Σ Υ Γ Κ Λ Ο Ν Ι Σ Τ Ι Κ Ο !!!!!!!!!!!! ξέρετε ότι κάποια τραγούδια φέρνουν δάκρυα στα μάτια όχι μόνο για την μελωδία ή την ερμηνεία αλλά γιατί παραπέμπουν σε κάποιο σύνδεσμο στην μνήμη που μόνο ένας ξέρει και σπάνια μπορεί να περιγράψει...
Dm A Dm Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία Gm A Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα Dm Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία Gm A Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα Dm Από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου Gm A Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει Dm Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου Gm A για μια στιγμή αν με λύγισε, σήμερα δεν με ορίζει Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ που μ' είδες Στην άμμο πάνω σ' είχα ανάστροφα ζαβώσει τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα Εδώ κοντά σου, χρόνια ασάλευτος να μένω ως να μου γίνεις Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα
Εξαιρετικοί Κ. Θωμαϊδης και Χ.Θηβαίος, όπως και οι υπόλοιποι καλλιτέχνες στο αφιέρωμα. Αν μπορείτε να ανεβάσετε και άλλες από αυτές τις ερμηνείες της βραδιάς.
Μεγάλο το κενό του Θάνου, αλλά πολύ μεγαλύτερο το κενό του Νίκου Καββαδία.Και είναι πραγματικά κρίμα που ο μέγιστος αυτός ποιητής πέθανε χωρίς να προλάβει να δει την ανεπανάληπτη επιτυχία του ποιητικού του έργου.
