3ο Οδοιπορικό στο Άγιον Όρος. Μέρος Α΄.
Είχαν περάσει αισίως δυόμισι χρόνια από την τελευταία μας επίσκεψη στο Αγιώνυμον Όρος του Άθω και η επιθυμία για ένα ακόμα προσκύνημα δεν έπαψε να υφίσταται. Άλλωστε το αρχικό αποστάλαγμα της πρώτης επαφής με το μέρος ήταν η κατά το μέτρο του δυνατού καθιέρωση μιας τουλάχιστον κατ'έτους επισκέψεως καθώς ο συνδυασμός αφενός της αίσθησης της πλούσιας Χάριτος και αφετέρου της φυσικής και αρχιτεκτονικής ομορφιάς είναι στοιχεία που σε κάνουν να θέλεις να επιστρέψεις.
Με αυτές τις σκέψεις και σχετικά απρόσμενα οργανώθηκε το εν λόγω ταξίδι στην Αθωνική Πολιτεία για το διάστημα 7-11 Απριλίου του τρέχοντος έτους. Μετά από δεκάωρο ταξίδι και πεζοπορία δυόμισι ωρών φτάσαμε στον πρώτο μας προορισμό. Ο λόγος για την Ιερά Μονή Φιλοθέου η οποία το διήμερο 6-7 Απριλίου (24-25/3) εορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου καθώς στο Άγιον Όρος για λόγους παραδόσεως και μόνο ακολουθείται το παλαιό ημερολόγιο.
Για τον τρόπο της μετάβασής μας στη Μονή προτιμήσαμε να ακολουθήσουμε το χιλιόχρονο μονοπάτι που περνά μέσα από το δάσος, σε ένα τοπίο σπάνιο και απαράμιλλο, κυριολεκτικά ανάμεσα στα σύννεφα και τη γη. Σ'αυτό συνετέλεσε και η απροσδόκητη ανοιξιάτικη αχλή η οποία έκανε το τοπίο όχι απλά συναρπαστικό αλλά συνάμα θείο, μυσταγωγικό.
Η διαδρομή μακρά αλλά σίγουρα άξιζε τον κόπο διότι όπως λένε και οι παλαιοί αγιορείτες μόνο όταν περπατήσεις το Όρος μπορείς να νιώσεις την αγιοσύνη του και να αφουγκραστείς τις ψυχές ως ζώσες των χιλιάδων αναχωρητών και οσίων που πέρασαν από ετούτα εδώ τα αγιασμένα χώματα.
Είχαν περάσει περίπου δύο ώρες και τριάντα λεπτά αφότου ξεκινήσαμε από τις Καρυές όταν ξαφνικά ορθώθηκε μπροστά μας περικυκλωμένο από την ομίχλη και την καταχνιά το καστρομονάστηρο του Φιλοθέου. Είχαμε φτάσει πια στον προορισμό μας. Το συναίσθημα του δέους ήταν έκδηλο και κυριάρχησε από την πρώτη στιγμή μέσα μας. Μια πνευματική φωλιά, μια κλίμακα που ενώνει την γη με τον ουρανό, σε ένα απροσπέλαστο σημείο εκεί στη Βόρειο Ελλάδα, απέξω έμοιαζε απόκοσμο αφενός λόγω της πυκνής ομίχλης και του συνεχούς ψιλοβρόχου και αφετέρου λόγω της απολύτου ηρεμίας που επικρατούσε στην ευρύτερη περιοχή του εξωτερικού της περιβόλου. Με το που διαβήκαμε όμως την παμπάλαια πύλη τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν καθώς εσωτερικώς η Μονή λόγω και της πανηγύρεως ήταν κατάμεστη από κόσμο και προσκυνητές.
Την Φιλοθέου την είχα επισκεφτεί και στο παρελθόν και συγκεκριμένα ανήμερα του δεκαπενταυγούστου (28/8) του 2015 καθώς κατευθυνόμουν προς τη Μονή Καρακάλλου. Ήταν η πρώτη φορά όμως που την αντίκριζα υπό των μεταξύ Χειμώνα και Άνοιξης ιδιαιτέρων και συνάμα γοητευτικών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν. Προσέτι, θα διέμενα για πρώτη φορά εκεί.
Οι φιλοθεΐτες μοναχοί όντες εφοδιασμένοι με πάμπολλες αρετές έτρεξαν αμέσως να τακτοποιήσουν τα της διαμονής μας παρέχοντας μας κάθε διευκόλυνση και χρήσιμη πληροφορία σχετικά με την παραμονή μας και το πρόγραμμα της Μονής.
Κλείνοντας αξίζει να αναφερθεί ότι τους πατέρες εδώ στα μοναστήρια του Όρους τους συναντάς πάντα ακούραστους φιλόξενους και προσηνείς καίτοι δουλεύουν σκληρά και κοιμούνται ελάχιστα. Είναι "οι μέλισσες" που με την θυσία του "εγώ" τους δίνουν ζωή σε ετούτον εδώ τον τόπο. Οι άνθρωποι αυτοί εξάλλου αποτελούν ζωντανά παραδείγματα ανιδιοτελούς προσφοράς καθώς εφαρμόζουν πιστά αυτό που έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος ότι "Η αγάπη προς τον αδελφό καλλιεργεί την αγάπη προς τον Θεό".
Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία και του χρόνου με υγεία!!
20 апр 2019
