμβανει τις σκιες μα πριν καλα τ' αντιληφθω ενωνονται μ' αληθινες το νιωθω γυρω μου δε ξερω τι σκοπο εχουν παντως ειναι στο σπιτι μου και υπουλα κινουνται παραισθησεις ιλιγγος στο εδαφος δονησεις μια φωνη ακαταλαβιστικη παγωνει τις αισθησεις σταματω με το ζορι προσπαθω το να σκεφτω ισως να παλλεται το εδαφος γιατι δεν αντιδρω παω να μιλησω μα δε θυμαμαι καν τι ξεστομιζω νιωθω αδυναμα τα χερια ενω δεν ξερω αν γονατιζω ενα πεπλο μου θολωνει το τοπιο το οποιο μ' εμποδιζει τιποτα δεν αναλυω με κοιτανε το νιωθω και το νιωθουν πως φοβαμαι το κοκκινο γυαλιζει στη θολουρα που κοιταμε στα χερια ξυραφι κατευθυνομαι προς τον καθρεφτη να δω τι υπαρχει χλωμο χαραζω το χαμογελο απ' τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω.
_Δεν ειναι υπεροχες οι μερες που φευγω μα αν δε το προσεξες διχως εκεινες δε θα 'σουν εδω κι αυτο ειναι προφανες κλεισ' τις κουρτινες και το φως ασε με μονο μου πενθω τον πονο μου μεσα σε ατμοσφαιρες.Μανιακος_ _Αποψε φοβασαι παλι μη χαθεις σε παραισθησεις ανθρωποι με φτερα προσωπα δαιμονα αντικριζεις κι αυτο σε κανει ν' ακους τις σκιες γιατι δεν ακουστηκαν οι προσευχες σου τριγυρω σου ολα ειναι ιδια ο κοσμος μας ανημερο θεριο χτιζει κελια μεσα του ολα γκριζα στην απαγορευμενη πολη βια ολα κι ολοι φαινεται να μενουμε μονοι.Styl Μω_ _Που στον καπνο ζυγιζω τι αξιζω κι αν πεσω στα χαμηλα μακαρι να 'χω κατι να θυμιζω πως δε πεθανα αλλα_ _χαθηκα στο γκριζο, πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο.Ιnka_ _Χαραζω το χαμογελο απ' τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω.Tsaki_
βουτώ τα χέρια μου στο κρύο αγγίζω το ξυράφι, λίγο-λίγο στάζει αίμα και μου φαίνεται αστείο κοίτα οι στάγονες σχηματίζουν ζωγραφιές περήφανος που έχω φλέβες καλλιτεχνικές
Βουτώ τα χέρια μου στο κρύο,αγγίζω το ξυράφι λίγο λίγο,στάζει αίμα κ μ φαίνεται αστείο,κοιτα οι σταγόνες σχηματίζουν ζωγραφιές,περήφανος που έχω φλέβες καλλιτεχνικές,η άκρη των ματιών μου συλλαμβάνει της σκιές μα πριν καλά το αντιληφθώ είναι όλο τέρμα αληθινές!!😍😍
Βουτώ τα χεριά μου στο κρύο Αγγίζω το ξυράφι λίγο-λίγο στάζει αίμα και μου φαίνεται αστείο Κοιτά οι σταγόνες σχηματίζουν ζωγραφιές Περήφανος που έχω φλέβες καλλιτεχνικές Η άκρη των ματιών μου συλλαμβάνει τις σκιές Μα πριν καλά τ' αντιληφθώ ενώνονται μ' αληθινές Το νοιώθω γύρω μου Δεν ξέρω τι σκοπό έχουν πάντως είναι στο σπίτι μου και ύπουλα κινούνται Παραισθήσεις ίλιγγος στο έδαφος δονήσεις Μια φωνή ακαταλαβίστικη παγώνει τις αισθήσεις Σταματώ με το ζόρι προσπαθώ το να σκεφτώ Ίσως να πάλλεται το έδαφος γιατί δεν αντιδρώ Πάω να μιλήσω μα δε θυμάμαι καν τι ξεστομίζω Νοιώθω αδύναμα τα χεριά ενώ δεν ξέρω αν γονατίζω Ένα πέπλο μου θολώνει το τοπίο Το οποίο μ' εμποδίζει τίποτα δεν αναλύω Με κοιτάνε Το νοιώθω και το νοιώθουν πως φοβάμαι Το κόκκινο γυαλίζει στη θολούρα που κοιτάμε Στα χεριά ξυράφι Κατευθύνομαι προς τον καθρέφτη να δω τι υπάρχει χλωμό Χαράζω το χαμόγελο απ' τις άκρες των χειλιών Να δούνε και να δω πόσο όμορφα γελώ
Πρώτη ακρόαση όταν ήμουν 15 χρονών.Τώρα πλέον στα 25 και η ανατριχίλα παραμένει ίδια με πολλές αναμνήσεις απ'τα παλιά...ΒΙΒΕΣ ΑΛΆΝΙΑ! Πείτε BONG DA CITY. #XANTHI CITY
Στα χερια...ξυραφι! Κατευθυνομαι προς τον καθρεφτη...να δω τι υπαρχει! Χλωμο! Χαραζω το χαμογελο απ'τις ακρες των χειλιων!!! Να δουνε και να δω,ποσο ομορφα γελω!
Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε BDC τότε που τους είχα ανάγκη!!! Αν μπορέσεις και νιώσεις έστω και μόνο μιας, θα εκτιμήσεις κάθε έναν τους! Και βεβαίως τα after-BDC σχήματα που σπέρνουν που υπάρχουν. Έχω δει J2F, με Inka και JessyB ΧΤΠ και γενικά σχεδόν όλους από εκείνο το era. Εύχομαι κάποια στιγμή να μπορέσω να δω Μάνι και Ρίο στο stage
@@user-ke2tq6zh6i Φιλε μου σίγουρα μετράει η προσωπική γνώμη αλλά δεν καταλαβαίνω τι θέμα έχεις με τον 12ο δηλαδή δεν καταλαβαίνω βγάζει πολύ ωραία κομμάτια με νοημα. Σίγουρα είχε γίνει παλιότερα η κόντρα, με τον τσακι νομίζω αλλά τα βρήκανε και σκέψου ότι έχει βγάλει και κομμάτια με την inka. Θέλω να σου πω ότι κάνεις oldschoolας δεν έχει θέμα με κανέναν oldschooλα. Και επειδή σιγά σιγά εξαφανίζεται το αληθινό ραπ απο την γαμω τραπ δεν υπαρχει λόγος να βρίζεις κάποιον άλλον που έκανε και κάνει γαματη δουλειά :)
Γεννηθείς 2001 και είμαι ευγνώμων ότι από Γυμνάσιο άκουγα (έως και τώρα) αυτήν την μουσική με παρέες που είχαν @@ παρά το μικρό της ηλικίας τους, σκληραγωγημένοι όλοι και όλοι οι υπόλοιποι γίνανε αποβλακομμενοι, παλικάρια 25 ετών είναι πιο σοφτ από ότι ήμασταν εμείς στα 14 και το πράγμα χειροτερεύει. Δεν είναι μόνο η μουσική φυσικά αλλά ήταν αυτή που μας ένωνε στο τέλος της μέρας και ζήσαμε της τελευταίες όμορφες εποχές πριν γίνουν όλα μια καφετέρια και μια συσκευή στο χέρι.
Ο πατέρας μου ξέρε ότι είμαι κολλημένος με ραπ γενικά το άκουγα μια μέρα από το κινητό καθώς ήμασταν κουρασμένοι και βγήκε μόλις χώθηκε ο Τσακι και έκανε κινήσεις χορευτικές Γεια σου ρε πατέρα μου
στα χερια ξυραφι,κατευθυνομαι προς τον καθρευτη να δω τι υπαρχει,χλωμο,χαραζω το χαμογελο απ τις ακρες των χειλιων να δουνε και να δω ποσο ομορφα γελω (!) το καλυτερο κουπλε εχει το μωρο μου εδω
@@foteini3456 full δεξιά ο Μω πάνω στον φράχτη ο τσάκι πάνω στην οροφή ο Μάνι ΙΝΚΑ ο κακόηθης νμζ στη μεσι και δεξιά δν είμαι σίγουρος αλλά νμζ αυτοί είναι και αυτός π κάθεται ο Ε.Π
otan akouw komatia bdc mourxonte anamniseis apo ta xronia pou imastan pitsirikades kai kaname tis alities mas stis platies..distixos den girnane piso afta ta xronia alla afta ta komatia einai ena meros tou eaftou mou...
βουτώ τα χέρια μου στο κρύο αγγίζω το ξυράφι, λίγο-λίγο στάζει αίμα και μου φαίνεται αστείο κοίτα οι στάγονες σχηματίζουν ζωγραφιές περήφανος που εχω φλέβες καλλιτεχνικές respect
κι αν πεσω στα χαμηλα μακαρι να 'χω κατι να θυμιζω πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο, πως δε πεθανα αλλα χαθηκα στο γκριζο. Για καθε φιλο που χαθηκε μακρια και πηρε μαζι του τις αναμνησεις μας...τωρα που τον θυμομαστε ξαναεβαινει 2017
