Βιολέτα Ίκαρη - Χρόνια σαν τριαντάφυλλα [Στην υγεια μας - 27/10/2018] 

Δυσκολο να μιλησεις για ασμα του ελευθεριου :) Τα δένδρα που ήταν άνθρωποι έχουν μαρμαρωθεί,Χρόνια πολλά, απ’ το ’20 είν’ η λιθογραφία --> εικονες απο το παρελθον που ειναι και το θεμα του τραγουδιου δηλαδη ανθρωποι που περασαν κορίτσια που γεννήθηκαν κρατώντας το σπαθί,εκεί που ζουν οι άνθρωποι μόνο γονατιστοί. --> ανθρωποι απλοι και καθημερινοι που παλευαν για την επιβιωση Άρχισες πάλι ανέκδοτα, τα επαρχιακά σου. --> αυτο ισως ειναι η πιο χαρακτηριστικη εικονα... Τη νύχτα που ’χεις μέσα σου, τη λες με τ’ όνομά σου --> νομιζω επαινει και θαυμαζει την ανθρωπινη ζωη στην απλοτητα της και στην εντιμοτητα αυτων των ανθρωπων που συνηθως αν και το παρουσιαστικο ειναι σκληρο ειναι η επιτομη του τιμιου/τιμιότητας Πίνεις το τσάι σου καυτό με δυο ζαχαρωτά. --> πολυ συγκεκριμενο παραδειγμα, απο αν θες να το ξεψαχνισεις περι ζεστης αγκαλιας και αισθηματος και ενος γλυκου συναισθηματος (ζαχαρη) ή πολυ πιθανον παλι μια εικονα σε ενα παραθαλασσιο καφενε ή κατ'εμε ισως και μια εικονα απο εναν τετοιο ανθρωπο που τον εβαλε σε σκεψεις και στην δημιουργια αυτου του τραγουδιου Δεν υπαρχει νοημα, καθενας με τις εμπειριες του νιωθει . Γενικα σαν τιτλο θα ελεγα ειναι για τις εκαστοτε κακουχιες των ανθρωπων και πως σε μια σκληρη ζωη στεκονται :)

@@alehunter15 τι ομορφη αναλυση ! σ ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που αφιέρωσες και για την αναλυση μου αρεσε :)

​@@alehunter15 σ ευχαριστούμε άνθρωπε! 😉

Ωραία ανάλυση alehunter. Το σημείο τη νύχτα που χεις μέσα σου, τη λες με το όνομα σου ίσως θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως τη μελαγχολία που έχει κάποιος μέσα του από τα χαμένα όνειρα που ποτέ δεν πραγματοποίησε λόγω της δύσκολης ζωής που ξεκίνησε από την επαρχία.

Μεγάλε Μάνο Ελευθερίου, πού να ήξερες από εκεί που βρίσκεσαι, ότι μια μέρα θα ερχόταν ένας Χ Ρ με φωτογραφία της πλάτης του, να αμφισβητήσει την σπουδαιότητά σου. Αλλά, είθισται ό,τι δεν καταλαβαίνουμε να το κατακρίνουμε.