Κύριε Πετροχείλο!! Μείνανε μάτια από τα δάκρυα; Πάνε πια, περάσανε τα όμορφα τα χρόνια με τα γέλια, με τις χαρές, με τα σορπράϊζ πάρτυ και με τα πικ-νικ!! *
Η Μήτση Κωνσταντάρα, Αδελφή του Λάμπρου Κωνσταντάρα, μετά τον θάνατό του τον Ιούλιο του 1985, έπεσε σε κατάθλιψη και 6 μήνες μετά στις 22 Δεκεμβρίου του 1985, άφησε την τελευταία της πνοή στον ύπνο της, από ανακοπή καρδιάς. ▼ Εδώ σε μία χαρακτηριστική σκηνή, από την ελληνική ταινία του 1968, Ο Στρίγγλος που Έγινε Αρνάκι.
Στο βίντεο έπρεπε να συμπεριλάβετε και το αμέσως επόμενο σκηνικό,που πέρνει τηλέφωνο στη σχολή του,παρουσιάζεται ως Πετροχείλος αντί Πετρόχειλος και γυρνάει προς το μέρος της κουζίνας που είναι η χηρεύσασα και τείνει το χέρι του προς το μέρος της,σαν να τη μουτζώνει
Έτσι ήταν Αποστολία μου κι έτσι παραμένει (καλώς ή κακώς) από τότε που ανακαλύφθηκε το Χρήμα ! Ήταν όμως απολαυστικοί και οι δυο τους Λάμπρος και Μίτση και αγαπημένα αδέλφια ! Την αντεπίθεσή της η Μίτση την έκανε πανηγυρικά (ως κυρία Τσουλόγλου) αργότερα στην ταινία «Ο Φαντασμένος» ! Την θυμάσαι ;
Ο Κωνστανταρας ως αρχοντας ειχε παντα το ελευθερο στις ταινιες και σφαλιαρες να ριχνει και να μιλαει στους συμπρωταγωνιστες του σχεδον οπως ηθελε. Αλλα οποτε τον βλεπω να παιζει με την αδερφη του, εχω την αισθηση οτι φεροταν καπως διαφορετικα, πιο ανετα, οτι μπορουσε να της πει και μια κουβεντα παραπανω γιατι ηταν αδερφια .
Σ’ ευχαριστώ Ιωάννη για το σχόλιο. Δεν είμαι ειδικός, αλλά δικαιολογώ ηθοποιούς του μεγέθους αυτού (όπως κατά κόρον η Ρ. Βλαχοπούλου, ο Θ. Βέγγος κ.ά.) να επεμβαίνουν στο σενάριο και να αυτοσχεδιάζουν. Πραγματικά όμως με την αδελφή του έχει κάνει απίστευτες σκηνές.
Μπα, ο Κωνσταντάρας χαρακτηριζόταν σύμφωνα με τους συνεργάτες του από αψεγάδιαστο επαγγελματισμό και τρομερή προετοιμασία στους ρόλους του, οπότε μάλλον αποκλείεται να έκανε επεμβάσεις στο σενάριο. Αυτό που γινόταν, το ξέρουμε σίγουρα για κάποιους ρόλους, ήταν ότι οι θεατρικοί και κινηματογραφικοί συγγραφείς έγραφαν τους ρόλους πάνω του και τόνιζαν συγκεκριμένα πράγματα που έβγαζαν γέλιο.
